ตอนที่ 3 เอาตัวเข้าไปอยู่ใกล้ๆ

“อะไรกันมาทำงานได้ไม่กี่วันจะลาออกแล้ว?” เด็กสมัยนี้มันยังไงทำไมงานแค่นี้ถึงไม่ทนกัน เห็นว่ามีคนรู้จักฝากมาเลยรับไว้

“ป้าแจ๋วแต่ครีมว่า...”

“แม่งเอ๊ย ยัยล่ามวันนี้ลางานก็ไม่บอกกัน จะหาล่ามภาษาจีนจากไหนวะ” เตชิตบ่นไปวันนี้มีทัวร์จีนจะเข้าพักที่โรงแรม

“ใครไปไหนเหรอจ๊ะหัวหน้าเต”

“ล่ามนะสิหายหัวใครจะแปลภาษาได้วะ” เตชิตหนุ่มหัวหน้าแผนกท่องเที่ยวดูแลนักท่องเที่ยวต่างชาติ ที่จะเข้ามาพักที่นี้

“แบบนี้คอขาดแน่พี่” แจ๋วที่เคยได้ยินกิตติกรรมศักดิ์ของเจ้าของโรงแรม ยิ่งไม่อยากทำงานผิดพลาด

“ครีมไปได้ไหมคะ ครีมพูดภาษาจีนได้” คณิสราอาสาเธอไม่ได้จบภาษามา แต่ที่ได้ภาษาเพราะฝึกพูดและพยายามหาความรู้แถมตอนเรียนยังหาเงินด้วยการเป็นไกด์ให้นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ

“...” เตชิตมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า บอกได้คำเดียวว่าสวยมากทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นหน้า มาใส่ชุดแม่บ้านแบบนี้เสียของหมด

“ไปเปลี่ยนชุด”

“ได้ค่ะ” คณิสรารีบไปเปลี่ยนชุดทันที ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงนักท่องเที่ยวก็มาถึง ซึ่งหญิงสาวทำหน้าที่ตรงนี้ได้ดี แต่พยายามออกห่างจากนักท่องเที่ยวชาย เพราะสายตาที่พวกเขามองมานั้นแปลกๆ

กว่าจะเสร็จงานก็ปาไปเกือบสี่ทุ่ม รู้อย่างนี้ไปทำงานกับเพื่อนดีกว่า คณิสราเดินมาหยุดที่ข้างถนนรอเพื่อนสาวมารับกลับบ้าน

“ครีมขึ้นมาเร็วๆ”

“เมย์ เราจะไปไหนเหรอ”

“ไปคลายเครียดไง” เมย์ทำงานที่ผับคอยต้อนรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ เงินดีไม่น้อยบางคืนมีถูกค้าถูกใจพากันไปต่อ งานสบายได้เงินดีใครบ้างที่ไม่ชอบสมัยเรื่องแบบนั้นเขาไม่ถือกันแล้ว

“ไปคลายเครียดหรือจะหลอกครีมไปไหน?”

“รู้ทันวันนี้ไปช่วยหน่อยนะคิดเงินเฉยๆ ก็ได้”

คณิสราทนความรบเร้าของเพื่อนไม่ไหวจึงพยักหน้า เธอเข้าไปทำงานในผับส่วนมากจะมีหน้าที่แค่คิดเงินเท่านั้น พอมาถึงเมย์จึงพามาแต่งตัว แต่วันนี้แปลกไปหน่อยที่ชุดนั้นเปิดเผยมาก

“ทำไมชุดนี้”

“ชุดพนักงานมันหมดใส่ชุดนี้ไปก่อนนะ”

คณิสรามายืนหน้าเครื่องคิดเงินวันนี้ลูกค้าถือว่าเยอะมาก บางครั้งเธอเองก็ออกไปช่วยเสิร์ฟเหล้า และต้องรีบกลับเธอไม่ค่อยชอบงานแบบนี้แต่ไม่ได้รังเกียจ

ปึก!

สายตาดุดพญาเหยี่ยวทอดมองไปยังเบื้องหน้า เขาวางแก้วเหล้าลงจนแก้วจะแหลกคามือ

“ไปเรียกผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา!” ทำงานเป็นแม่บ้านก็ดีอยู่แล้ว ยังมารับจ๊อบทำงานแบบนี้อีก หากเขาไม่ตามมาก็คงไม่รู้

“แต่เขาไม่ได้มาทำงานแบบนั้น...”

“ไปเรียกมาเดี๋ยวนี้!” ก็กูจะเอาคนนี้ เมื่อตอนบ่ายเขานั่งอ่านประวัติของหญิงสาวจนครบทุกบรรทัด แค่เห็นสถานะว่าโสดเขาพร้อมลุยเต็มที่ อายุเพิ่ง 19 แล้วไงวะไม่เด็กแล้ว

ปลาบปลื้มต้องลงไปคุยกับเจ้าของร้านเพื่อจะให้ผู้หญิงคนโชคร้ายขึ้นมาหาเจ้านายของเขา อยู่ดีไม่ว่าดีขาข้างหนึ่งก้าวเข้าคุกไปแล้ว

“แต่น้องไม่ได้มาทำตำแหน่งนั้นนะคะ”

“เท่าไรครับค่าที่คุณต้องจ่ายส่วย” เงินแค่นี้ไคโรขนหน้าแข้งไม่ร่วง ทุ่มเทเกินระวังเขาจะทุ่มทิ้ง

“เอ่อ ก็ได้ค่ะเดี๋ยวน้องครีมจะขึ้นไปหาค่ะ” เคียงฟ้าตอบปากรับคำ สายเปย์แบบนี้น้องสาวของเธอคงจะสบายไปทั้งชาติ

“ครีม เอาเหล้าขึ้นไปห้อง vvip หน่อย”

“ไม่มีคนว่างเลยเหรอพี่เคียง”

“อื้อ ช่วยหน่อยแป๊บเดียว” เคียงฟ้าวางถาดไว้ตรงหน้าน้องสาว ดูลักษณะท่าทางแล้วคงจะรวยมากๆ ถึงได้จ่ายส่วยแทนเธอ แต่ละเดือนจ่ายไปไม่ใช่น้อยๆ

“ได้ค่ะ”

คณิสราเดินมาถึงชั้นบนสุดของห้องหญิงสาวเคาะประตูสามครั้ง และเปิดเข้าไปทันที มัวแต่ก้มหน้าไม่ได้สังเกตคนในห้องว่ามองเธอด้วยสายตาแบบไหน

“จะรีบไปไหน”

“อ๊ะ ค คุณทำอะไร” เธอตกใจไม่น้อยที่เขาคว้าเอวและลากให้ไปนั่งบนตักของเขา หญิงสาวดิ้นจนสุดแรงเมื่อรู้ว่ามีแท่งแข็งเริ่มขยายตัวใหญ่บริเวณสะโพกเธอจึงหยุดดิ้น

“ไม่ดิ้นแล้วเหรอ”

“ป ปล่อยค่ะ”

“รับงานด้วยเหรอ”

“รับงานอะไรของคุณกรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ” คนบ้าอะไรมาถามเธอแบบนี้ แรงดิ้นทำให้หน้าอกของเธอเข้าไปใกล้ใบหน้าของเขามากขึ้น

“อืม ขาว!” นมจะหนีบหน้าเขาอยู่แล้ว ยังมาล่อหน้าล่อใจเขาอีก แล้วเขาจะทนยังไงให้ไหว

“โรคจิต ปล่อย”

“เท่าไรอยากได้อะไรถ้าจะเป็นเด็กของฉัน”

เด็กสมัยนี้น่าจะชอบเงินบ้านรถหรือของแบรนด์เนม เขาก็พร้อมเปย์ ใครบ้างที่จะไม่เอา

“ไปถามคนอื่นสิ”

“ก็อยากถามคนนี้ไงมีผัวหรือยัง” ถ้าตอบว่ามีเขาไม่สน เขามีเงินจะทำอะไรก็ได้ เชื่อว่าคนตรงหน้าคงเลือกเงินมากกว่าความรัก

“ถ้าตอบไม่ดีไม่ปล่อยนะ”

“ย ยังค่ะปล่อยหนูได้แล้ว” คณิสรามัวแต่ตื่นเต้นจึงเผลอแทนตัวเองไปแบบนั้น เมื่อเขาคลายมือออกเธอวิ่งรีบลุกขึ้น แต่ถูกมือหนาดึงให้ลงมานั่งข้างกายเขา

“แล้วถ้าอยากได้ละ จะต้องทำยังไง”

“อยากได้อะไรคะ?”

“อยากได้ตัวไง มาเป็นผู้หญิงของฉัน”

ขอกันง่ายๆ แบบหน้าด้านๆ คณิสรามองสบตาของเขาเป็นครั้งแรก จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงเพราะเขาคือผู้ชายคนนั้น ที่อยู่ในห้องทำงานเมื่อตอนบ่าย

“ม ไม่ค่ะ”

“บ้านรถเงินฉันเปย์ได้หมด หรืออยากได้อะไรฉันพร้อมให้ทุกอย่าง” สิ่งเดียวที่เขาให้ไม่ได้คือความรัก ตอนนี้เขาไม่พร้อมรักใคร

“รวยจังเลยนะคะ”

“เซบ ฉันชื่อเซบ ไคโร” ยิ่งมองใบหน้าสวยเริ่มหงิกงอยิ่งอยากได้ ทำไมเด็กสมัยนี้ต้องน่ารักด้วยนะแถมยังเต็มไม้เต็มมืออีก

“ว่ายังไง”

“แล้วถ้าหนูบอกไปคุณจะให้ได้ไหม”

“ต้องรอฟังก่อนว่าอยากได้อะไร”

หญิงสาวคิดอะไรออกได้สิ่งนี้คงเป็นสิ่งเดียวที่คนตรงหน้าคงให้ไม่ได้ คนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันคงไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น

“ถ้าไม่ตอบตกลงก็อย่าหวังเลยค่ะ”

“แล้วอยากได้อะไรพูดมาได้หรือยัง” เขารอฟังอยู่ว่าคนตัวเล็กอยากได้อะไร เรื่องเงินเขาไม่มีปัญหา แต่เรื่องอื่นขอพิจารณาก่อน

“ทะเบียนสมรสพร้อมกับเงินร้อยล้านค่ะ”