บันทึกที่ 1

ท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาในช่วงกลางคืนของเมืองเหยียนฉง ค่อยๆเดินลงมาจากบันไดและเดินผ่าน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างช้าๆและไร้จุดหมายของเธอมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วนมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่พวกเขาพยายามไม่ให้เราเข้าไปแต่เพราะความดื้อรั้นของเธอทำให้เธอได้ไปพบ เจอสิ่งบาดตาบาดใจของเธอ

นอกจากเธอต้องพบเจอกับความเจ็บปวดแล้วคนที่เธอรัก คนที่เธอ ผลักดันให้มาเป็นศิลปินคนนี้ กลับลืมเลือนเธอไปอย่างสิ้นเชิงไม่แม้แต่จะหันมามองผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยผลักดันเขาให้ก้าวเข้าไปอยู่จุดสูงสุดในเวลานี้เลยสักนิดเดียว เพราะตัวของเขากำลังกอดกับผู้หญิงคนอื่น โดยหารู้ไม่ว่าตัวของเธอยืนอยู่ตรงนั้น แต่พอสบตากับเธอเขากลับทำเฉย ปล่อยให้เธอเดินร้องไห้ออกมา แม้แต่ตัวของผู้จัดการของเขาที่เธอเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทมาโดยตลอด กลับไม่สนใจใยดีเธอแถมยังต่อว่าเธอที่กล้าเข้ามา ที่บริษัทโดยพละการ

"เธอเข้ามาที่นี่ทำไมไม่บอกฉันก่อน"

"ถ้าฉันไม่เข้ามาฉันจะรู้หรอว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้น พวกเธอก็จะเห็นฉันเป็นคนโง่ใช่ไหม"

"เราไม่ต้องการให้เธอมารับรู้อะไรเรื่องแบบนี้

เรื่องที่สามีของฉันที่เธอผลักดันเขาให้มาเป็นดารา และกำลังทำการนอกใจฉันแบบนี้ใช่ไหม"

"เธอฟังฉันก่อน"

"จะให้ฉันฟังอะไรในเมื่อสิ่งที่ฉันเห็น ฉันก็เห็นหมดแล้วหรือว่า ตัวของเธอจะหาคำแก้ตัวมาให้เขา"

"ไม่ใช่อย่างนั้น เธอรับนี่ไป"

"นี่คืออะไร?"

"ถึงโง่หรือไง! นี่ก็คือเงิน เป็นเงินสดที่ฉัน กับอดีตสามีของเธอ ต้องการจะมอบให้เธอ เพื่อเป็นการหย่าขาด..."

"ดี พวกเธอมันดีจริงๆ ได้ดีก็ถีบหัวส่ง พวกเธอมันแน่จริงๆ!"

"อย่าเสียงดังได้ไหม"

"ไปเรียกเขามา ฉันจะคุยกับเขา"

"เธอไม่ต้องคุยอะไรกับลูกชายฉันแล้ว"

"คุณแม่"

"ฉันไม่ใช่แม่สามีของเธออีกต่อไปและเธอก็ไม่ใช่ลูกสะใภ้ของฉัน หย่าก็หย่าซะ อย่าทำให้ลูกของฉันต้องจมปลักอยู่กับเธอเลยลูกฉันกำลังมีอนาคตที่สดใสถ้ารู้ว่าเคยแต่งงานกับผู้หญิงจนแบบเธอแม้แต่พ่อแม่ก็ไม่รู้ว่าใครแบบนี้ สังคมจะตราหน้าว่าอย่างไร"

"สังคมตราหน้า พวกคุณห่วงเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ ไปตอนที่พวกคุณไม่มีอะไรเลยเป็นตัวของฉันเอง ที่ช่วยเหลือคุณมาโดยตลอด แต่พอได้ดีกลับทิ้งฉันแบบนี้ ออกจะเกินไป"

"แล้วยังไงในเมื่อเธอก็โง่เอง ที่มาคอยรับใช้พวกเรา"

"ไปตามเขามา คุยกับฉัน"

"ไม่ต้องตาม ผมมาแล้ว"

เหยียนฉง หันไปมองผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอ เมื่อ 5 ปีก่อน ตอนเธออายุ 18 ปี ได้แต่งงานกับเขาหลังจากที่เรียนจบมปลาย เธอจึงไม่เรียนต่อมหาลัยตามที่คำขอของเขาขอเอาไว้ เธอจึงมุ่งมั่นในการทำงานเพื่อส่งเสียให้ผู้ชายคนนี้เรียนจบมหาลัยเพียงแค่ 2 ปีผู้ชายคนนี้ ก็สามารถเรียนจบ หลังจากนั้นไม่กี่ปีก็มีคนทาบทามให้เขาเข้ามาเป็นดาราศิลปินในค่าย ในช่วงไม่กี่ปีมานี้เขา กว่าจะโด่งดังก็ต้องเสียอะไรไปมากมาย เป็นตัวของเธอเองที่คอย support เขาอยู่ข้างหลัง แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอกลับกลายเป็นว่า เธอกลายเป็นคนที่เกาะแข้งเกาะขาเข้าแทน

"เหยี่ยนเจ๋อ"

"เหยียนฉง เราเลิกกันเถอะ อยู่กับเธอฉันไม่มีอนาคต ฉันต้องการอนาคตที่ดีและสดใส พวกเราหย่ากันเถอะนะ"

"นายพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน"

"เธอเป็นคนชอบคนตรงๆไม่ใช่หรอฉันก็พูดตรงๆแบบนี้ไง ก็แค่อยากกันจบความสัมพันธ์กัน ฉันไม่ได้รักเธอ เธอควรเข้าใจด้วย"

"ฉันกับนายอยู่ด้วยกันมา 5 ปี เยื่อใยที่เคยมีให้กันตอนนี้มันไม่มีแล้วหรอทำไมถึงพูดว่าเลิกกันได้ง่ายดายแบบนี้"

"แล้วจะให้พูดยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้รักเธอแล้วเธอกลายเป็นคนที่เกะกะสายตาฉัน ข้อความทางในการก้าวหน้าของฉัน ฉันขอให้เธอเลิกยุ่งกับฉันและหย่ากับฉันซะ"

"เหยี่ยนเจ๋อ นายมันแน่มาก ทำลายความรู้สึกของฉัน อย่างหน้าตาเฉย นายมันไอ้คนสาระเลว ชาติชั่ว!"

"ก็ดีเกือบการอยู่กับคนที่ไม่มีอนาคตอย่างเธอ อยู่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ฉันกำลังเจออนาคตที่ดีกว่าถางอี้เหมิง คืออนคตที่ดีของฉัน! ส่วนเธอไม่ใช่"

" ได้ในเมื่อต้องการแบบนั้น พรุ่งนี้เราไปหย่ากัน"

"รับเงินนี้ซะ อย่างน้อยก็ให้เธอได้มีเงินใช้และขอบคุณเธอตลอด 5 ปีที่ผ่านมา"

"ฉันไม่ต้องการเงินของพวกเธอ เก็บไว้นอนกอดที่บ้านเถอะ ฉันไม่ต้องการของที่เป็นของเธอติดตัวไป เจอกันพรุ่งนี้"

ต่อให้ตัวของเธอต้องเจ็บปวดมากมายขนาดไหนแต่พอศักดิ์ศรีของเธอไม่อยากให้ใครมาย่ำยีได้ คนพวกนั้น ทำให้เธอต้องเจ็บปวดและจมอยู่กับความทรมานนี้ มากมายเหลือเกินจนไม่อาจที่จะให้อภัยได้อย่างหมดหัวใจ

"อึก อึก อ้วกกกกก!!!!"

"ฉงฉง!"

หลี่ซิ่วถง เพื่อนที่อาศัยอยู่ด้วยกันกับเธอ ผู้หญิงคนนี้มีนิสัยแปลกประหลาดอย่างหนึ่งก็คือเธอจะมีเซ้นบางอย่างที่มองเห็นผีและรู้สึกได้ ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเหยียนฉง เธอก็ไม่ค่อยเห็นสิ่งเหล่านี้จึงสบายใจ และขออยู่ที่นี่ กับเธอมาตั้งแต่สมัยมัธยม จนกระทั่งเมื่อ 5 ปีก่อน เพื่อนสาวของเธอแต่งงานไปอยู่บ้านสามีน้อยครั้งที่เธอสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน ในครั้งนี้อยู่ๆเพื่อนสาวของเธอก็มาขออยู่ด้วย และก็เริ่มมีอาการแปลกประหลาดเกิดขึ้น

"ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้"

"ฉันไม่รู้แต่ฉันเป็นมา 2-3 อาทิตย์แล้ว"

"เป็นมาแบบนี้ทำไมไม่ไปหาหมอ คนพวกนั้นไม่สนใจเธอเลยหรอ"

"พรุ่งนี้ฉันจะหย่ากับเขาแล้ว"

"อะไรนะอยู่ๆทำไมถึงบอกว่าจะหย่ากันอยู่ด้วยกันมาตั้ง 5 ปีเธอไม่ทะเลาะอะไรกับเขาเลยไม่ใช่หรือไง"

"ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนขอหย่า"

"ไอ้สาระเลวนั่น"

"ฉัน...อึก...!"

"ไปหาหมอกันฉันจะพาเธอไปหาหมอเอง"

หลังจากที่พาเพื่อนของตัวเองไปถึงโรงพยาบาลหมอก็ได้บอกข่าวดี ให้กับเธอได้รับรู้ ซึ่งก็คือเธอตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนกว่าแล้ว โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองมีสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆอยู่ในท้องของเธอ เป็นทั้งโชคดีและโชคร้าย ที่มาพร้อมกันแบบนี้

"เธอท้อง แบบนี้แล้วจะบอกเขาไหม"

"ฉันอยากให้เขารับรู้ อย่างน้อย เขาก็คงจะรับผิดชอบในฐานะพ่อของลูก"

"งั้นเธอก็โทรไปหาเขาก่อน"

"ก็ได้"

เหยียนฉง โทรไปหาอดีตคนรัก เมื่อเขารับสายและรอบรู้เรื่องการมีอยู่ของเด็กในท้อง เขาจึงนัดเธอออกมาพบกันในสถานที่แห่งหนึ่ง โดยที่เขาอยากจะคุยกับเธอเพียงแค่สองคน เธอจึงตัดสินใจไปหาเขาฉันที แต่เมื่อมาถึง เห็นเพียงแค่รถ 1 คันที่จอดรออยู่ ด้วยความเข้าใจว่าเขาคงจะอยู่ในรถเพราะไม่สะดวกออกมา เธอจึงเดินเข้าไปใกล้ๆรถคันนั้นเพียงไม่นานคนที่อยู่ในรถก็ออกมา

ผู้ชายร่างใหญ่ 6-7 คน ออกมาจากรถที่อยู่ใกล้ๆ แล้วอยู่ในรถที่เธอเดินเข้ามาดู พวกเขา มีท่าทางที่น่ากลัว วิ่งเข้าใส่เธอทำให้เธอวิ่งหนีออกมาเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองและลูกในสมองของเธอตอนนั้นคิดได้ทันทีเลยว่า เธอถูกเขาหลอกเสียแล้ว

"ช่วยด้วย!!!"

"จะหนีไปไหน!!!!"

"ช่วยด้วยค่ะ!!!!!"

ผั๊วะ!!!!!

เสียงของแข็งปะทะเข้ากับด้านหลังของเธอทำให้เธอล้มไปข้างหน้าฉันที แต่พอความเป็นห่วงลูกเธอจึงรีบเอากระเป๋ามาวางกันไว้ไม่ให้ท้องเธอกระทบกับพื้นที่แข็ง แต่ยังนั้นก็ยังได้รับความเจ็บปวดอยู่มาก

"จับได้แล้ว ลากมันไป!"

"ปล่อยฉัน!!!"

"ในเมื่อรับเงินมาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่ จัดการ ถอดเสื้อผ้ามันออก"

"ปล่อยฉัน!!!!"

"ดิ้นไปร้องไปก็ไม่มีประโยชน์ที่นี่ไม่มีใครนอกจากพวกเรา มาสนุกกันดีกว่า อย่างน้อยเธอจะได้ไม่เจ็บตัวไปมากกว่านี้!"

"อย่าทำอะไรฉันเลยฉันกำลังท้อง...อึก...ฮืออออ!!!"

"นั่นแหละคือเหตุผล ที่พวกเรากำลังจะทำแบบนี้กับเธอ เจ้านายของเราสั่งเรามาจัดการเธอ"

เพียงแค่ฟังคำพูดนี้ทำให้เธอรู้แล้วว่าคนที่ส่งพวกนี้มาคือใคร พวกมันจับแขนขาของเธอแยกออกจากกัน กระชากเสื้อของเธอ จนขาด แม้กระทั่งสร้อยคอของเธอก็ถูกกระชากขาดทำให้สร้อยบาทที่คอของเธอ

"จงตายไปซะ!!!!!"

อึก!!!!!

อ๊อกกกกก!!!!!!!

สิ้นเสียงของเธอร่างของชาย 7 คนที่กำลังจะข่มขืนเธอ ชุดลงไป กระอักเลือดออกมาคำโต ตาเหลือกโพลง และสิ้นลมหายใจไปในที่สุด ส่วนตัวของเธอเองเมื่อพูดคำนั้นออกไปแรงปะทะที่เธอ ได้กลับคืนมา กระแทกเข้าร่างตัวเองกระอักเลือดคำโตเช่นเดียวกัน ทางที่เต็มไปด้วยเลือดของเธอ ค่อยๆ หายใจแผ่วเบาลงช้าๆ ร่างกายของเธอมีเพียงเสื้อผ้าที่ขาดเป็นชิ้นๆปกปิดร่างกาย ดวงตาของเธอค่อยๆปิดลงช้าๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา

"ด้วยคำสาปของข้าเหยียนฉง ขอสาปคนตระกูลเหยี่ยนไร้ซึ่งทายาทสืบสกุลไร้ซึ่งความสุขตระกูลถาง ผู้ที่ทำให้ครอบครัวผู้อื่นแตกแยก ก็ขอให้ครอบครัวของมันต้องเป็นแบบนั้นเช่นกัน และไม่มีผู้ใดสามารถแก้คำสาปนี้ได้แม้กระทั่งตัวของข้าที่เป็นผู้สาวพวกมัน ในนามของผู้ใช้วาจาสิทธิ์รุ่นที่ 23 ของสำนัก..."

ลมหายใจของเธอกับการกระอักเลือดคำโตออกมาอีกครั้ง พร้อมกับลมหายใจที่ถูกพรากจากไปในทันที พร้อมกับหยดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดทุกข์ทรมานที่เธอได้รับไหลออกมาเป็นครั้งสุดท้าย