BAD CATCH 6

“มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลง” ถึงแม้จะตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า แต่อันนาก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“มีแค่ฉันคนเดียวที่จะบอกว่ามันอยู่ในข้อตกลงหรือไม่” มาเฟียหนุ่มหยัดตัวลุกจากเก้าอี้ทำงาน ก่อนจะเท้ามือลงบนโต๊ะทำงาน มองใบหน้าสวยด้วยสายตาสะใจ

“งั้นฉันกลับ” หญิงสาวเอาแมสก์ในมือขึ้นมาใส่ พร้อมกับหันหลังเดินออกจากห้องทำงานของอีกคนทแค่ทว่าทันทีที่ประตูเปิด เธอต้องชะงักเมื่อมีชายอีกคนยืนอยู่หน้าประตูบังไม่ให้เธอออกจากที่นี่

“คิดว่าก้าวขาเข้ามาที่นี่แล้ว เธอจะได้ออกไปง่ายๆ เหรอ” เสียงสะใจของมาเฟียหนุ่มที่ดังขึ้น ทำอันนาหันมองด้วยสายตาไม่พอใจ เธอรู้ว่าการมาที่นี่มันเสี่ยงแต่ก็ไม่คิดว่าข้อตกลงของเขามันจะทุเรศได้ถึงขนาดนี้

“...”

“ฉันสูญเสียความน่าเชื่อถือก็เพราะเธอ ดังนั้นเอาตัวเธอมาแลกกับมันเป็นไง” ในตอนแรกเขาคิดว่าเขาคงจะปิดปากผู้หญิงคนนี้ซะ ทุกอย่างก็จบเรื่อง แต่ทว่าใบหน้าสวยมันถูกใจเขาอย่างไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน เขาจึงเลือกข้อเสนอใหม่มาเสนอ และแน่นอนว่าต่อให้เธอปฏิเสธเขาก็ไม่สนใจ

“มันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าอยากให้ฉันเปิดโปงเรื่องอื่นแทนล่ะ” อันนาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ สายตาที่เธอมองไคเปลี่ยนไป จากความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจ กลับกลายเป็นความรู้สึกผิดหวังที่เขาเปลี่ยนไปจนไม่เหลือความเป็นเขาที่เธอรู้จักอยู่เลย และที่สำคัญที่สุดคือเขาจำเธอไม่ได้

“หึ มาที่นี่คนเดียวว่ากล้าแล้ว ยังกล้าข่มขู่ฉันอีกด้วย...” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อหญิงสาวตรงหน้าใจกล้ากว่าที่คิด เธอน่าจะรู้จักเขาดีมากพอสมควรนั่นก็เพราะว่าเธอคงจะสืบทุกอย่างเกี่ยวกับเขา และคงรู้ว่าเขาเป็นมาเฟีย

“...อนาสตาเซีย ลีย์”

“ฉันยินดีทำงานกับนาย แต่จะไม่ทำเรื่องอย่างว่า” อันนาก้าวขาถอยหลังเล็กน้อย เมื่อไคก้าวขายาวเดินเข้ามาหาเธอ

“ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธนะ เพราะต่อให้เธอจะปฏิเสธแค่ไหน...ฉันก็ไม่สนอยู่ดี” มาเฟียหนุ่มมองเรือนร่างเล็กที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อกันหนาวและกางเกงยีนส์สีดำ มันดูลึกลับสมกับเป็นเธอไม่น้อย และก็ทำให้เขาอยากรู้ด้วยอีกว่าภายในที่อยู่ในนั้นมันจะเป็นยังไง

“ถ้านายยุ่งกับร่างกายฉัน ฉันจะทำให้ทุกอย่างในชีวิตของนายพังมากกว่านี้แน่” สิ้นเสียงข่มขู่ประตูบายหรูก็ถูกปิดด้วยฝีมือของมือขวาหนุ่มและเป็นจังหวะเดียวกันที่มาเฟียหนุ่มเข้าประชิดร่างเล็ก

พลั่ก! มือเล็กทั้งสองข้างผลักมาเฟียหนุ่มออกจากตัวเอง พร้อมกับก้าวขาวิ่งไปอีกทางแต่ยังช้ากว่าไคที่กระชากท้ายทอยหญิงสาวดึงเข้าหาตัว ส่งผลให้ฮู้ดที่ปกปิดผมยาวสลวยถูกเปิดออก

“อ๊ะ!” อันนาร้องเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาบีบท้ายทอยอย่างแรง เธอพยายามดิ้นออกจากเกาะกุมของเขา แต่ทว่าแรงของเขายังคงเป็นปัญหา เธอไม่สามารถสู้แรงผู้ชายอย่างเขาได้เลย

“อย่าเล่นตัว...”

“...เพราะเธอจะเจ็บตัวมากกว่าเดิม” เสียงเยือกเย็นกระซิบอยู่ข้างใบหูเล็ก ท่อนแขนแกร่งตวัดโอบรอบเอวเล็กแนบกับแผงอกแกร่งของตัวเองอย่างแนบแน่น

“ปล่อยฉัน!” อันนาดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมแขนของคนตัวสูงที่กำลังอุ้มเธอเดินเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของตัวเอง

พลั่ก! ร่างเล็กถูกเหวี่ยงลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์อย่างแรง ทำให้หญิงสาวงอตัวด้วยความจุก เธอตวัดสายตามองพี่ชายแสนดีในอดีตด้วยสายตาผิดหวัง

“ถ้าเข้ามานายตายแน่!” อันนาคว้าแจกันข้างเตียงขึ้นมาถือไว้ในมือ ก่อนจะก้าวขาลงไปยืนข้างเตียงอีกฝั่ง

“เลิกทำให้ฉันหงุดหงิด แล้วนอนอ้าขาให้ฉันเอาดีกว่าไหม” ไคเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากอย่างลวกๆ ก่อนจะเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเยือกเย็น

“ฝันไปเถอะ!” เธอไม่มีทางทำอะไรทุเรศแบบนั้นกับเขาเด็ดขาด

“ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะ อนาสตาเซีย” ไคยังคงเรียกชื่อในวงการที่ทุกคนต่างรู้ดีว่าเธอเป็นแฮกเกอร์ชื่อดัง แต่ทว่าเขากลับจำไม่ได้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือ อันนาน้องสาวตัวแสบในวัยเด็กของตัวเอง

“...” อันนามองแววตาคมของชายหนุ่มที่มองมายังเธอด้วยสายตาบางอย่าง เธอรู้สึกจุกอยู่ในอกเมื่อคนตรงหน้าจำเธอไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“ฉันให้โอกาสเธอแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเธอจะชอบเจ็บตัวก่อน และดูเหมือนว่าฉันก็อยากจะสนองความเจ็บปวดให้กับเธอด้วยเหมือนกัน” สิ้นเสียงมาเฟียหนุ่มก็ก้าวขาเดินเข้าไปหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ทำให้อันนาเกิดตกใจเหวี่ยงแจกันในมือกระแทกเข้ากับห่างคิ้วของไค ร่วงลงพื้นแตกกระจายไปทั่วพื้น

เพล๊ง!

“...” มาเฟียหนุ่มชะงักเท้าเดินก่อนจะยกมือแตะหางคิ้วที่มีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมากของ เขาแสยะยิ้มร้ายกาจแลบลิ้นชิมเลือดที่นิ้วของตัวเอง แล้วตวัดสายตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเกรี้ยวโกรธ

“ดูเหมือนฉันจะเข้าใจถูกสินะ เธอคงชอบความรุนแรง...” ไคปลดกระดุมและถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกขึ้นมาซับเลือด แล้วเหวี่ยงมันลงไปที่พื้นอย่างแรง

“...” อันนามองชายหนุ่มด้วยสายตาหวาดหวั่น ทั้งสายตาและรอยยิ้มของเขามันดูไม่เหมือนกับไคที่เธอเคยรู้จักเลยแม้แต่นิดเดียว

“คนที่เข้ามาที่นี่จะได้ออกจากที่นี่ด้วยลมหายใจหรือไร้ลมหายใจ ฉันจะเป็นคนเลือกเอง แต่คนอย่างเธอจะได้ออกยังไงมันขึ้นอยู่กับตัวเธอเอง...”

“...และเธอก็ได้เลือกมันแล้ว” น้ำเสียงเยือกเย็นทำอันนาตัวสั่นเล็กๆ

“ในเมื่อฉันยอมทำงานกับนายแล้ว ฉันควรมีเหตุผลกว่านี้” ถึงแม้ว่าเธอจะปฏิเสธเขามาตลอดก็ตาม แต่วันนี้เธอยอมกลืนน้ำลายตัวเองและยอมทำงานไม่ดีกับเขา

“เธอคิดว่าการที่ฉันให้เธอมาที่นี่เพราะต้องการจะทำงานกับเธองั้นเหรอ ใสซื่อจังเลยนะ” เขาไม่คิดว่าการลวงหญิงสาวมาที่นี่มันจะง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากขนาดนี้

“ฉันก็ไม่ได้คิดมาเฟียอย่างนายจะมีจิตสำนึกขนาดนั้นหรอก” แต่เธอดันคิดว่าถ้าเป็นพี่ชายคนเดิมของเธอน่าจะมีจิตสำนึกมากกว่านี้เท่านั้นเอง

“สำนึกหรือไม่ มันเป็นเรื่องที่ฉันจะคิดเอง ลองคิดดูสิว่าตอนนี้ฉันสำนึกไหม ถ้าทายถูกเธอจะรอด...”

“คนกลับกลอกอย่างนายต่อให้ฉันพูดคำตอบไหนออกมาก็ไม่มีทางถูก” เพราะแววตาของเขามันกำลังฉายความจริงออกมาว่าเขาไม่มีทางปล่อยเธอออกไปอย่างสมบูรณ์แน่นอน

“ฉลาดดีนี่ สมกับเป็นแฮกเกอร์ที่หาตัวจับยาก ฉันไม่คิดเลยว่าแฮกเกอร์สาวจะมีดีขนาดนี้...” สายตาคมมองโลมเลียใบหน้าสวยไล่ไปจนถึงร่างกายของเธออย่างพอใจ

“...ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่ามันจะดีอย่างที่คิดไหม” ไม่รอช้าขายาวก้าวขาเข้าไปหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ทำร่างบางตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

“ออกไปจากตัวฉัน กรี๊ด!!”