บทที่ 1

ตื๊ด....ตื๊ด...

เสียงเข็มที่เจาะเข้าไปในเนื้ออย่างสม่ำเสมอ ทำให้คนที่นอนคว่ำหน้าอยู่สะดุ้งเป็นระยะ ซี๊ดปากเป็นหน คนที่ถือเครื่องสักกำลังทำหน้าที่ของตนเองอย่างตั้งใจ เอ่ยเปรยขึ้น

“ใจไหมวัยรุ่น ใจก็อย่าซี๊ด เลือกลายเองนะหนุ่ม”

“อูย...ใจครับเจ๊ อูย...”

“ใจแล้วมึงอย่างคราง ฮึบไว้ ฮึบๆๆ อีกนิดเดียว”

เสียงหวานแกมห้าวเล็กน้อยว่า คนที่รับหน้าที่ช่างสัก เป็นหญิงสาวร่างเล็ก ใบหน้าสวยเก๋...ชวนมอง หล่อนสวมเสื้อกล้าม กางเกงเล อวดรูปร่างนาฬิกาทรายนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ เรือนผมหยักศกนั้นมัดไว้เป็นมวยกลางศีรษะ เหงื่อของหล่อนซึมนิดๆ เพราะต้องเพ่งสมาธิอย่างตั้งใจ ลายที่ลูกค้าเลือกค่อนข้างสักยาก ต้องใช้ความสามารถส่วนตัวค่อนข้างสูงรวมถึงสมาธิ เสียงครางครวญนั้นกระชากสมาธิของเธอให้กระตุกเป็นระยะ

“ครับ อูย อูย”

“อย่าครางสิ เดี๋ยวลายเบี้ยวนะ”

“โห...เจ๊อะ มันเจ็บ”

“ใครให้เสือกเลือกลายอลังการขนาดนี้ล่ะวะ เลือกแล้วอย่าครางสิ กูสักไม่สวยอย่างโทษกันนะ”

“เจ๊อะ...ไม่คราง แต่ขอพักได้ไหม?”

“อีกนิดเดียวโว้ย เติมหางอีกนิด ทนเอา ฮึบเข้า ฮึบๆ”

“ฮึบ ฮือ ฮึบ ฮือ”

พอหล่อนไม่ให้คราง ก็กัดปากกลั้นไว้ น้ำตาก็ไหล ยามเข็มสักจรดลงบนผิวเนื้อ คนสักจะขำก็ไม่กล้าขำ ได้แต่อมยิ้ม อย่างนึกเอ็นดูลูกค้าของเธอ ที่เป็นหนุ่มฉกรรจ์หน้าเถื่อน ร่างบึก แต่พ่อเจ้าประคุณต้องมาน้ำหูน้ำตาไหล เพราะเข็มสักของเธอ

น่ะ...ทำผู้ชายร้องไห้ได้นี่ มีความสุขจริงๆ เลยแหะ

เสียงเครื่องมือ เสียงถกเถียงกันของช่างและลูกค้า ทำให้คนที่นั่งลุ้นเป็นกำลังใจให้เพื่อน มองไปก็เสียวแทนไป มองไปก็ดันเพลินไป เพราะเผลอมองหน้าสวยๆ ของช่างสัก มองหุ่นแจ่มๆ นั้น ของสวยๆ งามๆ ใครไม่ชอบมองกันนะ ยิ่งหล่อนก้มลงต่ำ บางส่วนก็อวดความสะพรั่งอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“เฮ้ย! ไอ้พวกข้างนอกน่ะ มองนมกูเหรอ?”

เสียงตวาดแหว เล่นเอาคนที่กำลังมองจ้องตรงนั้น สะดุ้งเฮือก แล้วรีบโบกไม้โบกมือ ปฏิเสธเสียงสั่น

“เปล่าเจ๊ ใครจะกล้าเล่า”

“ก็พวกมึงงะ” หล่อนถลึงตาใส่ ก่อนจะโบกมือไล่บรรดากองเชียร์

“ไปที่อื่นไป๊ กูไม่มีสมาธิ เดี๋ยวเก็บค่าดูนมหรอก”

“จ้ะ จ้ะ”

ต่างพากันเร่งสลายตัว ถึงจะอาลัยนิดๆ ที่อดดูของดี แต่ก็เลือกทำตามสิ่งที่เจ๊นิวบอกดีกว่า ไม่อยากจะเสี่ยง...กับฝีปากเจ๊นิว

เจ๊นิว

สาวสวยสุดฮอต ผู้มีเรือนร่างสุดแสนยั่วใจ ชนิดว่าถ้าอยู่ญี่ปุ่นคงมีคนทาบไปเป็นดาราเอวีล่ะ ส่วนโค้ง ส่วนเว้า ส่วนนูนนั่น มันทำให้หนุ่มๆ อ้าปากค้าง น้ำลายสอ...

หน้าตาของหล่อนอีก ปากนิด จมูกหน่อย ตาคมสวยของหล่อน แค่มองมาก็ราวกับตกอยู่ในภวังค์ของนางฟ้า

ทว่า...

ถ้าหล่อนเปิดปากลงได้ด่าล่ะก็ วิ่งกันเปิงตัวใครตัวมัน ด่าจนผู้ชายกลายเป็นมะเขือเผาหมดอารมณ์ทางเพศ ร้ายจนไม่มีใครกล้าจีบหล่อน นี่คือสิ่งที่หนุ่มๆ ละแวกนี้ขนานนามกล่าวถึงหล่อน

หล่อนเปิดร้านขายยาดองที่หน้าหมู่บ้าน เป็นเพิงเล็กๆ ลูกค้าคับคั่งไม่ขาด บางคนตอนแรกอาญหาญอยากจีบแม่ค้า เพราะรูปร่างหน้าตาของแม่ค้า แต่หลังๆ พอปะทะฝีปากกับหล่อนบ่อยเข้า หรือบางคนที่เมาแล้วทำใจกล้าปากว่ามือถึง โดนพิษสงของเจ๊นิวเข้าไป ก็ฝ่อหดเหี่ยวความกล้าความอยาก หล่อนกลายเป็นของสวยงามที่ไม่ควรแตะต้อง เหมือนดอกไม้ของกระบองเพชร ที่หาญกล้าเด็ดก็เจอหนามที่ห่อหุ้มไว้ทิ่มแทงให้เจ็บกันล่ะ

แต่กับเจ๊นิวอาจจะไม่แค่เจ็บ

อาจตายได้...ก็เป็นได้

แฟนของหล่อนคนล่าสุดนั่นประไร ไม่รู้ไปทำอีท่าไหน โดยเจ๊นิวไล่ยิงออกจากบ้าน ขนานวีรกรรมลือลั่นไปทั่วหมู่บ้าน เติมสีใส่ไข่ว่าพ่อหนุ่มคนนั้นเกือบโดนเจ๊นิวตัดตอน...เพราะนอกใจหล่อน ดุขนาดนี้ ใครจะกล้าวะ!

สวยขนาดไหน แต่ปากก็จัด แถมดุขนาดนั้น ไม่เสี่ยงดีกว่า

บรื๋อ...

การสักหลายชั่วโมงจบลง ผลงานของหล่อนเป็นที่พอใจของลูกค้าเป็นอย่างมาก เขาพนมมือไหว้ขอบคุณหล่อน ที่เนรมิตรอยสักสวยๆ ให้ พอเพื่อนๆ เห็นรอยสักนั้นก็ซี๊ดปาก อยากได้กันบ้าง แล้วขอจองคิวจากเธอกันล่วงหน้า

“กูไม่ว่าง ต้องขายยาดอง ต้องส่งของออนไลน์ เดือนนี้คิวนี้คิวสุดท้าย รอมีอารมณ์ก่อนนะ จะโทรมาบอก”

“เอ่อ...ครับ ผมขอจ่ายล่วงหน้าไว้ได้ก่อนไหมอะเจ๊ มัดจำไว้ก่อน แหะๆ”

เจ๊นิว หรือนุตรา ช้อนตามองคนถาม เล่นเอาทางนั้นสะดุ้ง หล่อนยักไหล่ แล้วตอบเสียงนิ่ง

“ไม่ต้องจ่าย มัดจำไว้เดี๋ยวเป็นภาระกูอีก จะต้องจ้องมาทำให้ เดี๋ยวกูพร้อมกูโทรมาเอง เข้าใจตรงกันนะ เอาเบอร์ไว้พอ”

“คะ...ครับ”

จะมีใครอินดี้ได้เท่านี้อีกไหมนะ

แต่เลือกกับความอินดี้ของหล่อน ก็คือรอยสักที่สวย ละเอียด ละเมียดมาก ใครเห็นก็ต้องชื่นชม เจ้าของรอยสักเองก็ภาคภูมิใจ บอกแค่ว่าอยากได้อะไรแบบไหน หล่อนจะร่างแบบมาให้ ถามไถ่ว่าชอบไหม ฝีมือระดับเทพขนาดนี้ไม่ยอมเปิดร้าน รับงานเป็นจ๊อบๆ รับงานตามแต่อารมณ์อีกต่างหาก เอากะแม่สิ

“ไปล่ะนะ”

หล่อนบอกลาลูกค้า สะพายกระเป๋าผ้าของหล่อน และลากกระเป๋าที่บรรจุบรรดาอุปกรณ์สัก ออกไปจากบ้านของลูกค้าหนุ่ม

“กูจะได้สักกับเจ๊ไหมวะ”

“มึงควรไปบน” คนที่ได้รอยสักมาประดับบนผิว จากฝีมือของเจ๊นิวตบบ่า แล้วหัวเราะ

“กูเองก็บน เจ้าแม่ตะเคียนเลยดลใจให้เจ๊โทรกลับยอมสักให้กู”

“ไอ้ห่า...ขนาดนั้นเลยเหรอ”

ถึงกับลั่นหัวเราะ แต่เพื่อนของเขาพยักหน้าทำหน้าจริงจัง