ใจเธอ (โปรเจกต์ The Swingers)

ฟ้ามืดครึ้มฝนฟ้าคะนอง ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยเหมือนกับใจคนที่แปรผันไปตามกาลเวลา และวันนี้ก็เป็นอีกเช่นเคยที่หล่อนต้องมานั่งรอสามีกลับบ้าน ตั้งแต่แต่งงานอยู่กินกันมาได้สองปีก็ไม่เคยกลับบ้านผิดเวลาแบบนี้ จนเมื่อสามเดือนก่อนสามีเปลี่ยนไป จากคนที่เคยอ่อนโยนก็แปรเปลี่ยนไปเป็นคนเฉยชาไม่ไยดีหล่อน

มือบางเล็กของเจ้าหล่อนหยิบโทรศัพท์ข้าง หัวเตียงขึ้นมากดเบอร์ของใครบางคนที่ทำให้คิดถึงอยู่ในขณะนี้ แต่โทรแล้วโทรเล่าปลายสายก็ไม่รับสาย จึงเปลี่ยนเลขหมายปลายทางใหม่แล้วโทรหาใครอีกคนที่ซ้อนเข้ามาในความคิดของตนในเวลาดึกดื่นเช่นนี้

“เถื่อนพี่เองนะ”

ศยามาศเอ่ยทันทีเมื่อปลายสายรับ เพียงแค่ได้ยินเสียงลมหายใจอุ่นๆ ของชายหนุ่มลอดผ่านมาทางโทรศัพท์ ร่างกายของหล่อนก็เต้นเร่าอยากไปหาอีกฝ่ายแทบจะทันที

“ครับพี่เรย์”

แดนเถื่อน บุญสมัย หรือเถื่อน วัย 27 ปี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทน จมูกโด่งเป็นสันคม ใบหน้าระบายไปด้วยหนวดเคราหนาที่ถูกตัดแต่งเป็นทรงเข้ากับรูปหน้า ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม เหมาะกับชื่อแดนเถื่อน เพราะเครื่องหน้าของชายหนุ่มนั้นมันเถื่อนสมชื่อจริงๆ แต่ใครจะรู้เล่าว่าความเถื่อนกับตัวตนจริงๆ เขานั้นไม่ใช่เลย กลับอ่อนโยนอ่อนหวาน ขี้อ้อนเป็นที่สุด ต่างจากรูปลักษณ์ภายนอกสิ้นดี

“เดี๋ยวพี่ไปหาเถื่อนนะคืนนี้ พี่จะไปค้างกับเถื่อน”

เป็นแบบนี้แทบจะทุกคืนที่ต้องโทรหาแดนเถื่อน

“ครับ”

เจ้าหล่อนจ้องมองโทรศัพท์ที่คุยก่อนหน้านี้ ก่อนจะเอาวางไว้ที่เดิมแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัวไปหาชายหนุ่มที่นัด

ศยามาศ พิมพ์วลัย หรือเรย์ วัย 30 ปี เจ้าหล่อนเป็นหญิงที่สวยงาม ไม่ว่าจะเป็นเครื่องหน้าทุกอย่างก็ผสมผสานลงตัวไปหมด แต่ทำไมหล่อนถึงได้ถูกสามีอย่าง พื้นเมือง พิมพ์วลัย วัย 35 ปี ทิ้งขว้างแบบนี้ หลายเดือนแล้วที่ต้องเหงา และความเหงาแบบนี้แหละถึงทำให้ได้พบเจอกับแดนเถื่อนชายผู้มาพร้อมกับความอ่อนโยน เอาอกเอาใจเก่งทุกอย่าง

เมื่อสองเดือนก่อนศยามาศเครียดเรื่องสามีเลยไปนวดตัวที่สปาแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ และ หมอนวดที่ว่านั้นก็คือแดนเถื่อนเอง และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของความสัมผัส จากพูดคุยกันถูกคอ ก็ชวนกันไปไหนมาไหนด้วยกัน จนในวันหนึ่งไปดื่มด้วยกันเกิดเมาแล้วเสียพลาดท่าให้กัน แต่แทนที่มันจะจบเพียงแค่คืนเดียว แต่เปล่าเลย ยิ่งศยามาสได้รู้จัก ได้พูดคุย ได้พบเจอกับชายหนุ่มก็ยิ่งทำให้โหยหาอยากสัมผัสกายให้แนบชิดทุกครั้ง ยิ่งพื้นเมืองไม่ใส่ใจ ไม่สนใจก็ยิ่งทำให้มีเวลาไปหาชายหนุ่มมากขึ้น จากที่เคยไปหาไม่กี่ชั่วโมง ก็เริ่มขยายเวลาขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงขั้นไปนอนค้างคืนด้วย

หล่อนรู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันผิด ผิดที่เธอไม่ซื่อสัตย์ต่อสามี แต่จะทำเช่นไรได้ในเมื่อตอนนี้ความรักที่เคยมีให้สามีมันได้ถูกแบ่งโอนมาหาชายชู้เสียแล้ว จะทำเช่นไรดี หากว่าในอนาคตเรื่องทุกอย่างถูกเปิดเผย ชีวิตคู่ที่ใครๆ ต่างพากันอิจฉาหล่อนจะพังลงไม่เป็นท่า แน่ละวันนั้นจะมีคนมาซ้ำเติม ก็ในเมื่อพื้นเมืองนั้นเป็นเจ้าพ่อส่งออกชารายใหญ่ของภาคเหนือเลย แต่แดนเถื่อนเป็นแค่พนักงานนวดใน สปาเล็กๆ เงินเดือนนิดเดียวจะพอเลี้ยงเธอได้เหรอ

ฝั่งคนที่รับสายเมื่อกี้ก็มานั่งกลุ้มใจ เมื่อคิดว่าเมียชาวบ้านจะมานอนค้างด้วยอีกแล้ว ใช่ว่าแดนเถื่อนไม่รู้ว่าเรื่องทุกอย่างมันผิดศีลธรรม แต่จะทำยังไงได้ก็ในเมื่อใจมันรักไปแล้ว ไม่อาจกลับมาแก้ไขเรื่องราวทุกอย่างได้ แต่ก็สามารถหยุดได้ แล้วทำไมเขาไม่หยุดความสัมพันธ์ครั้งนี้ล่ะ ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่าตอนนี้ตัวเขานั้นไม่อาจจะหยุดคิดถึง กลิ่นกายหอมๆ ของศยามาศได้

รู้ทั้งรู้ว่าศยามาศมีเจ้าของแล้ว อยากจะหยุดเรื่องราวทุกอย่างลง แล้วต่างคนต่างเดินกลับเข้าเส้นทางที่ถูกต้อง แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อเห็นใบหน้าสวยพริ้งของอีกฝ่ายร่างกายของเขาก็พร้อมที่จะกระโจนเข้าหาทุกทีที่พบหน้ากัน

ตื๊ด!ตื๊ด!ตื๊ด!

เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูสั่นไหวจนต้องเหลือบตามองว่าใครโทรมาอีก เพียงแค่เห็นชื่อ “อรอุมา” เท่านั้นแหละเขาเพิ่งสำนึกได้ว่าตัวเองนั้นมีแฟนอยู่แล้ว

“เฮ้อ!” ถอนเสียงหายใจแรงๆ ก่อนจะกดรับสาย

“ว่าไงครับตัวเล็ก”

เอ่ยถามปลายสายด้วยน้ำเสียงร่าเริงๆ ทั้งๆ สีหน้าตอนนี้เครียดกับเรื่องราวที่ตัวเองปิดบังแฟนสาวไว้

“ตัวเล็กคิดถึงพี่เถื่อน เลยจะโทรมาบอกฝันดี ว่าแต่พี่เถื่อนคิดถึงตัวเล็กบ้างไหมคะ” สาวเจ้าเอ่ยเสียงหวานปนอ้อนมาตามสาย