ตอนที่2

ตอนที่2

‘แม่ไม่มีทางเลือกจริงๆ น้องมิ้งค์ช่วยแม่นะลูก’

หลังจากถูกทิ้งเอาไว้ ราตรีสวรรค์ทำได้เพียงนั่งอยู่บนโซฟา หายใจให้เบาที่สุดราวกับตัวเธอนั้นไม่ได้นั่งอยู่ในห้องนี้กับผู้ชายคนนั้น ตัวเธอแทบจะจมลงไปในโซฟาหรือหากหายตัวไปได้ก็อยากหายตัวไปจากโลกนี้ เธอถูกแม่ทิ้งแล้ว

ราตรีสวรรค์ เป็นเพียงเด็กกำพร้าที่ถูกครอบครัว พรมจันทร์ รับเลี้ยงเอาไว้คั้งแต่อายุห้าขวบ คุณพ่อและคุณแม่รักเธอมากเลี้ยงเธอมาเหมือนเป็นลูกแท้ๆ อยู่ดีกินดีชีวิตเหมือนได้เกิดใหม่ ราตรีสรรค์มีหน้าที่แค่เรียน หลังจากเรียนจบคุณแม่ก็ไม่ให้ทำงาน เพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว แต่แล้วก็เมื่อฟ้าผ่าลงกลางบ้าน นางราณีกลับบ้านมาในสภาพร่างกายเขียวช้ำไปทั้งตัว ใบหน้าบูดบวม

ไม่กี่วันก่อนราตรีสวรรค์จึงได้รู้ว่าหลังจากคุณพ่อเสียไปเมื่อห้าที่แล้ว คุณแม่เข้ามาดูแลธุรกิจ แต่เนื่องจากขาดความรู้และประสบการณ์จึบบริหารงานผิดพลาด ธุรกิจกำลังจะล้มละลาย นอกจากจะไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้ว ยังติดเงินมาเฟียที่มาเก๊าด้วย เดิมที่เธอเสนอจะออกไปหางานทำและจะขอยืมเงินพี่ภพเพื่อมาจ่ายนี้ตรงนี้ แต่พอฟังจำนวนเงินแล้วถึงกับหายใจไม่ออก

‘น้องมิ้งค์ ช่วยแม่ด้วยพวกมันจะฆ่าแม่’

‘แค่อยู่ปรนนิบัติคุณหยางแค่ปีเดียว แม่ก็ไม่ต้องถูกฆ่า น้องมิ้งค์แม่ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ’

เผื่อตอบแทนบุญคุณของครอบครัวพรมจันทร์ เป็นเหตุให้เธอต้องมานั่งตรงนี้ ถูกราณีขอร้องให้มาล้างหนี้กับเจ้าหนี้ที่มาเก๊า แม้จะไม่อยากทำแต่ก็ไม่อาจปล่อยให้คุณแม่ถูกฆ่าได้

หยางหลงกำลังโมโหตัวเอง อายุ 35 แล้ว อยู่ในธุรกิจสีเทา มาตั้งแต่จำความได้ เลห์เหลี่ยมมากมายของคนเพื่อเอาตัวลอดเขาเห็นมาจนชาชิน เด็กคนนี้หลังจากที่ถูกเขาชิมเมื่อเขาเบื่อก็จะถูกส่งลงไปใช้ล่างบริการแขกจนกว่าจะครบสัญญา ดูจากแววตาหมดสัทธาใช้ชีวิตนั้นแล้ว ภาพกายที่แสดงว่ากำลังหวาดกลัวอย่างสุดขีด ก็ไม่มีอะไรดึงดูดใจเขาเลย ทำไมเขาจึงเอาแลกราตรีสวรรค์กับหนี้ก้อนโตนั้นง่ายๆ

นั่งพินิจพิเคราะห์เด็กสาวตรงหน้า แม้จะสวยสะดุดตาแต่ก็ไม่ได้สวยแต่ก็ไม่ได้มายมาก สาวๆ ที่เดินบริการเครื่องดื่มในคาสิโนแห่งนี้ล้วนถูกคัดสรรมาอย่างดีทั้งรูปร่างและหน้าตา ตั้งแต่เริ่มรู้จักเซ็กส์ตอนอายุ 13 เซ๊กส์สำหรับเขาก็แค่การปลดปล่อย

“ชื่ออะไร”

“มะ..มิ้งค์ค่ะ”

“รู้ใช่ไหมว่าแม่เธอขายให้ฉันแล้ว เวลา 1 ปี ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ตราบใดที่ยังส่งเธอคืนแม่ได้เมื่อครบสัญญา”

“…..” ราตรีไม่ตอบอะไร ทำเพียงก้มหน้า ปล่อยให้น้ำตาไหลไปเรื่อยๆ

“พาไปรอที่ห้อง” น้ำเสียงเฉยชาหันไปบอกลูกน้องมือขวาที่เดินเข้ามา หลังจากไปจัดการเรื่อหนี้กับราณีด้านนอกเสร็จแล้ว ในเมื่อรับมาแล้วก็ต้องใช้งาน น่าจะบวกไตของนางราณีซักข้าง หวังว่าจะไม่ขาดทุน หยางหลงก้นด่าตนเอง แต่เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นและรักษาสัจจะที่สุด ไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจให้เขาตัดสินใจโดยไม่คิดถึงผลได้เสียขนาดนี้

ราตรีสวรรค์ถูกชายชุดดำสองคนประกบซ้ายขวา พาออกจากห้องไป เดินไปไม่ไกลมีห้องอีกห้องที่อยู่บนชั้นเดียวกันเธอถูกสั่งให้อาบน้ำเปลี่ยนขุดใหม่ที่แม่บ้านเอามาให้ ไม่นานก็มีหมอและพยาบาลนำเครื่องมือมากหมายเข้ามาเจาะเลือดตรวจร่างกาย เธอถูกจดบัญทึกทุกอย่างที่มีบนร่างกาย สัดส่วน ไฝฝ้า จุดตำหนิบนเนื้อตัว เธอถูกพลิกไปพลิกมาราวกับไม่ใช่คน เป็นเพียงตุ๊กตาให้คนพวกนี้เล่น

“คาสิโนของเรา ดูแลพนักงานทุกคนเป็นอย่างดี ต้องสะอาดและปลอดโรค ทุกคนต้องได้รับการตลอดโรคทุกๆ 3 เดือน เพื่อความปลอดภัยของลูกค้า และพนักงานด้วยกันเอง” อาจางเดินเข้ามาในห้องหลังจากที่หมอและพยาบาลออกไปแล้ว

“…” แม้ประโยคพวกนั้นจะดูอาทรพนักงานในคาสิโน แต่มันก็แฝงไปด้วยความหมายบาดลึกเข้าไปในจิตใจของราตรีสวรรค์

“เห้อ ตราบใดที่คุณหยางยังให้คุณอยู่บนชั้นนี้ ผมจะเป็นคนดูแลคุณ ต้องการอะไรบอกผมได้เสมอ พยายามอย่าให้นายอารมณ์เสีย เอาใจนายน้อยให้มากๆ ผมแนะนำคุณได้เท่านี้” ตราบใดที่ยังอยู่ห้องนี้เธอก็ยังเป็นผู้หญิงของนายแต่ถ้าเมื่อไรที่ถูกสั่งให้ลงไปอยู่ข้างล่าง นั้นก็หมายความว่าจะอยู่ราตรีสวรรค์จะกลายเป็นของส่วนรวมไปในทันที อาจางชินชากับสิ่งที่เด็กสาวตรงหน้าเป็น เขารับใช้นายมาตั้งแต่ยังหนุ่ม อนาจักรแห่งนี้ควบคุมด้วยแก๊งมาเฟีย พนักงานหลายร้อยชีวิตต่างล้วนสมัครใจที่จะเขามาทำงาน เพราะรายได้ดี ในเมื่อก้าวเข้าในโลกสีเทาแล้วจากเคยขาวก็ต้องเปื้อนสีกลายเป็นสีเดียวกัน นอกจาก เฟยหลงคาสิโน จะเป็นคาสิโนที่ใหญ่ในเกราะแล้วยังมีความบัณเทิงยามค่ำคืนมากมายเพื่อดึงให้แขกอยู่ในคาสิโนนานที่สุด มีบริการเสริมหลากหลายรูปแบบหญิงสาวและชายหนุ่มที่ให้บริการแขกข้างล่างนั้นมีทั้งเต็มใจและไม่เต็มใจ พวกที่เต็มใจก็เพราะเงินดี ส่วนอีกพวกคือทำงานใช้หนี้ด้วยร่างกายที่ยังมีชีวิต หากไม่แล้วก็ยังต้องใช้ด้วยร่างกายแต่เป็นร่างกายที่ไร้ลมหายใจ ทุกชิ้นส่วนในร่ายกายจะถูกชำแหละขายในตลอดมืด

“…” ราตรีสวรรค์นั่งจมน้ำตาอยู่ปลายเตียงเงียบ

นางราณีแทบจะรีบวิ่งออกจากคาสิโน เธอทำสำเร็จแล้ว นางหันกลับไปมองตึกสูงโอ่อ่าที่นางเข้าออกมาเล่นการพนันอยู่หลายปีไม่ได้ การเจราจาครั้งนี้กำไรยิ่งกว่ามาหมุนสล๊อตเสียอีก อดภูมิใจในตัวเองอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่คิดว่าจะคิดแผนนี้ออก ราตรีสวรรค์คือนางฟ้ามาโปรดครอบครัวเธอจริงๆ

ราณีและสามีคุณเปรม แต่งงานกันมาหลายปีทำทุกทางแต่ก็ไม่สามารถมีลูกได้ จนต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เธอถูกหมอดูทักตอนที่ไปไหว้พระจอลูก หากเธอและสามีรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยง ชีวิตจะมีแต่รุ่งเรือง แล้วมันก็จริงอย่างว่า นางและสามีตัดสินใจรับราตรีสวรรค์มาเป็นบุตรบุญธรรมตอนอายุ 5 ขวบ หลังจากนั้นไม่ว่าคุณเปรมจะหยิบจับอะไรก็เป็นเงินไปหมด ธุรกิจอยู่ในขาขึ้น พออายุ 15 ก็ไปถูกตาต้องใจกับคุณตรีดนัยเพื่อนสนิทของสามีจนอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ทางนู้นมาหมั้นหมายเอาไว้พร้อมของหมั้นเกือบสิบล้านแม้นางจะไม่ได้รักราตรีสวรรค์ แต่เธอคือตัวโชคลาภของบ้าน นางจึงดูแลอย่างดีมาโดยตลอด จนคุณเปรมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ราณีเงาทำธุรจิสีแต่ความเครียดจึงมาเที่ยวกับเพื่อนที่มาเก๊า หลงเขามายังที่แห่งนี้ จากแรกๆ ก็เล่นสนุกขำๆ จากมาเดือนล่ะครั้ง2-3วัน กลายเป็นมาอยู่เป็นเดือนๆ แรกๆ ที่เล่นได้ก็สนุก พอเริ่มเสียก็อยากถอนทุนคืนจนเอาทรัพย์สินที่มีอยู่มาเล่น กว่าจะรู้ตัวหนี้ก็ก้อนโตจนไม่มีอะไรมาจ่ายนอกจากอวัยวะของตน หากต้องเลือกแล้วราณีย่อมเลือดชีวิตตนเอง และราตรีสวรรค์ก็ไม่ได้ตายซักหน่อย คุณหยางสัญญาแล้วว่าพอครบหนึ่งปีจะให้อิสระ นางก็แค่ลูกสาวใส่ตระกร้าล้างน้ำส่งต่อให้บ้านปราบกูล มีแต่ได้กับได้