บทที่ 3 อยากทำให้คุณ ‘พอใจ’ 1

บทที่ 3

อยากทำให้คุณ ‘พอใจ’

เวลาอาหารเย็นของบ้านนี้คือ 18.00 น. ฉันท์ชนกนั่งตัวลีบอยู่ข้างๆ กันต์ธร ฝั่งตรงข้ามคือพรทิพากับผู้หญิงหน้าตาสะสวย

“นั่นกันต์ฤทัย น้องสาวของฉันเอง” กันต์ธรเป็นฝ่ายแนะนำ

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อนกนะคะ” เธอยกมือไหว้เพราะคิดว่าตัวเองน่าจะอายุน้อยกว่าหลายปี

“นี่น่ะเหรอคะเด็กคนที่แม่เล่าให้ทัยฟัง”

“ใช่” พรทิพาพยักหน้า

“ก็น่ารักดีนี่คะ เหมือนพี่ธรได้น้องสาวมาอีกคน”

ฉันท์ชนกลอบถอนหายใจเมื่อเห็นว่ากันต์ฤทัยไม่ได้มีทีท่าว่าจะชิงชังเธอ ในทางกลับกัน กลับใช้คำพูดอ่อนโยนและมอบรอยยิ้มสดใสให้เธออีกด้วย

“แต่อายุน่าจะยังน้อยอยู่เลย กี่ขวบแล้วคะ”

“สิบห้าค่ะ”

“อ้อ สิบห้า เพิ่งเปลี่ยนจากเด็กหญิงเป็นนางสาวได้ไม่นานสิ”

ประโยคนี้แทงใจดำกันต์ธรเข้าให้อย่างจัง

“สมัยนี้โตกันไว สิบห้าก็ถือว่าเป็นสาวแล้ว” ชายหนุ่มพูดอ้อมแอ้ม

“แหม แต่พี่ธรน่ะสิ อายุตั้ง 32 แล้ว เป็นพ่อของนกได้เลยนะคะเนี่ย”

เอาอีกแล้ว เหมือนโดนลูกศรอาบยาพิษปักที่อกเข้าอีกดอก ทำไมน้องสาวเขาช่างสรรหาคำพูดมาให้เขารู้สึกแย่ซะจริง

ไม่เคยคิดว่าตัวเองแก่มาก่อน จนกระทั่งวันนี้นี่แหละ !

“ลืมบอกไปเลยจ้ะนก ฉันอายุ 29 นะ พอจะเป็นพี่สาวเธอได้ไหม”

กันต์ธรชักหมั่นไส้น้องสาว ทีเขาล่ะให้เป็นพ่อ ส่วนตัวเองเป็นพี่สาว แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน

“ได้ค่ะ” ฉันท์ชนกตอบอ้อมแอ้ม “หนูขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย นะคะ”

“จ้า ยินดี ชีวิตเธอน่าสงสารมากพอแล้ว อยู่ที่นี่ก็ทำใจให้สบายนะ ใครรังแกก็บอกฉันได้ ฉันจะจัดการให้”

กันต์ธรร้อนตัวขึ้นมาทันที “ใครเขาจะไปแกล้งนก”

กันต์ฤทัยปรายตามอง “แหม ก็ไม่รู้สิคะ ทัยก็พูดไปเรื่อยแหละ ไม่ได้เจาะจงใคร”

อาหารมื้อนั้น...ฉันท์ชนกรู้สึกอร่อยกว่าทุกมื้อ เจริญอาหารจนเติมข้าวไปถึง 2 จาน แม้ว่าพรทิพาจะเงียบ ไม่พูดไม่จา แต่ความช่างพูดของกันต์ฤทัยก็ทำให้เธอหายเกร็งและเริ่มยิ้มได้

มองดูก็รู้ว่ากันต์ธรกับกันต์ฤทัยเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก ถึงจะชอบแสดงออกโดยการจิกกัดกันก็ตาม

หลังจบอาหารมื้อนั้น กันต์ฤทัยก็ขอตัวกลับบ้าน เธอมีสามีแล้ว และอยู่บ้านของสามี นานๆ ครั้งจะมาร่วมรับประทานอาหารกับแม่และพี่ชายตัวเอง

ส่วนสาวใช้ก็ทยอยกลับบ้านไปจนหมดพรทิพาเองก็ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ กลับห้องตัวเองไปเช่นกัน คงเหลือแต่ฉันท์ชนกกับสามีทางพฤตินัยเท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ห้องโถง

“คุณธรคะ” เธอเรียก และเขาก็เหลียวมองคนนั่งข้าง

“หืม ? ว่าไง”

“หนูอยากคุยให้ชัดเจนค่ะ”

“จะคุยอะไรก็ว่ามาสิ”

“ถ้าหนูหมดหนี้กับคุณแล้ว หนูจะได้รับอิสระแน่ๆ ใช่ไหมคะ”

เขาปรายตามองเธอแล้วถอนหายใจยาว “ใช่”

“นานไหมคะกว่าคุณธรจะปล่อยหนู”

“ไม่รู้สิ คงขึ้นอยู่กับการปฏิบัติตัวของเธอเอง ถ้าทำให้ฉันพอใจมากๆ เธอก็จะได้รับอิสระไว”

“แน่นะคะ”

“แน่สิ” เขาทอดสายตามองหน้าจอโทรทัศน์ แต่เนื้อหาที่ตัวละครเล่นกลับไม่เข้าสมองเขาเลยแม้แต่น้อย

“งั้นถ้าหนูทำแบบนี้ คุณธรจะพอใจไหม” ร่างบางขยับมานั่งเบียดเขา แก้มนุ่มซบต้นไหล่หนา พร้อมมือที่เริ่มซุกซนลูบไล้แผงอกกว้าง

เขาเหลือบตามองเธอ โหนกแก้มเริ่มเป็นสีแดงระเรื่อ ทว่าไม่วายเก๊กทำฟอร์ม

“ก็ลองทำต่อไปดูสิ แล้วฉันจะบอกเองว่าพอใจหรือไม่พอใจ”

“งื้อ...ก็ได้ค่ะ” เธอส่งเสียงน่ารักน่าเอ็นดู ก่อนแหงนหน้ายืดคอมาจูบปลายคางสาก มือเล็กล้วงเข้าไปในกางเกงของเขา แม้จะกล้าๆ กลัวๆ แต่เธอก็ตัดสินใจทำลงไปแล้ว

กันต์ธรอึ้ง ไม่คิดว่าเธอจะกล้ารุกก่อน แต่ท่าทางเธอช่างน่ารักซะจนหัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ

“ตรงนี้น่ะ เขาให้ใช้ปากได้ไหมคะ” เธอช้อนตาขึ้นมองเขา เอียงคอถาม

ให้ตายเถอะ คำถามไร้เดียงสาแบบนี้ทำเอาเขาเจียนคลั่งเลยจริงๆ

“ได้สิ...ถ้าเธอกล้า”

“ถ้าหนูกล้าล่ะคะ คุณธรจะพอใจไหม”

“ต้องรอดูผลงานก่อนถึงจะบอกได้ว่าพอใจหรือเปล่า”

เด็กสาวยิ้มบางๆ ที่มุมปาก ก่อนร่นตัวลงนั่งตรงพื้นข้างล่างตรงหว่างขาเขาพอดี

สองมือจับขอบกางเกงจะดึงลงมา ซึ่งเขาก็ยกก้นขึ้นให้เธอถอดได้ง่ายๆ ไม่นานนัก กางเกงผ้าร่มที่เขาสวมอยู่ก็ลงไปกองที่พื้นโดยไม่มีใครคิดจะสนใจมันอีก

ฉันท์ชนกจับมังกรที่ยังคงหลับใหลขึ้นมาแล้วใส่เข้าปากโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาสะดุ้งเล็กน้อย ครางซี๊ดเมื่อทั้งหมดเข้าไปอยู่ในปากเธอ

เธอรู้สึกได้ว่าส่วนนั้นกำลังพองขยายอยู่ในปากเธอจนคับแน่น และในที่สุด...ความใหญ่โตของมันก็ทำให้เธอไม่สามารถอมจนมิดลำได้