บทที่ 11 นัดที่ผิดนัด

เมื่อเลขาสาวรุ่นพี่ลงลิฟท์ไปแล้วสาวน้อยก็ตรงเข้าไปในห้องของท่านประธาน จัดการเก็บจานชามแก้วน้ำออกมาทำความสะอาดในห้องครัวเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้าง ก่อนที่เธอจะกลับมานั่งทำงานที่โต๊ะของตนเองพร้อมกับถอนหายใจออกมาที่รุ่นพี่เลขาไม่ได้สงสัยอะไรมากมายกับเรื่องที่เธอหายไปในช่วงเช้า

"ก็ยังดีที่คุณยังรู้จักช่วยฉันแก้ตัว"

แพรอัปสรพึมพำให้กับตนเอง ก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาตรวจเอกสารตรงหน้าไปทีละหน้าด้วยความมีสมาธิมากขึ้น

ภายในผับบาร์ที่มีไว้สำหรับเหล่ามหาเศรษฐีผู้มีอันจะกินมาท่องเที่ยวในยามค่ำคืน ผับแห่งนี้แดเนียลและคาร์ลอสต่างก็มีหุ้นส่วนอยู่ในนี้คนละสามสิบเปอร์เซ็นต์ด้วย

"คุณคาร์ลอสกับคุณแดเนียลมา พวกเธอคืนนี้ลองดูซิว่าพวกเราใครจะได้ไปดูแลสองหนุ่มสุดหล่อกันแน่"

หนึ่งในหญิงสาวพนักงานต้อนรับแขกสาวสวยของผับแห่งนี้เธออยู่ในชุดรัดรูปสีดำเกาะออกกระโปรงสั้นแทบเห็นแก้มก้นสวมรองเท้าส้นสูงสีแดงแต่งหน้าอย่างเข้มเดินอย่างมั่นใจตนเอง แยกจากกลุ่มเพื่อนร่วมงานรีบเข้าไปหาคาร์ลอสและแดเนียล

"สวัสดีค่ะ คืนนี้ให้นาตาลีดูแลพวกคุณนะคะ"

หญิงสาวสวยรีบเข้าไปยืนกอดแขนของคาร์ลอสแนบหน้าอิงไหล่กล่าวอ้อน ๆ พร้อมส่งสายตากับคาร์ลอสอย่างยั่วยวน

"เธอคนเดียวจะดูแลพวกฉันสองคนไหวเหรอแม่คนสวย"

คาร์ลอสจ้องมองเธอด้วยสายตาเจ้าชู้ตามแบบฉบับจอมเพลย์บอย ผับแห่งนี้คาร์ลอสและแดเนียลร่วมหุ้นกับเอเดนหนุ่มรุ่นน้องที่จบมาจากมหาวิทยาลัยเดียวกันในสมัยเรียน แต่ให้รุ่นน้องเป็นคนดูแลเพราะพวกเขามีธุรกิจมากมายเหลือเกิน

"แหม… คุณคาร์ลอสละก็พนักงานทุกคนในผับแห่งนี้ยินดีให้บริการและดูแลคุณแดเนียลกับคุณคาร์ลอสอยู่แล้วล่ะค่ะ"

หญิงสาวสวยกริยาท่าทางยั่วยวนเต็มทีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กระเส่าเซ็กซี่ ก่อนที่เธอจะพาทั้งสองขึ้นไปที่ห้องส่วนตัวชั้นสองของผับหรูเป็นห้องกระจกติดฟิล์มสามารถมองเห็นทุกมุมของผับแห่งนี้ เพียงไม่นานอาหารเครื่องดื่มรวมถึงสาวสวยอีกหนึ่งคนก็รีบเข้ามานั่งด้านข้างของแดเนียล เอาอกเอาใจด้วยกริยายั่วยวนเต็มทีไม่แพ้เพื่อนของเธอเลย

"นี่คาร์ลอสที่เด็กฝึกงานของฉันหายไปครึ่งวันนายไม่ได้พาเธอไปใช้งานอะไรใช่ไหม ฉันขอเตือนนายนะเด็กคนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่นายเคยผ่านมานะโว้ย"

"พอเลย พอเลยแดเนียล นายไม่ใช่พ่อแม่ฉันไม่ต้องมาสั่งสอนฉันเลย นายจะหวงไว้กินคนเดียวล่ะสิ อีกไม่กี่วันแล้วนี่เธอก็จะจบจากการฝึกงานเลิกเป็นลูกน้องใต้บังคับบัญชาของนาย"

คาร์ลอสกล่าวออกมาอย่างรวน ๆ ให้กับแดเนียลรวมถึงความรู้สึกหึงหวงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในใจของเขาที่มีต่อแพรอัปสร

"ดู ๆ ไปแล้วนายชักจะยังไงยังไงอยู่นะคาร์ลอส"

"นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ"

คาร์ลอสกล่าวถามออกไปทั้งที่มือของเขายังคงลูบไล้ไปตามขาอ่อนของหญิงสาวสวยพี่นั่งอยู่บนตักของเขา

"ก็ดูเหมือนนายจะหวงห่วงเด็กฝึกงานของฉันมากเหลือเกินปกติผู้หญิงทั่วไปพวกเราแบ่งกันกินแบ่งกันใช้นายไม่เคยหวงอยู่แล้วนี่"

คำตอบของแดเนียลทำให้คาร์ลอสถึงกับอึ้งรีบกล่าวแก้ตัวออกไป

"เด็กนั่นก็งั้น ๆ แหละ"

"อะไรวะงั้น ๆ เหรอ อย่าบอกนะว่านายได้กับเด็กฝึกงานของฉันแล้ว"

แดเนียลพูดประโยคนี้ออกไปด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกตกใจ

"นายอย่ามายุ่งเรื่องของฉันเลย นายเอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า แล้วฉันขอบอกนายเลยว่าคนนี้ห้ามนายยุ่งด้วยไม่ว่าเธอจะเลิกฝึกงานกับบริษัทของนายแล้วก็ช่าง"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า สงสัยนายคงจะรีบสละโสดแล้วละมั้งคาร์ลอสพูดเหมือนคนมีแฟนเป็นตัวเป็นตน หรือไม่ก็อยากมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว นี่แหละจุดบ่งบอกของผู้ชายที่เริ่มกลัวเมียล่ะ"

แดเนียลกล่าวออกมาพร้อมเสียงหัวเราะเต็มที่จนหน้าแดง ส่งผลให้คาร์ลอสถึงกับรู้สึกเขินและอับอายเสียหน้าเล็กน้อยต่อหน้าของเพื่อน ก่อนที่เขาจะหันไปก้มจูบปากกับหญิงสาวสวยอย่างไม่คิดจะต่อปากต่อคำพูดกับเพื่อนอีก ค่ำคืนนี้ของสองหนุ่มจบลงบนเตียงกับหญิงสาวสวยอย่างเร่าร้อน จนหญิงสาวทั้งสองแทบคลานลงจากเตียงไม่ไหว กับลีลาความเร่าร้อนของสองเพลย์บอยบนห้องคอนโดของแดเนียล ในขณะที่แพรอัปสรต้องมานั่งรอที่หน้าห้องของคาร์ลอสจนเผลอหลับไปที่ประตูด้วยความง่วงจนเช้า

"คุณคะคุณ ทำไมมานอนที่ประตูนี้ล่ะคะ"

หญิงแม่บ้านวัยกลางคนเขย่าปลุกเรือนร่างเล็กจนแพรอัปสรลุกขึ้นนั่งตื่นลืมตาด้วยความมึนงง

"นี่หนูอยู่ที่ไหนคะ"

"ตรงนี้เป็นหน้าห้องของคุณคาร์ลอสเจ้าของโรงแรมว่าแต่หนูมีนัดกับคุณคาร์ลอสเหรอ"

คำพูดของหญิงแม่บ้านพร้อมสายตาที่มองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้แพรอัปสรรู้สึกอับอายนิด ๆ กับของเปิ่นของเธอที่เผลอหลับกลายเป็นภาพที่น่าตลกไปแล้ว

"ใช่ค่ะ หนูมีนัดกับคุณคาร์ลอส ว่าแต่คุณคาร์ลอสกลับมาหรือยังคะ"

"คงยังมั้ง ป้าเพิ่งเข้าไปทำความสะอาดในห้องนอนมาดูเหมือนว่าเมื่อคืนคุณคาร์ลอสไม่ได้พักอยู่ที่นี่รวมถึงผู้ติดตามของคุณคาร์ลอสด้วย"

"จริงเหรอคะ บ้าจริง… แล้วเขาจะนัดให้มาทำไมเนี่ย"

"หนูว่ายังไงนะ"

"เออ… ไม่มีอะไรหรอกค่ะ สงสัยเขาคงลืมไปว่าเขานัดหนูเอาไว้ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์ปลุกหนู"

แพรอัปสรยกมือขึ้นไหว้แบบสาวไทยอย่างนอบน้อมสร้างรอยยิ้มที่น่าเอ็นดูบนสีหน้าของหญิงวัยกลางคนชาวยุโรปที่มีเรือนร่างอวบอ้วนผมหยิกสวมใส่ชุดเครื่องแบบแม่บ้านโรงแรมก่อนที่เธอจะเดินตรงไปที่ลิฟท์ ไปจากชั้นนี้ด้วยความรู้สึกที่อับอายยังเหลืออยู่บนสีหน้าของเธอ

ภายในชั้นที่เธอทำงานแพรอัปสรนั่งลงหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย แถมรู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจเมื่อนึกถึงการผิดนัดของคาร์ลอส

"คุณคงคิดกลั่นแกล้งฉันแน่เลยคนบ้า ไหนบอกว่าเป็นคนมีสัจจะแต่จริง ๆ แล้วเป็นจอมหลอกลวงต่างหาก"