ตอนที่5 ลุงก็ลุง

"ไอ้ที!!!"เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบหกเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของตนขึ้นเสียงดัง ทุกคนในห้องต่างพากันมองไปยังบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ เพื่อนทั้งสองของนิวตัลที่เห็นว่าเป็นใครต่างก็พากันเบิกตากว้าง

"เหี้ยแล้วไงมึงไอ้ตัล"กรสบถออกมาเบา ๆ แต่เพื่อนตัวเล็กก็ได้ยิน

"เหี้ยอะไรของมึงไอ้เชี่ยกร"นิวตันถามกรอย่างงง ๆ เพราะตนนั้นไม่รู้จักคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่

"จะไม่เหี้ยได้ไงล่ะ ก็พี่คนนี้คือเพื่อนของพี่นทีที่มึงไปอ้วกใส่พี่เขาไง"ตะวันเป็นคนหันมาตอบเพื่อนตัวเล็ก ส่วนนิวตัลที่ได้ยินที่เพื่อนบอกก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปมองยังคนที่พึ่งเข้ามาในห้องใหม่ก็พบว่าคนตัวสูงนั้นมองมายังตนอยู่ก่อนแล้ว

"อะ...เออออไอ้หล่อมึงมาหากู มึงมีอะไรหรอ"นทีที่เห็นบรรยากาศจะเงียบเกินไปก็ชวนเพื่อนตัวสูงของตนคุย

"แรก ๆ กูก็มีเรื่องจะคุยกับมึง แต่ตอนนี้ไม่แล้วว่ะ กูมีเรื่องจะคุยกับไอ้เด็กนี้มากกว่า"ฟิลิปป์เอ่ยตอบเพื่อนตนเอง ก่อนที่จะหันไปชี้นิ้วยังคนตัวเล็กที่เคยอ้วกใส่ตน"น้องไม่มีอะไรจะพูดกับกูหน่อยเหรอ"คนตัวสูงเอ่ยถามคนตัวเล็กตรงหน้า

"ถ้าลุงจะแทนตัวเองว่ากู ลุงก็ไม่ต้องเรียกผมว่าน้องหรอกครับ" คนตัวเล็กพูดส่วนกลับไป ด้านฟิลิปป์ที่ได้ยินสรรพนามที่เรียกตัวเองว่าลุงนั้นก็เดินเข้าไปประชิดตัวคนตัวเล็กอย่างโมโห

"มึงเรียกกูว่าไงนะ"

"ก็เรียกลุงไง"นิวตัลเงยหน้าตอบอย่างหน้าตาซื่อ ๆ

"อืมหืมมมมเรียกงี้ไม่ด่าแม่กันเลยว่ะน้อง"นทีพูดขึ้นพลางเอามือจับหน้าอกตัวเองเหมือนเจ็บปวดแทน จริง ๆ ก็ล้อเรียนเพื่อนตัวเองนั่นแหละ

"ไอ้ทีเดี๋ยวมึงจะโดน ส่วนมึง!มาคุยกับกู"ฟิลิปป์หันไปคาดโทษเพื่อน ก่อนที่จะหันมาพูดกับคนตัวเล็กพร้อมกับจับแขนคนตัวเล็กลากออกไปด้วยกัน

"เห๊ยยยยนี้ลุงจะลากผมไปไหน"คนตัวเล็กที่โดนลากตะโกนถามอย่างตกใจ

ปัง!!! (เสียงปิดประตู)

ประตูกูพังแล้วมั้ง

"นี่เพื่อนเฮียจะลากเพื่อนผมไหนวะ"กรหันมาถามนที

"กูจะไปรู้ได้ไง กูก็อยู่กับมึงเนี่ย"

"คงจะไปเคลียร์เรื่องที่ไอ้นิวตัลมันไปทำพี่เขาไว้อะแหละ"ตะวันเอ่ยพูดออกมาก่อนที่จะหันมาคุยกับกร"ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วงั้นกูกลับไปทำธุรของกูก่อนนะ ผมกลับก่อนนะพี่"ตะวันบอกกับกรเสร็จ ก็หันไปลานที

"เอ้า!!แล้วไอ้ตัลล่ะ"กรดึงมือตะวันไว้ก่อนจะถามขึ้นถึงเพื่อนตัวเล็กที่พึ่งโดนลากไป

"ใครก่อเรื่องคนนั้นก็แก้เองดิว่ะเกี่ยวไรกับกูอ่ะ แล้วก็ปล่อยม๊ากูรออยู่"ตะวันเอ่ยตอบเพื่อนก่อนที่จะสะบัดแขนออกจากเพื่อนตัวสูง

"ให้พี่ไปส่งไหม"อยู่ ๆ นทีก็พูดขึ้นตอนที่ตะวันกำลังจะเปิดประตูออกไป

"ไม่ต้องอะ ผมมีรถ"

ด้านนิวตัลและฟิลิปป์

"ลุงปล่อยยยย"นิวตัลโวยวายพร้อมพยายามแกะแขนตัวเองออกจากมือของคนตัวสูงที่ตอนนี้จับแขนตัวเองแน่นอย่างกับปลาหมึก(จับขนาดนี้แขนกูแดงหมดแล้วมั้ง)

"มึงเรียกใครลุง"คนตัวสูงหยุดเดินแล้วถามขึ้นเสียงเข้ม

"ก็เรียกลุงไง"คนตัวเล็กเอ่ยตอบพร้อมกับสะบัดแขนออกจากการจับกุม

"กูไม่มีหลานแบบมึง แล้วอีกอย่างกูอายุห่างจากมึงไม่กี่ปี"ฟิลิปป์เอ่ยพูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงดุ ๆ

"เอ้าก็เห็นทำหน้าทำตาคิดอะไรตลอดเวลาอย่างกับลุงแก่ ๆ "คนตัวเล็กพึมพำออกมาเสียงเบา

"กูได้ยิน"

"หูดีฉิบหาย"

"กูได้ยิน"

"แฮะ ๆ "นิวตัลหัวเราะเสียงแห้งก่อนจะถามถึงเรื่องที่ตัวเองโดนลากออกมา

"ตกลงที่ลุงลากผมมาเนี่ย เพราะเรื่องเมื่อคืนใช่ไหม?"นิวตัลเอ่ยถามถึงเหตุผลที่ตัวเองโดนคนตรงหน้าลากมา

"เออ! รู้ตัวว่าแดกแล้วจะสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแบบนี้ ทีหลังก็ไม่ต้องแดก"ฟิลิปป์เอ่ยบอกเสียงเข้มอย่างโมโห

"โฮ่วววววลุงผมก็ไม่ได้ตั้งใจปะ ลุงจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนา"

"งั้นมึงให้กูแดกเหล้าแล้วลองไปอ้วกใส่มึงดูดีไหม"คนตัวสูงกอดอกถามขึ้นอย่างหงุดหงิด

"แฮะ ๆ ไม่ดีกว่าลุง ปกติผมกินไม่เคยเป็นแบบนี้นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นแบบนี้เลยนะ"คนตัวเล็กหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะอธิบายให้คนตัวสูงตรงหน้าฟัง

"งั้นมึงจะบอกว่ากูโชคดีงั้นสิ ที่มาเจอพฤติกรรมรั่ว ๆ ของมึงแบบนี้"ฟิลิปป์ยืนกอดอกเอ่ยถามพลางมองหน้าคนตัวเล็กด้วยแววตานิ่ง ๆ

"ขอโทษครับลุง ผมไม่ได้ตั้งใจจะอ้วกใส่ลุงจริง ๆ "คนตัวเล็กก้มหน้าขอโทษอย่างสำนึกผิดจริง ๆ

"ขอโทษมันง่ายไปไหม"ฟิลิปป์ถามพลางก้มมองหน้าคนตัวเล็ก

"แล้วลุงจะให้ผมทำไงอ่ะ"คนตัวเล็กถามขึ้นอย่างคนเริ่มจะหงุดหงิด

จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงก็ผมขอโทษอย่างจริงใจไปแล้วอ่ะ

"เอาเบอร์กับไลน์มึงมา"เจ้าของความสูงร้องแปดสิบหกเอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นมือถือราคาแพงไปให้นิวตัล

"ลุงจะเอาเบอร์กับไลน์ผมไปทำไม"คนตัวเล็กถามขึ้นอย่างสงสัย

"ก็เอาไว้เผื่อถ้ากูคิดออกว่าจะให้มึงทำอะไรไถ่โทษเรื่องที่มึง จูบกู กับ อ้วกใส่กู กูจะได้โทรบอกมึงไง"คนตัวสูงเอ่ยอธิบายออกมา

สัตว์!ชาติที่แล้วกูไปทำกรรมอะไรไว้ว่ะเนี่ยยย

คนตัวเล็กบ่นในใจก่อนจะยื่นมือไปรับมือถือราคาแพงมากดเบอร์มือถือตัวเองกับแอดไลน์ให้เรียบร้อยก่อนที่จะยื่นไปคืนคนตัวสูงตรงหน้า

"อะลุง เสร็จแล้ว"

คนตัวสูงรับมาก่อนที่จะย้ำเรื่องอายุของตัวเองอีกครั้ง

"อีกอย่างกูยังไม่แก่ กูพึ่งจะสามสิบสองเลิกเรียกกูลุงซะที"แม่งเรียกซะกูเริ่มคิดว่าตัวเองแก่จริง ๆ ล่ะกลับไปกูต้องไปส่องกระจกดูไมเนี่ยว่ากูมีผมเส้นไหนที่เป็นสีขาวหรือเปล่า

"ตั้งสามสิบสองเหอะ! ผมอายุแค่ยี่สิบสองห่างจากลุงตั้งสิบปี"คนตัวเล็กหันไปพูดกับคนตรงหน้า ส่วนฟิลิปป์ที่ได้ยินคนตัวเล็กสาธยายเรื่องอายุที่ห่างกันของตัวเองกับเขาก็ไม่รู้จะเถียงออกไปยังไงจึงได้แต่ถอนหายใจออกมายาว ๆ

เฮ่อออผมเริ่มจะปวดหัวแล้วสิ ผมไม่น่าลากไอ้เด็กนี้มาคุยเลยจริงๆ

"แม่งจะเรียกอะไรก็เรื่องของมึง"

ลุงก็ลุงวะ