คนใช้ส่วนตัว

เอิงเอย.....

สุดท้ายฉันก็ต้องนอนที่คอนโดของธีร์เพราะกว่าฉันจะได้ออกมาจากห้องก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ธีร์เหมือนแกล้งฉันเขาไม่ยอมกินข้าวเองเขาบอกมือไม่มีแรงสุดท้ายก็ต้องเป็นฉันที่ต้องคอยป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาที่ยังไม่ได้กินแถมเขายังบังคับให้ฉันเช็ดตัวให้เขาอีกแต่ฉันก็ทำนะเพราะเขาเอาเรื่องเงินมาขู่บอกจ้างฉันมาแล้วก็ต้องทำงานให้มันคุ้มฉันก็เลยต้องทำแม้ว่าต้องข่มใจไม่มองสบตาเวลาที่เขาจ้องมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แต่ฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกันกับเขาหรอกนะฉันนอนอีกห้องนึงถึงแม้คนภายนอกจะเข้าใจว่าฉันมีสถานะเป็นแฟนของธีร์แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยสักนิดฉันเหมือนแม่บ้านส่วนตัวของเขาที่ต้องทำทุกอย่างไม่ว่าจะทำอาหารทำความสะอาดหรือแม้แต่ซักรีดเสื้อผ้าเพราะเขาเป็นพวกแพ้ผงซักฟอกแพ้สารเคมีเขาก็เลยไม่ส่งซักร้านหน้าที่นี้ก็เลยต้องเป็นฉันเป็นคนจัดการทำให้ไหนจะต้องคอยกันท่ารับหน้ากับผู้หญิงที่เขาเบื่อแล้วก็ทิ้งเพราะเขาจะบอกกับผู้หญิงพวกนั้นว่าแฟนจับได้ก็เลยต้องเลิกฉันน่ะโดนผู้หญิงพวกนั้นดูถูกสารพัดบอกว่าหน้าตาแบบนี้ธีร์เอาลงได้ยังไงบางคนก็ว่าน้ำหน้าอย่างฉันไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนของธีร์บางคนก็ว่าธีร์ตาต่ำที่เลือกฉันมากกว่าผู้หญิงสวยๆอย่างพวกเธอ ฉันฟังคำพูดพวกนี้จนชิน ถามว่าเจ็บไหมมันก็เจ็บแต่มันก็ชินแล้ว

และที่เขาถามฉันว่าอยากเป็นแฟนตัวจริงของเขาหรือเปล่าฉันคิดว่าเขาคงจะแค่แกล้งพูดไปอย่างนั้นเพราะฉันรู้ดีว่าผู้ชายที่หล่อรวยเพอร์เฟคมีทุกอย่างเพียบพร้อมอย่างเขาถ้าจะหาแฟนสวยๆหุ่นดีๆเขาหาได้ไม่ยากหรอกแต่นี่เขาไม่คิดที่จะหาไงดูก็รู้ว่าเขาเป็นพวกชอบอิสระไม่ชอบการผูกมัดหรือยึดติดกับใครนานๆผู้หญิงหลายต่อหลายคนที่เขาเคยพามานอนที่นี่บางคนฉันเห็นเขาควงอยู่นานสุดก็ไม่ถึงเดือนเขาก็ทิ้ง บางคนไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำเขาก็ไล่ตะเพิดไปอย่างไม่ไยดีเพราะบางคนไม่อยู่ในกฎเกณฑ์ที่เขาตั้งไว้คอยตามหึงตามหวงเขาทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ชอบแต่ก็ยังทำ ฉันเห็นเหตุการณ์แบบนี้วนไปวนมาตลอดสี่ปีไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

05.00

ฉันตื่นแต่เช้ามืดเพราะต้องรีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่หอเพราะวันนี้ฉันมีสอบรวมถึงธีร์ด้วยฉันก็เลยเอาผัดไทยกับต้มจืดที่ทำไว้เมื่อวานออกมาอุ่นแล้ววางไว้บนโต๊ะทานข้าวเผื่อเขาตื่นมาแล้วหิว จากนั้นฉันก็เดินเข้าไปในห้องนอนของธีร์เพื่อดูว่าเขาหายไข้แล้วหรือยัง แต่พอฉันเปิดประตูเข้าไปภาพที่ฉันเห็นก็ทำเอาฉันสะตั้นไปชั่วครู่เพราะเขาไม่ได้นอนอยู่คนเดียวบนเตียงแต่มีผู้หญิงอีกคนนึงนอนอยู่ด้วยซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเสื้อผ้าของเขาที่ฉันเปลี่ยนให้เมื่อคืนกองอยู่ที่พื้นอย่างระเกะระกะไหนจะซองถุงยางสามสี่อันที่ตาฉันเหลือบไปเห็นรวมถึงชุดของผู้หญิงคนนั้นที่วางพาดอยู่ที่โซฟาปลายเตียง พอตั้งสติได้ฉันก็ค่อยๆปิดประตูอย่างเบามือแล้วเดินออกมาจากห้องด้วยใจที่ปวดหนึบ

09.00

ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะเพราะอีกครึ่งชั่วโมงต้องเข้าห้องสอบแล้วส่วนธีร์นั้นฉันยังไม่เห็นเขามาเลยจะโทรไปถามก็ไม่กล้ากลัวว่าจะรบกวนเขากับผู้หญิงของเขา

"เอย ไอ้ธีร์มันยังไม่มาอีกเหรอ" ฉันเงยหน้าจากหนังสือที่กำลังอ่านเป็นก้องภพเพื่อนสนิทของธีร์ที่เดินมาถามหาธีร์ก่อนที่เขาจะนั่งลงตรงข้ามกับฉันพร้อมหนังสือที่เขาถือมาซึ่งเป็นวิชาที่เราจะสอบ

"ยังไม่เห็นเลยแต่เดี๋ยวคงจะมา"

"อืมถ้างั้นฉันขอนั่งอ่านหนังสือด้วยคนนะ เผื่อมีตรงไหนไม่เข้าใจฉันจะได้ถามเอย"

"ก้องเก่งกว่าเราอีก เป็นเราสิที่ต้องถามก้องอ่ะ"

"เก่งเกิ่งอะไรกัน ก็แค่พอสอบผ่าน"

"ถ่อมตัวตลอดเลยนะก้อง ถ้าก้องไม่เก่งเราก็คงจะโง่แล้วล่ะ"

"เธอก็พูดเกินไป" จากนั้นเราสองคนก็นั่งอ่านหนังสือด้วยกันมีตรงไหนที่ฉันไม่เข้าใจฉันก็ถามก้องว่าเข้าใจไหมถ้าเขาเข้าใจเขาก็จะอธิบายให้ฉันฟังส่วนตรงไหนที่ก้องไม่เข้าใจเขาก็ถามฉันว่าฉันเข้าใจไหมถ้าฉันเข้าใจฉันก็จะบอกเขาโดยที่ไม่ได้สนใจมองสิ่งรอบข้างเลยเพราะมันใกล้เวลาสอบเข้ามาทุกทีทำให้ใจฉันจดจ่ออยู่กับตัวหนังสือหลายร้อยหน้า

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามาทำให้ฉันกับก้องภพต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

"อ่าวไอ้ธีร์กูนึกว่ามึงจะไม่มาสอบซะอีกเพราะถ้ามึงไม่เข้าสอบคราวนี้นะวิชานี้มึงจะได้มาลงเรียนใหม่เทอมหน้าแน่"

"เออกูรู้แล้วน่ากูถึงรีบขับรถผ่าไฟแดงมาให้ทันนี่ไง" จากนั้นธีร์ก็เดินมานั่งข้างฉันฉันก็เลยต้องรีบขยับตัวออกเพื่อไม่ให้เราตัวติดกันเกินไปคือมันเป็นสัญชาตญาณน่ะ

"นี่ยัยขอทานเมื่อเช้าตื่นมาเธอทำไมไม่เคาะห้องปลุกฉันวะ" จู่ๆเขาก็เอ่ยขึ้นมาทำให้ก้องภพมองมาที่ฉันกับธีร์อย่างงงๆ คือก้องภพรู้ไงว่าฉันกับธีร์เราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆและฉันก็ไม่เคยไปนอนคอนโดของธีร์เลยสักครั้ง

"ก็..เราเห็นธีร์นอนอยู่กับ เอ่อ..อยู่กับผู้หญิงเราก็เลยไม่กล้าปลุก"

"เธอเข้าไปในห้อง??"

"อื้ม ขอโทษนะคือเราไม่รู้ว่าธีร์พาใครมานอนด้วยก็เลยถือวิสาสะเปิดเข้าไป"

"เมื่อคืนมึงพาใครไปนอนที่ห้องวะ"

"ก็.."

"พี่ธีร์ขา เมื่อคืนพั้นช์ว่าพั้นช์ลืมนาฬิกาไว้ในห้องนอนพี่ธีร์เอาไว้เลิกเรียนแล้วพั้นช์ขออนุญาตไปเอานะคะ"

ผู้หญิงที่ชื่อพั้นช์พูดกับธีร์แต่สายตาของเธอมองมาที่ฉันฉันดูออกว่าเธอคนนั้นกำลังใช้สายตาเยอะเย้ยแกมสมเพชฉันอยู่ คือถ้าเป็นผู้หญิงที่อยู่มหาลัยนี้จะรู้กันทุกคนว่าฉันกับธีร์เราเป็นแฟนกันแต่มันก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลยเพราะธีร์ก็ยังควงคนนั้นคบคนนี้ไปเรื่อยๆทุกคนคิดว่าฉันเป็นแม่พระใจกว้างยิ่งกว่าแม่น้ำที่ยอมปล่อยให้แฟนตัวเองไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นส่วนบางคนก็บอกว่าเพราะฉันไม่สวยมันเลยไม่แปลกที่ธีร์จะหาผู้หญิงสวยๆมาควงโดยไม่แคร์แฟนอย่างฉัน บางคนก็ว่าฉันโง่ทนได้ยังไงที่โดนแฟนสวมเขาให้อย่างไม่ไว้หน้า

"ไม่ต้องไปพรุ่งนี้จะเอามาให้เอง"

"แต่ว่าพั้นช์..."

"พูดครั้งเดียวไม่เข้าใจ??" เขาหันไปทำตาดุตาขวางใส่น้องผู้หญิงคนนั้นอย่างหงุดหงิด

"เอ่อ ก็ได้ค่ะ" จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินหน้าบึ้งกลับไปอย่าไม่พอใจ

"เมื่อคืนมึงพาน้องคนนี้ไปที่คอนโดเหรอวะ" ก้องภพพูดหลังจากน้องคนนั้นเดินออกไปแล้ว

"อืมก็เด็กมันเงี่ยนก็เลยช่วยสงเคราะห์ให้ วอแวกูมาเป็นอาทิตย์ละดึกๆดื่นยังไลน์หากูไม่หยุดกูก็เลยให้มาหาที่คอนโด"

"แล้วไงเอาครั้งเดียวมึงก็เบื่อเลย"

"อืม กูนึกว่าจะใสๆเหมือนหน้าตาที่ไหนได้ หึ หลวมโคตรเอาแม่งโคตรไม่มันส์เสียเวลากูฉิบหาย" ฉันที่นั่งอยู่ด้วยถึงกับอึ้งกับคำพูดร้ายๆของเขา

"เพลาๆบ้างนะมึงอ่ะระวังจะได้ของแถม"

"กูป้องกันตลอดไม่ต้องห่วง"

"เออ กูแค่กลัวมึงจะเผลอทำใครท้องเข้า"

"หึไม่มีทางถ้าท้องก็คงไม่ใช่ลูกกูแล้วล่ะ"

"เออ อย่าให้พลาดก็แล้วกัน"

"คนอย่างกูมึงก็รู้ว่ากูไม่เคยพลาด แล้วเรื่องมีลูกมีเมียมึงเลิกพูดเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้กูชอบใช้ชีวิตแบบนี้พอใจกันก็พาขึ้นเตียงเบื่อก็แยกย้ายทางใครทางมันกูว่าใช้ชีวิตแบบนี้มันสนุกดีจะตายกูคงไม่โง่พอที่หาห่วงมาผูกคอตัวเองหรอก" สีหน้าของธีร์ดูมีความมั่นใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

"ตอนนี้มึงก็พูดได้เพราะมึงยังไม่เจอคนที่ใช่ไง ถ้าวันนึงมึงเจอมึงจะไม่พูดคำนี้"

"คงต้องรอชาติหน้ากว่าจะหาเจอ"

"เออกูจะคอยดู"

หลังจากสอบเสร็จฉันก็จะรีบเดินกลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะวันนี้ฉันต้องไปทำงานที่ร้านดอกไม้ของพี่ขวัญแต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากตึกเสียงเรียกดังมาจากทางด้านหลังพอหันไปก็เป็นธีร์ที่วิ่งมา

"ยัยขอทาน!!!!เดี๋ยวก่อนจะรีบไปไหนวะเดินเร็วยังกับจะไปไล่ควาย" ธีร์วิ่งมาหาฉันด้วยใบหน้าชื้นเหงื่อ เขาจะวิ่งตามฉันมาทำไมกัน

"ธีร์มีอะไรหรือเปล่าเรารีบ"

"วันมะรืนนี้เป็นวันอะไรจำได้ไหม"

"วันมะรืนเหรอ..อืมมมมม" ฉันทำท่าครุ่นคิดก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเป็นวันครบรอบวันเกิดของธีร์

"วันอะไรจำได้หรือยัง"

"จำได้แล้วก็วันเกิดธีร์ไง"

"หึยังดีที่จำได้"

"แล้วทำไมเหรอมีอะไร"

"ฉันจะจัดปาร์ตี้ที่ห้องยังไงเธอช่วยจัดการด้วยล่ะจะมาบอกแค่นี้ส่วนเงินเดี๋ยวโอนให้" ว่าจบเขาก็หยิบมือถือออกมาแล้วกดโอนเงินเข้ามาในบัญชีของฉัน

ติ้ง!! เสียงแจ้งเตือน ฉันรีบหยิบมือถือออกมาดูปรากฏว่าเขาโอนเงินเข้ามาให้แสนนึง

"แสนนึงเลยเหรอ"

"เออ ซื้อมาให้พร้อมเหล้าเบียร์กับแกล้มอย่าให้ขาดส่วนเค้กวันเกิดไม่ต้องฉันไม่ชอบกินแล้วก็ไม่ชอบเป่าเค้ก" แต่พอมานับวันดูอีกทีวันเกิดของเขามันตรงกับวันศุกร์นี่นาฉันนัดกับพี่มานพไว้ว่าจะไปทานข้าวกับเขา

"เอ่อ ธีร์ให้ใครจัดการแทนไม่ได้เหรอคือวันนั้นเราไม่ว่าง"

"ไม่ว่าง!! ทำไมไม่ว่าง" น้ำเสียงเขาเปลี่ยนไปทันที

"คือเรามีนัดกับพี่น่ะ"

"พี่?? เธอมีพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่"

"คือเป็นพี่ข้างบ้านน่ะคือพอดีว่าเขาจะมา..." ฉันกำลังจะอธิบายแต่ดูเหมือนธีร์จะไมไ่ด้สนใจฟังในสิ่งที่ฉันจะเล่าเลยสักนิด

"ไม่ต้องมาเล่าไม่ได้อยากจะสนใจเพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเป็นคนจัดการเรื่องงานวันเกิดของฉันเพราะฉันโอนเงินให้ไปแล้ว" พูดอย่างคนเอาแต่ใจก่อนจะเดินผิวปากแล้วจากไป แล้วฉันจะทำอะไรได้