EP.4 FAKE

" ว่าไงนะ? " ยัยนั่นน้ำเสียงเปลี่ยนไปทันที

" เลิกปลอมเถอะ ทั้งนิสัย ทั้งกระเป๋า " ฉันจิกกัดยัยนั้นกลับไป และมองเหยียดทั้งใบหน้า และกระเป๋าชาแนลสะพายหลัง ที่ยัยนั้นใช้รุ่นเดียวกับฉันเป๊ะ เพียงแต่แว๊บแรกก็รู้แล้วละ

ว่าของปลอม!!!

" นี่เธอ.." ยัยนั่นชักสีหน้าใส่ฉัน

ฟุบ.....

แต่ฉันเดินกระแทกชนไหล่จนยัยพลอย..ใสอะไรนั่นล้มจนแทบลงไปอยู่ที่พื้น

" ฉันจะฟ้องแอลตัล "ยัยนั้นพูดขึ้นราวกับว่าฉันกลัว..

" ฟ้องสิ อยากรู้เหมือนกันว่า แอลตัลจะว่ายังไง" ฉันพูดอย่างเล่นหูเล่นตา

" มันจะทำอะไรฉัน?" ฉันเหลือบตามองไปทางแอลตัลที่นั่งหัวเสียอยู่ในรถและมองมาทางเราสองคน

ฉันเดินออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ตามสไตล์ของฉัน

ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนตามลำพัง ก่อนจะเดินเข้าห้างเพื่อช๊อปปิ้งโน่นนี่แก้เครียดไปคนเดียว

ซึ่งที่จะเยียวยาทุกอย่างได้ คือการช๊อปปิ้ง!!

ไม่รู้ว่าเพราะฉันมีไอ้แอลตัลเป็นเพื่อนด้วยรึเปล่า ฉันถึงไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงเลย

เพราะฉันคิดว่าพวกเพื่อนผู้หญิงนะ แค่เดินออกจากวงก็นินทากันแล้ว และเพื่อนผู้หญิงเป็นอะไรที่ยากจะเข้าใจ และยากที่จะเจอคนจริงใจ...

และส่วนใหญ่พวกนางก็เข้าหาฉัน เพื่อใกล้ชิดแอลตัล กล้าเนอะ!!

" บัตรวงเงินเต็มแล้วนะคะ คุณเอวาลีน " เสียงของพนักงานแบรนด์กระเป๋าหรูหันมาพูดกับฉัน

" เต็มงั้นเหรอ?​"ฉันถอนหายใจ ก่อนจะหยิบใบอื่นๆให้ไป

" ใบนี้ก็เต็มค่ะ " พนักงานพูดด้วยน้ำเสียงเกร็งๆ

" สงสัยจะเต็มมันทุกใบสินะ" ฉันตอบไปก่อนจะดึงบัตรคืนมาทันที

"ยังไง ฉันจองใบนี้ไว้แล้วกันนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาจ่าย"ฉันพูดไปอย่างไม่ได้เกรงกลัวอะไร

แต่พนักงานคนนั้นทำหน้าลำบากใจ

" ไปเรียกผู้จัดการมาคุยก็ได้นะ " ฉันกอดอกพูดไป แต่ไม่ได้จะหาเรื่องเธอ แค่อยากได้คำตอบว่า จองเอาไว้ได้รึเปล่าเท่านั้น

" ยังไงฉันก็ถือบัตร เม้มเบอร์ที่นี่และก็ซื้อประจำ ทางช็อปที่นี่คงไม่มีปัญหาใช่ไหม? " ฉันถามย้อนกลับไปที่พนักงานคนนั้นอีกครั้ง

" สำหรับคุณเอวาลีน ทางช็อปไม่มีปัญหาใดๆเลยค่ะ " เสียงของผู้จัดการรีบเดินตรงมาทางเราทันที

" ยังไงเดี๋ยวดิฉันเขียนใบจองให้เลยนะคะ " พนักงานรีบรับเรื่องและออกใบจองกระเป๋าให้ฉันทันที และก้มหัวให้ฉันเล็กน้อย

ฉันเดินออกมาจากห้างพร้อมกับถุงช็อปที่มากมาย

ก่อนจะโทรให้คนรถที่บ้านมารับกลับ...

@บ้าน

" มีใครอยู่บ้าง ช่วยมาเอาถุงพวกนี้ไปไว้ที่ห้องฉันที" ฉันหันไปเรียกบรรดาแม่บ้าน ให้มาช่วยหยิบถุงขึ้นไปเก็บ

" ช็อปของมาเยอะเชียวนะ ลูก.." พ่อหันมาแซวๆฉัน ขณะที่ท่านกำลังนั่งดูข่าวทีวีอยู่ห้องรับแขกโถงใหญ่ใจกลางทางเข้าบ้าน

" หนู..เกิดมาเพื่อล้างผลาญเงินของพ่อไงคะ " ฉันตอบไปอย่างยิ้มแย้มแต่ก็ประชดประชัน

" ไม่เลย ถ้าอะไรที่ทำให้เอวามีความสุข เท่าไหร่พ่อก็จะหาให้" พ่อส่ายหน้าและยิ้มอย่างไม่โกรธฉันสักนิด

ฉันเดินเข้าไปหาท่าน และหยุดนิ่งสักพัก

" บัตรเครดิตวงเงินเต็มทุกใบเลยคะ "​ฉันวางบัตรเครดิตลงตรงหน้าพ่อ

" แล้วลูกอยากจะซื้ออะไรเป็นพิเศษงั้นเหรอ? " พ่อถามกลับมาทันที

" หนูจองกระเป๋าเอาไว้ แต่จ่ายได้ไม่ได้​"ฉันตอบท่านไปตามตรง

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ ไปซื้อกับพ่อดีไหม พ่อจะจ่ายให้เอง หรืออยากได้อะไรพ่อก็จะซื้อให้" พ่อพูดขึ้นก่อนจะละสายตาจากหน้าจอทีวี มามองฉันอย่างใส่ใจ

" ไม่ดีกว่าคะ เอาแค่กระเป๋าใบนั้นก็พอแล้ว " ฉันตอบพ่อไปอย่างหน้านิ่งๆ

บรรยายกาศระหว่างเราสองคนหลับมาเงียบอีกครั้ง...

" เราไม่ได้กินข้าว ไม่ได้ออกเที่ยวไหนด้วยกันนานแล้วนะ เอวา " พ่อยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมฉัน" ถ้าพ่อเหงา พ่อก็ไปกับพวกผู้หญิงของพ่อเถอะค่ะ "

" หนูไม่ว่าอะไรพ่อหรอก ยังไงแม่ก็เสียไปแล้ว" ฉันพูดออกไปและทำหน้าเฉยชา ทั้งที่ฉันจะเจ็บปวดอยู่

พ่อนิ่งไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจเล็กน้อย

" ถึงพ่อจะสามีที่แย่ แต่พ่อก็ยังอยากเป็นพ่อที่ดีให้ได้นะ " พ่อมองหน้าของฉันและพูดอย่างหนักแน่น

" พ่อเป็นไม่ได้หรอก " ฉันตอบไปทั้งน้ำตาคลอๆ ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องตัวเองทันที

ห้องนอนสุดหรูแสนกว้างใหญ่ ที่มีเพียงฉัน..

หน้าต่างห้องนอน ที่ตรงกับห้องนอนของแอลตัล ที่ม่านสีน้ำเงินปนครามเข้มนั้นกำลังขยับพลิ้วไหว

แต่สายตาดันไปเห็นเงาของคนสองคนกำลังทำอะไรกัน ภายใต้ม่านสีน้ำเงินปนครามเข้มนั้น..

" ทุเรศวะ " ฉันสบถออกมา ก่อนจะกระชากผ้าม่านของตัวเองปิดให้สนิททันที

และพยายามจะตั้งสติ

" วันนี้มันวันบ้าอะไรเนี้ย " ฉันบ่นก่อนจะเอาหมอนมาปิดหูปิดตา และนอนอย่างซังกะตายอยู่บนเตียง

-วันต่อมา-

" มาทำอะไรบ้านกู? " ฉันพูดอย่างไม่ยินดีเท่าไหร่ ที่แอลตัลมายืนพิงรถคันโปรดของฉัน

" ก็ไปโรงเรียนกับมึงไง" แอลตัลยักไหล่ตอบอย่างไม่สนใจ

" กูไม่นั่งรถ หรือขับรถให้คนแปลกหน้า " ฉันขึ้นเสียงกลับไปอย่างไม่พอใจ

" กูเนี่ยนะ คนแปลกหน้า? " แอลตัลชี้ที่ตัวเขาเองอย่างงุนงง

" กูหมายถึง พลอยใส ผู้หญิงที่มึงลากมากินเมื่อคืนไง " ฉันตอบก่อนจะกดเปิดรถ และโยนกระเป๋าไว้ที่เบาะหลัง

" งั้นสบายใจได้ เพราะมีแค่กูคนเดียวที่จะนั่งรถกิตติมศักดิ์คันนี้" ไอ้แอลตัลยียวนกวนบาทา ก่อนจะขึ้นรถอย่างไม่รีรอ

.....

.......

" จริงๆ เมื่อวานถ้ามึงพูดดีๆ กูขับรถมาส่งมึงก่อนก็ได้ " จู่ๆ มันก็พูดถึงเรื่องเมื่อวานที่ทำให้เราสองคนมีปัญหากัน

" ไม่จำเป็น " ฉันตอบเสียงแข็งกลับไป

" ไม่มีมึงกูก็กลับเองได้" ฉันตอบไปแบบเย็นชาๆ

" เอาแต่ใจตั้งแต่เด็กยันโต " ไอ้แอลตัลยังคงบ่นทิ้งท้าย ก่อนจะเสียบหูฟังทันที

เพราะกลัวฉันด่ากลับ!!