เทพบุตร

"พี่สิงห์ "

เสียงเรียกของพลอยใส ทำเอาสาวที่ยืนกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับร่างสูงถึงกับสะดุ้งทันที เธอมองมาที่พลอยใสก่อนจะดันร่างของสิงห์ออกจากตัวแล้วรีบเดินหนีไป พลอยใสได้แต่อ้าปากค้าง มองตามร่างสาวสวยอย่างไม่กระพริบตา

หมับ!!

"มาทำไมวะ!!!.."

"ก็หนูเวียนหัวอยากอ้วก อยากสูดอากาศ"

"อากาศบ้านป้าเธออยู่ตรงนี้รึไง" น้ำเสียงเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก มือหนาคว้าแขนเล็กจนลอยขึ้นพร้อมกับบีบมันแรงๆ จนพลอยใสที่รู้สึกมันเจ็บ อาการเมามายหายไปทันที

"โอ้ยย..เจ็บนะเว้ยยอีพี่บ้า"

สิงห์ไม่ปล่อยแถมยังยกฝ่ามือขึ้นมา หมายจะตบกะโหลกรุ่นน้องสักที แต่คนตัวเล็กได้แต่ใช้มืออีกข้างป้องไว้ จนสิงห์ต้องลดฝ่ามือหนาลง แล้วชี้หน้าเธอเหมือนพร้อมกับกัดฟันแน่น เหมือนจะบอกว่า ฝากไว้ก่อน

สิงห์เดินมาที่โต๊ะด้วยความหงุดหงิด พร้อมยกแก้วเหล้ากระดกลงคอ ไม่ยัง ส่วนพลอยใสเดินตามมาติดๆ ด้วยอาการหน้าบึ้งตึง

"หายหัวไปไหนมาวะ ปล่อยพวกกูแดกอยู่สองคน" เทวาที่เห็นเพื่อนเดินเข้ามาจึงพูดขึ้น แต่ไร้ซึ่งคำตอบจากสิงห์ เขาไม่พูดแต่สีหน้าเหมือนไม่พอใจใคร

"มึง...ไปนานจังวะ"เสียงเพื่อนสาวร่างอวบอัดถามขึ้นด้วยเสียงอ้อแอ้เต็มที่

"เจอของดีมา..ซวยฉิบ" พลอยใสพูดพลางใช้สายตามองมายังร่างสูงที่ยกแก้วเหล้าเทลงคอไม่หยุด สายตาของชายหนุ่มกวาดไปทั่วร้านจนกระทั่งมาหยุดที่เธอ เขาตวัดหางตา แต่ไม่พูดเหมือนอยากจะทุบกะโหลกเธอด้วยซ้ำทำเอาพลอยใสถึงกับหลบสายตาคมคู่นั้นของสิงห์

เวลาที่ล่วงเลยมาถึงกลางดึกเสียงเพลงที่ดังเสียงไฟที่สลัวทั่วร้าน ทำเอาคนที่เมาได้ที่สนุกสนานกันใหญ่ ไม่เว้นแม้แต่แมวน้ำและพลอยใส ความเมาของพลอยใส ทำให้เธอแถบจะขับรถไม่ได้ จำห้องไม่ถูก

"พี่วา..ไปส่งเพื่อนน้องก่อนนะ" แมวน้ำบอกเทวาให้ไปส่งพลอยใสที่คอนโดดูท่าแล้ว เธอจะขับรถกลับเองไม่ได้แน่

"อืมมม...ไอ้สิงห์แทนที่จะอยู่ช่วยรับผิดชอบน้องๆ ช่วยกู แต่ดันหิ้วสาวกลับคนเดียว เวรจริง" เทวาบ่นพึมพำกับตัวเองที่ต้องรับภาระหนักใจครั้งนี้ ส่วนก๊อบปี้ไม่ต้องพูดถึงออกล่าผู้ชายไปเรียบร้อย

เช้าวันรุ่งขึ้น

"เมื่อคืนหนักไปหน่อยว่ะ ตื่นมาปวดหัวจะตาย"แมวน้ำนั่งบ่นอยู่กับเพื่อนอีกสองคน ด้านพลอยใสก็คงไม่ต่างอะไรใบหน้าที่แทบจะไม่มีเครื่องสำอางยิ่งทำให้เธอไร้สีสัน จนเพื่อนอย่างก๊อบปี้อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

"นี่อิพลอย มึงจะธรรมชาติไปไหนฮะ หน้าตาเหมือนศพเดินได้ยังกะพี่สิงห์พูดไม่มีผิด" ก๊อบปี้จีบปากจีบคอพูดพลางออกไม้ออกมือ ส่วนคนที่โดนกล่าวถึง ฟุบหน้าลงบนโต๊ะไม้ เหมือนคนหมดเรี่ยวหมดแรง

"ช่างสิ อยากพูดก็พูด ยังไม่ถึงเวลาสวย" เธอพูดขึ้นเพราะรำคาญเพื่อนที่เอาแต่ว่าเธอไม่ชอบแต่งตัว

"ถ้าคนอย่างอิพลอยจะสวย ต้องสวยให้สุดแต่ไม่ใช่ตอนนี้" พลอยใสเงยหน้าขึ้นมาบอกเพื่อนก่อนจะฟุบหน้าลงที่เดิม "หราาาาา" ก๊อบปี้ตอบกลับเชิงประชด

"อิพลอยยย เทพบุตรมึงมา" แมวน้ำที่เห็นพี่เสือกำลังเดินมา ก็รีบเอ่ยบอกเพื่อน พลอยใสที่ได้ยินรีบเงยหน้าปัดผมให้ดูเป็นทรงก่อนจะหยิบกระจกบานเล็กขึ้นมาส่องความเรียบร้อย

"เมื่อคืนสนุกกันไหม" ชายหนุ่มเจ้าของร่างสูงเอ่ยถามกลุ่มรุ่นน้องที่นั่งอยู่

"สนุกค่ะ เสียดายที่พี่เสือไม่ไป" พลอยใสรีบตอบพร้อมส่งยิ้มหวานให้เจ้าของใบหน้าหล่อ

"พี่อยากไปแต่ติดธุระให้ทางบ้านเลยอด"

"วันหลังก็ให้พี่สิงห์ไป ส่วนพี่เสือก็ไปเที่ยวกับพวกหนูแทน"พลอยใสพูดแล้วยิ้มหวานให้เสือ สายตาส่องประกายวาบวับแฝงอะไรบางอย่างที่อยู่ในใจ

ประโยคของพลอยที่พูดขึ้น มันบังเอิญว่าสิงห์เดินมาพอดีแล้วได้ยิน ไม่วายที่จะโดนต่อว่า

"เสือก"

เสียงนี้และคำพูดแบบนี้ทำเอาพลอยใสสะดุ้งเล็กน้อยไม่คิดว่าเขาจะเดินมาได้ยิน สิงห์ไม่เคยพูดจาดีกลับพลอยใสด้วยซ้ำและยิ่งรู้ว่าพลอยใสพยายามอยากมาเป็นพี่สะใภ้ตน เขายิ่งหมั่นไส้

หมั่นไส้ในความพยายามของเธอ ถึงแม้ว่าเสือจะไม่เคยบอกชอบหรือให้ความหวังอะไร แต่พลอยก็มีความพยายาม พยายามอยากได้เสือมาครอบครอง เป็นของตัวเอง