28 ไม่เหมาะสม

“เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงทุ้มตะโกนถามผ่านประตูห้องน้ำออกไปด้วยความเป็นห่วง

“ขวัญโอเคค่ะ ต แต่ว่า มีปัญหานิดหน่อย” ประตูห้องน้ำค่อย ๆ เปิดออกพร้อมกับหญิงสาวที่ร่างบางที่มีเม็ดเหงื่อผุดอยู่เต็มใบหน้างาม

“คือว่าซิปขวัญมันติดน่ะค่ะ ขวัญรูดไม่ขึ้น” เธอเอ่ยบอกชายหนุ่มบนรถเข็นที่มานั่งรอเธออยู่ชิดติดขอบประตูห้องน้ำ ใบหน้างามขึ้นสีแดงจาง ๆ ด้วยความเขินอาย ที่เขามาเฝ้าเธอแบบนี้ ทั้งยังอายที่ตัวเองใส่ชุดไม่ได้จนทำให้เขาต้องรอเธออยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจออกมาขอความช่วยเหลือเขาเมื่อคิดว่าหมดหนทางแล้ว

“ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยขวัญหน่อยได้ไหมคะ” พูดจบขวัญข้าวก็หันหลังให้เขาก่อนที่จะย่อตัวลง ผมยาวสลวยถูกรวบไปไว้รวมกันข้างเดียว เผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียนน่าสัมผัส

ดวงตาคมมองภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบไม่ว่าเขาจะมีกิจกรรมรักกับเธอหลายครั้งแต่ความต้องการของเขาที่มีต่อเธอก็ไม่เคยลดลงเลย มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แค่ได้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน กับลำคอระหงเปลือยเปล่าแบบนี้อารมณ์ความต้องการของเขาก็พุ่งขึ้นสูง ให้ตายเถอะเธอมีอิทธิพลต่อเขามากจริง ๆ

“พี่วินท์คะ” เสียงหวานใสเอ่ยเรียกเขา เมื่อนั่งย่อตัวอยู่นานแล้วแต่เธอกลับยังสัมผัสไม่ได้ว่าเขาช่วยเธอรูดซิปที่ติดอยู่ของเธอขึ้นหรือยัง

“ค ครับ มีอะไรรึเปล่า” คนที่มัวแต่จ้องมองแผ่นหลังตรงหน้าตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างคนมีความผิดติดตัว

“เป็นยังไงบ้างคะ มันพอจะรูดขึ้นได้รึเปล่า”

“พี่ว่ามันรูดยาก เราไม่ต้องไปงานกันแล้วดีกว่า”

“มาสานต่อโครงการของเรากันเถอะพี่เริ่มทนไม่ไหวแล้ว” พูดจบก็รูดชุดเดรสของเธอออกผ่านเรียวแขน แต่ยังไม่ทันที่จะไปถึงไหนกับถูกเจ้าของชุดที่สวมใส่จับมือเขาไว้เพื่อหยุดมันเอาไว้ได้ก่อนที่เขาจะทำอะไรที่มันเกินเลยไปมากกว่านี้

“หยุดเลยนะคะ”

“ทำไมล่ะ…ขวัญไม่สงสารลูกชายพี่บ้างหรอ ลูกพี่คิดถึงขวัญมากเลยนะ” เขาว่าเสียงเศร้า แต่เธอดูออกว่ามันเป็นการแสดง

“ช่วยขวัญใส่ชุดค่ะ แล้วเราจะได้ไปงานกัน”

“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็งดโครงการของพี่คืนนี้ไปได้เลยค่ะ”

“เมียใครดุจัง” เขาว่าเสียงอ่อย ก่อนจะยอมช่วยเธอรูดซิปแต่โดยดี

“ผ้าคลุมไหล่อยู่ไหน” เสียงเข้มว่าขึ้นเมื่อรูดซิปช่วยเธอใส่ชุดเสร็จแล้ว แต่มันก็รู้สึกคันยุบยิบในใจ เมื่อเห็นชุดที่ภรรยาสาวของตัวเอง ชุดมันก็ไม่โป๊อะไรมากนัก แต่พอมันมาอยู่บนตัวเธอเขากลับรู้สึกว่ามันโป๊เอามา ๆ ผมยาวสลวยของเธอถูกรวบขึ้นเป็นทรงง่าย ๆ เผยให้เห็นลำคอระหง พร้อมกับหัวไหล่ขาวเนียนที่เขามักจะคอยฝากรอยรักและฝังคมเขี้ยวอยู่บ่อย แต่ตอนนี้มันกลับต้องเผยออกสู้สายตาผู้คน ทั้ง ๆ ที่มันควรจะมีเขาแค่คนเดียวที่ได้เห็น

“ผ้าคลุมหรอคะ…” เธอเอ่ยทวนในสิ่งที่เขาพูดก่อนจะพยายามนึกว่าสิ่งที่เขาพูดถึงนั้นมันอยู่ที่ไหน เพราะหลังจากกลับจากห้างได้ไม่นานก็มีเสื้อผ้ามากมายส่งเข้ามาเต็มไปหมด ในทีแรกเธอก็คิดว่าเขามาผิดห้อง แต่เขาบอกว่าห้องนี้พร้อมกับบอกชื่อผู้สั่งเผื่อยืนยัน ซึ่งมันก็คือเขา ทำให้เธอต้องร้องตะโกนถามเขาที่นั่งทำงานอยู่บนเตียง และคำยืนยันของเขาทำเอาเธอลมแทบจับ เขาแทบจะเหมาทั้งร้านให้เธอได้เห็นจะได้ เพราะมีถุงเสื้อผ้าเต็มไปหมด ทั้งชุดนอน ชุดลำลองธรรมดา แล้วก็เดรสสีหวาน ๆ น่ารักอีกมากมาย รวมไปถึงชุดชั้นในที่ทั้งขนาดและไซส์ถูกต้อง แต่ลวดลายของมันนี่สิ เธอจะไปกล้าใส่ได้ยังกัน

“เดี๋ยวขวัญขอไปดูก่อนแล้วกันนะคะ”

“อันนี้หรือเปล่าคะ” ผ้าคลุมสีชมพูอ่อน ๆ ถูกนำมาโชว์ให้เขาดู

วายุพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะโบกมือให้เธอเดินมาใกล้ ๆ เขา มือหนาแย่งเอามาคลุมของเธอมาถือไว้เอง ก่อนจะนำมันขึ้นมาคลุมให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ :) ”

“ไม่อยากพาเราไปเลย เมียสวยอยากเก็บไว้นอนดูคนเดียว”

“คนบ้า ///” ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อทันที เขาเอาแต่พูดคำหวานยอดเธอไม่หยุด ไหนจะการกระทำแสนดีนี่อีก แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอรักเขาจนยอมมอบให้ทั้งตัวและหัวใจได้อย่างไร

“พร้อมไหม” มือหนาบีบเข้าที่มือน้อย ๆ ของเธอเบา ๆ เมื่อเขาและเธอมาถึงหน้างานกันแล้ว มีนักข่าวรอทำข่าวอยู่เต็มไปหมด และดูหญิงสาวข้างกายเขาจะรู้สึกกลัวกับนักข่าวที่รายล้อมงานและเต็มไปด้วยกล้องมากมาย

แต่มันก็แปลกเพราะเธอทำงานอยู่กับสิ่งเหล่านี้มาโดยตลอดทำไมถึงได้กลัวได้

“ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ตรงนี้ จะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายเราได้ พี่สัญญา”

“ค่ะ” ขวัญข้าวบีบมือตอบกลับเขาไปเบา ๆ ก่อนเดินเข้าไปในงานผ่านฝูงนักข่าวมากมายไปพร้อมเขา

“นั่นขวัญข้าวใช่ไหมพวกเรา ที่เคยเป็นข่าวเมื่อหลายเดือนก่อน” หนึ่งในฝูงชนว่าขึ้น ทำให้กล้องมากมายถูกแพลนมาทางเธอโดยไม่ได้นัดหมาย เสียงกดชัตเตอร์รัว ๆ จนอดีตนางแบบสาวชื่อดังต้องปล่อยมือออกจากการกอบกุมของเขา มือบางยกขึ้นมาบังหน้าไว้ การที่เธอไม่ได้ออกกล้องนานมันทำให้เธอไม่สามารถสู้แสงแฟลชที่ถูกกดรัว ๆ แบบนี้ได้จริง ๆ

“คุณขวัญข้าวคะ คุณหายไปไหนมาคะ”

“ทำไมคุณถึงมางานเปิดตัวนี้คะ”

“คุณวินท์คะ ใช่คุณวินท์เปล่าคะ ทำไมคุณถึงมากับขวัญข้าวได้คะ”

“ใช่คะ ทำไมคุณขวัญข้าวถึงมากับคุณวินท์คะ” คำถามมากมายถูกถามไปยังคู่ชายหญิงที่จับมือกันเดินเข้ามาในงาน โดยไม่เว้นช่องว่าให้คนทั้งคู่ได้สอบเลยแม้แต่น้อย จนวายุทนไม่ไหว เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจกับการกระทำของนักข่าว

“ขอโทษด้วยครับ! ผมกับภรรยาต้องรีบเข้าไปร่วมงานข้างใน” พูดจบก็คว้าเอามือบางมากุมก่อนจะบังคับรถเข็นไฟฟ้าพาเธอฝ่าวงล้อมออกไปทันที อย่างไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น

“คุณวินท์ ใครหรอแก” นักข่าวสาวสะกิดถามเพื่อนข้าง ๆ ที่มีคนพูดว่าคนที่มางานกับอดีตนางแบบสาวขวัญข้าวชื่อว่าวินท์

“ก็ลูกคุณรัฐไง เจ้าของงานวันนี้ ตอนนั้นฉันจำได้ว่าพึ่งได้ตำแหน่งนักธุรกิจดาวรุ่งของนิตยสารQหนิ ฮอตมากและสาว ๆ ค่อนเมืองอยากได้เขา แต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้ถึงได้นั่งรถเข็นแบบนั้นได้ จะว่าไปก็ไม่เห็นออกงานสังคมนานแล้วนะ”

“อาจจะเพราะแบบนี้ก็ได้ถึงได้ไม่ออกงาน” เธอว่าเสริมเพื่อน

“แต่ก็อยากรู้นะว่าทำไมสองคนนั้นถึงมาด้วยกันได้ แถมคุณวินท์ยังบอกว่าขวัญข้าวเป็นภรรยาอีก ฉันว่าท็อปปิคนี้ขายให้ บก ได้เลยล่ะ ต้องตามเอารายละเอียดที่มากกว่านี้มาให้ได้” เธอคิดอย่างสงสัยว่าอดีตนางแบบสาวที่เคยเป็นข่าวโด่งดังจนต้องลาออกจากวงการทำไมถึงได้จับพลัดจับผลูมาเป็นภรรยาของอดีตนักธุรกิจไฟแรง รูปหล่อพ่อรวยอย่างวายุได้

วายุเดินเข้ามาภายในงานโดยจับมืออดีตนางแบบสาวไว้อย่างปกป้อง เมื่อรับรู้ว่าเธอรู้สึกไม่ดีกับเหตุการณ์ที่พึงเกิดขึ้นเมื่อครู่

“ดีขึ้นรึยังครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังจากที่เขาพาเธอมาอยู่มุม ๆ หนึ่งของงานที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน

“ดีขึ้นแล้วค่ะ :) ” พูดพร้อมส่งรอยยิ้มน้อย ๆ ไปให้เขา แค่เขาคอยถามคอยเป็นห่วงแบบนี้เธอก็รู้สึกดีมากแล้ว ดีขึ้นมากจริง ๆ

“พี่วินท์ล่ะคะ โอเครึเปล่า” เธอเอ่ยถามเขาเสียงเบา

“โอเค?”

“ก็เรื่องที่ต้องมาเจอพ่อพี่…” จากเรื่องในอดีตที่เขาเคยเล่าให้เธอฟัง

ก็พอจะทำให้รู้ว่าพ่อกับเขาไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไรนัก

“อืม พี่โอเค…” เขาลูบหลังมือเธอเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อ ทำเอาขนฟังหน้าแดงลามไปถึงใบหู

“แต่จะโอเคกว่านี้ถ้าวันนี้มีคนรักษาสัญญาจัดชุดใหญ่ให้”

เพี้ยะ

“พี่วินท์!”

“ซี๊ด พี่เจ็บนะ ตีมาได้” เขารั้งเอวบ้างมากอดเบา ๆ สูดกลิ่นกายหอมจากตัวของเจ้าของร่างนุ่มนิ่มจนชื่นใจแล้วค่อย ๆ ผละออก มือหนาประคองศีรษะน้อย ๆ ของเธอให้อิงไหล่หนาตนไว้ นั่งกุมมือเธอฟังพิธีกรดำเนินงานไปเรื่อย ๆ ดวงตาคมจับจ้องไปที่พ่อและผู้หญิงคนนั้นที่เดินเคียงข้างกันมาทักทายแขกที่มาร่วมงานหลังจากขึ้นไปพูดเปิดงานจบ เดินเคียงคู่กันมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

วายุเค้นยิ้มออกมาทันทีที่ทั้งคู่มาถึง รอให้แขกทยอยออกจากงานก่อนสินะถึงกล้าเดินมาเขาได้ ไม่ต้องคิดให้ปวดว่าทำไมถึงทำแบบนี้ทั้ง ๆ ที่เชิญเขามาเพราะบอกว่าเขาเป็นทายาท แต่กลับไม่ได้เชิญเขาขึ้นไปพูด เพียงแค่เอ่ยถึงนิดหน่อยแล้วก็ผ่านไป เขาที่นั่งอยู่ที่มุมเงียบ ๆ ของงานไม่มีใครสังเกตเห็นเท่าไหร่ก็เหมือนกับว่าไม่ได้มางานเลย ไม่ถูกเชิญขึ้นไป ทั้ง ๆ ที่เป็นถึงลูกเจ้าของโครงการ นั่นก็เพราะว่าพ่อเขาอายต่างหากที่มีลูกอยู่ในสภาพแบบนี้

“หึ”

ด้านขวัญข้าวเองที่เห็นผู้เป็นแม่เดินมาทางตนเคียงข้างกับพ่อเขาอย่างเปิดแล้วก็ทำหน้าไม่ถูก ได้แต่นั่งกุมมือเขาอยู่อย่างนั้นไม่กล้าที่จะสบตา ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหนความเจ็บปวดในใจเธอก็ไม่เคยลดน้อยลงเลยจากสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำ

“ก็มาได้หนิ” เสียงเข้มเอ่ยทักลูกชาย

“ก็ตามที่เห็น” เขาตอบอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก ด้วยไม่อยากจะสนทนากับคนตรงหน้าสักเท่าไหร่

“แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”

“ให้คนไปสืบมาแล้ว ยังต้องถามผมอีกหรอ?”

“ฉันถามว่าเธอเป็นใคร”

“เมียผม ทำไม ไม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้หรอครับ”

“เธอเป็นถึงอดีตนางแบบชื่อดังเลยนะครับ แถมสวยมากด้วย ฟอดดดด” ว่าจบก็ดึงเอาคนข้างกายที่นั่งก้มหน้าอยู่เงียบ ๆ มาหอมฟอดใหญ่ อย่างประชดประชัน

“เลิกกับเธอซะ”

“เลิกกับผู้หญิงคนนี้ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!”

“ทำไมผมต้องทำตาม? คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับผม…” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบเสียงเข้มของผู้เป็นพ่อก็ดังขัดขึ้นมาทันที

“ฉันเป็นพ่อแก ฉันมีสิทธิ์!”

“พ่อหรอ…หึ”

“อย่ามาทำหน้าแบบนี้กับฉันนะวายุ”

“เลิกกับเธอซะ”

“แล้วทำไมผมต้องเลิก”

“เธอไม่คู่ควรกับแก เลิกกับเธอแล้วกลับไปหาหนูเคทเรื่องขาแกฉันจะส่งแกรักษาที่อังกฤษ หายดีแล้วก็กลับมารับตำแหน่ง กลับมาแต่งงานกับหนูเคท เข้าใจที่พ่อพูดไหมวินท์”

“ผมไม่เลิก ไม่แต่ง ไม่กลับไปหาใคร ไม่รักษาอะไรทั้งนั้น”

“ผมจะอยู่ที่นี่กับเมียผม ทำงานที่ไร่ของแม่ เชิญคุณสมสู่อยู่กับผู้หญิงคนนี้ให้พอใจ ขวัญกลับ”

“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงเข้มเอ่ยเรียกลูกชายกุมมืออดีตนางแบบสาวที่มีข่าวฉาวดังไปทั่วประเทศเมื่อหลายเดือนก่อนด้วยความไม่พอใจ

“แล้วแบบไหนที่คู่ควร แบบผู้หญิงคนนี้น่ะหรอ” วายุหยุดชะงักหันกลับมาอีกครั้งตามเสียงเข้มที่ตวาดรั้งเขาเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยปากพูดกับผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเย้ยหยั่น สายตาคมตวัดมองหญิงวัยกลางคนที่ดูไม่แก่ตามอายุข้างผู้เป็นพอด้วยความไม่พอใจ ดวงตาคมแดงก่ำด้วยความโกรธแค้น ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน ความแค้นที่เขามีต่อผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เคยลดลงเลย ยิ่งได้เห็นหน้าความโกรธแค้นในใจก็ลุกฮือขึ้นมาจนยากที่จะดับลงได้

“ใช่! อย่างน้อยแขเขาก็ดีกว่าผู้หญิงของแก”

“ดีกว่า? เหอะ…