ตอนที่ 3 อยากได้พี่ธิบ้าง

(Part อดีต)

-2 เดือนต่อมา-

@ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ใกล้ ม.T

“ฉลองให้เทียร์ แด่เฟรชแมนเสดสาดอินเตอร์ปี 1”

เมื่อ “เทียร์” เพื่อนในกลุ่มสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ครอบครัวมีจัดงานเลี้ยงฉลองให้แบบส่วนตัวในร้านอาหารที่ดูเหมือนพวกเขาจะปิดร้านฉลอง

ใบหม่อน แสงเหนือ และชาลิสา ได้รับเชิญมาปาร์ตี้สุด Exclusive นี้ ที่รู้ว่าพิเศษของพิเศษ เพราะทั้งร้านมีแค่พวกเธอ 4 คน กับ แก๊งพี่ชายของเทียร์

ตระกูลอาทิตย์พาณิชที่เด็กๆ ไม่เข้าใจถึงความยิ่งใหญ่ในสายธุรกิจสีเทา แม้จะมีการพยายามรีแบรนด์ตระกูลผ่านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แต่เสือก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ

เหล่าผู้ปกครองที่พอรู้ว่า เพื่อนของลูกนามสกุลนี้ก็ว้าวุ่นใจ บางคนถึงขนาดให้รักษาระยะห่างไว้ ส่วนพวกที่อยากเข้าหาก็มีทั้งคนที่ไม่คิดอะไรมาก กับอีกพวก…ที่คิดมาเยอะพอตัว

“ไม่เคยเจอพวกพี่ที่โรงเรียนแบบใกล้ๆ เลยนะ” ใบหม่อนพูด

“ก็น้องเทียร์ไง ห้ามทุกคนเข้าใกล้ระยะร้อยเมตร ฮ่าๆ เรื่องมากสุดๆ” ณคุนบอกทุกคนอย่างอารมณ์ดี

“พี่ เอาไรมั้ย นั่งหน้าเป็นตูดอยู่ได้ จ้องมากเด็กก็กลัวหรอก น้องๆ อย่าไปสนใจ พี่ใหญ่ของพวกเราเขากำลังปวดหัวกับธุรกิจบ้านเรา ฮ่าๆ” ณคุน นักอธิบาย พูดเสร็จก็รีบตามพี่น้องตัวเองออกไปด้านนอก เพราะไต้ฝุ่นกับใต้หล้านั้นแยกตัวไปคุยกับธิทัตที่เพิ่งลุกออกไปสูบบุหรี่

พอเหลือกัน 4 คน ชาวแก๊งก็รีบจับกลุ่มคุย

“ชาลิสา ทำไมแกต้องไปเรียนไกลๆ ด้วยล่ะ” ใบหม่อนถาม

“ไม่ได้อยากไปสักหน่อย วิทยาเขตมันอยู่ที่นั่น” ชาลิสาตอบเพื่อนๆ แม้ในความเป็นจริงเพราะเธออยากหนีเรื่องราวที่เกรงว่าจะเปิดเผยออกมา หรือหากมีคนมาตามตัวเธอ มันน่ากลัวเกินกว่าจะเผชิญหน้าในเรื่องที่เธอก็พึ่งพาใครไม่ได้

ยิ่งตอนหลังมารู้ว่าดีนถึงขนาดหายไปเมืองนอก เธอยิ่งรู้สึกว่าคงมีอันตรายบางอย่าง

“แล้วจะไปเมื่อไร เปิดเทอมเลยมั้ย” เทียร์ถามเพื่อน

“ก็ว่าจะไปก่อน อยากไปอยู่ให้คุ้นชิน อีกอย่างนะ...” ชาลิสาทำท่าหรี่เสียง ไม่บอกใครนอกจากเพื่อนๆ เพราะในร้านนอกจากเธอ 4 คนแล้ว ที่เหลือก็เป็นบอดีการ์ดบ้าง พนักงานในร้านบ้าง แน่นอนว่าทุกคนคงเป็นคนของอาทิตย์พาณิชกันหมด

“ได้ข่าวว่าที่นั่น ผู้ชายหล่อมาก ฝรั่งเพียบ” ชาลิสาบิ้วเพื่อนๆ แกล้งให้ทุกคนคิดว่าเธอไปเพราะอยากไปหาอะไรแซ่บๆ

“แอร้ยยยย เราต้องนานาชาติจนเรื่องบนเตียงเลยหรอ” ใบหม่อนกรี๊ดกร๊าดเสียงดัง จนพนักงานหันมอง

“ชู่ว์!!!” เทียร์บอกให้เพื่อนลดเสียงลง

“ใบหม่อน กูอยู่นี่ เกรงใจกูด้วย” แสงเหนือบอกเพื่อน แต่ใบหม่อนกอดแขนแสงเหนือ

“ฉันมีแกคนเดียว”

“เออ...น่ากลัวกว่าเดิมอีก” แสงเหนือหัวเราะ มือผลักหัวเพื่อนให้ออกไปจากกล้ามแขนของเขา

“กูไปเป็นเพื่อนดีมั้ย” แสงเหนือถามชาลิสา

“ตลกแล้วๆๆ ติดที่นี่ก็เรียนที่นี่ดิ” ใบหม่อนปรามแสงเหนือก่อนเลย เพราะเธอเป็นโรคไม่มีเพื่อนอยู่ด้วยแล้วกลัวจนไม่กล้าทำอะไรคนเดียว

“ไม่เป็นไร เรียนที่ภูเก็ตก็ดีนะ มีทะเล มีธรรมชาติ วาดรูป” ชาลิสาตอบ

“ไม่รวยจริงก็ไปเรียนไม่ไหวนะมึง” เทียร์บอกเพื่อนๆ เธอกำลังคำนวณค่าครองชีพที่นั่น

“หึหึ....” แสงเหนือหัวเราะในลำคอ ขำเพื่อน

“ลำบากใจนะ ลูกสาวอาทิตย์พาณิชพูดแบบนี้” ชาลิสามองบนใส่เพื่อนตัวแสบ

“นั่นดิ ฉันกับแสงเหนือเรียนเอกชนดูรวยสัสๆ น้องเทียร์เรียน ม.T บ้านจนหรอคะ”

“เปล่าค่ะ กูฉลาด” เทียร์ตอบ

“อ่อ พวกกูโง่”

“ก็นิดนึง” เทียร์สะบัดบ๊อบใส่เพื่อน แล้วทุกคนก็หัวเราะ เพราะในกลุ่มนี้ ถ้าบ้านเทียร์คือจน พวกเธอจะกลายเป็นจุลินทรีย์ทันที หญิงสาวแกล้งหยอกเพื่อนๆ

“แต่ทุกท่านลองคำนวณดูนะคะ ค่าไปกลับวันเสาร์อาทิตย์ติดต่อกัน 4 ปี หรือถ้าเรียนจบช้า ก็ 5 ปี

นั่งเครื่องเอาแบบชิลๆ นะสัปดาห์ละ 3000

ค่ากินอยู่ที่นั่นสัปดาห์ละ 7000

อยู่อะพาร์ตเมนต์เดือนละ 12,000 ค่ารถขับไปมหาลัย

แล้วอย่าลืมค่าข้าวของเครื่องใช้ยันชาไข่มุกแต่ละวันในเมืองท่องเที่ยว จะตกปีละเท่าไรเนี่ย” เทียร์คิดเงินในหัวใหญ่

โป๊ก!

ใบหม่อนเคาะหัวเพื่อน

“นี่ไง ชาลิมันถึงบอกว่าฝรั่งเยอะ เดี๋ยวมันไปมีผัวที่นั่น ทุกอย่างฟรีหมด เสียอย่างเดียว” ใบหม่อนพูด แล้วปรายตามองลงต่ำให้รู้ว่าหมายถึงอะไร

ชาลิสาที่ช่วงนี้เซ็นสิทีฟกับเรื่องต่ำกว่าสะดือลงมา รีบเปลี่ยนเรื่อง

“เออๆ พอพูดแบบนั้นแล้ว รู้สึกว่าต้องขอเงินพ่อไปเยอะๆ เลยว่ะ” เธอบอกทุกคน เพราะเทียร์ก็พูดได้ดี

“ถ้าตังไม่พอก็โทรมานะ” เทียร์บอกชาลิสา

“ทำไม จะให้ยืม”

“เปล่า จะส่งพี่ธิไปดูแล” คำตอบนี้ทำเอาทั้งแก๊งหัวเราะ

“เชื่อเลยว่า พี่ธิจะไปพร้อมกับตู้คอนเทนเนอร์ข้าวปลาอาหารแห้งพร้อมกินไปอีก 4 ปี หรืออาจจะส่งเชฟมิชลิน 3 ดาวไป กับคาราวานรถรับส่ง” ใบหม่อนพูด

“อยากได้พี่ธิเป็นพี่มั่ง” ชาลิสาพูด

“เอามั้ย ยกให้ 1 เหลืออีก 3 มีใครเอาเปล่า” เทียร์ยกพี่ธิให้ชาลิสาแล้ว หันไปถามแสงเหนือกับใบหม่อน มีใครอยากได้พี่ชายอีกบ้าง เธออยากแจกเหลือเกิน

“ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะดังลั่น

“คนอื่นไม่ไหวนะ” แสงเหนือพูด

“จริงๆ เอามาแล้วเหมือนจะสร้างปัญหาเพิ่ม” ใบหม่อนพูด

“ฮ่าๆ เขาจบจากโรงเรียนได้ไงวะ” ชาลิสาถาม

“เส้นล้วนๆ” เทียร์ตอบ ตอนนี้ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่าพ่อเธอคือเจ้าของโรงเรียนแห่งนั้น

แก๊งนี้ฟอร์มตัวกันตอนเกรด 10 หรือ ช่วง ม.4

ชาลิสาเข้ามาเรียนในตอนที่ธิทัตเรียนจบแล้ว

ส่วนณคุน ไต้ฝุ่น-ใต้หล้า เรียนอยู่ เกรด 11 พร้อมกันหมด เลยพอรู้ถึงความฤทธิ์ลูกชายบ้านนี้อยู่บ้าง

----

ครอบครัวอาทิตย์พาณิชรุ่นพ่อนั้น เป็นสามพี่น้องลูกชายล้วน

ตรัยคุณ คนโต

แทนคุณ คนรอง และ

ธิคุณ คนเล็ก

แต่พอมารุ่นลูก ความมือไวใจเร็วของธิคุณนั้น ทำให้ธิทัตออกมาเป็นหลานอากงคนแรก ตระกูลอาทิตย์พาณิชนั้นยิ่งกว่าคึกคัก ทั้งอากง ลุงตรัย พากันประโคมทุกอย่างที่มีทุ่มให้หลานคนแรก

ธิทัตเติบโตมาพร้อมการเป็นที่รักและที่หนึ่งในทุกอย่าง ไม่ว่าจะอะไรเขาต้องได้ เพราะเป็นเด็กคนเดียวในบ้าน

จนกระทั่งวันที่มีน้องเพิ่มมา คือ ไต้ฝุ่นกับใต้หล้า ลูกของตรัยคุณกับอินแอร์ ฝาแฝดที่มาตามเชื้อสายฝั่งบ้านแม่ ทำเอาเซอร์ไพรส์กันไปทั้งตระกูล ตามด้วยพ่อธิปั๊มลูกเพิ่มอีกหนึ่งคน คือ ณคุน

หากนับตามศักดิ์ ธิทัตต้องเป็นน้องของแฝด แต่ที่บ้านนั้น ป้าอินแอร์ สตรีหมายเลขหนึ่ง ผู้ไม่ชอบความวุ่นวายซับซ้อน บอกให้ตัดเรื่องยศเรื่องศักดิ์ทิ้งไป

ธิทัตคงสถานะพี่ใหญ่ในบ้าน จากคนที่มีผู้คนเป็นร้อยคอยเอาใจ จู่ๆ ก็กลายเป็นมีแก๊งน้องชายมาตามเป็นกระพรวน

แต่เพราะตรัยคุณ แทนคุณ ธิคุณ เป็นตัวอย่างพี่น้องชายล้วนที่รักกัน ช่วยเหลือกัน ธิทัตกับน้องๆ เลยเข้าใจสิ่งที่พวกเขาต้องมีต่อกันโดยไม่ต้องสอนเยอะแยะ

แม้จะเตะต่อยวิ่งเล่นกันแรงๆ แต่เล่นก็คือเล่น ไม่ใช่เรื่องที่ต้องจริงจัง

4 หนุ่มที่เติบโตไล่ๆ กัน จู่ๆ ก็มีเบบี๋ อีกคนเกิดขึ้น

น้องเล็ก ที่แตกต่างจากพวกเขา 4 คน

ธิทัตนั้นตั้งใจจะช่วยดูแล น้องเทียร์ น้องสาวที่เกิดมาหลังสุดด้วยความเอ็นดู

ส่วนอีก 3 คนพยายามช่วยในแบบพี่ชายที่อยากได้น้องชายเพิ่มมากกว่า

ความรักความผูกพันของบ้านนี้ก็ทำเอาตระกูลอาทิตย์พาณิชต้องรีบแยกบ้านให้ลูกๆ เพราะตีกันบ้านจะแตก

หนุ่มแฝดถูกส่งไปเรียนต่างประเทศทันทีที่จบไฮสคูล ไปยาวไม่มีกำหนดกลับจนกว่า แม่จะสั่ง

ส่วนธิทัตนั้นหลังจากจบไฮสคูลที่โรงเรียนนานาชาติก็ต่อมหาวิทยาลัยในไทย ก่อนจะต่อโทที่ต่างประเทศด้วยอีกคน

ส่วนณคุน ไม่สามารถส่งไปไหนได้ เพราะต้องอยู่ในการดูแลแบบว่า ถ้าก่อเรื่องเมื่อไร ให้เข้าชาร์จไวที่สุด