บทที่ 12 รอแล้วไม่มาแบบนี้ต้องจัดการ

แพรอัปสรกล่าวพึมทำให้กับตนเองเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเจ็บใจเหมือนโดนหักหลังจากคาร์ลอส

"เป็นอะไรไปจ๊ะ กล่าวพึมพำงุ้งงิ้ง ๆ อยู่คนเดียวนั่นแหละ หรือว่ามีแฟนแล้ว ดูทำหน้าเข้าสิเหมือนคนอกหักเลย"

คำกล่าวของแอนนารุ่นพี่เลขาหน้าห้องของท่านประธานบริษัท ทำให้แพรอัปสรถึงกับอึ้งกับคำพูดประโยคนี้

"อกหักอะไรกันล่ะคะ หนูยังไม่มีแฟนเลยแล้วจะอกหักได้ยังไงกัน หนูก็แค่คิดอะไรเพลิน ๆ นิดหน่อยน่ะค่ะ"

แพรอัปสรรีบตอบแก้ตัวออกไปพร้อมกับในใจสงสัยตัวเองว่าเธอกำลังรู้สึกยังไงกับคาร์ลอสกันแน่ ถึงได้แสดงอาการออกทางสีหน้าจนพี่แอนนากล่าวทักว่าเธออกหักเช่นนี้

"พี่ไม่แหย่แล้วก็ได้รีบทำงานเถอะเดี๋ยวเย็นนี้เราต้องไปฉลองเที่ยวกัน พี่ได้รับคำสั่งจากท่านประธานบริษัทให้พานักศึกษาฝึกงานทุกคนไปเลี้ยงส่งก่อนที่ทุกคนจะจบการฝึกงานจากบริษัทไป"

"จริงเหรอคะพี่แอนนา"

แพรอัปสรกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเหมือนเด็กน้อยที่กำลังได้ของเล่นถูกใจ

"จริงสิจ๊ะ พี่ได้โทรแจ้งให้ทุกแผนกแจ้งกับนักศึกษาฝึกงานแล้ว"

"ว่าแต่เราจะไปฉลองส่งกันที่ไหนเหรอคะ"

"ที่ผับบาร์ที่ท่านประธานบริษัทมีหุ้นส่วนร่วมด้วยน่ะ ที่นั่นคนอย่างเราไม่มีโอกาสจะได้เข้าไปเที่ยวได้บ่อย ๆ หรอกนะ แต่เป็นเพราะท่านประธานมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย ท่านจึงอนุญาตและออกค่าใช้จ่ายให้พวกเธอได้ไปสังสรรค์กันให้เต็มที่"

"ดีใจมากเลยค่ะพี่แอนนา ระดับเจ้านายเป็นหุ้นส่วนด้วยคงเป็นผับบาร์ที่อลังการมากเลยนะคะ"

"แน่นอนสิผับบาร์แห่งนั้นไม่ใช่เศรษฐีคนมีอันจะกินจริง ๆเข้าไม่ได้จริงนะ รีบทำงานเข้าเถอะแล้วสี่โมงเย็นเลิกงานกลับไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวย ๆ เซ็กซี่เหมาะกับสถานที่ด้วยนะ ไม่ใช่แต่งชุดคุณป้าให้พี่ต้องอับอายแผนกอื่นล่ะ เพราะพี่ได้ยินมาว่าเพื่อน ๆ นักศึกษาฝึกงานของเธอ พวกเขาเหล่านั้นพร้อมที่จะแต่งตัวให้สวยเซ็กซี่สุด ๆ เผื่อจะได้มหาเศรษฐีสักคนในผับแห่งนั้นไปเป็นแฟน"

"แน่นอนค่ะ รับรองได้ว่าหนูจะไม่ทำให้พี่แอนนาอับอายแน่นอน พี่แอนนาก็เหมือนกันนะคะแต่งให้สวยสุด ๆ ไปเลย เดี๋ยวหนูจะได้เอามือถือถ่ายรูปพี่กับหนูเก็บเอาไว้หลาย ๆ รูปหน่อย ยังไม่รู้เลยว่าในตู้เสื้อผ้าของหนูจะมีชุดสวยเซ็กซี่หรือเปล่า"

"ไม่ต้องห่วงหรอกนะพี่เตรียมของขวัญให้เธอล่วงหน้าแล้ว พี่เลือกเองกับมือเลยนะ เอานี่เย็นนี้เธอต้องใส่ชุดนี้มาเที่ยวนะ พี่เลือกแบบสวยเซ็กซี่เหมาะกับเธอพี่ให้เป็นของขวัญสำหรับจบการฝึกงานของเธอล่วงหน้า"

แอนนาหญิงสาวสวยรีบยื่นกล่องที่ด้านในบรรจุชุดเอาไว้ยื่นให้กับแพรอัปสรสาวน้อยรีบยื่นมือไปรับกล่องนั้นมากอดเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่ปลื้มปริ่มใจ กับของขวัญชิ้นนี้ถึงแม้ยังไม่เห็นชุดก็ตาม

"พี่แอนนาเป็นคนเลือกต้องสวยมากแน่นอนค่ะ เพราะดูจากการแต่งตัวของพี่แอนนาหนูว่าชุดนี้สวยงามอย่าบอกใครเชียวละ"

"เอาละ ๆ รีบทำงานเถอะ เพราะพี่ก็ต้องออกสี่โมงเย็นเหมือนพวกเธอเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเหมือนกัน อ้อ… อย่าลืมไปเจอกันที่ผับ เอชเอชโอวาย ล่ะ แจ้งพนักงานที่ประตูว่าเป็นคนของคุณแดเนียลแล้วเขาจะพาไปที่โต๊ะหากพี่ยังไปไม่ถึง"

"ได้เลยค่ะพี่แอนนาไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"

หลังจากนั้นทั้งสองสาวก็ต่างก้มหน้าทำงานอยู่ที่โต๊ะของตนเองด้วยความตั้งอกตั้งใจ

ภายในห้องพักชั้นบนสุดของโรงแรมเทอร์ราซซิโน่ คาร์ลอสที่เปิดประตูห้องของตนเองแล้วเดินเข้ามาภายในเห็นแม่บ้านกำลังทำความสะอาดตามมุมต่าง ๆ ในขณะที่ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว

"คุณคาร์ลอสคะ เมื่อวานคุณคาร์ลอสได้นัดผู้หญิงคนไหนไว้หรือเปล่าคะ"

"มีอะไรงั้นเหรอครับ"

"คือ… เมื่อเช้าดิฉันจะเข้ามาทำความสะอาด แต่กลับเจอหญิงสาวชาวเอเชียคนหนึ่งเธอสวยน่ารักดีนะคะ นั่งหลับอยู่ที่หน้าประตูของคุณค่ะ"

คำพูดของหญิงแม่บ้านทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งเงียบ เพราะไม่คิดว่าเธอจะมา ส่งผลให้ใบหน้าเคร่งขรึมหล่อเหลาคมดุนั้นเผยรอยยิ้มออกมาทางสีหน้าอย่างน้อย ๆ

"แล้วนี่เธอไปไหนแล้วล่ะครับ"

"คือดิฉันเขย่าปลุกเธอก่อนที่จะคุยกับเธอสองสามคำ และเธอก็ขอตัวกลับไปแล้วค่ะดูเหมือนเธอจะโกรธคุณคาร์ลอสนิด ๆด้วยนะคะที่ผิดนัดกับเธอ แต่เหมือนเธอก็เขินอายดิฉันที่มาเห็นเธอเผลอหลับที่หน้าประตูห้องของคุณ"

แม่บ้านวัยกลางคนรีบกล่าวรายงานออกไปตามที่ตนเองเห็น ก่อนที่คาร์ลอสจะเดินเข้าไปในห้องนอนของเขาเพื่ออาบน้ำแต่งตัวใหม่ด้วยหัวใจที่เต้นรัวและรู้สึกมีความสุขอย่างแปลก ๆเพียงแค่ได้รู้ว่าแม่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อยมาตามคำบอกของเขาจนเผลอหลับนอนที่หน้าประตูทั้งคืน สามทุ่มกว่าแล้วที่คาร์ลอสตั้งหน้าตั้งแต่รอแม่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวน้อยของเขาอยู่ในห้อง อีกทั้งยังสั่งลูกน้องผู้ติดตามโทรลงไปเช็คว่าเธอมาหรือยัง แต่คำตอบที่ได้จากพนักงานต้อนรับด้านหน้าโรงแรมกลับบอกว่าไม่เห็นเธอมาสักที ยิ่งรอนานไปคาร์ลอสกลับยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจว่าเธอจะโกรธเคืองเขาที่ผิดนัเมื่อคืนหรือเปล่าเธอถึงไม่มาอีก คาร์ลอสจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองเพื่อโทรไปหาเพื่อนสอบถามหาที่อยู่ของเธอเพื่อตามไปง้องอนแพรอัปสร ไม่งั้นคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับแน่ก่อนที่คาร์ลอสจะวางสายโทรศัพท์ลงด้วยความหงุดหงิดที่

แดเนียลไม่ยอมรับสายของเขาสักที

"ยุ่งกับผู้หญิงอยู่หรือไงถึงไม่ยอมรับสายฉันไอ้เพื่อนเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนฝูง"

คาร์ลอสสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย

"บรูทโว้ยบรูท…"

"ครับเจ้านายมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ เรียกผมซะเสียงดังเชียว"

"ฉันจะไปที่ผับไปเตรียมรถให้พร้อม เพราะฉันจะไปตอนนี้เลย"

คำกล่าวที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ของเจ้านายหนุ่มทำให้บรูทลูกน้องหนุ่มถึงกับมองด้วยความสงสัย เพราะนับวันเจ้านายของตนเองก็จะเปลี่ยนไปทุกที นับตั้งแต่ที่ได้พบเจอรู้จักกับสาวน้อยชาวเอเชียคนนั้น