ตอนที่ 3

“เรียกร้องความสนใจเหรอ” นาวินถามเสียงเย็น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากำลังหงุดหงิดมาก เขากวาดตามองเธอ คล้ายจะสะดุดใจบางอย่างแต่ไม่ได้พูดออกมา ซ้ำยังเปลี่ยนสีหน้าเป็นพอใจอีก

เปลวรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เธอเคยใช้ชีวิตในแหล่งอโคจรจนกลายเป็นบ้านหลังที่สอง เห็นสายตาแบบนี้มานักต่อนัก คงอยากพาขึ้นเตียงใจจะขาด อย่างว่า ปกติเปลวในนิยายมักเสนอตัวให้เขาอาทิตย์ละไม่ต่ำกว่าสี่ครั้ง อีกฝ่ายกำลังเครียดเรื่องขยายสาขาธุรกิจ พอมีคนมาเสนอให้ถึงที่ก็เห็นเป็นเรื่องดีเพราะงานรัดตัว และไม่ชอบเก็บผู้หญิงจากข้างทาง

คราวนี้เธอเล่นหายไปเป็นเดือน คงอยากปลดปล่อยเต็มแก่

“เดี๋ยวเปลวหาชุดมาเปลี่ยนให้ จะได้ออกไปงานเลี้ยงต่อ” ได้แต่ทำใจดีสู้เสือ ถึงคนตรงหน้าจะหล่อเหลา แต่กลับไม่ทำให้ใจสั่นไหว อีกอย่างเธอไม่ได้อยากล่าเก็บแต้ม แค่อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายคนเดียว อย่างน้อยขอหนีออกจากตรงนี้โดยเปลืองตัวน้อยสุดก็ยังดี

นาวินถอดเสื้อสูทออก ตามด้วยเสื้อตัวใน เห็นมัดกล้ามเหล่านั้นก็นึกชื่นชมหุ่นเขาในใจ สิ่งเดียวที่ทำให้ชายคนนี้เหมาะสมกับบทบาทพระเอกคงเป็นเรื่องรูปร่างหน้าตานี่แหละ ส่วนนอกนั้น...

“ขอหนึ่งน้ำก่อนไป ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน คิดถึง”

เพราะคำพูดแบบนี้สินะถึงทำให้นางร้ายไม่ยอมตัดใจจากเขาสักที

“วันนี้เปลวเป็นประจำเดือนค่ะ” เธอแถ

“อะไรวะ นี่ก็สนใจให้แล้วไง จะเอาอะไรอีก” นาวินหงุดหงิดขึ้นมา “เล่นตัวนิด ๆ หน่อย ๆ ได้ไม่ว่า แต่อย่าให้มันมากเกิน พี่ไม่ชอบ”

ปกติพูดถึงตรงนี้ สาวตรงหน้าต้องคุกเข่าอ้อนวอนแล้ว แต่นี่กลับนิ่งเฉย เขาถึงเริ่มเอะใจ เมื่อไม่นานก็เอาแต่ทำตัวประหลาด อ้างนู้นอ้างนี้สารพัดเหมือนอยากหลบหน้า แถมวันนี้ยังแต่งตัวแปลกไป มองไกล ๆ ครั้งแรกเกือบจำไม่ได้ ปกติเห็นใส่แต่สีสด ๆ สีอะไรบ้างไม่รู้ รู้แต่ว่าเด่นตั้งแต่หัวมุมถนน แต่คราวนี้กลับสวมชุดดำทั้งตัว ไม่คว้านร่องอกลึกเหมือนเมื่อก่อน แต่งหน้าบางเบาเผยความสดใสแบบที่ไม่เคยเห็น แปลกตาดี

ว่ากันว่าผู้หญิงมักเปลี่ยนไปเมื่อเจอคนรัก หรือว่าแอบคบผู้ชายคนอื่น?

คิดถึงตรงนี้นาวินรู้สึกเหมือนโดนหยามเกียรติ

เขาปลดตะขอกางเกง รูดทุกอย่างกองตรงปลายเท้า ปล่อยให้ตัวตนเด้งออกมาสู่ภายนอก จ่อมันตรงหน้าหญิงสาว

“ทำให้มันสงบซะ”

เปลวไม่ได้ตกใจกับการกระทำดังกล่าว คิดไว้ตั้งแต่อยู่ในลิฟต์แล้วว่าอาจล่วงเลยมาถึงจุดนี้หรือมากกว่านี้ ถึงไม่เคยทำเรื่องอย่างว่า แต่ก็เห็นจนชินตา สถานที่ที่เธอเคยอยู่สามารถใช้สำนวน ‘หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง’ มาอธิบายได้อย่างแท้จริง ใครเอากันแทบจะรู้ไปสามบ้านแปดบ้าน ได้ยินหมดว่าชอบให้จับตรงไหนให้สอดตรงไหน นี่ยังไม่พูดถึงรูบนผนัง แอบดูจนเบื่อ ช่วงหลัง ๆ ถึงกับต้องเอาหมากฝรั่งมาอุดรอยแยกเพื่อไม่ให้เสียสายตา

ถ้าการเติมเต็มราคะให้ชายคนนี้ทำให้รอดตัว เธอไม่เห็นเหตุผลอะไรให้ปฏิเสธ

“เสร็จแล้วจะออกไปใช่ไหมคะ”

เมื่อเขาพยักหน้ายืนยัน เปลวจึงเริ่มใช้มือรูดสาว นิ้ววนเล่นบริเวณส่วนหัว พอน้ำใสไหลซึมออกมาถึงใช้ลิ้นตวัดชิม นาวินหลับพริ้ม หอบหายใจกระเส่า

คาวจัง

พอทั้งหัวชุ่มฉ่ำ ก็ค่อย ๆ ลากลิ้นลงไปจนถึงโคน นาวินปล่อยเสียงครางออกมาคำใหญ่ เมื่อก่อนให้อมไม่เห็นเสียวขนาดนี้ ทำได้แค่ดูดกลืนอย่างไม่รู้จังหวะจะโคน แต่คราวนี้เล่นซะเขาอยากจับปากมากระแทกแรง ๆ สักที

“ลึกอีก อ่า อย่างนั้นแหละ”

เปลวเห็นว่าอีกฝ่ายเคลิบเคลิ้ม จึงจับมันใส่เข้ามาในปากทั้งลำ มือทำงาน ปากดูดดึง ลิ้นไล่เลีย สลับเข้า ๆ ออก ๆ

“เร็วอีกเปลว จะแตกแล้ว”

ดูเหมือนอารมณ์จะพุ่งจนฉุดไม่อยู่ นาวินใช้มือทั้งสองข้างล็อกหัวเธอไว้ เป็นฝ่ายขยับเอวสวนเข้ามา น้ำลายเริ่มไหลออกจากมุมปากหญิงสาวเพราะไม่มีโอกาสได้ดูดกลืน

“สุดยอดเลย พี่ใกล้จะ... อ้า”

น้ำอุ่นไหลทะลักเข้ามาในโพรงปาก เธอหลับหูหลับตากลืนทั้งหมดลงคอ รู้สึกว่ายังมีบางส่วนเคลือบติดปลายลิ้น สงสัยกลับบ้านไปต้องแปรงฟันอย่างดีสักสามสี่รอบ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นเปลวไปหาเสื้อตัวใหม่ให้พี่นะ จะได้ออกไปพร้อมกัน” เธอเช็กสภาพตัวเองในกระจก เมื่อมั่นใจว่าไม่มีคราบน้ำขาว ๆ ติดตามตัวจึงหันไปมองหน้านาวินเพื่อขอคำตอบ

ดูเหมือนเขาจะหมดความสนใจเธอแล้ว

“ไม่ต้อง เข้างานไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่ตามไป” นาวินทำเป็นพิถีพิถันกับการใส่กางเกง ที่ให้เธอไปก่อนเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าออกมาจากห้องด้วยกัน เบื่อเป็นขี้ปากชาวบ้าน โดยเฉพาะกับผู้หญิงชื่อเสียงไม่ดีอย่างเปลว เขายิ่งไม่อยากฟัง

“ค่ะ” เธอเดินออกจากห้อง นึกโล่งอกที่ยังไม่ได้เสียตัวให้ผู้ชายคนนี้ ในระหว่างเจอหน้ากันต้องแสร้งเอาใจ เพราะหากเขาเกิดอยากเอาชนะเธอขึ้นมาจะยุ่งกันใหญ่ ไม่เข้าใจว่านาวินมีดีอะไรถึงได้ยกยอปอปั้นกันนัก นอกจากหล่อรวยและอวัยวะใหญ่ ก็ไม่เห็นมีอะไรน่าพิศวาส

ถึงอยากจบความสัมพันธ์นี้เร็ว ๆ แต่ยังทำไม่ได้ ต้องให้อีกฝ่ายหันไปสนใจนิตาก่อน ในเมื่อพลาดฉากสำคัญในนิยายไปแล้ว เธอจำเป็นต้องแนะนำนิตาให้เขารู้จักด้วยตัวเอง หลังจากนั้นจะได้ยื่นข้อเสนอให้ภาคีสักที