![](/_next/image?url=%2Fimages%2Fchapter_icon.png&w=64&q=75)
![](/_next/image?url=%2Fimages%2Fsetup_icon.png&w=64&q=75)
CHAPTER 5
หลังจากอลันตั้งใจออกกำลังกาย และกินอาหารที่ฉันกำหนดให้อย่างเคร่งครัดสองเดือนผ่านไปน้ำหนักของเขาก็ลดลงถึงยี่สิบกิโลกรัม ใบหน้าที่เคยอวบอ้วนของเขาก็คมขึ้น เห็นตาคมสีน้ำตาลชัดเจน เหนียงที่คางก็ลดลง ทำให้เทรนเนอร์มือสมัครเล่นอย่างฉันภูมิใจมาก
“มีนาได้ข่าวหรือเปล่า” แพรพลอยลากเก้าอี้มานั่งข้างฉันแล้วพูดน้ำเสียงกระซิบกระซาบ
“ข่าวอะไร”
“มีคนบอกว่าท่านประธานหล่อขึ้นมาก ไม่รู้ไปทำอะไรมา"
“อ่อ” ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ผู้ชายของฉันก็ต้องหล่ออยู่แล้วสิ ฉันยิ้มกริ่มไม่ตอบเพื่อน อลันดำรงตำแหน่งประธานบริษัท ส่วนคุณอเล็กอดีตท่านประธานซึ่งเป็นคุณปู่ของเขากลายเป็นที่ปรึกษา ขณะที่พวกเรากำลังนั่งเม้าท์กันอยู่นั้น ตรงทางเดินหน้าแผนก อลันก็เดินผ่านไปพร้อมกับหญิงชราร่างเล็ก
“คนนั้นคุณนวล เป็นภรรยาคุณอเล็ก ย่าของคุณอลัน”
“อ่อ” ฉันพยักหน้ารับรู้กับสิ่งที่แพรพลอยพูด ย่าของเขาแต่งตัวสวย เดินหลังตรงดูภูมิฐานสมวัย ส่วนอลันสวมสูทสีน้ำตาล สีเดียวกับดวงตาของเขา แต่ดูหลวมไปหน่อย ด้านหลังมีเลขาของเขาชื่อทัชชกร ซึ่งฉันเคยเจอเขาหลายครั้ง เพราะบางครั้งอลันก็จะให้คุณกรช่วยขับรถให้ ทั้งสามคนเดินผ่านพวกเราไปโดยไม่มีใครหันมามองฉันและแพรพลอยด้วยซ้ำ น่าแปลกที่ฉันเป็นคนบอกอลันเองแท้ ๆ ว่าไม่อยากให้คนที่บริษัทรู้ว่าเราสนิทกัน แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเบาโหวงในใจอย่างประหลาด
ห้องทำงานของอลัน
“ทำไมวันนี้คุณย่าถึงมาหาผมที่นี่ได้ครับ” อลันถามเพราะปกติย่านวลไม่เคยมาหาเขาที่ทำงาน
“หลานไม่กลับบ้าน ย่าก็ต้องมาหาที่ทำงานสิ” ย่านวลตวัดตามองหลานชายหัวแก้วหัวแหวนขณะตอบ ปกติอลันจะไปค้างกับปู่และย่าทุกวันเสาร์-อาทิตย์ แต่หลายสัปดาห์แล้วที่หลานชายไม่ไปหาปู่กับย่าบ้างเลย ย่านวลจึงเริ่มรู้สึกว่าหลานชายแปลกไป ยิ่งมาเห็นด้วยตาว่าหลานชายผอมซูบลงแบบนี้ท่านก็ยิ่งเป็นห่วง จากที่นั่งบนเก้าอี้ คนเป็นย่าจึงลุกขึ้นมาจับใบหน้าผ่ายผอมของหลาน ซึ่งอลันต้องย่อเข่าลงเพื่อให้ย่าของเขาสัมผัสได้ถนัด
“ผมไม่ได้ป่วยครับคุณย่า” ใบหน้าของอลันแดงก่ำขณะพูด เขาไม่ได้ป่วยแต่กำลังตกหลุมรักใครบางคนต่างหาก ความจริงอลันอยากพามีนามาแนะนำให้ปู่กับย่ารู้จัก และเชื่อว่าทั้งสองท่านต้องเอ็นดูมีนาของเขาแน่ ๆ แต่ความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็ยังไม่ชัดเจน ไม่รู้ว่าระหว่างเขากับเธอตอนนี้เรียกว่าอะไร เขาเองก็ยังไม่เคยคุยเรื่องนี้กับเธออย่างจริงจังเสียที
ย่านวลมองแววตาเป็นประกายของหลาน แม้ชายหนุ่มจะซูบผอมลงมาก แต่กลับไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด
“หรือหลานมีแฟน?” เมื่อย่าพูดแบบนี้ใบหน้าของเขายิ่งแดงก่ำขึ้นกว่าเดิม ทำให้ย่านวลมั่นใจว่าเธอเดาไม่ผิด
“แฟนของหลานเป็นใคร ต้องพามาแนะนำให้ย่ารู้จักนะ”
คนเป็นหลานกุมมือของย่าที่เกาะกุมใบหน้าของเขาอยู่มาจับไว้
“เอาไว้ผมมั่นใจเมื่อไหร่ จะพามาแนะนำให้คุณย่ารู้จักครับ” ความจริงเขาอยู่กับมีนาแล้วมีความสุข แต่เขาคงต้องคุยกับมีนาอย่างจริงจังเสียที ว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกันกับเขาหรือเปล่า
เมื่อไม่สามารถเค้นเอาคำตอบจากหลานชายได้ ย่านวลจึงต้องกลับบ้านด้วยความผิดหวัง ท่านไม่ใช่คนหวงหลาน แต่มีหลานชายแค่คนเดียว จะไม่ให้ห่วงเลยก็ไม่ได้ ก่อนกลับบ้านย่านวลแวะเข้าห้องน้ำของบริษัท ขณะที่เธอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวอุทาน มือเอื้อมออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อพยุงไม่ให้หญิงชราล้ม ในขณะนั้นสายตาของย่านวลก็เหลือบเห็นป้ายพนักงานที่ห้อยอยู่ที่คอของหญิงสาว
“ไม่เป็นไร ๆ” ย่านวลบอกอย่างผู้ใหญ่ใจดี แต่มือเหี่ยวย่นที่จับมือสาวหมวยไว้กลับไม่ยอมปล่อย
“หนูไปดื่มกาแฟเป็นเพื่อนฉันหน่อยเถอะ”
"คะ...เอ่อ ได้ค่ะ" แม้จะตกใจแค่ไหน แต่ใครจะกล้าปฏิเสธคุณย่าของท่านประธาน
ในร้านกาแฟที่อยู่ติดกับบริษัท แพรพลอยนั่งก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตา แม้ผู้หญิงตรงหน้าจะดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี แต่ก็มีบรรยากาศที่ทำให้คนอยู่ใกล้รู้สึกเกรงขาม
“หนูชื่ออะไรนะจ๊ะ”
“แพรพลอยค่ะคุณท่าน”
ย่านวลเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ในเมื่อผู้หญิงคนนี้เรียกเธอว่าคุณท่าน ก็แสดงว่ารู้จักเธออยู่ก่อนแล้ว แบบนี้ก็จะยิ่งง่ายต่อการทำข้อตกลงมากขึ้น
“หนูทำงานอยู่แผนกไหน”
“การตลาดค่ะคุณท่าน” แพรพลอยยังคงรักษามารยาทพูดกับผู้สูงวัยกว่าก็มีหางเสียงทุกคำ
“ฉันมีงานให้หนูทำ งานสบายรายได้ดี”
คราวนี้คนที่นั่งก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมองหญิงสูงวัยทันที
“งานอะไรเหรอคะ”
“ฉันอยากให้หนูช่วยสืบว่าผู้หญิงที่มาติดพันอลันเป็นใคร”
หลังย่านวลกลับไป อลันยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองท่าทางเหม่อลอย โดยมีทัชชกรยืนรายงานสรุปการประชุมที่ผ่านมาอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มแตะปากกากับกระดาษ แต่ก็ไม่ได้เขียนอะไรลงไปอย่างคนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ย่านวลให้เขาพามีนามาแนะนำให้รู้จัก แสดงว่าท่านต้องเริ่มระแคะระคายอะไรบ้าง ซึ่งหากเขาไม่รีบแนะนำหญิงสาวกับท่าน ย่านวลคงจะหาคนไปสืบจนรู้ด้วยตัวเอง ซึ่งหากเป็นแบบนั้นก็ไม่ใช่ผลดีสำหรับมีนาเลยสักนิด
ความจริงเขาก็รู้ใจตัวเองว่ามีความรู้สึกดี ๆ ต่อมีนา เวลาอยู่กับเธอแล้วเขารู้สึกสบายใจ ไม่อึดอัดและได้เป็นตัวของตัวเอง แต่เขาไม่รู้ว่าเธอรู้สึกแบบเดียวกันกับเขาหรือเปล่า ในเมื่อระหว่างเขาและเธอยังไม่เคยมานั่งคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างกันอย่างจริงจังเลยสักครั้ง
“คุณอลัน…คุณอลันครับ”
“ฮะ…คุณกรว่าไงนะ” เสียงเรียกซ้ำ ๆ ของเลขาทำให้สติของเขากลับมา
“ผมพูดจบแล้ว…ว่าแต่คุณอลันมีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ”
นับตั้งแต่กลับมาเมืองไทยนอกจากมีนา ก็มีทัชชกรเลขาส่วนตัวที่สนิทกับเขาที่สุด ดังนั้นอลันจึงตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองให้ทัชชกรฟัง
“ไม่เห็นจะยากอะไรนี่ครับ ในเมื่อคุณอลันก็รู้ใจตัวเองแล้วก็ขอเธอเป็นแฟนเลยสิ”
เลขาของเขาแนะนำราวกับเป็นเรื่องง่าย อย่างไรก็ตามสำหรับคนอย่างอลันที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนมันไม่ง่ายเลยสักนิด ที่ผ่านมาเขาอาจเคยมีความสัมพันธ์กับผู้หญิง แต่เป็นเรื่องทางกายที่ทั้งคู่ต่างสนุกร่วมกันแล้วแยกย้ายกันไป
แม้จะมีโอกาสสูงที่เธอจะปฏิเสธ แต่อย่างน้อยเขาก็อยากลองดู ดังนั้นก่อนกลับบ้าน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจไปห้างสรรพสินค้า เขาเข้าไปในร้านจิวเวลรี่ชื่อดังซึ่งครั้งหนึ่งเขาเคยพาคุณย่ามาเลือกเครื่องเพชร อลันไม่รู้เลยว่ามีนาชอบอะไรเพราะเคยซื้อของแบรนด์เนมให้เธอก็บอกว่าต่อไปอย่าซื้อให้อีก แต่ก็คิดว่าผู้หญิงน่าจะชอบของสวย ๆ งาม ๆ
บ้านอลัน
มีนามาที่บ้านของอลันตอนเย็นเพื่อทำอาหารเย็นให้เขากินเหมือนเช่นทุกวัน ซึ่งอลันก็ไว้ใจถึงขั้นให้กุญแจบ้านของเขาไว้กับเธอ เพื่อที่เธอจะได้เข้าออกบ้านได้สะดวก แต่เมื่อเปิดประตูเข้ามากลับพบว่าบนโต๊ะกินข้าวมีอาหารวางไว้บนโต๊ะอยู่ก่อนแล้ว และยังมีเค้กชิ้นเล็ก ๆ น่ารักสองชิ้นวางไว้บนโต๊ะ
“อะไรกันคะเนี่ยอลัน วันนี้ไม่ใช่ชีทเดย์นะคะ” มีนาตะโกนถามคนที่กำลังทำอะไรกุกกักอยู่ในครัว เขาหันกลับมาพร้อมกับผ้ากันเปื้อนที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อน
“คุณทำอาหารทั้งหมดนี่เองเลยเหรอคะ”
“ผมทำเค้กครับ” เขาบอกทั้งยังทำหน้าภูมิใจนักหนา
“มีนาทำอาหารให้ผมกินทุกวัน ผมอยากทำอะไรให้มีนาบ้าง”
“แต่…”
“หยุดบ่นแล้วมานั่งลงเถอะครับ”
คนที่สวมผ้ากันเปื้อนเดินมาแย่งของที่อยู่ในมือเธอไปวางบนเคาน์เตอร์ จากนั้นก็กลับมาลากเก้าอี้ออกให้หญิงสาวนั่ง เธอไม่ได้อยากจะบ่นเขาเสียหน่อย แค่อยากจะถามว่าทำไมไม่บอกเธอก่อน เธอจะได้ไม่ต้องซื้อของมาเยอะแยะ
“คุณรอผมตรงนี้สักพักนะครับ”
เขาบอกเธอจบก็เดินหายเข้าไปในห้องของตัวเอง ทำให้มีนาได้มีโอกาสมองบรรยากาศโดยรอบ ไม่รู้เธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าวันนี้แสงไฟในบ้านของอลันดูสลัวราวกับเปิดไฟไม่ครบทุกดวง อลันหายไปครู่หนึ่งห้องทั้งห้องก็มืดลง เหลือเพียงแสงไฟจากโคมไฟรูปเทียนบนโต๊ะ ดูโรแมนติกราวกับเทียนถูกจุดท่ามกลางความมืด หลังจากนั้นไม่นานชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีขาวสะอาดตาก็เดินออกมาจากห้องอีกครั้ง มือทั้งสองข้างของเขาไขว้ไว้ด้านหลัง ทำเหมือนกำลังซ่อนอะไรอยู่
“ทำอะไรคะอลัน” เธอนิ่วหน้ามองเขา
คนตัวโตไม่ตอบ ขายาวก้าวเข้ามาใกล้แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเธอ ทำให้มีนาตกใจจนแทบผงะ ในใจก็เริ่มตื่นตระหนกว่าเขาคงไม่ขอเธอแต่งงานใช่ไหม ถึงนั่นจะเป็นเป้าหมายของเธอ แต่ทั้งเธอและเขาเพิ่งจะรู้จักกันเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้นเอง
คนถูกถามยิ้มกริ่ม พร้อมกับมือที่ไขว้หลังอยู่ข้างหนึ่งยื่นออกมาตรงหน้า ทำให้เธอเห็นดอกกุหลาบสีขาวในมือเขา
“มีนาครับ ผมรู้ว่ามันอาจจะดูเหมือนเร็วไป แต่ผมชอบคุณจริง ๆ นะ…”
“เดี๋ยวค่ะ” เธอรีบยกมือห้ามก่อนที่เขาจะพูดจบ มันเร็วมากเกินไปจริง ๆ เธอยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย
“อลันคุณเป็นผู้ชายที่ดีมากแต่…”
เพียงแค่ได้ยินคำว่าแต่ ใบหน้าคมของอลันก็หม่นลง ใครจะไม่รู้ว่าคำพูดประโยคก่อนหน้าพูดเพื่อให้ฟังดูสวยหรูเท่านั้น เรื่องจริงคืออยู่หลังคำว่าแต่ต่างหาก
มีนาหัวใจเต้นระรัวขณะรวบรวมความกล้าพูดออกไป “แต่มันเร็วไปไหมคะที่เราจะแต่งงาน…เราน่าจะลองคบกันไปก่อน”
เธอหลับตา หายใจเข้าลึก ๆ เตรียมตัวเองให้พร้อมสำหรับพายุแห่งความโกรธของอลันที่อาจเกิดขึ้นเพราะถูกเธอปฏิเสธ แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาของคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นเขายิ้มกริ่ม ใบหน้าของเขาแดงก่ำไปจนถึงใบหูอย่างที่เขามักจะเป็นบ่อย ๆ เวลาเขิน
“คือ…ผมไม่ได้จะขอมีนาแต่งงานนะครับ” เสียงของอลันเบาจนเกือบเป็นกระซิบ
“อ้าว?” หญิงสาวอ้าปากหวอ เริ่มรู้สึกว่าตัวเองใบหน้าร้อนผ่าวขึ้น แล้วเขาไปนั่งคุกเข่าแบบนั้นทำไม
“แต่ผมอยากจะขอมีนาเป็นแฟน เรามาลองคบกันไปก่อนอย่างที่มีนาว่าดีไหมครับ”
คำพูดของเขาทำให้ใจของเธอสั่นไหว นาทีต่อมารอยยิ้มแสนหวานก็ปรากฏบนใบหน้า มีนาเอื้อมมือไปรับดอกกุหลาบสีขาวที่เขายื่นมาให้แก้เขิน
“แต่มีนาชอบกุหลาบสีแดง” มีนาคิดว่าตัวเองควรจะบอกเขาไว้ก่อน อลันจะได้ไม่ต้องซื้อมาอีก เพราะสีขาวแบบนี้มันดูบริสุทธิ์เกินไป ไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด
“ถ้าอย่างนั้นผมขอให้ของขวัญอีกอย่างแก้ตัวจากให้ดอกกุหลาบผิดสี”
พูดจบมืออีกข้างของเขาก็ยื่นออกมาพร้อมกับกล่องของขวัญขนาดเล็กเท่าฝ่ามือ ทำให้มีนาเริ่มลังเล หลังจากขายของแบรนด์เนมพวกนั้นไปได้เงินมาหลายแสน และเขายังให้เงินที่จ้างมาทำอาหารเดือนละสามหมื่นอีก ดังนั้นตอนนี้เธอจึงสามารถผ่อนภาระหนี้สินของพ่อกับธนาคารได้สบาย มีนาไม่ได้อยู่ในภาวะกดดันอีกต่อไป และรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ให้เธอมามากเกินไป จึงไม่อยากจะรับเอาไว้อีก
“แกะดูก่อนเถอะครับ ผมตั้งใจเลือกให้คุณนะ” อลันรีบพูดเมื่อเห็นท่าทางลังเลของหญิงสาว
เห็นสีหน้าของเขาไม่ดี มีนาก็พบว่าเธอทำใจแข็งกับเขาไม่ลง เธอยื่นมือออกไปรับของขวัญจากมือแกร่งที่ยื่นรออยู่ นิ้วเรียวค่อย ๆ แกะห่อของขวัญออกอย่างประณีต แม้แต่กระดาษที่ห่อก็เป็นสีทองสวยหรูจนเธอไม่อยากให้กระดาษยับ เมื่อแกะกระดาษออกก็เห็นกล่องสี่เหลี่ยมขนาดเท่าฝ่ามือสีน้ำเงิน ข้างในมีสร้อยข้อมือเส้นเล็ก มีจี้เพชรรูปกระต่ายตัวหนึ่งเกาะอยู่บนดวงจันทร์ห้อยลงมา ทำให้มือของเธอสั่นเล็กน้อย
ชั่วขณะหนึ่งเธอนึกอยากจะพูดความจริงทั้งหมดกับเขา เธออยากจะสารภาพว่าความตั้งใจเริ่มแรกของเธอที่จะเข้าหาเขานั้นขับเคลื่อนด้วยความโลภ ที่เธอเข้ามาตีสนิทกับเขาตั้งแต่แรกก็เพราะหวังรวยทางลัด แต่ความเอาใจใส่และความดีของเขากลับทำให้หัวใจที่ไร้ความรู้สึกของเธอเริ่มเปราะบางลงเรื่อย ๆ …รู้ตัวอีกทีแม้แต่เวลาเผลอเธอเองก็ยังนึกถึงผู้ชายคนนี้
“กระต่ายหมายถึงผมเอง ส่วนดวงจันทร์คือมีนา มีนาเป็นแสงสว่างของผม” อลันพูด แก้มของเขาแดงก่ำ ตัวเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะพูดคำไร้เดียงสาแบบนั้นได้
อลันค่อย ๆ ดึงสร้อยข้อมือออกจากมือของมีนา เพื่อมาสวมรอบข้อมือเล็กของเธอสร้อยเพชรเมื่ออยู่บนข้อมือของมีนาก็ส่องประกายวิบวับล้อกับแสงเทียน มันเหมาะสมกับมีนาราวกับเกิดมาเพื่อผู้หญิงคนนี้ อันที่จริงอลันคิดจะซื้อแหวนให้เธอ แต่ก็กลัวจะทำให้หญิงสาวลำบากใจ
ชายหนุ่มนึกเขินตัวเองจนต้องยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอย แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตาคนที่นั่งอยู่ ก็พบว่าผู้หญิงของเขากำลังปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มเนียน ทำให้อลันตกตะลึงจนพูดตะกุกตะกัก
“มีนาอย่าร้องไห้ครับ…ถ้าคุณไม่ตกลงก็ไม่เป็นไร แต่ไม่ต้องร้องไห้ก็ได้”
เขาเข้าใจว่ามันอาจจะเร็วเกินไป และนึกอยากพูดอะไรมากกว่านั้น แต่มีนากลับไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้พูดต่อ เมื่อคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เธอโน้มตัวไปข้างหน้าปิดปากของเขาด้วยจูบเร่าร้อน
![](/_next/image?url=%2Fimages%2Fguide_bg.png&w=1080&q=75)