ตอนที่2 ทำแบบเดียวกัน

กลุ่มเจ้าของคลับกับเพื่อนที่ร่วมวงร่ำสุรา กวาดสายตามองลูกค้าด้วยอารมณ์สนทรีย์เหมือนแทบทุกคืน จนสายตาสะดุดเข้ากับสาวน้อยที่พอจำหน้าคร่าตาได้

“อยากได้ไหม” ชินหนึ่งในเจ้าของคลับเลิกคิ้วถามเพื่อนสนิท

แม้เป็นเรื่องปกติที่จะมีหญิงสาวมากหน้าหลายตามองมาทางพวกเขาพร้อมสายตาเชื้อเชิญ แต่ก็ใช่ว่าใครจะเดินเข้าหาได้ง่าย ๆ และใช่ว่าพวกเขาจะเอาใครง่าย ๆ หากไม่ใช่คนที่เป็นฝ่ายสนใจก่อน

“น้องแม่งอย่างสวยอ่ะ ถ้าสนใจกูหน่อยนะ” ไฟว์อีกหนึ่งในหุ้นส่วนพูดขึ้นด้วยความหมั่นเขี้ยวโดยไม่ต้องพูดต่อว่ามันจะทำอะไร

“ก็ทำแบบเดียวกันคืน” ธามแนะนำเพื่อนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ได้ข่าวว่าไม่นานก็กลับ”

“มึงก็เลวเกิ๊น” ชินว่าให้เพื่อนแต่ปากประดับยิ้ม

“ลองอย่างไอ้ธามว่าหน่อยไหม” ไฟว์ถามด้วยสายตากรุ้มกริ่ม “ดูวันนี้น้องจะมองมึงนานกว่าที่ผ่านมานะ”

“ก็ถ้ากล้าเดินเข้ามา กูจะรับพิจารณา” เพลิงช้อนสายตาจากแก้วในมือ มองไปยังหญิงสาวที่กำลังมองเขาอยู่เช่นกัน

มองตอบไม่หลบสายตาเหมือนที่ผ่านมา

ไม่แสดงเหมือนแค่มองผ่านไม่ได้ใส่ใจเหมือนที่เคย

เธอคงคิดว่าเขาไม่รู้ดูไม่ออก

แต่น้องพึ่งอายุเท่าไหร่ พี่อายุเท่าไหร่

ผู้หญิงที่ผ่านมามากกว่าอายุน้องซะอีก

“แล้วสาวน้อยกูจะมีโอกาสไหมน๊า” ชินพูดอย่างลุ้นระทึกไปด้วย

เพราะที่ผ่านมาหญิงสาวก็แค่กวาดสายตาผ่านจากโต๊ะพวกเขาช้า ๆ แล้วก็ทำแค่นั้นจบไปแต่ละคืนทีเธอมา

ไม่เคยย่างกรายเข้าหา ไม่เคยฝากพนักงานมาบอกอะไร

ดูท่าน้องสาวคนสวยจะต้องพลาดโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนพี่ที่เปิดโอกาสให้น้องแล้วล่ะสิ

แต่คิดผิด!

วันนี้ต่างจากที่เคย

เมื่อผ่านไปสักพัก ร่างบางแต่สัดส่วนชัดเจนในเดรสรัดรูปตัวสั้นดูเซ็กซี่น่ามอง กำลังเยื่องย่างตรงมาทางนี้

ท่าทางการเดิน สีหน้าแววตา

ดูมั่นใจและไม่หวาดกลัวเลยสักนิด

แต่ถ้าใจกล้าขนาดนี้ทำไมไม่มาตั้งแต่แรก ๆ นะ

ใครว่าล่ะ

แม้ภายนอกของเพิร์ลจะดูเชิดเป็นหญิงมั่นใจในตัวเองสูง แต่ภายในของเธอตอนนี้ก็กลัวเสียหน้าเหมือนกัน

สำหรับเธอ มันเป็นสิ่งที่ยอมไม่ได้มากที่สุดเลยแหละ

แต่เธอก็ไม่อยากแพ้พนันเพื่อน

และเธอก็อยากได้ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นแล้วด้วย

ไม่กล้าเข้าถ้ำเสือ จะเอาเสือได้ยังไง

กึก! เท้าเรียวหยุดอยู่กับที่เมื่อการ์ดหน้าดุก้าวมาขวางหน้าเธอเมื่อจะถึงโต๊ะ

และแน่นอนว่าหากเธอเข้าหาพวกเขาไม่ได้จริง ไม่ใช่แค่แพ้เพื่อน

ไม่ใช่แค่อายพวกเขา

แต่มันมีสายตาของเหล่าผู้หญิงอีกมากมายในสถานที่แห่งนี้จ้องมองมา

จะเอาไงดี

“ขอเข้าไปหน่อยได้ไหมคะ” กรีดยิ้มเย้ายวนถามการ์ดร่างใหญ่

“.....” เงียบ แต่ยังยืนอยู่ที่เดิม

เป็นแบบนั้นเกือบนาที ทำเอาหน้าของเธอเริ่มร้อนแล้วเหมือนจะมีรอยร้าวขึ้นมาแล้ว

“หลีกให้น้องเขา”

แต่แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ทำให้หัวใจเธอเต้นรัวเร็วขึ้นมามากกว่าเก่า

ร่างสูงใหญ่ของการ์ดขยับออกไปยืนที่เดิม ทำให้ตอนนี้เธอเผชิญหน้ากับชายหนุ่มรูปหล่อถึงสี่คนพร้อมกัน

สายตาสี่คู่จับจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ดูแตกต่างกันไป

แต่เธอก็เลือกสบตากับใครคนนั้นเพียงคนเดียว

“มีอะไรหรือเปล่าครับ” ชินถามสาวน้อยเป็นการช่วยเปิดทางให้

เพราะมีเสี้ยววินาทีที่เขาทันได้เห็นสายตาหวั่นกลัวของเธอ

แต่ถึงอย่างนั้น สาวน้อยตรงหน้าก็ดูข่มความกลัวได้ง่าย แล้วใจกล้ากว่าที่เขาคิด

เมื่อเธอตอบคำถามได้อย่างตรงประเด็น

“เพิร์ลอยากทำความรู้จักเพื่อนพี่ค่ะ”