Apple of my eye เทใจรัก

ร่างเล็กเดินเข้าไปในห้องพักของโรงแรม...

หัวใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ในสมองตอนนี้มีคำเดียว

ซวยแล้ว

.

.

เขานึกถึงคำพูดของเธอหลายอย่าง ก็เผลอยิ้มออกมา “เป็นเด็กที่แปลกจริง ๆ”

สมุทร หยิบมือถือขึ้นมา กดเข้าบราวเซอร์ดัง พิมพ์ “global summit”

ร่างสูงถึงกับตกใจ

เขารีบประมวลความคิดทันที

แต่คำพูดและการกระทำทุกอย่างมัน...

หรือเขาจะเข้าใจผิด หรือเด็กนั่นเข้าใจผิด

“นายครับ ส.ส. ให้คนพาโจขึ้นไปรอที่ห้องแล้ว”

“มึงไปกับกู โทรหาพีระ ให้มันถ่วงเวลา ส.ส. ไว้ก่อน ฉิบหายแล้วมึง นั่นเด็กจริง ๆ”

“เด็กจริง ๆ คืออะไรครับ”

“ช่างเถอะ!! ทำตามที่กูบอกก่อน ห้องเดิมปะ”

“ใช่ครับ”

.

.

“ทำจริงสินะ ไม่คิดเลยว่าจะทำแบบนี้

ถ้าอยากได้เงินมากนักก็บอกฉันได้นะ”

“หมายความว่าอะไร”

“อย่ามาทำเป็นถาม” เขาถอดสูทที่ใส่ออกปาทิ้งกับพื้น เนกไทที่คอกำลังถูกกระชากอย่างโมโห

วีรินทร์ เดินถอยหลังวนทั่วห้อง สายตามองหาของที่จะช่วยให้เธอผ่านสถานการณ์นี้ไปได้ ร่างบางเริ่มตัวสั่น

การที่ เมธัส พูดแบบนี้ เธอคิดว่าคงเข้าใจไม่ผิดแล้วล่ะ

-----

สวัสดีค่า

ขอเริ่มต้นเรื่องด้วยการเปิดฉากที่ก่อให้เกิดชนวนความวุ่นวายในความสัมพันธ์ตัวละครเราสองสามคน

Walksmember มาอีกแล้วค่า นิยายแนวมาเฟีย รักหวานไม่หวานไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ ไม่ใช่สายขาวสะอาด เสียทีเดียว มีมวลความเป็นมนุษย์ที่ตอบสนองเรื่องราวไปตามลักษณะนิสัย ช่วงอายุ และประสบการณ์ที่สั่งสมมา อาจไม่ได้ถูกใจหรือคิดเห็น เหมือนรี้ดหรือเหมือนไรต์ แต่อยากให้ทุกท่านเสพด้วยอรรถรสของตัวละคร

หากมีข้อผิดพลาดประการใด โปรดให้อภัยไรต์ฝึกหัดคนนี้ไว้ด้วยนะคะ

นิยายอัปวันละตอน มีอีบุ๊กขายใน meb ค่า

ฝากกดหัวใจ หรือช่วยคอมเมนต์ให้กำลังใจ หรืออาจจะถกเถียงกันในประเด็นของตัวละคร เพื่อให้นิยายได้รับการกระตุ้นเข้าถึงผู้อ่านท่านอื่น ๆ มากขึ้นนะคะ

ขอบคุณที่ให้โอกาสและแวะเข้ามาอ่านค่ะ

Walksmember