7 ความจริงที่ไม่อยากเชื่อ

สงคราม....

ผมเดินเข้ามาในผับที่นัดกับพวกไอ้ต๋องไอ้เป้เพื่อนสนิทสมัยเรียนของผมที่ไม่ได้เจอกันหลายปีก็ตั้งแต่ผมย้ายไปเรียนที่อังกฤษนั่นแล่ะแต่เราก็ติดต่อพูดคุยกันบ้างถ้าว่างแต่ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยว่างหรอกพอเลิกเรียนก็ไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ตามประสาวัยรุ่นที่มีพ่อแม่รวยไม่ต้องคิดอะไรมากกับการใช้เงินหรือไม่ก็ไปกับสาวๆที่มาชวนไปนอนที่ห้องของพวกเธอ พูดตามตรงเลยนะคือผมจะกลับมานอนที่บ้านอาทิตย์นึงไม่เกินสามวันนอกนั้นไม่ม่านรูดก็อพาร์ทเม้นต์ของผู้หญิงที่ผมมีความสัมพันด้วยแต่เป็นความสัมพันแค่ชั่วครั้งชั่วคราวไม่มีข้อผูกมัดน้ำแตกแล้วแยกทางจนไอ้ศึกมันบ่นแต่ผมก็ไม่แคร์มันมีปากอยากบ่นก็บ่นไป

พอผมเดินเข้ามาด้านในก็เจอนักเที่ยวนักดื่มทั้งชายหญิงหลายสิบชีวิตกำลังดื่มและกำลังสนุกอยู่กับเพลงที่ดีเจเปิดและพอผมเดินเข้ามากลางผับพวกผู้หญิงที่ยืนเต้นยืนคุยกันอยู่ต่างก็หันมาที่ผมเป็นจุดเดียวตอนแรกผมคิดว่าพวกเธอมองคนอื่นหรือเปล่าคงไม่ได้มองผมหรอกมั้งแต่พอผมหันซ้ายหันขวาหันหลังไปมองว่าใครเดิมตามหลังหรือเปล่าก็ไม่มีสรุปพวกเธอมองผมก็อย่างว่าคนมันหล่อรวยXXXใหญ่ ผมไม่อยากจะคุยหรอกนะผู้หญิงร้อยทั้งร้อยถ้าได้มาเจอน้องชายผมรับรองติดใจจนร้องขอชีวิตทุกราย ที่พวกเธอมองพวกเธอคงไม่เคยเห็นผมมาก่อนมั้งเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาที่นี่ก็เลยมองกันใหญ่มองเหมือนเสือมองเหยื่อยังไงยังงั้นแต่อยากจะบอกว่าผมไม่ใช่เหยื่อเพราะผมคือนักล่าต่างหาก ผู้หญิงพวกนั้นมองมาแล้วก็ส่งยิ้มส่งสายตาเชิญชวนมาให้อย่างไม่ปิดบังความต้องการ ผมรู้ได้ทันทีว่าพวกเธอกำลังแข่งกันอ่อยผมอยู่ผมก็เลยยิ้มตอบกลับไปทุกคนสักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของพวกเธอแต่ผมก็ไม่ได้สนใจใครเพราะที่ผมมาวันนี้ผมอยากมาเมากับพวกเพื่อนๆไม่ได้อยากมาหาของกินเล่น ผมใช้สายตามองหาพวกเพื่อนๆที่ไม่รู้มันนั่งอยู่ตรงไหนจนสักพักก็ได้ยินเสียงไอ้เป้ตะโกนเรียกจากชั้นสองซึ่งน่าจะเป็นชั้นวีไอพีพอผมมองขึ้นไปก็เห็นมันกับไอ้ต๋องโบกมือให้ผมก็เลยโบกมือกลับเพื่อให้พวกมันรู้ว่าผมเห็นพวกมันแล้ว ผมพยายามเดินผ่านนักท่องเที่ยวหลายสิบคนเพื่อขึ้นไปยังชั้นบนแต่อยากจะบอกว่ามันลำบากมากทั้งที่คนก็ไม่ได้เยอะจนต้องเบียดกันขนาดนี้ คือเหมือนผมถูกเบียดทั้งซ้ายทั้งขวาทั้งด้านหน้าด้านหลังจนทำให้แขนของผมหน้าอกของผมแผ่นหลังของผมชนเข้ากับอะไรบางอย่างที่นุ่มบ้างแข็งบ้าง หึ ผมยกยิ้มอยู่ในใจเพราะผู้หญิงพวกนั้นพยายามเอาเนื้อตัวของตัวเองมาเบียดมาแทรกอย่างจงใจแต่จากการได้สัมผัสบอกได้เลยว่าของปลอมทั้งนั้น

"กว่าจะขึ้นมาได้นะมึง"

"กูขึ้นมาได้ก็บุญละแม่งไม่รู้จะเอานมมาเบียดอะไรกูนักหนาของปลอมทั้งนั้น"

"ก็มึงมันหล่อซะขนาดนี้สาวๆก็อยากใกล้ชิดเป็นธรรมดาป่าววะ"

"เลิกชมกูได้ละ เอาที่มึงกินส่งมาดิ๊" ผมชี้ไปที่แก้วของไอ้เป้ที่มันกำลังจะยกเข้าปาก มันยื่นมาให้ผมก็กระดกรวดเดียวหมดแก้ว

"มาถึงก็แดกเลยนะมึงไม่ทักทายเพื่อนฝูงหน่อยเหรอวะนี่สาวๆก็นั่งอยู่ตั้งหลายคนพวกเธอคงอยากจะรู้จักมึง" ผมมองไปที่พวกผู้หญิงสามสี่คนที่น่าจะเป็นเด็กๆของไอ้พวกนี้ที่มองผมตาเป็นมันแต่ผมก็ไม่ได้สนใจผมบอกแล้วว่าผมมาวันนี้ผมมาเที่ยวมาแดกเหล้ามาหาเพื่อนไม่ได้มาหาผู้หญิงไปกระแทก

"ทักทายทำเพื่อ กูมาหาแดกเหล้าไม่ได้จะมาแนะนำให้ใครรู้จัก"

"ว่าแต่ยัยเอมคู่หมั้นมึงไม่มาด้วยเหรอวะยัยนั่นปล่อยมึงมาได้ไงคนเดียวทั้งที่มึงเพิ่งกลับมาวันนี้วันแรก"

"เอมไม่อยู่ไปเกาหลี"

"ไปเกาหลี??"

"อืม"

"ไปทั้งๆที่รู้ว่ามึงจะกลับมาจากอังกฤษวันนี้อ่ะนะ"

"มึงพูดเหมือนพ่อกูไม่มีผิดเลยนะไอ้ต๋อง"

"ก็มันจริงนี่หว่า"

"แต่ก็ดีแล้วล่ะที่เอมไม่อยู่เพราะกูจะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน"

"มึงสองคนเคยทะเลาะกันด้วยเหรอวะทั้งที่อยู่กันคนละประเทศ"

"น้อยไปสิตอนกูอยู่โน่นเอมโทรหากูแทบทุกวันถามว่ากูอยู่ทีไ่หนทำอะไรเข้าบ้านหรือยังแอบไปไหนกับใครหรือเปล่ากูก็ต้องโกหกไปว่าทำรายงานอยู่ที่ห้องไม่ก็หลับอยู่ที่ห้อง"

"ทั้งที่จริงแล้วมึงไปเอากับผู้หญิงอื่น??"

"อืมดิ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนดีขนาดไม่มียอมอะไรกับใครเลยงั้นเหรอวะ ผู้ชายเราเกิดมาทั้งทีจะเอาผู้หญิงแค่คนเดียวเสียชาติเกิดตายห่า และที่สำคัญกูกับเอมเราแค่หมั้นกันยังไม่ได้แแต่ง ถ้าแต่งเมือ่ไหร่กูก็จะหยุดของกูเอง"

"อืมนับว่ามึงยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง"

และระหว่างที่พวกผมกำลังนั่งดื่มอยู่ ไอ้พวกผู้ชายโต๊ะข้างๆก็พูดอะไรบางอย่างจนทำให้ผมกับพวกไอ้เป้ไอ้ต๋องต้องเงียบฟังทั้งที่ไม่ใช่นิสัยของพวกผมเลยที่มีแอบฟังคนอื่นคุยกัน ถ้ามันไม่ได้พูดถึงเอมคู่หมั้นของผม

"มึงทำยัยเอมอรท้องจริงเหรอวะ"

"อืม คืนนั้นกูก็เมายัยนั่นก็เมากูก็เลยไม่ได้ป้องกัน"

"แล้วยัยนั่นทำยังไงวะ"

"เห็นบอกว่าแม่พาไปทำแท้งที่เกาหลี"

"จริงดิ"

"อืม ทั้งที่กูบอกแล้วว่าจะรับผิดชอบแต่เอมบอกไม่ต้องการเพราะกูรวยไม่เท่าคู่หมั้นของเธอ"

"คู่หมั้น??ยัยเอมมีคู่หมั้นเหรอวะ"

"อืมเธอเพิ่งบอกกูตอนที่กูรู้ว่าเธอท้องเธอบอกว่าเธอมีคู่หมั้นที่กำลังจะกลับมาจากอังกฤษเพื่อจะแต่งงานกับเธอแล้วเธอก็บอกเลิกกู"

"เพราะแบบนี้มึงถึงมาเมาหัวราน้ำที่นี่"

"กูรักเอมจริงๆนะถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่ได้มีกูแค่คนเดียวก็ตาม"

"เห้อทำใจเถอะว่ะผู้หญิงดีๆยังมีอีกเยอะมึงอย่ายึดติดกับยัยนั่นเลย"

"กูพยายามอยู่"

นั่นคือสิ่งที่ผมกับไอ้ต๋องไอ้เป้ได้ยิน ถามว่าผมรู้สึกยังไงที่ได้ยินแบบนี้ มันบอกไม่ถูกเหมือนกันจะว่าเสียใจก็ไม่ขนาดนั้นแต่มันเหมือนกับว่าผมถูกเอมหลอกเป็นไอ้โง่มาตลอดสี่ปีที่เอมบอกว่ารักผมคนเดียวและเธอก็รอผมกลับมา ถึงแม้ที่ผ่านมาผมจะมีอะไรกับคนอื่นแต่ผมก็ไม่ได้จริงจังและไม่เคยไม่ป้องกันแต่ทำไมเอมถึงไม่ป้องกันทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองท้องกับคนอื่นซ้ำร้ายไปกว่านั้นเธอไปทำแท้งโดยมีแม่ของเธอพาไปนั่นก็แสดงว่าน้าอุษารู้เห็นเป็นใจทุกอย่าง ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะเชื่อที่ไอ้โต๊ะข้างๆพูดถ้าไอ้นั่นมันไม่พูดเรื่องเอมไปเกาหลีเพราะเธอไปจริงๆไหนจะเรื่องคู่หมั้นที่กลับมาจากอังกฤษอีกซึ่งก็คือผม

"ไอ้ครามมึงโอเคป่าววะ" ไอ้ต๋องมันคงเห็นผมเงียบไปก็เลยถาม

"อืมกูโอเค ดื่มต่อเหอะ"