ตอนที่ 2 ทำความสะอาดก่อน

รินรดาเดินตามชายหนุ่มร่างสูงมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เสื้อเชิ้ตพอดีตัวของเขาทำให้เห็นรอยกล้ามเนื้อภายในแม้มัดกล้ามนั้นจะดูไม่ใหญ่มาก แต่ก็ดูอัดแน่นอย่างคนที่ออกกำลังกายมาอย่างดี 'ใกล้ถึงหรือยังนะหรือเธอจะหนีกลับตอนนี้ดี' ยังไม่ทันได้ให้คำตอบกับตัวเอง ร่างสูงตรงหน้าเธอก็เปิดประตูบานใหญ่ข้างหน้านั้นเสียแล้ว รินรดาเผลอลอบกลืนน้ำลายเบาๆ รู้สึกเหมือนลำคอแห้งผาก ไอ้เหล้าสองแก้วที่เธอกระดกมาแทบไม่ช่วยอะไรเลย

"จะอาบน้ำก่อนไหมครับ" ชายหนุ่มหันมาถามคนที่เดินตามเขามาในห้อง สายตาเธอสำรวจไปทั่ว

รินรดาสำรวจภายในห้อง ไม่เห็นค่อยเหมือนอย่างที่นังฟาว่าสักนิด ห้องนี้ดูราวกับห้องพักในคอนโดหรู มีร่องรอยของการอยู่อาศัย ไม่ใช่ห้องใช้ชั่วคราวอย่างของโรงแรมนี่น่า

"เอ่อ..ค่ะ ค่ะ" รินรดาละล่ำละลักตอบ เพราะเผลอมองสำรวจภายในห้องอยู่

"ห้องน้ำด้านนั้น ผ้าขนหนูอยู่ในตู้ครับ" เมื่อเอ่ยบอกแขกสาวเสร็จ เขาก็เดินไปหยิบเหล้าที่เคาน์เตอร์มารินแล้วยังเผื่อเธอด้วยอีกหนึ่งแก้ว

รินรดาหายเข้าห้องน้ำไป เธอยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ใจก็เต้นโครมคราม ถ้านายหนุ่มโฮสต์นั่นจะหล่อน้อยกว่านี้สักหน่อยเธออาจจะไม่ต้องเสี่ยงหัวใจวายแบบนี้ได้ รินรดาไม่รู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้นานเท่าไหร่ จนชายหนุ่มด้านนอกถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะก่อนเสียด้วยซ้ำ

"หาอะไรไม่เจอหรือเปล่าครับ"

"เอ่อ..ปะ เปล่าค่ะ" รินรดารีบหันไปที่ตู้ชั้นลอยบานใหญ่ด้านหลังเปิดหาผ้าขนหนู และเธอก็คิดว่าเขาจะออกไป แต่กลับไม่ใช่ เมื่อชายหนุ่มมายืนซ้อนเธออยู่ด้านหลัง ยกแขนขึ้นหยิบผ้าขนหนูด้านบนส่งให้เธอ รินรดาเพิ่งจะรู้ตัวว่าเขาปลดกระดุมเสื้อออกหมด แผงอกที่ชนกับแผ่นหลังเธอถึงกับสะดุ้งเบาๆ รับผ้าขนหนูมาแล้วก็จะรีบเดินเข้าไปหลังม่านนึกหวังอีกครั้งว่าเขาจะออกไปรอด้านนอก แต่เปล่าเลย เขากลับเดินเข้าหาเธอ รินรดาตกใจรีบถอยหลังจนสะโพกชนเข้ากับของเคาน์เตอร์หน้ากระจกบานใหญ่ นิ้วมือยาวของเขาจับขาแว่นเธอถอดออก

"อุ๊ย อย่าถอดค่ะ มองไม่เห็น" แม้ปากจะเอ่ยประท้วงแต่คนร่างสูงก็ถอดแว่นของเธอไปวางไว้ตรงเคาน์เตอร์ข้างอ่างล้างหน้าเรียบร้อยแล้ว

"สายตาสั้นหรือครับ เท่าไหร่" เขาขมวดคิ้วเพียงนิดเอ่ยถาม

"สั้นเจ็ดร้อยค่ะ"

"หือ เอาเรื่องอยู่ งั้นถอดออกก็มองแทบไม่เห็นเลยซิ" รินรดาคงไม่เห็นรอยยิ้มมุมปากนิดๆ ของเขา

เธอพยายามคว้ามือไปหาแว่นตา แต่ก็ถูกชายหนุ่มล็อกตัวเอาไว้ แขนข้างหนึ่งของเขาเท้าไปที่เคาน์เตอร์คร่อมเธอไว้กลายๆ ขายาวของเขาทิ้งน้ำหนักลงเพียงข้าง อีกข้างหนึ่งงอหัวเข่าชนเคาน์เตอร์ไว้กลายเป็นปราการกั้นเธออีกชั้น นิ้วเรียวยาวของเขายังเสยผมตรงท้ายทอยของเธอดึงหนังยางวงใหญ่ที่เธอมัดมวยผมเอาไว้ ผมลอนยาวทิ้งตัวจากมวยลงทันที เสื้อสูทของเธอถูกถอดทิ้งลงที่พื้น เผยให้เห็นกล้ามลายลูกไม้ที่เขาเห็นเพียงแวบๆ เพราะเธอไม่ได้ติดกระสูท รินรดายืนตัวแข็งแทบไม่กล้าขยับไปทางไหน เธอแหงนหน้ามองเขาแต่ก็ไม่เห็นว่าใบหน้านั้นรู้สึกอย่างไร ทุกอย่างดูเลือนรางไปหมด นิ้วมือนั้นยังลูบต้นคอลงมาที่ไหล่เนียน เธอนึกว่าเขาจะถอดเสื้อกล้ามที่เหลือเธอออก แต่มือนั้นกลับลูบตามรอยโค้งของเอวคอด ไล่มาจนถึงสะโพกกลมค่อยๆ เอื้อมมือไปด้านหลังเพียงพริบตาเดียว กระโปรงยาวพอดีเข่าของเธอก็ลงไปกองที่พื้น รินรดาตกใจจะเอามือคว้าก็ไม่ทันเสียแล้ว แพนตี้สีขาวสะอาดตาตัวน้อยเผยให้เห็นโฉม ก่อนที่เขาจะถลกเสื้อกล้ามของเธอออก รินรดาเผลอยกแขนให้เขาถอดออกอย่างคนไม่รู้สึกตัว บราเซียตัวสวยก็ถูกเขาปลดตะขอเพียงมือเดียว เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจที่นังเพื่อนตัวดีชอบว่าเธอมีของดี เพราะมันออกจะใหญ่จนบางครั้งเธอก็อึดอัด รินรดาจึงมักชอบใส่สูททับมันไว้อยู่เสมอ

เธอคงไม่ได้เห็นสายตาของหนุ่มโฮสต์สุดหล่อ ตอนที่ถอดแว่นออกเขาเผลอคิดว่าเธอก็หน้าตาดี เพียงแต่โดนเจ้าแว่นหนาเตอะนั่นบดบังเสียหมด และเมื่อยิ่งปล่อยผมมวยแบบป้าออก ก็ยิ่งส่งให้ใบหน้านั้นดูอ่อนเยาว์ลงไม่น้อย หุ่นเธอก็จัดว่าดีเลยแหละ และยิ่งไฟหน้าดวงใหญ่สองดวงที่เขาออกจะตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว

"คุณ..คุณออกไปก่อนเถอะค่ะ" เสียงพร่าเอ่ยไล่ชายหนุ่มตรงหน้า พร้อมยกมือขึ้นดันอกให้เขาถอยหาง

รินรดาถูกเขารวบเอวแล้วพาเดินเข้าไปหลังม่านที่เป็นโซนอาบน้ำ ห้องน้ำกระจกทรงกลมขนาดใหญ่ที่เธอมองเห็นเพียงเลือนรางนี่ถ้าให้เธอเข้ามาคนเดียวโดยที่ไม่มีแว่นตาเธอต้องชนกับมันโครมใหญ่แน่ เขาพาเธอเข้ามาในห้องอาบน้ำ รินรดายังไม่ทันตั้งตัวเขาก็เปิดฝักบัวใส่เธอแล้ว สองแขนเธอจึงคว้าเขาไว้เป็นที่มั่นจึงได้รู้ว่าเขาถอดเสื้อเชิ้ตออกไปแล้ว เหลือเพียงกางเกงผ้าทรงตรงถ้าเธอมองไม่ผิด เขาปลดตะขอกางเกงและรูดซิปออก เพราะเธอเห็นคล้ายว่าส่วนนั้นของเขามีสีขาวกับสีดำ สีดำของกางเกงขายาว สีขาวจึงน่าจะเป็นสีจากกางเกงตัวเล็กด้านใน

น้ำอุ่นที่โดนร่างกายทำเอารินรดาถึงกับผวาเพราะไม่ทันตั้งตัว ซ้ำยังทำให้เธอขนลุกไปตลอดทั้งร่าง ยิ่งเมื่อมือของเขาลูบไปตามลำตัวเกือบทุกส่วน ไม่เว้นแม้แต่สองเต้าสล้างที่อวดสายตา ยิ่งปลายนิ้วสะกิดเข้ากับลูกเชอร์รีสีสวยปลายยอด รินรดาก็แทบจะกลั้นเสียงร้องตกใจเอาไว้ไม่อยู่

ชายหนุ่มโน้มตัวลงมาไล้ปลายลิ้นอยู่บริเวณติ่งหูของเธอ ไล่เรื่อยลงมาถึงลำคอระหง เธอเผลอเอี้ยวหน้าหลบเขาแต่เหมือนจะผิดทางกลายเป็นเธอหันหน้าเข้าไปชนกับใบหน้าของอีกฝ่าย

"กฎของผม ไม่จูบกับแขก คุณทนเสียวเอาหน่อยนะ" เสียงกระซิบชิดใบหูจนเธอได้ยินมันชัดเจน แทบจะไม่ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้น

รินรดาไม่ได้ตอบอะไรเขาเธอรีบหันหน้าหนีเขาอีกทาง เขาก็ฝังจมูกลงมาที่ลำคอของเธอพร้อมงับติ่งหูเบาๆ มือข้างหนึ่งของเขายังคลอเคลียอยู่ที่ถุงลมหน้าสามสิบแปดนิ้วของเธอไม่ห่าง ก่อนเขาจะค่อยๆ ลูบต่ำลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ รินรดาแทบจะกลั้นใจยามที่มือนั้นสอดนิ้วลงใต้แพนตี้ตัวจิ๋วของเธอ แต่อยู่ๆ เธอก็ต้องหายใจเข้าเฮือกใหญ่เมื่อนิ้วร้ายของเขาล่วงล้ำเข้าไปยังจุดสัมผัสอ่อนไหว มิหนำซ้ำยังแทรกกายเข้าไปภายในอีกด้วย

"อุ๊ย.." รินรดาเผลอยกมือขึ้นยันอกเขา

"ต้องทำความสะอาดก่อน" เสียงแหบพร่าเอ่ยชิดริมฝีปากบาง

"อื้อ.. "

รินรดาเผลอครางเสียงในลำคอเมื่อนิ้วร้ายของเขาเริ่มขยับเบาๆ สองมือของเธอขยุมแขนเขาเอาไว้แน่น

"อย่าเกร็งซิครับ"

เสียงนุ่มเอ่ยเตือนคนตัวเล็กเพราะตอนนี้นอกจากขาของเธอจะเริ่มหนีบมือเขาไว้ ใบหน้านั้นก็เริ่มขมวดคิ้ว จนเขานึกขันท่าทางเธอ รอยยิ้มมุมปากเกิดขึ้นเพียงนิด ก่อนเขาจะเอาหัวเข่าสอดเข้าที่หว่างขาของเธอ เกี่ยวให้ขานั้นแยกห่างจากกัน รินรดาจึงรีบคล้องแขนที่คอเขาไว้ทรงตัว เมื่อขาอีกข้างโดนหัวเข่าเกี่ยวให้ลอยขึ้นเมื่อไม่อาจปิดกั้นนิ้วร้ายที่ขยับรัวอยู่ภายใน รินรดาก็แทบจะขาดใจอยู่ตรงนี้ จนบางครั้งเธอเผลอร้องครางเบาๆ ออกมา ยิ่งเมื่อข้อมือแกร่งกระตุกเป็นจังหวะถี่ขึ้น รินรดาซบลงที่ไหล่เขาแม้จะพยายามกัดริมฝีปากตัวเองไว้ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมา แต่ก็เหมือนจะห้ามไม่ได้ จนร่างของเธอเกร็งกระตุกเบาๆ ชายหนุ่มจึงค่อยๆ ชักนิ้วออก เธอยังซบเขาอยู่ตรงนั้น ลมหายใจหอบถี่ราวกับคนวิ่งมาจนเหนื่อย