ตอนที่4(คู่หมั้น)

23:30น.

สนามแข่งรถTT

เจ้านาง พรรณนิชา....

“วู้ๆๆๆ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”เสียงกรีดร้องและเสียงบดขยี้ของล้อรถกับพื้นปูนซีเมนต์อย่างดีดังก้องกังวานไปทั่วทั้งสนามแข่งรถแห่งนี้ ฉันที่ก้มหน้าก้มตาตรวจเช็กเครื่องรถยนต์คันหรูของฉันที่มีเครื่องยนต์ระดับแนวหน้าและแรงกว่ารถแข่งธรรมดาทั่วไป

“คืนนี้ของเดิมพันเป็นอะไร?”เสียงของบุคคลที่คุ้นหูฉันและฉันก็รู้จักและสนิทกับมันดป็นอย่างดีเดินมายืนเท้าแขนเข้ากับหน้ากระโปรงรถของฉัน ฉันก็กรีดยิ้มพลางเงยหน้าขึ้นไปสบตาเข้ากับดวงตาสีนำ้ทะเลคู่สวยของผู้ชายตรงหน้าฉัน มันคือซัน เพื่อนชายคนสนิทของฉัน

“ให้แกเลือก”ฉันบอกมันอย่างไม่ใส่ใจและก้มหน้าก้มตาตรวจดูความพร้อมกับเครื่องยนต์รุ่นใหม่ อีกยี่สิบนาทีจะถึงเวลาแข่ง

“เราไม่เลือกแตงโมแต่เราจะเลือกเจ้านาง”เสียงของไอ้ซันดูจริงจังมาก มากจนฉันชะงักหยุดนิ่งไปกับคำพูดของมัน

“แต่เราให้แกเลือกเราไม่ได้ว่ะ เพราะยังไงๆเราก็ต้องเป็นของแกอยู่วันยันค่ำ”

“^_^”ไอ้ซันยิ้มกับคำพูดของฉันมีแต่ฉันที่ไม่ได้ยิ้มให้มัน ใช่แล้วล่ะ ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ยังไงๆฉันกับไอ้ซันก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดีในวันที่เราสองคนเรียนจบมหาลัย ฉันกับไอ้ซันเป็นคู่หมั้นกันพ่อแม่ของพวกเราต้องการจะลงทุนร่วมกันแต่ดูเหมือนพ่อของซันจะไม่ค่อยเชื่อใจคุณพ่อของฉันสักเท่าไหร่จึงขอหมั้นฉันให้ไอ้ซันเพื่อเป็นการเชื่อใจ เห้อฟังแล้วโคตรน้ำเน่าเนอะ แต่ยังไงๆฉันก็อยู่กับมันได้เพราะทุกวันนี้ก็แทบจะตัวติดกับมันอยู่แล้วอ่ะ นอนก็นอนกับมันแต่ฉันไม่เคยมีอะไรกับมันหรอกนะ เพราะฉันไม่ได้รักมัน ฉันจะเก็บของที่ฉันรักไว้ให้ผู้ชายที่ฉันรักแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น

“เพราะฉะนั้นแกรู้ใช่ไหมว่าแกต้องทำยังไงกับอีแตงโม!”ฉันบอกไอ้ซันไปพลางหยิบเสื้อหนังแจ็คเก็ตมาสวมทับเสื้อสายเดียวเอวลอยสีดำของฉัน

“เธอยอมรับได้ยังไงว่ะ ให้คู่หมั้นตัวเองไปเอากับผู้หญิงคนอื่นเนี่ยน่ะ!”ไอ้ซันโวย ฉันจึงมองหน้ามันอย่างไม่สบอารมณ์

“หุบปาก!!”ฉันตะโกนเสียงดังห้ามไอ้ซัน มันก็หับปากและมองมาที่ฉันพลางทำสายตาปริบๆใส่ฉัน

“ต่อให้แกจะเอากับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเรา เราก็ไม่รู้สึกอะไร เพราะอะไรรู้ไหมซัน”

“ไม่ต้องพูด เราไม่อยากฟังแล้วเจ้านาง!!”ซันเอามือขึ้นมาปิดหูตัวเองทั้งสองข้างเพราะไม่อยากฟังคำพูดที่ฉันมันจะบอกมันเป็นประจำทุกวัน

“เพราะเราไม่ได้รักแก”ฉันพูดบอกซันไปมันเอามือปิดหู แต่ฉันก็เชื่อมันได้ยินชัดเต็มสองรูหูของมันเลยล่ะ

“พี่นางงงงงขาาาาา^_^”เสียงหวานของกลุ่มชะนีนับสิบคนพากันวิ่งกรู่เข้ามาหาฉันพร้อมกับป้ายไฟที่เขียนว่าเจ้านางสู้ๆ รักเจ้านาง อะไรอย่างนี้อ่ะ และเด็กๆพวกนี้ก็เป็นเด็กที่มหาลัยของเฮียทั่นเอง

“พี่นางอยู่กับพี่ซันงื้อออ คู่นี้น่ารัก^_^”แฟนคลับฉันกับซันต่่างพากันยืนล้อมรอบตัวของเราทั้งสองคนและพากันกรีดร้อง ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันกับซันถูกยกให้เป็นคู่จิ้นตั้งแต่วันแรกที่เราไปรับน้องของคณะวิศวะแล้วล่ะ จนทุกคนต่างพากันเชียร์ให้เป็นคู่จริง แต่เรื่องของฉันกับซันที่เป็นคู่หมั้นกันเป็นความลับ ทุกคนต่างรู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ที่จริงเราสองคนก็เพิ่งจะไปสนิทกันวันที่ไปดูตัวนั้นแหละ เพราะเราสองคนอายุเท่ากันและกำลังจะเรียนมหาลัยเหมือนกันคุณพ่อของฉันจึงชวนซันเข้ามาเรียนที่มหาลัยเดียวกับฉันด้วย ฉันกับซันเป็นคู่หมั้นกันมาสามปีแล้วล่ะ เวลาสามปีทำให้เราสองคนรู้สันดานของกันและกันมากขึ้น ฉันไม่รู้ว่าซันมันคิดยังไงกับฉัน เพราะบางทีมันก็ทำเหมือนแคร์ฉันมากแต่บางทีมันก็ทำเป็นไม่สนใจฉัน เพราะมันพาเด็กๆในสต๊อกของมันไปนอนที่คอนโดของมันด้วยแทบจะทุกวันนะ

“พี่ๆตกลงเป็นแฟนกันรึยังคะ?”น้องคนหนึ่งเอ่ยถามฉันกับซันพลางทำหน้าฟินระดับสิบ ไอ้ซันหันมามองฉัน

“เมื่อตอนวันเกิดพี่นางพี่ซันให้เกียร์พี่เจ้านางเหรอคะ?”พวกเธอรู้ได้ยังไงเนี่ย ฉันอุตส่าห์ไม่ใส่สร้อยเกียร์ที่ไอ้ซันให้ฉันแล้วนะ

“เปล่าซันไม่ได้ให้อะไรพี่เลย”ฉันพูดแทรกก่อนที่ซันจะพูด ทำให้มันหันมามองหน้าฉันพลางทำสีหน้าตัดพ้อแต่แค่แวบเดียวเท่านั้น มันแสดงสีหน้าแบบนั้นแค่เเวบเดียวก็กลับมายิ้มแย้มแจ่มใสร่าเริงปกติ

“อุ๊ย!ใกล้ได้เวลาแล้ว พี่ขอตัวก่อนนะ!”ฉันรีบพูดพลางรีบเดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับทันที โดยมีไอ้ซันที่โบกมือบ๊ายบายน้องๆแฟนคลับและเดินมาขึ้นรถของฉันแต่เป็นฝั่งคนนั่ง ใช่แล้วละ วันนี้ฉันจะเป็นคนขับเอง เพราะฉันคนเดียวเท่านั้นที่สู้ฝีมือการขับรถของเฮียทั่นได้และครั้งนี้ฉันจะใช้ชื่อของไอ้ซันในการลงแข่ง เพื่อแย่งชิงอีแตงโม ที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์เชียร์ใส่เสื้อผ้าสีแดงพริ้มเพราเกาะอกสั้นพลางส่งสายตาเชื้อเชิญเฮียทั่นที่นั่งอยู่บนบังลังฝั่งตรงข้ามกับที่ฉันอยู่ ข้างกายเขาในโรงจอดรถมีซุปเปอร์คาร์สีนำ้เงินรุ่นล่าสุดที่มีเครื่องยนต์ตัวใหม่ที่ค่อนข้างแรงจอดอยู่ ในประเทศไทยตอนนี้มีแค่คันเดียวและอีกคันกำลังจะมาในอีกสองวันข้างหน้า เพราะคุณพ่อของฉันซื้อให้เป็นของขวัญที่ฉันชนะเฮียทั่นในการแข่งครั้งที่แล้วในสนามของเฮียทั่น

“เธอคิดว่าเฮียทั่นจะยอมยกแตงโมให้ฉันเหรอว่ะ ดูดิดูสายตาที่เฮียแกมองยัยแตงโมนมโตนั้นสิ!”ไอ้ซันพูดขึ้นในขณะที่ฉันขับรถสปอร์ตคันสีดำของฉันผ่านหน้าเฮียทั่น ฉันจึงหันไปมองก็พบว่าเฮียทั่นจ้องมองยัยแตงโมไม่วางตา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความอยากได้ ใช่แล้วล่ะสายตาของเขาฉันเห็นบ่อยมาก มากจนฉันเกิดความเบื่อหน่ายและรู้สึกหงุดหงิด

“แล้วนายอยากได้มันรึเปล่าละ?”

“ไม่อ่ะ ฉันอยากได้เธอมากกว่า”คำพูดของซันทำให้ฉันหันไปมองหน้ามันอย่างเคืองและห้ามปราม

“ขอโทษคร๊าบ^_^”ซันยิ้มหวานให้ฉัน ฉันจึงส่ายศีรษะให้มันและหันกลับไปมองเฮียทั่นกับอีแตงโมต่อ ทั้งคู่ต่างมองหน้ากันและกันและยิ้มให้กัน ภาพนี้ฉันรู้สึกเจ็บปวดเหมือนเหตุการณ์เดจาวูเกิดขึ้นอีกแล้ว แต่มันผิดแค่ผู้หญิงไม่ใช่คนเดิม

“เขาเป็นพี่ชายเธอ เธอควรจะจำคำนี้ให้ขึ้นใจนะเจ้านาง”ซันเอ่ยบอกฉันด้วยนำ้เสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงนั้นสิ เขาเป็นพี่ชายฉันและฉันก็เป็นน้องสาวเขาผิดกันแค่คนละแม่แล้วทำไมถึงไม่คนละพ่อด้วยล่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นบางทีฉันกับเฮียทั่นคงจะเป็นแฟนกันก็ได้ไม่ผิดใช่ไหม

“ฉันบอกตัวเองทุกวันซัน แต่เรื่องของหัวใจมันบังคับกันไม่ได้ใช่เปล่าว่ะ!”ฉันบอกซันไปและค่อยๆนำรถเข้าจอดที่ประจำตำแหน่งในการปล่อยตัวลงสู่สนามแข่ง อีแตงโมมันก็คงจะไม่ใช่คนดีอะไร ถ้าเกิดมันเป็นคนดีจริงๆมันคงจะไม่มาอยู่ที่นี้และเอาตัวเองเป็นเดิมพัน แต่จะว่าไปไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็คงจะอยากได้ทั้งตัวและหัวใจของเฮียทั่นกันทั้งนั้นแหละ เพราะเฮียของฉันทั้งหล่อทั้งรวยทั้งเก่งอีกตั้งหาก ใครไม่อยากได้ก็คงจะแปลกและที่ท้าทายไปกว่านั้นคือ เฮียทั่นไม่เคยรักใครและเขาคงจะไม่รู้จักความรักก็เป็นได้เขาคงจะคิดว่าเขาเป็นคนที่เลิศเลอไม่ว่าใครๆก็อยากได้เขา พวกเธอเสนอมากเขาก็แค่สนองให้พร้อมกับให้เงินพวกเธอไปช้อปปิ้งกันอย่างสบาย

“เจ้านางสู้ๆนะ^_^”ซันเอื้อมมือมันมาจับมือฉันที่วาวอยู่บนพวงมาลัยรถและออกแรงบีบเบาๆเพื่อให้กำลังใจฉัน รถของฉันติดฟิล์มมืดดำทำให้คนที่อยู่ข้างนอกมองเข้ามาไม่เห็น

“ขอบใจนะไอ้เพื่อนรัก^_^”ฉันเอื้อมมืออีกข้างไปวางบนมือของไอ้ซัน มันก็ยิ้มบางๆให้ฉัน คนอย่างฉันรักเป็นและรู้จักกับความรัก และฉันเองก็รู้ว่าฉันรักใคร แต่มันผิดที่เรา รักกันไม่ได้.........