BAD ENEMY 1

"น้องมีน"

"ขาคุณแม่" เจ้าของใบหน้าสวยขานรับเสียงหวานก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูห้องนอนตัวเอง

"หนูริณมาหาน่ะลูก"

"ยัยริณเหรอคะ" มีนาทำหน้างุนงงแต่ก็ก้าวขาเดินออกมาจากห้องนอนตัวเอง

"ยัยมีน ฉันโทรหาแกสิบกว่าสายทำไมไม่รับ" เอริณที่เดินตามหลังเมล์แม่ของเพื่อนรักขึ้นมาก็แวดเสียงเขียว

"ฉันเพิ่งตื่น" หลังจากเธอเฝ้าผับกลับมาถึงบ้านก็เกือบตีสาม แล้วตอนนี้ก็เพิ่งสิบโมงเธอได้นอนไปแค่นิดเดียวเท่านั้น

"แล้วไม่ไปนอนคอนโด ฉันอุตส่าห์ไปหาแกที่คอนโด"

“ฉันมาเอาของด้วยเลยนอนที่นี่เลย” มีนาตอบเพื่อนรักเสียงเรียบ

"งั้นสองคนคุยกันไปนะลูก เสร็จแล้วค่อยลงมากินข้าว"

"ค่ะน้าเมล์" เอริณพยักหน้าก่อนจะลากเพื่อนรักเข้ามาในห้องนอนของมีนาอย่างถือวิสาสะ

"แกมีอะไรด่วนขนาดนั้นวะ" มีนาถามออกมาด้วยความสงสัยเพราะต่อให้สำคัญแค่ไหนแต่ถ้ามันไม่ถึงกับคอขาดบาดตายเพื่อนเธอไม่มีทางร้อนรนขนาดนี้

"เมื่อคืนแกกลับกี่โมง"

"ออกจากผับก็เกือบตีสาม" เมื่อวานเป็นเวรเฝ้าผับของเธอ ทำให้ต้องอยู่จัดการทั้งบัญชีแล้วก็ความเรียบร้อยในผับด้วย

"แกรู้ไหมที่ผับเกิดอะไรขึ้น"

"เกิดอะไร? ตอนฉันออกมาก็ปกติทุกอย่าง" มีนาพูดออกมาด้วยความงุนงงเพราะเอริณทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"เมื่อเช้าฉันเข้าไปเอาเอกสารที่ผับ..."

"...กำแพงกับประตูหน้าผับแตกเละเทะ" เอริณไม่ว่าเปล่าเธอยื่นโทรศัพท์ตัวเองที่ถ่ายรูปสภาพยับเยินของผับเธอไว้ให้กับมีนา

"เฮ้ย! " มีนาป้องปากด้วยความตกใจ เมื่อคืนสภาพมันยังคงดีอยู่ไม่เป็นแบบในรูปเลยสักนิดเดียว

"มันเกิดอะไรขึ้นอะ"

"แกลองอ่านโน้ตนี้ดู" เอริณส่งกระดาษเอสี่สีขาวให้กับหญิงสาว มีนารีบหยิบไปเปิดอ่านทันที

' การเตือนครั้งที่1 ปิดผับนี้ซะ ถ้าไม่อยากให้ฉันทำมากกว่านี้ '

"ใครกันที่มันทำแบบนี้! " มีนาโพล่งออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดพร้อมกับขยำกระดาษในมือจนยับยู่ยี่คามือของเธอ

"นั่นแหละประเด็น..."

"...เปิดผับนี้มาสองปีไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น"

"เดี๋ยวฉันจัดการเอง ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครมันทำแบบนี้! " มีนาเค้นเสียงลอดไรฟันอย่างโมโห เพราะผับนี้เป็นสิ่งที่เธอหวงแหนมาก ถ้าเธอรู้ว่าเป็นใคร คนทำจะต้องได้ชดใช้ให้กับสิ่งที่ทำลงไปแน่

อีกด้านหนึ่ง...

"ที่กูให้ทำเรียบร้อยดีไหม? " เสียงทุ้มเค้นถามลูกน้องตัวเอง

"เรียบร้อยครับเฮีย"

"นั่นผู้หญิงนะไอ้ฮัน"

"ผู้หญิงนั่นแหละดี ครั้งเดียวจะได้เข็ด" ฮันเตอร์ยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้เห็นสภาพผับของคู่แข่งตัวเองที่พังจากฝีมือลูกน้องของเขา

"ทำไมมึงไม่ทำความรู้จักกับยัยนั่นไว้ดีๆ วะ..."

"...สามคนนั้นสวยไม่ใช่เล่นเลยนะ" จอมพลเอ่ยถามเพื่อนรักเสียงเรียบ

"..." ฮันเตอร์ไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่มองรูปผู้หญิงทั้งสามคนที่อยู่ในมือนิ่ง แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เขารู้สึกว่าคนนี้แหละที่เขาถูกใจ

"ยิ่งยัยนี่ สเปคมึงเลยไม่ใช่รึไง สวย หยิ่ง ไม่ยอมใคร นี่มันนิสัยมึงชัดๆ "

"ถ้านิสัยเหมือนกันก็ยิ่งอยู่ด้วยกันยาก..."

"...มึงไม่เคยได้ยินเหรอ เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้" มุมปากแสยะยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อนึกถึงว่าถ้าหากพวกเธอนั้นไม่ยอมง่ายๆ เขาก็คงจะต้องใช้วิธีที่มันรุนแรงกว่านี้

"ถ้ามีกู ต้องไม่มียัยนั่น" ฮันเตอร์พูดเสียงเรียบ สายตายังคงจ้องมองใบหน้าสวยของหญิงสาวผู้เป็นหุ้นส่วนของผับคู่แข่งของเขา

"ให้คนเข้าไปตามดูยัยสองคนนี้" ฮันเตอร์หันไปสั่งลูกน้องเสียงเรียบ พลางโยนรูปเอริณกับมิลานลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าโดยที่ถือรูปของมีนาไว้ในมือ

"แค่ดูใช่ไหมเฮีย" ร่างสูงพยักหน้าตอบเพียงเล็กน้อย

"แล้วยัยนี่มึงไม่ให้คนไปตามดูด้วยรึไง? " จอมพลเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยความสงสัย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีคำตอบดีๆ บางอย่างให้กับท่าทีของเพื่อนในตอนนี้อยู่เหมือนกัน

"ไม่ ยัยนี่กูจะเป็นคนดูเอง"