บทที่ 1 โจวเพ่ยชิง (1/1)

บทที่ 1 โจวเพ่ยชิง

ณ หมู่บ้านอี้เจี๋ยน เมืองไห่โจว มณฑลเหอหนาน

โจวเพ่ยชิง หญิงร้ายกาจและขี้เกียจประจำหมู่บ้าน แม้ว่าหน้าตาจะสะสวยและรูปร่างชวนมอง แต่กลับไม่มีใครคิดจะแต่งเธอเข้าบ้าน เนื่องจากวัน ๆ เธอไม่คิดจะทำอะไร นอกจากกินกับนอน นอกจากสองสิ่งนี้ หญิงสาวแทบไม่ทำอะไรเลย

“เพ่ยชิง วันนี้ไม่ทำงานเหรอ” ชาวบ้านคนหนึ่งเอ่ยถาม

“เห็นหรือเปล่าล่ะ ตาก็ไม่ได้บอดนี่นา”

“นี่ฉันอายุคราวแม่หล่อนแล้วนะ ฉันถามดี ๆ จะตอบดี ๆ ไม่ได้หรือไง”

“ฉันตอบแบบนี้ ไม่ดีตรงไหน”

มือข้างหนึ่งกำเมล็ดฟักทองไว้ ปากก็กำลังแทะในขณะที่ตอบ ซึ่งเป็น¬ภาพที่ไม่ชวนมองเลยสักนิดเดียว ชาวบ้านคนนี้หน่ายใจกับอาการปากร้ายของโจวเพ่ยชิง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างระอาและเดินจากไปอย่างไม่¬ชอบใจ

โจวเพ่ยชิงนั้นแอบชอบหลี่ฮั่นตง ลูกชายคนรองบ้านหลี่ ซึ่งเวลานี้เขาคือนายทหารอนาคตไกล

“เอ๊ะ! นั่นมันพี่ฮั่นตงนี่ เขาจะไปไหนกันนะ ตามไปดีกว่า” ทันทีที่เห็นชายในดวงใจ โจวเพ่ยชิงดวงตาเป็นประกาย รีบตามไปทันที

“พี่ฮั่นตง ครั้งนี้กลับมาหลายวันหรือไม่คะ”

หม่าหลันจี ลูกสาวคนรองบ้านหม่า เธอแอบชอบหลี่ฮั่นตงเช่นกัน และคงเป็นหญิงสาวเพียงคนเดียวที่ชายหนุ่มสนทนาด้วยอย่างเป็นกันเอง

“อืม ครั้งนี้พี่กลับมาหนึ่งสัปดาห์ หลันจีล่ะ สบายดีไหม น้า-หม่าและน้าสะใภ้หม่าล่ะ ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปทักทาย”

ใช่แล้ว บ้านหม่าและบ้านหลี่มีสัมพันธ์อันดีต่อกันเรื่อยมา แว่วว่าสอง¬บ้านอาจจะเกี่ยวดองกันอีกไม่ช้า และทุกคนคิดว่าคงเป็นหลี่ฮั่นตงกับหม่าหลันจีนี่แหละที่ดูเหมาะสมกันดีแล้ว

“ค่ะพี่ฮั่นตง ฉันจะบอกพ่อกับแม่ไว้ให้ แล้วนี่พี่จะไปไหนเหรอคะ”

ท่าทางของหญิงสาวดูเขินอายไม่น้อย เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มในดวงใจจะไปที่บ้านของเธอ ก่อนจะเอ่ยถามว่าชายหนุ่มนั้นจะไปที่ใด

“พี่ว่าจะเข้าป่าเสียหน่อย นี่ก็สายแล้วพี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะพี่ฮั่นตง” หม่าหลันจีตอบกลับก่อนจะมองเขาจนสุดสายตา

ภาพของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของโจวเพ่ยชิงตลอด เธอกำ-หมัดแน่นด้วยความเกลียดชังหญิงสาวจากบ้านหม่า ในใจนั้นคิด¬ว่าไม่ได้การแล้ว เธอต้องจัดการบางอย่างเสียแล้ว ไม่อย่างนั้นพี่¬ฮั่นตงคงได้ตกเป็นของลูกสาวบ้านหม่าแน่

โจวเพ่ยชิงไม่สนใจเลยว่าทั้งสองจะเป็นคนรักกันหรือไม่ เธอต้องการเป็นคุณนายทหาร และเธอต้องทำมันสำเร็จ!

สามวันต่อมา โจวเพ่ยชิงสบโอกาส จึงวางแผนไปล้มทับ หลี่-ฮั่นตง บุตรชายคนรองของตระกูลหลี่ คล้ายกับสถานการณ์จะเป็นใจทำให้มีชาวบ้านที่กำลังเดิน¬ผ่านทางนี้เห็นเหตุการณ์เข้าพอดี สุดท้ายแล้วทั้งคู่ได้แต่งงานกัน ด้วยความไม่เต็มใจของหลี่ฮั่นตง!

ทว่าความร้ายกาจของโจวเพ่ยชิงไม่หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ใน-คืนเข้าหอ เธอยังวางยาสามีตนเองเพื่อมีความสัมพันธ์กับเขา หลังจากที่สามีกลับไปค่าย¬ทหาร เขาก็ส่งเงินมาให้ที่บ้าน โจวเพ่ยชิงเรียกร้องจะเก็บของสามีเอง

เมื่อเห็นว่าสะใภ้คนนี้สร้างเรื่องสร้างราวไม่หยุดหย่อน คนที่บ้านหลี่เอือมระอาจนทนไม่ไหว จึงเรียกให้ฮั่นตงมาแยกบ้าน นั่นทำให้โจวเพ่ยชิงได้สร้างบ้านใหม่ หลังจากแยกบ้านได้ไม่นานหญิงสาวก็พบว่าตัวเองตั้งท้อง โจวเพ่ยชิงคลอดเด็กแฝดชายหญิง แต่เธอเลี้ยงดูพวกเขาไม่ค่อยจะดีนัก

วันหนึ่งหลี่¬ฮั่นตงกลับมาพร้อมกับอาการบาดเจ็บ เธอจึงขอ-หย่ากับเขา และหนีไปพร้อมกับเงินชดเชยก้อนโตที่สามีได้มาหลัง-ปลดประจำการ โดยทิ้งสามีและลูกทั้งสองเอาไว้ตามยถากรรม

โจวเพ่ยชิงไปยุ่งกับผู้ชายที่ทำกิจการการค้าใต้ดิน หวังจะได้เป็นภรรยาของเขา และวันหนึ่งเพราะความหึงหวงของตัวเองที่ขาด-สติ เกิดพลั้งมือทำร้ายน้องสาวของชายคนนั้นเข้า จึงทำให้ถูกเขาโกรธ ซึ่งเขาไม่ได้คิดจะจริงจังกับแม่ม่ายอย่างโจวเพ่ยชิงอยู่แล้ว จึงจัดการส่งตัวไปอยู่สถานที่ปลดปล่อยของบุรุษ!!

ทุกวันหญิงสาวต้องทนกล้ำกลืน ในใจนั้นหวนคิดถึงสามีและลูก รู้สึก¬ผิดกับพวกเขาเป็นอย่างมาก รวมถึงทุกคนในครอบครัวของตัวเอง

“พี่ฮั่นตง ฉันขอโทษ อาเฉิน ซานซาน แม่ขอโทษ ขอโทษ”

ร่างกายของโจวเพ่ยชิงไม่สู้ดีนัก เนื่องจากเธอไม่ยินยอมใช้-ร่างกายทำงานจนถูกทุบตี เวลานี้ลมหายใจเธอเริ่มแผ่วเบาแล้ว

“พ่อคะ พี่ใหญ่ พี่รอง หากมีโอกาส หรือชาติหน้ามีจริง ฉันขอเกิดมาเป็นลูกของพ่อและน้องสาวของพี่ทั้งสองอีกนะ ชาตินี้ฉัน-ทำเลวกับทุกคนมามาก หากได้เกิดมาในครอบครัวของทุกคนอีก¬ครั้ง ฉันสัญญาว่าจะเป็นคน¬ดี และอยู่ทดแทนบุญคุณของทุกคนไปจนวันที่หมดลมหายใจ”