ตอนที่2(เจ้านาง พรรณนิชา)

สนามบาสเกตบอลชายรวมคณะ

เจ้านาง พรรณนิชา...

“เห้อออออออ”ฉันผ่อนลมหายใจเข้าออกเป็นรอบที่ล้านแปดแล้วมั่งเนี่ย

“เป็นอะไร?”ฟางข้าวที่นั่งเหล่หนุ่มๆจากต่างคณะอยู่เอ่ยถามฉัน ทั้งๆที่สายตาของมันยังไม่ได้ละไปจากหน้าอกเปลือยเปล่าของพวกรุ่นพี่ที่ลงเล่นบาสอยู่ในสนามเลย

“ก็เฮียทั่นอ่ะดิ!”ฉันพูดขึ้นพลางฟุบหน้าลงไปบนโต๊ะม้าหินอ่อนสีสวยของมหาลัยของเฮียทั่น

“เฮียทั่นทำไม?”

“ก็เฮียทั่นไม่น่ารักเหมือนเมื่อก่อนแล้วไง!”ฉันพูดพลางใส่อารมณ์นิดหนึ่ง ใช่อ่ะ เฮียทั่นของฉันเปลี่ยนไปมาก มากเหมือนเขาไม่ใช่เฮียทั่นคนเดิมของฉันเลย

“ก็เขาโตแล้ว แกก็เยอะ เยอะจนน่าเบื่อ”

“อะไรนะ!”ฉันเงยหน้าอย่างไวพลางเอ่ยถามฟางข้าวอย่างเอาเรื่อง มันก็หันมายิ้มแหยๆให้ฉัน

“ฉันขอโทษ”มันเบะปากใส่ฉันพลางทำสายตาอย่างอ้อนวอน ฉันจึงถอนหายใจและหันหน้ากลับไปมองยังอาหารตาเบื้องหน้าของฉันต่อ

“แกว่าคนไหนเด็ด จีบให้ฉันสักคนดินะๆๆ”

“แกว่าฉันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยเหรอ?”ฉันไม่ได้ฟังสิ่งที่ฟางข้าวมันพูดแต่ฉันกลับถามมันถึงสิ่งที่ฉันสงสัย

“แกอ่ะ ไม่ฟังที่ฉันพูดเลย!”มันโวยใส่ฉันพลางทำสีหน้างอนๆ ฉันจึงยื่นมือไปผลักหน้าผากของมันอย่างหมั่นไส้

“แกก็ตอบคำถามฉันมาก่อนดิ!”

“ก็ได้ๆๆแกนะมันน่าเบื่อๆๆๆขี้เอาแต่ใจ โวยวายขี้หึงขี้หวงเกินกว่าน้องสาวเฮียเขา”

“เอาจริงๆนะแกทำเกินหน้าที่ของแกจริงๆว่ะ เหมือนสิ่งที่แกทำกับเฮียทั่นเหมือนเขาไม่ใช่พี่ชายแกแต่แกทำเหมือนเขาเป็นผัวแกอ่ะ!!”ฟางข้าวพูดออกมาเป็นชุดมันทำสีหน้าจริงจังมาก มากจนฉันคิดตาม ฉันทำเกินหน้าที่จริงๆเหรอ แล้วทำไมฉันต้องเกิดมาเป็นน้องสาวเขาด้วยอ่ะฉันไม่เข้าใจ ที่ฉันหึงเขาหวงเขาเพราะฉันไม่อยากให้เขาไปเกาะแกะกับผู้หญิงคนไหน ไม่อยากให้ใครมาสนิทกับเฮียทั่น ไม่อยากให้เฮียทั่นยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน!!

“เฮียเขาโตแล้ว เขาควรจะมีแฟนได้แล้ว แกก็เลิกไปไล่ตามตบผู้หญิงที่มายุ่งกับเฮียทั่นได้แล้ว ฉันเหนื่อยแทน”ฟางข้าวพูดออกมาจนจบมันก็สูดหายใจเข้าปอดของมันหลายที่เหมือนมันขาดอากาศหายใจมานานมาก

“ไม่ เฮียทั่นต้องไม่มีแฟนฉันไม่ยอมให้เฮียทั่นไปเป็นของใครทั้งนั้นแหละ!!”ฉันพูดอย่างจริงจังพลางทำสายตาเข้มขรึมอย่างเอาเรื่อง ไม่ว่าใครจะเข้ามายุ่นงงกับเฮียฉัน พวกมันต้องโดนฉันตบจนไม่กล้ามายุ่งกับเฮียทั่นของฉันเลย!!ไม่เชื่อก็คอยดูได้เลย ว่าคนอย่างเจ้านางจะพูดแล้วไม่กล้าทำ ฉันมันเป็นพวกคนนิสัยไม่ดีอยู่แล้วหนิในสายตาเฮียทั่นอ่ะ

“เห้อออ ฉันเพิ่งจะพูดไปเองยัยเจ้านางเอ้ย!!”ฟางข้าวมองหน้าฉันพลางส่ายศีรษะไปมาอย่างคนเหนื่อยใจ ฉันจะไม่ยอมให้ใครเข้ามายุ่งกับพี่ชายของฉันเด็ดขาด!!

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เจ้านาง นางสาว พรรณนิชา ราชนาโยวงศ์ติชัย อายุ20ปี เป็นลูกสาวคนสวยของคุณพ่อแทนกับคุณแม่เจ้าหญิง สวยและรวยมากค่ะ มีพี่ชายหนึ่งคน คนนั้นคือเฮียไททันสุดหล่อของฉันเอง ฉันนะเติบโตมากับเฮียทั่น ฉันค่อนข้างติดเฮียมาก แต่พอเฮียเริ่มโตเป็นหนุ่ม เฮียต้องไปเรียนที่ต่างประเทศ เฮียฉันไปหลายปีมากและเฮียก็ไม่เคยกลับมาหาฉันทุกๆซัมเมอร์แบบที่เฮียเคยสัญญาไว้เลย ฉันรอเฮียทุกๆซัมเมอร์แต่เฮียก็ไม่มา พอเฮียกลับมาเฮียก็โตขึ้นเป็นหนุ่มหล่องื้อ เฮียฉันหล่อลากมากกกกก ฉันจะไม่ยอมให้เฮียทั่นตกไปเป็นของใครทั้งนั้น!ฉันหวงจบป่ะ!

“อีนีน่า!!”ฉันพูดขึ้นเมื่อสายตาของฉันไปสบเข้ากับแผ่นหลังของใครบางคนที่ฉันเกลียดมันเข้าไส้!!มันคือศัตรูคู่อริของฉันเอง ฉันกับมันเจอกันไม่ได้ เจอกันทีไรเป็นต้องตบตีกันตลอด!

“มันจะไปไหนของมันว่ะ?”ยัยฟางข้าวเอ่ยขึ้นพลางลุกขึ้นยืนตามฉัน

“ห้องเฮียทั่น!”ฉันพูดขึ้นพลางกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ มันก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งกับเฮียทั่นของฉัน แต่มันก็ยังจะทำสิ่งที่ฉันไม่ชอบ ไม่มันก็ฉันวันนี้ต้องเข้าโรงพยาบาลกันไปบ้างล่ะ

“หึ!กล้าลองดีกับกูงั้นเหรออีนีน่า มึงได้เจอแน่!”ฉันกัดฟันกอดๆด้วยความโมโหและเริ่มสอดส่องสายตามองหาบุคคลที่ฉันต้องเอาไปด้วยนั่นก็คือ กีต้าร์แฟนหนุ่มผู้โง่เขลาของยัยนีน่ายังไงล่ะ

ตึกๆๆๆ

“ว้าวน้องเจ้านางคนสวย^_^”รุ่นพี่ต่างคณะเอ่ยเรียกฉันเพราะฉันเป็นขาประจำของสนามบาสนี้ ทุกคนเลยรู้จักฉันดี

“กีต้าร์!!”ฉันวิ่งไปหยุดตรงหน้าของกีตาร์หนุ่มตัวสูงที่มีหุ่นเลิศเลอร์เพอร์เฟคและเป็นขวัญใจของสาวๆมหาลัยนี้อีกด้วย ฉันยอมรับว่าเขาหล่อแต่หล่อน้อยกว่าเฮียทั่นของฉันมากๆๆ

“มีอะไรเหรอ?”กีต้าร์มองหน้าฉันพลางทำสายตางุนงง เขาคงจะเป็นคนเดียวที่ไม่รู้จักฉัน เพราะเขาไม่เคยสุงสิงหรือไปกินเที่ยวกับกลุ่มพวกนี้เลย เขาเป็นน้องใหม่ของชมรมบาสเกตบอลน่ะ

“ไปกับฉัน!”ฉันบอกเขาไปและไม่รอคำตอบจากเขา ฉันคว้าข้อมือของกีต้าร์ทันทีและออกแรงลากเขาให้วิ่งตามฉันไปยังตึกผู้บริหารชั้นบนสุดห้องทำงานของเฮียทั่น

“เธอเป็นใครเนี่ย!จะมาพาฉันไปไหน?”

“เธอจะพาฉันไปปู้ยี้ปู้ยำเหรอ ไม่ได้นะฉันมีแฟนแล้วนะ”กีต้าร์โวยวายตลอดทาง

พรึบ

“เห้ยยย!”กีต้าร์เบิกตาโพรงขึ้นด้วยความตกใจ ที่ฉันผลักร่างของเขาเข้าไปติดผนังลิฟต์และเบียดเสียดตัวเขาไปหาเขาพลางขยับใบหน้าขึ้นไปสบตาสีฟ้าท้องทะเลคู่สวยของเขา

“อยู่เงียบๆอย่าแหกปาก ฉันไม่ชอบคนถามมาก!”ฉันเอ่ยบอกกีต้าร์ไปในระยะที่ประชิดมาก มากจนฉันได้กลิ่นลมหายใจหอมๆของเขาและยิ่งไปกว่านั้นคือฉันยังรับรู้ได้ถึงกลิ่นกายหอมๆของเขาอีกด้วย มือฉันไปสัมผัสไปบนหน้าอกแกร่งที่มีหน้าเนื้ออกแน่นปึก เขาไม่ได้ใส่เสื้อนี้

พรึบ

“เห้ย!”กีต้าร์ร้องออกมาด้วยความตกใจที่เขามองตามสายตาของฉันที่มองยอดอกสีชมพูที่แข็งชูชันตรงหน้าฉัน เขารีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง แหมสะดีดสะดิ้งยิ่งกว่าผู้หญิงอีกนะยะ!

ติ๋ง

“ป่ะ!”ฉันที่ได้ยินเสียงประตูลิฟต์ร้องเมืื่อมันมาจอดถึงที่หมายแล้ว ฉันจึงหันหน้ากลับมาและออกแรงลากกีต้าร์ให้ออกมาจากลิฟต์มุ่งหน้าไปยังประตูห้องสุดทางเดิน ชั้นนี้มีทั้งหมดสองห้อง อีกห้องหนึ่งเป็นของฉันเองแหละ

ตึกๆๆๆ

“พาฉันมาทำอะไรที่ชั้นผู้บริหารเนี่ย?”

“ฉันบอกนายว่าอะไร”ฉันหันขวับกลับไปมองหน้ากีต้าร์อย่างคาดโทษ

“เงียบๆอย่าถามมากเธอไม่ชอบ”กีต้าร์ตอบฉันพลางสอดส่องสายตามองไปรอบๆระหว่างทางเดิน ชั้นนี้ถูกออกแบบมาให้หรูหราไฮโซชั้นดีเลยล่ะ ฉันลากกีต้าร์มาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของเฮียทั่น

“เห็นแล้วก็เลิกโง่ได้สักทีนะ!”ฉันพูดบอกกีต้าร์ไป เขาก็มองฉันพลางเกาศีรษะของเขาอย่างงงๆ คนอะไรมันโง่ได้ขนาดนี้ว่ะเนี่ย แฟนเขาเอากับผู้ชายทั่วทั้งมหาลัยแล้วมั้ง อีตานี่ยังโง่งมงายอยู่ได้

ติ๋งต๋อง

ฉันกดออดหน้าห้องของเฮียทั่น ที่จริงฉันจะเข้าไปเลยก็ได้แต่ฉันอยากให้อีคนข้างในมันนึกว่ามันได้เปรียบฉัน ทั้งที่จริงแล้วมันกำลังแพ้ฉันต่างหากล่ะ ผู้หญิงอย่างยัยนีน่าไม่ว่าใครรวยมันก็ง่ายกับเขาหมดทั้งนั้นแหละและฉันจะไม่ยุ่งกับมันเลยถ้ามันไม่มายุ่งกับเฮียทั่นของฉันก่อน!!!

“เฮียทั่น!!!”ฉันแกล้งตะโกนเสียงดังเรียกคนในห้อง ฉันมั่นใจว่าเขาต้องอยู่ในนี้แน่นอน เพราะฉะนั้นช่วงบ่านเฮียทั่นไม่มีเรียน ฉันมีตารางเรียนของเฮียทั่นทั้งหมดฮ่าๆ

โครม

“ว๊าย!เฮียทั่นคะ!”ฉันกรีดยิ้มพลางหันไปมองหน้ากีต้าร์ ที่ตอนนี้เขากำลังยืนหน้าซีดอยู่

“เสียงใครนายน่าจะรู้ดี”ฉันพูดบอกกีต้าร์ เขาก็หันมามองหน้าฉัน

“นีน่าอาจจะมาทำธุระก็ได้”ดูสิ ดูเขาโง่สิ ขนาดนี้แล้วเขายังโง่ไม่เลิก

“แหกตาดูไว้ให้ดีๆจะได้ตาสว่างสักที!”ฉันพูดกระแทกใส่กีต้าร์เสร็จก็หันกลับไปมองประตูห้องทำงานของเฮียทั่นต่อ

“ผลักนีน่าทำไมคะ!”เสียงของยัยนีน่าโวยวายเสียงดังเล็ดลอดออกมาจากห้องทำงานของเฮียทั่น ปกติห้องของเฮียทั่นค่อนข้างเงียบและน้อยครั้งนักที่จะได้ยินเสียงของคนข้างใน แต่ฉันมั่นใจว่ายัยนีน่ามันต้องการให้ฉันได้ยิน มันคงจะคิดว่ามีแค่ฉันที่ได้ยิน แต่มันไม่รู้ว่าคนที่รักมันมากที่สุดก็กำลังได้ยินอยู่เหมือนกัน

“เฮียทั่นอยู่กับใครอ่ะ!!!”ฉันแกล้งตะโกนถามเฮียทั่นไปทั้งๆที่จริงแล้วฉันก็รู้อยู่แก่ใจ เสียงของเฮียทั่นเงียบหายไปไม่ได้ตอบกลับมา ฉันจึงกระตุกยิ้มพลางเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูเพื่อจะเปิดเข้าไปในห้อง

“เปิดประตู!!”ฉันร้องบอกเฮียทั่น

พรึบ

“อย่าเข้าไปเลยได้ไหม”กีต้าร์จับข้อมือฉันที่จับลูกบิดอยู่ ฉันจึงหันกลับไปมองหน้าเขา

“นายจะกลัวอะไร ถ้านายคิดว่ามันไม่ได้สวมเขาให้นาย นายรู้อะไรไหมว่ามันกำลังจะเอากับเฮียทั่นของฉัน นายยอมได้เหรอแต่ฉันยอมไม่ได้!!”ฉันพูดเสร็จก็เปิดประตูผลักเข้าไปในห้องของเฮียทั่นอย่างไว

โพล๊ะ!

และภาพที่เห็นตรงหน้าของฉันคือ กระดุมเสื้อของเฮียทั่นถูกปลดไปทุกเม็ดเขามองมาที่ฉันด้วยหน้าเหวอๆนั้นยิ่งทำให้ฉันโกรธ ฉันหันขวับกลับไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา สภาพของเธอท่อนบนไม่มีอะไรปกปิดอยู่เลย และเธอก็ไม่ได้เอามือขึ้นมาปิดหน้าอกที่ยัดซิลิโคน500ccของเธอด้วย หึของปลอม!เธอกำลังมองมาที่ฉันพลางแสยะยิ้มใส่ฉันอย่างผู้ชนะ หึ!คิดว่าแกจะชนะฉันเหรอ ไม่มีทางคนอย่างฉันไม่มีวันแพ้ใคร ฉันเกิดมาเพื่อเป็นที่หนึ่งและฉันจะต้องได้เป็นที่หนึ่งตลอดไป!

“หึ!ทำอะไรกันเหรอคะเฮีย”ฉันเดินเข้าไปหาเฮียทั่นพลางกอดแขนเขาอย่างไว

“เฮียทั่น!!”ฉันเรียกเฮียทั่นเสียงดังเพราะเขามัวแต่มองหน้าฉัน

“คะครับ”เฮียทั่นขานรับฉันอย่างเสียงกระตุก

“เจ้านางถามว่าเฮียทั่นกำลังทำอะไรกันอยู่คะ?”ฉันกดเสียงต่ำถามเฮียทั่นอีกครั้งพลางมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ เฮียทั่นยิ้มแหยๆให้ฉัน

“เธอกำลังจะทำอะไรเฮียทั่นของฉัน?”ฉันเหลือบหางตามองไปที่นีน่าและเอ่ยถามเธอแทน เธอก็แกล้งทำสีหน้าเศร้าสร้อยอย่างมีจริตในความตอแหล

“เปล่านะคะ นีน่าไม่ได้จะทำอะไรเฮียทั่นเลย เฮียทั่นต่างหากละที่พยายามจะลวนลามนีน่า”

“ตอแหล!!”ฉันโวยขึ้นพลางดันร่างของเฮียทั่นให้ออกไปจากตัวฉัน ฉันไม่รอช้าเดินมุ่งไปที่หน้าของยัยนีน่าทันที เมื่ออาทิตย์ก่อนมันคงจะนานเกินไปจนอีนี่ลืมรสชาติมือตบของฉันไปแล้วสินะ ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้มันได้รับรู้และคิดถึงมือตบของฉันอีกครั้ง

“เปล่านะ เราไม่ได้โกหกเธอเลย”

“กูไม่ได้ด่ามึงโกหก แต่กูด่ามึงตอแหล!!”ฉันพูดขึ้นและคว้ามือขึ้นสูงพร้อมที่จะประทับฝ่ามือของฉันลงไปบนหน้าของอีนีน่าทันที

“อย่านะครับเจ้านาง!!”เสียงของเฮียทั่นร้องเอ่ยห้ามฉันแต่เขาไม่ได้วิ่งเข้ามาห้ามฉัน

ขวับ

“อย่าทำอะไรแฟนผม!”เสียงของเจ้าของมือที่เข้ามาคว้าข้อมือฉันที่กำลังจะตบหน้าอีนีน่าไว้ได้เอ่ยขึ้น

“นายจะห้ามทำไม?”ฉันหันกลับไปมองกีต้าร์อย่างหงุดหงิด เขาก็มองมาที่ฉันด้วยแววตาที่แดงก่ำ

“คุณกำลังจะตบแฟนผม แล้วจะปล่อยให้ผมปล่อยให้คุณตบแฟนผมอย่างงั้นเหรอครับ?”กีต้าร์เอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขากำลังโกรธเพราะมือที่เขาจับฉันอยู่เขาบีบข้อมือฉันแน่นมากและตอนนี้ร่างกายของเขาก็กำลังสั่นสะท้าน

“ต้า?”นีน่าเอ่ยเรียกกีต้าร์ด้วยนำ้เสียงแผ่วเบาและตกใจ มันคงไม่คิดว่าฉันจะพากีต้าร์แฟนของมันมาด้วยสินะ

“ไปเถอะนีน่า”เสียงของกีต้าร์แผ่วเบาพลางปล่อยข้อมือฉันให้เป็นอิสระแล้วเขาก็หันไปจับข้อมือของนีน่าแทน

พรึบ

“ใส่ไว้นะ”กีต้าร์เอาเสื้อนักศึกษาของยัยนีน่าที่กระดุมขาดหมดทุกเม็ดไปคลุมร่างให้นีน่า ทำให้ฉันหันขวับกลับไปมองเฮียทั่นอย่างไว เขาก็ละสายตาจากเสื้อนักศึกษาที่กระดุมขาดทุกเม็ดของยัยนีน่ามามองหน้าฉันพลางยิ้มแหยๆส่งมาให้ฉัน ฉันก็มองหน้าเขาด้วยสายตาคาดโทษ

“อย่าคิดที่จะเล่นกับฉัน”ฉันพูดบอกยัยนีน่าตอนที่มันกำลังจะเดินผ่านหน้าฉันไป มันหันกลับมามองฉันด้วยแววตากรุ่นโกรธ

“ไปเถอะครับ”กีต้าร์เอ่ยบอกยัยนีน่าและเขาก็โอบกอดร่างของยัยนีน่าและพาเธอเดินออกไปจากห้องทำงานของเฮียทั่น เมื่อทั้งสองออกไปหมดแล้ว ฉันก็เดินไปล็อคประตูห้องทำงานของเฮียทั่นและหันมามองหน้าเขา

“ทีนี้ก็เหลือตัวต้นเหตุ มีอะไรจะอธิบายกับเจ้านางไหมคะเฮียไททัน”น้อยครั้งนักที่ฉันจะเรียกเฮียทั่นเต็ทแบบนี้ เขาก็ทำได้เพียงมองหน้าฉันพลางทำสายตาปริบๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฮียทั่นไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น โดยที่ฉันรู้ และฉันก็รับไม่ได้ ฉันเองก็ไม่รู้ทำไม ฉันแค่รู้ว่าฉันยอมให้เฮียทั่นไปมีอะไรกับคนอื่นไม่ได้ มันหวง บางทีฉันก็อาจจะหวงเขามากเกินไปกว่าพี่ชายแบบที่ยัยฟางข้าวบอกก็ได้