13 ความลับในใจ

ของขวัญ...

ตอนนี้เราทั้งหมดกำลังจะเดินไปเที่ยวหัวหินหันค่ะหลังจากไปทำบุญที่วัดกันแล้วอันที่จริงฉันไม่ได้อยากไปเลยเพราะเป็นห่วงคุณย่าแต่เมื่อเช้าอากานโทรให้ฉันคุยกับคุณย่าแล้วท่านบอกให้ฉันไปเที่ยวไม่ต้องห่วงท่านแต่อีกสาเหตุหนึ่งที่ฉันไม่อยากไปก็เพราะมีใครอีกคนไปด้วย อยากจะบอกว่าฉันตั้งแต่ขึ้นรถมาฉันพยายามนั่งเงียบมาตลอดทางจะมีพูดบ้างแค่ไม่กี่คำถ้าถูกถามเพราะรู้สึกเกร็งอย่างบอกไม่ถูกเนื่องจากถูกใครบางคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา คือเรานั่งรถตู้กันมามีพี่ชนะศึกนั่งด้านหน้าคู่กับคนขับรถส่วนอากองทัพนั่งคู่กับอากานค่ะส่วนฉันต้องนั่งข้างพี่สงครามอย่างเลี่ยงไม่ได้ซึ่งระหว่างทางพี่ชนะศึกก็คอยหันมาชวนฉันคุยโน่นคุยนี่แต่ฉันก็ตอบไปบ้างเป็นบางคร้้งแต่ส่วนใหญ่จะยิ้มให้เป็นคำตอบซะมากกว่าเพราะทุกครั้งเวลาที่ฉันยิ้มหรือพูดกับพี่ชนะศึกคนที่นั่งข้างๆก็จะมีเหล่ตามองฉันตลอดบางครั้งก็เอามือมาสะกิดฉันบ้างเวลาฉันยิ้มให้พี่ชนะศึกคือไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าว่าเขาไม่อยากให้ฉันคุยกับพี่ชนะศึก พอฉันจะคุยตอบโต้พี่ชนะศึกเขาก็จะกระแอมไอทุกครั้งจนพี่ชนะศึกหันมาถามน้องชายตัวเองว่าเขาเป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่าแต่พี่สงครามก็นิ่งเงียบทำเป็นไม่ได้ยิน คือฉันก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองสักเท่าไหร่แต่การกระทำของเขามันทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ เพราะก่อนหน้านี้เขามาสารภาพว่าเขาชอบฉัน ถามว่าเชื่อไหมฉันไม่อยากเชื่อหรอกค่ะเพราะแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยพูดดีกับฉันเลยตั้งแต่เล็กจนโตคอยแต่จะแกล้งฉันไม่เว้นวันมีครั้งนึงฉันถูกเขาแกล้งจนเกิดพลัดตกน้ำแล้วฉันว่ายน้ำไม่เป็นโชคดีที่พี่ชนะศึกกระโดดลงไปช่วยและนั่นทำให้พี่สงครามถูกอากานทำโทษอย่างหนักทั้งถูกตีทั้งถูกกักบริเวณทั้งโดนหักเงินอีก ฉันรู้ว่านั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาถูกทำโทษเขาถคงโกรธฉันมากเกลียดฉันมากกว่าเดิม เพราะเหตุนี้ฉันจึงไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าเขาชอบฉันจริงๆแต่พอมาคิดดูเขาจะโกหกฉันเพื่ออะไรทำไมมีเหตุผลอะไรถึงต้องมาโกหกว่าชอบฉัน ไหนจะเรื่องของขวัญเมื่อสี่ปีก่อนนั่นอีกที่เขาบอกว่าเขาเอาเจ้าตุ๊กตาตัวนั้นที่ฉันทำไปด้วยมันเลยทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ในหัวใจขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมาก ความลับในใจของฉันมันจมหายไปในความรู้สึกตั้งแต่วันที่เขาหมั้นกับคุณเอมอรและเดินทางไปเรียนต่างประเทศนั่นแล่ะ

ความลับในใจของฉันก็คือฉันแอบชอบเขามานานแล้วชอบทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาเกลียดฉันฉันไม่รู้ว่าชอบเขาตอนไหนเมื่อไหร่มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ชอบแอบมองเขาอยู่ไกลๆแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุขแม้ว่าทุกครั้งที่เจอหน้าเขาก็จะคอยพูดว่าฉันมันเป็นแค่ลูกเมียน้อยเป็นแค่กาฝากที่ไม่มีใครรักไม่มีใครต้องการ มันแปลกใช่ไหมล่ะที่ไปชอบคนที่เขาเกลียดเราแต่ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ แต่ฉันก็พยายามตัดใจจากเขามาตลอดคือตั้งแต่วันที่เขากับคุณเอมอรหมั้นกันตอนนั้นฉันรู้สึกอกหักเป็นครั้งแรก ฉันให้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะเลิกชอบเขาให้ได้และตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมาฉันคิดว่าฉันทำได้แล้วจนกระทั่งวันนี้วันที่เขามาบอกว่าเขารู้สึกยังไงกับฉัน

"ถึงแล้วครับทุกคน ขวัญพี่ลืมบอกเราว่าเราทุกคนจะนอนกันที่นี่หนึ่งคืน พี่จองห้องไว้เรียบร้อยแล้วด้วย^^" พี่ชนะศึกหันมาพูดกับฉันเมื่อรถจอดสนิท

"นอนที่นี่เหรอคะ" ฉันถามพี่ชนะศึกเพราะฉันไม่รู้ว่าต้องมาค้างที่นี่ฉันคิดว่าแค่มาเที่ยวแบบไปกลับเพราะก่อนเดินทางไม่มีใครบอกกับฉันเลยว่าจะต้องมาค้างคืนที่นี่และพอฉันหันไปมองคนข้างๆเขาก็ไม่พูดอะไรก่อนจะก้าวขาลงจากรถแล้วเดินไปสูบบุหรี่

"ใช่จ๊ะเราจะนอนค้างกันที่นี่หนึ่งคืนอาขอโทษขวัญด้วยนะที่ไม่ได้บอกขวัญอากลัวว่าขวัญจะไม่ยอมมาเที่ยวกับพวกเราน่ะ^^ ป่ะเราไปดูห้องพักกันก่อนดีกว่า"

"แต่ขวัญไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเลยนะคะ"

"ไม่เป็นไรจ๊ะเดี๋ยวค่อยไปหาซื้อเอา^^"

"แต่ว่า..." ฉันที่กำลังงงๆอยู่ก็ถูกอากานพาลงจากรถแล้วพาเดินเข้าไปในโรงแรมเพื่อเอากุญแจห้องพักจากนั้นทุกคนก็ขึ้นลิฟต์มายังห้องพักที่พี่ชนะศึกบอกว่าจองเอาไว้ซึ่งพี่ชนะศึกได้จองไว้ทั้งหมดสามห้องคือห้องของอากองทัพกับอากานหนึ่งห้อง ห้องของพี่ชนะศึกกับพี่สงครามหนึ่งห้อง ส่วนห้องสุดท้ายคือห้องของฉัน ห้องพักที่นี่ดูหรูหราและราคาค่อนข้างที่จะแพงมากที่ฉันรู้เพราะแอบเห็นบิลค่าห้องพักที่พี่ชนะศึกจ่ายไปในราคาแสนกว่าบาทคือถ้าฉันมาเที่ยวคงไม่มีปัญญามาพักที่นี่ได้แน่ๆ

หลังจากได้ห้องพักแล้วอากานก็พาฉันมาที่ร้านขายเสื้อผ้าและชุดว่ายน้ำซึ่งร้านตั้งอยู่ภายในโรงแรมอากานเลือกชุดลำลองแบบที่ใส่สบายๆให้ฉันสองสามชุดจากนั้นก็พามาเลือกชุดว่ายน้ำ

"แบบนี้ก็สวยดีนะน่ารักดีเหมาะกับขวัญมากเลยลูก" อากานเอาชุดว่ายน้ำสีฟ้าสดใสแบบวันพีชมาทาบตัวฉันแต่พอฉันมองไปที่กระจกฉันรู้สึกว่าถ้าฉันใส่มันคงจะดูโป๊เพราะมันต้องเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งแน่ๆแม้จะมีกระโปรงสั้นๆเล็กๆปิดส่วนล่างไว้ก็ตาม

"เอ่อคือมันไม่โป๊ไปหน่อยเหรอคะอากาน คือขวัญไม่กล้าใส่ค่ะ" ฉันบอกอากานไปตามความจริงคือตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยใส่ชุดว่ายน้ำเลยสักครั้งเพราะฉันว่ายน้ำไม่เป็นก็เลยไม่มีชุดว่ายน้ำใส่

"ไม่โป๊เลย น่ารักจะตายอาเลือกชุดที่เซฟที่สุดแล้วนะลูก อาเชื่อว่าถ้าขวัญใส่ต้องน่ารักมากแน่ๆเชื่ออาสิ^^" อากานพูดขนาดนี้แล้วฉันจะปฏิเสธยังไงสุดท้ายฉันก็ต้องเลือกชุดนี้ 

เวลาต่อมา....

สงคราม....

ตอนนี้ผมกำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่ที่เก้าอี้ผ้าใบตรงบริเวณสระว่ายน้ำของโรงแรมผมกำลังนั่งมองไอ้พี่ชายของผมมันกำลังสอนวัยกาฝากว่ายน้ำอยู่ไม่ไกลจากที่ผมนั่งอยู่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมโคตรขัดใจกับชุดว่ายน้ำที่ยัยนั่นใส่ ถึงมันจะดูปกปิดมิดชิดแต่มันก็ไม่สามารถปิดบังความใหญ่โตของหน้าอกที่ล้นทะลักของยัยนั่นได้ หน้าอกที่ผมเห็นมาแล้วแต่ยังไม่ได้สัมผัสแต่ไอ้พี่ชายผมไม่รู้มือของมันไปโดนมั่งหรือเปล่าก็ไม่รู้

"พี่จะปล่อยมือขวัญแล้วขวัญลองว่ายน้ำมาหาพี่นะทำตามที่พี่สอน"

"ไม่เอาค่ะพี่ศึกขวัญกลัว อย่าเพิ่งปล่อยมือขวัญนะคะ" 

"ขวัญอย่ากลัวสิ ขวัญต้องมีความกล้าไม่อย่างนั้นขวัญจะว่ายเป็นได้ยังไง"

"ฮึก ฮึก แต่ขวัญกลัวจริงๆนี่คะ พี่อย่าปล่อยมือขวัญนะ" ผมนั่งมองยัยนั่นที่กำลังจะร้องไห้เพราะพี่ชายผมมันกำลังจะปล่อยมือเธอ ผมไม่รู้ว่ายัยนั่นกำลังเล่นละครหรือเปล่าแต่ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะกลัวจริงๆ ถ้าผมอยากพิสูจน์ผมก็คงต้องเข้าไปใกล้ๆเข้าไปให้เห็นชัดๆกับตา ผมวางกระป๋องเบียร์แล้วกระโดดลงน้ำแล้วว่ายเข้าไปใกล้สองคนนั้น

"เดี๋ยวฉันสอนขวัญว่ายน้ำเอง"

"ห๊ะ"

"พี่คราม" ทั้งสองคนนั้นหันมามองหน้าผมอย่างตกใจ คือจะตกใจอะไรวะกูแค่พูดว่าจะสอนยัยนี่เอง

"นายพูดว่าอะไรนะ"

"ฉันบอกว่าฉันจะสอนยัย เอ่อสอนขวัญว่ายน้ำเอง นานอย่าลืมว่าฉันเป็นแชมป์ว่ายน้ำของมหาลัยนะ"

"เอ่อไม่เป็นไรค่ะ คือ"

"เออนั่นสินะนายว่ายน้ำเก่งกว่าฉัน นายคงมีวิธีที่ดีกว่าที่ฉันสอน เอางี้เดี๋ยวขวัญให้สงครามมันสอนว่ายน้ำนะพี่ว่าขวัญน่าจะเป็นเร็วกว่าที่พี่สอน"

"แต่ว่าพี่ศึกคะ"

"นายขึ้นไปได้ละฉันจะได้สอนลูกศิษย์คนแรกของฉันสักที"

"อืมๆ ฝากดูขวัญด้วยนะ ฉันขอไปหาน้ำกินก่อนเริ่มคอแห้งละ ขวัญสู้ๆนะครับ^^"

"เอ่ออ..ค่ะ" หลังจากพี่ชายของผมขึ้นจากสระผมก็เดินเข้าไปใกล้ของขวัญแล้วดึงเธอเข้ามากอด

"อ๊ะ พี่ครามจะทำอะไรคะ"

"พี่ก็จะสอนเราว่ายน้ำไงครับ" ผมกระซิบข้างหูก่อนจะดึงตัวของขวัญไปยังมุมลับตาคน