บทที่ 4 : ดูซ้อมดนตรี 2

สักพักเจก็เดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับกีต้าร์ในมือ ท่าทางเขาดูสดชื่นราวกับคนละคนผิดกลับเมื่อตอนเช้าลิบลับ เจยิ้มให้น้องสาวที่นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น

“กับข้าวอยู่บนโต๊ะในห้องครัวนะคะ เอ่อ..พ่อกับแม่ไปบ้านยายคงจะกลับตอนเย็นๆ ”

“อืออ.. พี่ไปกินข้าวก่อนนะ เมื่อคืนไม่น่าไปต่อกับไอ้กายเลย ตอนนี้ยังรู้สึกปวดหัวตุ๊บๆ ”

แค่ได้ยินชื่อของเขา เธอก็หูผึ่งขึ้นมาทันทีแถมยังใจเต้นแรงอีกต่างหาก สายตาก็มองดูทีวีไปเรื่อยๆ อย่างไม่ค่อยสนใจกับสิ่งที่ดูนัก หลังจากรอพี่เจอยู่สักพักใหญ่ก็ได้เวลาไปมหาลัยของพี่เขาสักที

เธอเดินตามพี่เจเข้าไปในคณะ แม้จะเป็นวันหยุดแต่ในมหาวิทยาลัยก็มีคนพลุกพล่าน ทุกคนดูเหมือนจะมาเตรียมงานอะไรกันสักอย่าง สายตามองดูไปรอบๆ ระหว่างเดินตามหลังพี่เจไปเรื่อยๆ ร่างบางสะดุ้งตกใจเมื่ออยู่ดีๆ พี่ชายก็หันขวับกลับมาจ้องหน้าเธอเขม็ง

“เจน.. พี่อยากขอเตือนเจนเอาไว้ก่อน กายมันรูปหล่อแถมเสน่ห์เหลือร้ายแต่นิสัยมันไม่หล่อเหมือนหน้านะ ถ้าเจนจะหลงชอบมันเพราะรูปลักษณ์ภายนอกพี่ก็ไม่แปลกใจหรอก สาวๆ ส่วนใหญ่ที่เจอมันก็เป็นแบบนี้ พูดตรงๆ พี่ไม่อยากให้เราไปยุ่งกับมันมากนัก”

เธออึกอักพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นพี่เจพูดออกมากระทันหันแบบนี้ ก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ

“ปะเปล่า.. เจนไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น”

“ไม่ต้องคิดอะไรดีที่สุด จริงๆ วันนี้พี่ก็ไม่อยากให้มาหรอกแต่ทนเจนรบเร้าไม่ไหว พ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านอีก”

“อืม..พี่เจอย่าคิดมาก เจนบอกว่าไม่ก็คือไม่สิ ไปกันเถอะ” เธอพูดเบาๆ พลางดึงแขนพี่ชายให้เดินตาม ทั้งๆ ที่เธอก็ยังไม่รู้เลยว่าห้องดนตรีไปทางไหน

เธอมองดูผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ยืนออกันอยู่บริเวณหน้าห้องดนตรีด้วยความแปลกใจ หญิงสาวหลายๆ คนหันมามองที่เธอกับพี่ชายเป็นตาเดียว

‘..ทำไมสาวๆ ในมหาลัยมีแต่คนสวยๆ น่ารักๆ ทั้งนั้นเลยนะ..’ เจนคิดในใจขณะมองดูพวกเธอในระยะใกล้ๆ

“กรี๊ดดด พี่เจขามากับใครคะนั่น? อย่าบอกนะว่าแฟน ไม่จริงใช่ไหมคะ”

ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งร้องทักออกมาเสียงดังขณะหันไปซุบซิบกับเพื่อนสาวข้างๆ ก่อนที่ทั้งกลุ่มจะหันมามองดูเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เจนมองท่าทางของสาวๆ พวกนั้นอย่างงงๆ

‘..ถ้าจะให้พูดตามตรง พี่ชายของเธอก็รูปหล่อ ตี๋ขาวสูง เป็นสเปคของสาวๆ หลายคน จะเรียกว่าฮอตในหมู่สาวๆ ก็ได้เพราะตอนสมัยมัธยมปลายก็มีสาวๆ มารุมชอบเยอะเหมือนกัน แต่พี่เจก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไหร่เห็นคบๆ เลิกๆ จนกระทั่งเข้ามหาลัยก็ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน..’

“นี่น้องสาวของพี่เองครับ พี่ขอตัวเข้าไปในห้องก่อนนะ” เจยิ้มกว้างพลางพูดเสียงอ่อนเสียงหวานตอบสาวๆ ก่อนจะดึงแขนของเจนให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องซ้อมดนตรี

“มาแล้วเหรอ นั่นใครวะ? น่ารักจังยังกับตุ๊กตาเดินได้ แฟนมึง?” เรย์พูดเอ่ยทักทันที แต่สายตากลับจ้องมองดูสาวน้อยที่เดินตามหลังของเจเข้ามา

“น้องสาวโว๊ยย.. หน้าตาออกจะเหมือนกันดูยังไงว่าเป็นแฟนกันวะ”

“กูล้อเล่นน่า นี่น้องเจนใช่ไหมครับ” เรย์พูดยิ้มๆ พลางลอบสำรวจใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้าไปด้วย

“มึงไปห่างๆ น้องกูเลย เดี๋ยวเจอหนุมานถวายแหวน”

“ฮ่าๆ ไอ้บ้าเจ” เรย์หลุดขำออกมาพลางส่ายหน้าไปมา

“เจน.. นี่พวกเพื่อนพี่ นั่น พี่เรย์ พี่เอก พี่มิก แล้วก็พี่บอล ..กายยังไม่มาเหรอ?”

“สวัสดีค่ะ” เจนยิ้มกว้างและยกมือขึ้นไหว้พวกเพื่อนๆ ของพี่เจ

“สวัสดีครับ เออ.. ยังไม่มาแต่โทรตามมันแล้ว พูดถึงก็มา” บอลพูดออกมาพลางชี้ไปที่ประตูหน้าห้องที่กำลังเปิดออก

เสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ ข้างนอกดังลอดเข้ามาในห้องขณะที่กายเปิดประตูเข้ามา เขาสวมเสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์เข้ารูปสีซีด ทรงผมที่ปล่อยตามธรรมชาติไม่ได้เซต สายตาคมกริบสำรวจดูทั่วห้องก่อนจะสะดุดตาเข้ากับสาวน้อยร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ เจ เขาชะงักไปเล็กน้อยด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นชัดๆ ว่าเป็นใคร

“พาเจนมาด้วยเหรอ?” กายมองหน้าเจนเขม็งน้ำเสียงดูไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

“เอ่อ..พอดีเจนขอพี่เจมาด้วยค่ะ อยากมาดูพวกพี่ๆ ซ้อมด้วย วันงานจริงเจนคงไม่มีโอกาสได้มาดู”

เจนเอ่ยพูดกับเขาเบาๆ สายตามองจ้องใบหน้าของเขานิ่งขณะที่สายตาสะดุดเข้ากับรอยแผลเล็กๆ ที่มุมปากของเขา

“เจน.. ไปนั่งเก้าอี้ตรงนู้นไป” เจพูดพลางชี้นิ้วไปที่เก้าอี้มุมห้อง

“เฮ้ย.. ซ้อมกันเลยไหม สายแล้วนะ” บอลตะโกนบอกเสียงดังขณะที่เคาะไม้กลองในมือไปด้วย

เจเดินเข้ามามองดูหน้ากายใกล้ๆ คิ้วเรียวขมวดเข้ากันอย่างสงสัยเมื่อมองเห็นรอยแผลตรงมุมปาก

“หน้าแกไปโดนอะไรมาวะ”

“ไม่มีอะไร.. ไปซ้อมดนตรีเหอะ”

เจมองหน้ากายงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ เขาเดินกลับไปหยิบกีต้าร์ขึ้นมาสะพายไว้บนไหล่

เธอนั่งมองดูพวกเขาเล่นดนตรีด้วยความตื่นเต้น นอกจากพี่กายจะเล่นกีต้าร์เก่งแล้วยังร้องเพลงเพราะมาก เสียงร้องทั้งทรงพลังทั้งดังใสกังวาล เขาดูเท่มากจนเธอแทบละสายตาไปจากใบหน้าเขาไม่ได้เลยความรู้สึกเหมือนกำลังโดนตกซ้ำไปซ้ำมา หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามไม่หยุดขณะมองดูเขาราวกับติดอยู่ในภวังค์

กายร้องเพลงไปเรื่อยๆ รอยยิ้มกระตุกขึ้นมุมปากเมื่อสายตาคมกริบหันมาเห็นเธอนั่งจ้องมองเขานัยน์ตาแป๋ว

“พักสักยี่สิบนาทีไหม เดี๋ยวค่อยซ้อมต่อ” กายหันไปพูดกับเพื่อนๆ ของเขาหลังจากซ้อมดนตรีมาได้สักพักใหญ่ๆ แล้ว

“เออๆ ” เจพูดตอบ

“พวกพี่อยากดื่มอะไรไหมคะ เดี๋ยวเจนไปซื้อให้”

“เรารู้เหรอว่ามันขายตรงไหน? งั้นไปกับพี่ไหม” กายเงยหน้าจากกีต้าร์ขึ้นมามองหน้าเธอ

“ไม่ได้! เดี๋ยวกูไปกับน้องเอง” เจรีบพูดสวนขึ้นเสียงดังขณะมองดูทั้งคู่พูดคุยกัน

“มึงซ้อมดีดกีต้าร์ไปเลย เมื่อกี้ก็ดีดผิดดีดถูก ใกล้แค่นี้เองมึงจะมีปัญหาอะไรนักหนาวะเจ ..เจนไปกับพี่”

เจหันไปมองดูพวกเพื่อนๆ ที่พากันอมยิ้มขำท่าทางของเขา ก่อนจะหันกลับมายิ้มเจื่อนๆ ให้กาย

“เออๆ รีบไปรีบมาก็แล้วกัน” เจตะโกนพูดตามหลังขณะมองดูทั้งคู่ที่กำลังเดินออกไปจากห้อง