บทที่ 2-2 พันธสัญญาแห่งมังกร

“มะ...มังกรดำ!”

ดวงวิญญาณสาวเบิกตาโตด้วยไม่เคยเห็นมังกรมาก่อน นางกระถดกายถอยหนี มังกรสีอนธการเกล็ดสีนิลเงามะเมื่อม อีกทั้งยังมีดวงตาสีแดงกร้าวราวกับเปลวเพลิงที่กำลังมอดไหม้ ช่างเป็นดวงวิญญาณสัตว์เทพสูงส่งที่น่าเกรงขามเหลือเกิน

แล้วเหตุอันใดมังกรดำจึงเพิ่งปรากฏกายเล่า ในเมื่อผู้ทำพิธีได้วิ่งหนีเตลิดไปหมดสิ้นแล้ว

“ว่าอย่างไรเล่าเด็กน้อย เจ้าอยากแก้แค้นคนพวกนั้นงั้นหรือ”

มังกรดำเอ่ยถามอีกครั้ง ดวงตาที่ทอดมองมายังดวงวิญญาณสาวนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกสงสารและเห็นใจในโชคชะตาที่นางต้องเผชิญ

“เจ้าค่ะ! ข้าอยากแก้แค้น!”

“เจ้าจะสมปรารถนาหากทำสัญญากับข้า”

หลิวซูลี่กะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง นางแหงนหน้ามองมังกรตัวใหญ่เต็มสองตา อำนาจและบารมีของมังกรดำกดทับลงมาจนนางอึดอัดคับแน่นไปทั้งดวงจิต

“สะ...สัญญาหรือเจ้าคะ”

ย้อนถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าดวงตาสีเพลิงของมังกรดำสลดไหววูบลงชั่วขณะหนึ่งก่อนจะลุกโชนขึ้นราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

“ในอดีตข้าเคยทำเรื่องราวเลวร้ายเอาไว้มาก ข้าจึงถูกองค์เง็กเซียนฮ่องเต้สาปให้สิงสถิตอยู่ในถ้ำแห่งนี้ ทุก ๆวันข้าเฝ้าบำเพ็ญเพียรมาหลายพันปีเพื่อที่จะได้กลับไปเป็นเซียนอีกครา กระนั้นพวกมนุษย์หน้าโง่ที่พบเจอถ้ำแห่งนี้กลับริอ่านทำพิธีบูชายัญเผามนุษย์ทั้งเป็นเป็นเครื่องบรรณาการแก่ข้า”

มังกรขยับกายเยื้องย่างด้วยสองขาหน้าที่เต็มไปด้วยกรงเล็บแหลมคมราวกับใบมีด ทุกการขยับนำมาซึ่งพื้นถ้ำสั่นสะเทือน เหล่าบรรดาหินย้อยบนเพดานถ้ำหักหล่นลงมาไม่ขาดสาย

“พวกมันได้ในสิ่งที่ต้องการเพราะผีห่าแห่งพงไพรต่างหากที่มารับเอาเครื่องเซ่นสังเวยไป พวกมันก่อร่างปลอมแปลงเป็นเงาแห่งมังกรดำแล้วมอบโชคลาภเงินทองให้มนุษย์ผู้โง่เขลาเป็นการตอบแทนชีวิตที่เซ่นสังเวย ไม่มีมังกรตนใดต้องการชีวิตของมนุษย์หรอกเพราะพวกเราเป็นสัตว์เทพที่ต้องการเป็นเซียน จะมีก็แต่พวกผีห่าสัตว์นรกเท่านั้นที่ดื่มกินดวงวิญญาณของสาวบริสุทธิ์เพื่อต่ออายุขัยของตนเอง”

ซูลี่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ หากว่าบิดาทำการบวงสรวงสำเร็จ ดวงวิญญาณของนางจะถูกกลืนกินจนแตกดับ ไม่อาจเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏได้อีกต่อไป นับเป็นเรื่องที่โหดเหี้ยมเหลือเกิน

“วันแล้ววันเล่าข้าได้แต่ปลงสังเวชที่เห็นหญิงสาวถูกหลอกมาเซ่นสังเวยด้วยการเผาให้ตายทั้งเป็นอย่างเหี้ยมโหดโดยที่ข้าไม่อาจทำอะไรได้เลย

ทว่าเจ้า...กลับเป็นดวงวิญญาณดวงแรกที่มีจิตอาฆาตพยาบาทรุนแรง ในทางตรงกันข้ามน้ำตาของเจ้ากลับบริสุทธิ์นัก เพราะมันได้คลายคำสาปที่กักขังข้ามาหลายพันปีให้สลายหายไป ข้าจึงสามารถปรากฏกายให้เจ้าได้เห็นอย่างไรเล่า”

“นะ...น้ำตาข้าหรือเจ้าคะ”

ซูลี่ยกมือขึ้นเช็ดหยาดน้ำตาที่ยังคงเกาะพราวอยู่บนใบหน้า

“ใช่แล้ว น้ำตาของเจ้าได้ช่วยข้าเอาไว้...”

มังกรดำพยักหน้าน้อยๆ เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดน้ำตาของนางจึงสามารถคลายคำสาปได้ แต่หากให้เขาเดาสตรีผู้นี้มีจิตใจที่ใสสะอาดมาโดยตลอด และนี่อาจเป็นครั้งแรกที่จิตใจของนางได้แปดเปื้อนเพราะความอาฆาตแค้น

มันเป็นเพียงจุดดำเล็กๆ บนผืนผ้าสีขาวสะอาด

“ข้าจะเป็นสัตว์เทพคู่สัญญาของเจ้า ‘หลิวซูลี่’ เพื่อตอบแทนที่เจ้าช่วยปลดปล่อยข้าออกจากถ้ำที่แสนอับชื้นและคับแคบแห่งนี้เสียที เจ้าได้แก้แค้นส่วนข้าได้เป็นอิสระอีกคราเจ้าจะยอมเป็นคู่สัญญาของข้าหรือไม่”

มังกรดำเดินวนรอบร่างกายของดวงวิญญาณสาว ปลายหางยาวฉวัดเฉวียนฟาดลงบนแท่นหินบูชาจนแตกยับไม่เหลือซาก ก่อนจะตวัดหางอีกคราตบลงปะรำพิธีจนแหลกเละไม่เหลือดี

ดั่งชิงชังการเซ่นสังเวยเหลือคณา

“เจ้าค่ะ ข้าจะเป็นคู่สัญญาของท่าน!”

“นามของข้าคือ ‘หลวนหลง’ โปรดจงจำไว้ว่าหากชีวิตของเจ้าตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากให้เรียกหาข้าได้เสมอ ไม่ว่าข้าจะอยู่ที่ใดในทุกภพภูมิข้าก็จะมาหาเจ้าผู้เป็นคู่สัญญาแห่งข้า!”

สิ้นสุดคำประกาศิตของมังกรดำแสงสว่างสีขาวก็เปล่งประกายสว่างไปทั่วถ้ำ ซูลี่หยีตาด้วยไม่อาจสู้แสงเจิดจ้า นางยังมีอะไรอีกมากมายหลายสิ่งที่อยากจะเอ่ยถาม ทว่าสติของนางกลับค่อยๆ หลุดลอย ในขณะที่กายละเอียดของนางเลือนหายเจือจางไปกับแสงสีขาวเสียแล้ว