น้อยใจ

"หนูไม่ได้เสือกแค่ออกความเห็น" พลอยใสพยายามเบี่ยงประเด็นให้หนุ่มรุ่นพี่เลิกมองเธอ

"นั่นแหละเขาเรียกเสือก เธอปัญญาอ่อนรึไง….. ไอ้เสือมึงคิดจะจีบใครมึงดูด้วยนะว่าเขามีสมองไหม"

สิงห์ตวาดคนร่างเล็กด้วยอารมณ์ฉุน พร้อมหันมาต่อว่าพี่ชายตนเองด้วยน้ำเสียงเรียบ เป็นปกติของคนอย่างเขาที่ปากกับใบหน้าไม่ค่อยสามัคคีกัน ใบหน้าหล่อ แต่ปากหมาใช้ได้

"มึงก็พูดกับน้องแรงไป น้องเป็นผู้หญิงให้เกียรติน้องบ้าง" เสือเอ็ดน้องชายตัวดีเบาๆ เพราะเขารู้นิสัยน้องชายดี มันเป็นคนปากร้ายแต่ใจดี แต่ไม่รู้ทำไมถึงชอบจิกกัดพลอยใสนัก

"พี่เสือ หล่อ สุภาพ ใจดีอีกค่ะ ต่างกันมากจริงๆ" พลอยใสทำท่าทางน่าเอ็นดูเมื่อเอ่ยชมเสือต่อหน้า แต่ก็อดหันไปทางสิงห์ไม่ได้ รู้ทั้งรู้ว่าชายหนุ่มอีกคนแอบหมั่นไส้ตนอยู่

"เสือ อีกอย่างนะพี่สะใภ้กู ขอเป็นคนนะกูไม่เอาศพ"

"ไอ้สิงห์" เสือตวาดสิงห์ให้หยุดพูดแต่คนที่พูดกลับลุกเดินหนีออก ไป ไม่สนใจพี่ชายตนสักนิด

"พลอยดูแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคะ" พลอยใสได้ยินคำนั้นถึงขั้นน้อยใจขึ้นมา ปกติเขาก็พูดประจำ แต่คราวนี้ทำไมเธอรู้สึกกับคำพูดพวกนี้ มันทำให้เธอไม่มั่นใจ จนต้องหันมาถามเพื่อนๆ ของตน

"กูแย่ขนาดนั้นเลยหรอก๊อป" เธอกระซิบถามเพื่อนอย่างแผ่วเบาแต่คำตอบที่ได้คือเพื่อนพยักหน้า เสือที่สังเกตการณ์อยู่กลัวน้องรหัสของตนจะน้อยใจมากกว่านี้เลยพูดขึ้น

"พลอยสวยนะ ไม่ต้องแต่งก็สวยอย่าไปสนใจคำพูดไอ้สิงห์เพราะมันควงสาวแต่ละคนมีแต่ปลอมๆ ไง"

ใจชื่นขึ้นมาบ้าง รุ่นพี่สุดหล่อพูดขึ้นถึงกับหัวเราะคริๆ ไม่นึกว่าผู้ชายที่พูดน้อยจะพูดคำนี้ขึ้นมา จนเธอลืมคำพูดสิงห์ไปเลย

@คอนโด

ก๊อกๆ

"เข้ามา"

พลอยใสเดินเข้ามาในห้องแต่ใบหน้าไร้รอยยิ้มก๊อบปี้ที่เห็นสีหน้าเพื่อนก็พอเดาออก

"แกมาห้องฉัน คงไม่ได้มานอนถอนหายใจใช่ไหม"

ก๊อปปี้เอ่ยถามเพราะเห็นท่าทางของอีกคนน่าเป็นห่วง ก๊อบปี้กับพลอยใสพักคอนโดเดียวกัน แต่คนละห้องเพราะก๊อบปี้นางต้องการความเป็นส่วนตัว

"คิดถึงคำพูดไอ้พี่ปากหมาอยู่" พูดแล้วก็ถอนหายใจยาวๆ

"หึ! มันก็จริงของพี่สิงห์แกปล่อยตัวเองเกินเบอร์อย่ามั่นให้มาก"

ก๊อบปี้พูดพลางเอาแผ่นมาร์กหน้าขึ้นมาทาบลงบนใบหน้าของตนเองอย่างช้าๆ

"แกต้องรู้จักใช้คำว่า ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งนะนางพลอย" พลอยใสที่นอนดูเพื่อนเสริมสวยอยู่ถึงกลับถอนหายใจ นี้จะสวยมันต้องขนาดนี้เลยเหรอ ลำบากขนาดนี้

"เอ่อ!...รู้แล้ว"

พลอยใสตอบกลับเพื่อนด้วยเสียงดุดันก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูเพื่อออกจากห้อง แต่เธอก็ไม่วายกระแทรกประตูใส่เพื่อนที่กำลังนั่งมาร์กหน้าอยู่ ด้วยความประชด

ปัง!!!!

"ยายคนนี่" ก๊อบปี้ส่ายหน้าเบาๆ กับอาการของเพื่อนตัวเล็ก

กลับมาที่ห้องก็มานั่งส่องกระจกพิจารณา ใบหน้าที่เศร้าหมอง ว่ามันจริงอย่างที่พี่สิงห์มันพูดหรือเปล่า หรือเหมือนจะจริง จนต้องพ่นลมร้อนออกมาจากปากหลายต่อหลายครั้ง

หลายวันผ่านไป

นับจากนั้นมาพลอยใสเริ่มเปลี่ยนตัวเองตั้งแต่เสื้อผ้าหน้าผม เธอไม่ใช่คนขี้เหล่อะไร เพียงแค่หันมาดูแลใส่ใจตัวเองบ้างก็แค่นั้น เธอเริ่มแต่งหน้าบางๆ ดูสดใสเพิ่มมากขึ้น แต่ช่วงนี้พวกรุ่นพี่ต้องเร่งทำโครงงานวิจัยส่งเพื่อจะจบหลักสูตรทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันนัก

"พลอย..กูไปรอที่ตึกคณะนะ" แมวน้ำร้องบอกพลอยใสที่กำลังเดินไปหาซื้อกาแฟในตอนเช้า

"แม่ง...รถคู่ใจต้องมาเสียอะไรตอนนี้วะกูยิ่งไม่ถนัดรถยนต์" สิงห์บ่นพึมพำในรถคนเดียว วันนี้ต้องใช้รถยนต์ของที่บ้าน เพราะปกติเขาขี่ บิ๊กไบค์ตลอด สิงห์กำลังจัดการสัมภาระของตนอยู่นั้น พลอยใสที่ไม่รู้เลยว่ารถคันนี้เป็นรถของสิงห์ดาวร้าย เธอยืนส่องกระจกจากประตูด้านคนขับเพราะรถคันนี้ติดฟิล์มดำจึงมองไม่เห็นคนด้านใน

"พลอยใสหรอ? ทำบ้าอะไรวะ" ด้วยความสงสัยที่เห็นพลอยใสส่องกระจกเอามือปัดผมไปมา ยิงฟันแลบลิ้น เขานั่งมองสักพักก่อนจะยิ้มร้ายแล้วยกมือถือตัวเองถ่ายวีดีโอ ทุกอิริยาบถของเธอ ก่อนจะลดกระจกลงแล้วโชว์วีดีโอในมือ

"เชี้ย!!!!!! .......ไอ้พี่สิง”