ยั่วรัก - 9 เก็บไปคิด

ถึงจะอยากประชดทางบ้านที่บังคับเรื่องแต่งงานแต่ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยากไปเจอพี่ชายของตัวเองพร้อมกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นศัตรู แต่เหมือนจะทำอะไรไม่ได้เพราะถูกลากตัวขึ้นรถมาเรียบร้อยแล้ว

“มือปลาหมึกจังเลยนะคะ” ฉันปัดมือหนาที่บีบเคล้นเรียวขาอ่อนของตัวเองออก

ตลอดทางที่นั่งรถมาเขาเอาแต่จับนู้นจับนี่ ในใจรู้สึกรำคาญและอยากจะด่าแต่ก็ต้องเก็บกดความรู้สึกไว้ เขาเก่งจริงๆ ใช้อีกมือจับพวงมาลัยรถและอีกมือลูบไล้ไปตามตัวของฉัน

#คาสิโน

ฉันเปิดประตูลงจากรถเห็นผู้ชายใส่ชุดสูทเดินมาหยุดตรงหน้าของคนตัวสูงพร้อมก้มโค้งคำนับ เขานี่มันยิ่งใหญ่จริงๆ

“มันมาแล้วใช่ไหม”

“ครับนาย ตอนนี้กำลังรออยู่ในห้องรับรอง”

“อืม ไปเตรียมเครื่องดื่ม”

“ครับนาย”

ลูกน้องของเขามองมาที่ฉันแวบหนึ่งเหมือนจะสงสัยว่าเป็นใครแต่ไม่กล้าถามคนเป็นนาย

“ตามฉันมา”

“อือ” ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้ามาในคาสิโน

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาที่นี่ตึกนี้มันใหญ่โตเอามากๆ และมีรถจอดอยู่หลายร้อยคัน คงมีคนแวะเวียนมาที่นี่เยอะมากต่อวัน แหงสิที่นี่เป็นคาสิโนใหญ่ที่สุดในเอเชีย รายได้ต่อวันคงไม่ต้องพูดถึงว่าเงินจะเข้ากี่ร้อยล้าน

ร่างสูงพาฉันเดินเข้ามาภายในห้องรับรองขนาดใหญ่ ก่อนจะเห็นพี่ขายของตัวเองนั่งรออยู่ เมื่อพี่เรย์เห็นฉันมากับศัตรูของตัวเองก็ตกใจเอามากๆ

คนตัวสูงใช้แขนแกร่งโอบเอวฉันไว้พร้อมส่งยิ้มให้กับพี่เรย์ที่กำลังนั่งกำหมัดแน่น

“เซอร์ไพรส์ไหม”

“มึงมากับน้องสาวกูได้ยังไง”

“ถามน้องสาวมึงเองดีกว่าไหม”

“เกลลิน มานี่” พี่เรย์ออกคำสั่งเสียงดังแต่ดูเหมือนเจ้าของวงแขนแกร่งจะไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ “ไม่เห็นหรือไงว่าน้องมึงมากับกู”

“แต่นั่นน้องสาวกูปล่อยเธอซะ เรื่องนี้เกลไม่เกี่ยว”

เจ้าของใบหน้าหล่อก้มลงมากระซิบ “บอกพี่ชายเธอไปสิว่าทำไมเราถึงมาด้วยกัน”

“เกลขอไปรอด้านนอกนะคะ” ฉันแกะแขนแกร่งที่โอบเอวออก พร้อมกับสีหน้าที่เบื่อหน่าย

“อย่าไปไหนไกลที่นี่มันอันตราย ด้านหน้าห้องมีคนของฉันเฝ้าอยู่”

“ค่ะ”

ตอนนี้บรรยากาศมันค่อนข้างอึดอัดและตรึงเครียดเกินไป ไม่ชอบแบบนี้สักเท่าไรจึงเลือกออกมาข้างนอกดีกว่า

ปัง!!! ออกมาด้านนอกได้ราวสิบนาที จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงปืนดังมายากด้านในห้อง ฉันที่ยืนอยู่ตัวแข็งทื่อไปทันทีเพราะตกใจ เมื่อตั้งสติได้ก็รีบเดินไปหาประตูบานใหญ่ แต่ถูกคนที่ยืนเฝ้ากันเอาไว้

“ไม่ได้ยินเสียงปืนหรือไง”

“เข้าไปไม่ได้ครับ”

ตอนนี้ฉันรู้สึกเป็นห่วงพี่เรย์มาก ถึงแม้จะโกรธที่ถูกบังคับ โกรธที่พี่ชายเปลี่ยนไป แต่ในใจมันก็เป็นห่วงอยู่ดี

แกร็ก! เสียงประตูเปิดออก เมื่อเห็นว่าเป็นพี่เรย์ก็รีบพุ่งไปหาทันที

“พะ พี่เรย์เป็นอะไร เจ็บตรงไหนไหม” ฉันรีบมองสำรวจ แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อก็ถูกกระชากแขนจนเซ พร้อมเสียงตวาดบอก “กลับ!!”

“มากับมันได้ยังไง” พี่เรย์ถามเมื่อเราสองคนขึ้นมาบนรถแล้ว

“……..” ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้ฉันเองก็ไม่รู้จะหาคำตอบไหนมาอ้างดี แต่ก็เคยบอกไปแล้วถึงความสัมพันธ์ของฉันกับศัตรูของพี่ชาย

“ถ้าไม่อยากแต่งงานกับบารอนพี่จะช่วย” จู่ๆ พี่เรย์ก็เอ่ยขึ้น ทำให้ฉันหันมองอย่างแปลกใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังบังคับอยู่เลย จู่ๆ มาบอกจะช่วย

“พี่เรย์พูดจริงหรอคะ”

“อืม แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ”

“หลอกมันสิ ทำให้ไอ้คัลเลนมันหลงแล้วเอาสมบัติของมันมาเป็นของเราให้ได้”

“พี่เรย์น่าจะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนโง่” ถึงอยากจะเอาคืนผู้ชายคนนั้นมากแค่ไหน แต่ถ้ามันเป็นแผนจากพี่ชายฉันเองก็ไม่อยากทำ

“พี่ไม่คิดว่าเกลจะเข้าข้างมันนะ ทั้งที่มันตั้งใจย่ำยีเกลเพียงเพราะเป็นน้องสาวของพี่ มันเหี้ยขนาดนั้นจะใส่ใจทำไม”

“เกลไม่ได้ใส่ใจแค่ไม่อยากไปเกี่ยวข้องกับความแค้นบ้าๆ ของพวกพี่”

“มันต่างหากที่เริ่มก่อน เกลน่าจะรู้ดี”

ฉันกำมือแน่น ใช่! เขาตั้งใจทำกับฉันเพียงเพราะเป็นน้องสาวของศัตรู ทั้งที่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยสักนิด แต่กลับเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำ

“ครั้งนี้จะไม่บังคับ พี่ให้เวลาเกลไปคิด แล้วเรื่องวันนี้พี่จะไม่บอกพ่อ”

“….เขาจะหลงคนอย่างเกลได้ยังไงคะ…ไร้หัวใจแบบนั้นชาตินี้คงรักใครไม่เป็นนอกจากตัวเอง”

“แต่พี่รู้สึกว่ามันสนใจเกลนะ เก็บไปคิดดีๆ แล้วพี่จะช่วยคุยกับพ่อเรื่องบารอน”