บทที่ 1 ตกอยู่ในอ้อมแขนชายเต็มเลือด

เสียงลมแรงส่งเสียงหวีดหวิว และเกาะตัวเป็นคลื่นลมขนาดใหญ่ เมฆหนาทึบบนท้องฟ้ามันมืดครึ้มและปกคลุมทั่วท้องฟ้า เหนือเมฆมืดทึบ มีเสียงฟ้าร้องดังสนั่น เกิดฟ้าแลบ ฟ้าแลบนั้นเหมือนงูคดเคี้ยวที่ดุร้ายผ่าทะลุผ่านความมืดบนท้องฟ้า

บูม!

ว้าว!

โครม!

นี่คือเสียงดนตรีซิมโฟนีแห่งความตาย! ในขณะนี้พลังของธรรมชาติไม่ได้สงวนไว้แสดงออกมาเต็มที่

ในทะเล มีวังวนขนาดใหญ่เปรียบเสมือนปากของสัตว์ประหลาด เปิดออกมาเพื่อต้องการกลืนกินทุกสิ่ง พายุลมฝนที่รุนแรง ได้ดึงดูดเครื่องบินลำเล็กที่ไม่สามารถบินหนีไปได้

ขณะนั่งอยู่ในห้องนักบิน มือเล็กๆ ของสาวน้อยที่จับคันขับเครื่องบินไว้แน่นจนมือเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวงตาของนางจ้องไปที่กระแสน้ำวน แม้ว่าบนใบหน้าจะมีร่องรอยของความหวาดกลัว แต่ริมฝีปากที่ซีดเซียวก็ยังพูดคำด่าและสาปแช่งออกมาเรื่อยๆ

"ไอ้สารเลว ไอ้คนที่สมควรโดนเตะ บอกกูว่าเครื่องบินดัดแปลงเรียบร้อยแล้ว ปีกอะไรของมันวะ โดนลมกระโชกไปสองสามทีก็หัก ทำมาจากมากระดาษอาร์เช่เหรอ? รู้ว่ากูมาสามเหลี่ยมเบอร์มิวดาเพื่อสำรวจ ยังเอาเครื่องบินห่วยๆ อย่างนี้ให้ฉัน! ครั้งนี้ถ้าฉันมีชีวิตรอดกลับไป พวกแกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ฉันรับรองจะไม่ตีพวกแกจนถึงตาย!"

"อ๊ะๆๆ ! ให้ตายเถอะ ฉันยังใช้ชีวิตไม่พอ!" เสียงกรีดร้องถูกลมพัดผ่าน!โหลชีคร่ำครวญในใจ ฉันตายแน่ๆ !

เครื่องบินที่ปีกหักตกลงไปในกระแสน้ำวน พลังดูดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของกระแสน้ำวน ดูเหมือนจะหัวเราะเยาะกับพลังอันเล็กน้อยของเครื่องบินลำเล็กๆ เสียงดังโครม ฝนที่หนักหน่วงกระหน่ำลงมา ราวกับฟางเส้นสุดท้ายที่ทับอยู่บนเครื่องบิน ข้างล่างมีแรงดึงดูด และด้านบนมีแรงกระแทกอย่างหนัก เครื่องบินลำเล็กหมุนไปสองสามครั้ง ในที่สุดก็ถูกดูดเข้าไปในน้ำวน ในน้ำทะเลสีฟ้าที่กว้างใหญ่กลิ้งไปมาในความมืด ชั่วขณะก็หายไปทันที

สามเหลี่ยมเบอร์มิวดาที่ลึกลับ สมคำเล่าลือจริงๆ

......

"กระหน่ำ!"

โหลชีรู้สึกว่าอวัยวะภายในถูกเคลื่อนย้ายไปมา เจ็บปวดจนทำให้นางอยากสาปแช่งอีกครั้ง

ความเคยชินที่ปลูกฝังมาตลอดหลายปีชั่วขณะทำให้นางตระหนักถึงความผิดปกติ

เงียบ รอบๆ เงียบมากจนรู้สึกแปลกๆ นางถูกแรงดูดของกระแสน้ำวนของทะเลลึกที่สยดสยองดูดเข้าไปแล้วไม่ใช่เหรอ? น้ำทะเลสีฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ที่ไหน? แล้วลมพายุที่รุนแรงและเสียงผีและเสียงหมาป่าหอนอยู่ไหนล่ะ? และ ซากเครื่องบินของนางล่ะ?

ไม่มีอะไรทั้งนั้น!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น! อย่าบอกนะว่าสถานการณ์อันตรายถึงชีวิตนั้นมันเป็นแค่ความฝัน จะมีความฝันที่ชัดเจนและเป็นจริงเช่นนั้นได้อย่างไร!

สูดอากาศ

กลิ่นคาวเลือดมาจากไหน?

กลิ่นเลือดแรงมาก!

ทันใดนั้นโหลชีก็ลืมตาขึ้น ทันใดนั้นก็มีหน้าอกปรากฏขึ้นต่อหน้านาง แต่หน้าอกนั้นปกคลุมไปด้วยหยดเลือด มีเลือดสีแดงสดๆ พุ่งออกมา และหลอมรวมกันเป็นเลือดแล้วไหลลงมา จากนั้นก็มีหยดเลือดใหม่ๆ พุ่งออกมาต่อเนื่อง และมือทั้งสองข้างของนาง กดทับหน้าอกทั้งสองข้าง

นี่มันอะไรกันเนี่ย!

โหลชีอยากถอยออกอย่างรวดเร็ว แต่เอวของนางถูกรัดไว้แน่น ทำให้นางไม่สามารถหลุดพ้นได้ สายตานางขยับมองขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็ว เห็นกรามที่แข็ง และเห็นเรียวปากบางที่ประกบกันไว้แน่น จมูกที่โด่ง และในที่สุดก็พบดวงตาคู่หนึ่ง

ดวงตาที่เย็นชาเต็มไปด้วยความสงสัยและแรงพิฆาต

โหลชีไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้มาก่อน เช่นเดียวกับยมทูตในนรก ความเยือกเย็นและแรงพิฆาตในดวงตาราวกับสามารถฆ่าคนได้

แต่ว่า นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ!

"แม่ง!!!" ลูกกะตาของโหลชีแทบจะหล่นออกมา!

ดวงตาสีแดงเลือดหมู! กลายเป็นดวงตาสีแดงเลือดหมู! นี่มันปีศาจชนิดไหนกัน! หรือว่าป่วยเป็นโรคอะไร!

แขนที่แข็งแกร่งรัดเอวให้แน่นขึ้นทันที ราวกับจะดึงนางเข้าไปกอดไว้ในอ้อมกอดให้แน่นๆ โหลชีรู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งนี้ นี่คือพลังของผู้ชาย! แต่ว่า แม่งเอ้ย สมัยก่อนนางคนเดียวเคยเอาชนะผู้ชายฉกรรจ์ถึงสิบคน ใครจะมาอธิบายกับนางได้ ตอนนี้แม้แต่ผู้ชายคนเดียวนางยังดิ้นไม่หลุด! โอ้ย!

เมื่อจ้องมองไปที่ดวงตานั้นอย่างโกรธจัด และพูดด้วยความโมโห "เว้ย เจ้าตาแดงที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ยังไม่รีบปล่อยมือ!"

ดวงตาแปลกๆ ทั้งคู่จู่ๆ ก็อยู่ในสายตาของนาง มีเลือดหลั่งออกมา จากนั้นค่อยๆ ไหลลงมาที่มุมตา เลือดและน้ำตาสองเส้นที่อยู่บนแก้ม รวมตัวกับเม็ดเลือดทั้งหมดบนร่างกาย และไหลลงมา

โหลชีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และการหายใจของเขาก็เริ่มติดขัด อ๊ะๆๆ ! นี่มันคนอะไร! ช่างเป็นอะไรที่แปลกประหลาดเสียจริง! "คุณ......"

จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างๆ และคนที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็โกรธจัด

"นายท่าน! นางที่สมควรตาย กล้าแตะต้องนายท่านของข้า จงไปตายซะ!" เสียงตะวาด ชายผู้นั้นเหยียดมือออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อจับไหล่ของโหลชี และกำลังของนิ้วมือทั้งห้าที่จับนั้น ทำให้โหลชีเจ็บปวดจนต้องขมวดคิ้ว

"อิงปล่อยมือ"

ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงหดหู่ดังขึ้น และชายคนนั้นที่ชื่อว่าอิงก็หยุดการเคลื่อนไหว "นายท่าน ท่านพูดได้แล้วเหรอ?" เสียงนั้นดูตกใจและประหลาดใจอย่างมาก แฝงด้วยความเหลือเชื่ออย่างเห็นได้ชัดและตัวสั่น มือที่จับไหล่ของโหลชีก็ปล่อยออกทันที

เป็นการเชื่อฟังมาก

"พยุงข้าขึ้นมาด้วย"

อิงเชื่อฟังทันที แต่การเคลื่อนไหวนั้นเบามากราวกับว่าเขากำลังพยุงแจกันลายครามที่เปราะบาง โหลชีเบิกตากว้าง จากนั้นนางพึ่งรู้ว่ากำลังนอนทับชายเต็มเลือดคนที่มีร่างกายมีเลือดเต็มไปหมด และอิงก็ช่วยพยุงเขาลุกขึ้นนั่ง แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยมือ ยังกอดนางไว้แน่น แล้วดึงนางขึ้นมาด้วย

ท่าทางแปลกๆ ......

ชายเต็มเลือดนั่งอยู่บนพื้น นางนั่งคร่อมบนตักของเขา เอวของนางถูกแขนอันแข็งแกร่งนั้นรัดไว้แน่น ถูกรัดไว้แน่นในอ้อมอกของเขา ร่างกายท่อนบนของเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า และนางก็เปียกไปทั้งตัว เนื้อหน้าอกสองข้างที่เปิดออกได้แนบติดกับแผ่นอกของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดสดๆ ตอนนี้พึ่งสังเกตเห็นความแข็งแกร่งของเขา เพราะนางดูตัวเล็กเกินไปในเวลาที่อยู่ในอ้อมอกของเขา ใบหน้าสูงถึงบริเวณไหล่ของเขา

ชายเต็มเลือดขยับ ฝ่ามือย้ายมาที่สะโพกของนาง นางกอดหน้าอกตัวเองไว้แน่น เขาสวมใส่กางเกงใน*ไหมสีขาวที่ย้อมจนเป็นสีแดง(*กางเกงในสมัยโบราณ เป็นชุดขายาวสีขาว)

เป็นคนอันธพาลมาก!

โหลชีโกรธมาก

"บ้าชะมัด! ปล่อยข้านะ!" พูดด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นร่างกายเขาเต็มไปด้วยเลือด แลดูสกปรก นางคงจะเผยฟันที่แข็งแรงและขาวสะอาดของนาง เพื่อกัดคอของเขาให้ขาด! เดิมทีนางกลัวมาก แต่คำพูดสองคำของชายเต็มเลือดนั้นทำให้ความหวาดกลัวของนางหายไปอย่างประหลาด หากเป็นปีศาจ ก็คงไม่มีเสียงที่ไพเราะเช่นนั้นมั้ง?

แต่ถ้าไม่ใช่ปีศาจ ก็คือนักเลงหัวไม้!

อิงตกใจกลัว

"นายท่าน......"

"อิง" น้ำเสียงที่หดหู่ของชายเต็มเลือดแฝงด้วยความประหลาดใจ "กอดนางไว้ ข้าไม่เจ็บ"

แสงจันทร์นั้นสว่างไสวและสวยงามมาก

ทั้งสามคนนิ่งเงียบอยู่ในป่าที่รกร้าง

โหลชีเงยหน้าขึ้น และจ้องไปที่เจ้าตาแดงที่มีเลือดพุ่งและน้ำตาเป็นหยดเลือด และพยายามคิดความหมายของคำพูดนาง

อิงคุกเข่าลงด้วยขาข้างหนึ่ง จ้องเขม็งเหมือนตาวัว มองนางราวกับเห็นผี และพยายามอย่างหนักเพื่อให้เข้าใจคำพูดของนายท่าน

ชายเต็มเลือดก้มศีรษะลง และมองดูหญิงในอ้อมกอดของเขา เมื่อมองลงมาจากมุมของเขา คอเสื้อสีขาวที่แปลกๆ เปิดออก ผิวสีขาวเหมือนหิมะกำลังหายใจขึ้นลง......และมีร่องที่ลึก มีคราบเลือดสีแดงสดหยดลงบริเวณหน้าอกที่หายใจขึ้นลง จากนั้นจากองศานั้น เลื่อนลงมาในร่องลึก

นั่นคือเลือดของเขา

มีเสียงเบาๆ พัดมา และร่างบางร่างก็บินผ่านไป

"นายท่าน!"

"เกิดอะไรขึ้น?"

"องครักษ์อิงแกปล่อยให้คนไปแตะต้องนายท่าน!"

หลายคนนี้เหมือนกันทุกประการ ตะโกนเสียงดังและก้าวไปด้านหน้าเพื่อจับโหลชี อิงกระโดดขึ้นและห้ามพวกเขาไว้ ตะโกนว่า "นางสามารถระงับความเจ็บปวดให้กับนายท่าน!"

ทันใดนั้นหลายคนดูเหมือนจะถูกสะกดจุด ตกตะลึง

โหลชีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็พอเข้าใจบ้าง ชายเต็มเลือดคนนี้เป็นโรคแปลกๆ อะไร ถึงมีเลือดออก ไม่เพียงแต่มีน้ำตาเลือด แต่ก็ยังเจ็บปวด? บ้าชะมัดเลย อุ้มนางแล้วทำให้หายเจ็บปวด? นางกลายเป็นยาแก้ปวดไปตั้งแต่เมื่อไหร่? มีอายุมาถึงยี่สิบปีนางไม่เคยรู้เลยจริงๆ ว่าตัวเองสามารถช่วยระงับความเจ็บปวดได้!

ขณะที่นางกำลังจะตำหนิเรื่องไร้สาระนี้ นางก็พบอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้หัวใจของนางเต้นแรง ยกเว้นชายเต็มเลือดคนนี้ ผู้ชายรอบตัวกลุ่มนี้ล้วนแต่สวมชุดสมัยเก่า!

มัดผม แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่คล่องตัว แขนเสื้อและเข็มขัดปักลายสัตว์สมัยเก่า สวมรองเท้าผ้ายาว ที่แปลกประหลาดที่สุดคือบริเวณเองมีกระบี่ห้อยอยู่!