บทที่ 3 : ดูซ้อมดนตรี 1

เช้าวันเสาร์ที่แสนขี้เกียจสำหรับใครหลายๆ คนรวมถึงเด็กสาวที่นอนขี้เซาอยู่บนเตียง ร่างบางนอนบิดตัวไปมาบนเตียงนอนครู่หนึ่งก่อนจะม้วนตัวกลับเข้าไปใต้ผ้าห่มตามเดิม สายตาชำเลืองมองนาฬิกาบนโต๊ะที่เวลาตอนนี้เก้าโมงกว่าๆ แล้ว นัยน์ตาเธอเบิกตากว้างขึ้นทันทีเมื่อนึกอะไรออกก่อนจะรีบตะเกียกตะกายลุกออกจากเตียง

‘..ใช่ ลืมไปซะสนิท ฉันขอพี่เจไปดูซ้อมดนตรีที่มหาลัยแล้วพี่เจก็รับปากแล้วด้วย วันนี้ฉันจะได้เจอเขาสักทีหลังจากไม่ได้เจอพี่กายมา 3 วันแล้ว ฉันจะตื่นเต้นทำไมขนาดนี้นะ ยัยเด็กโง่เอ๊ย! ถึงยังไงเขาก็คงไม่คิดอะไรกับฉันมากไปกว่าน้องสาวหรอกน่า คิดแล้วก็เศร้าใจ..’



ถึงจะคิดอย่างนั้นเธอก็ยังกระตือรือร้นแต่งตัวตามชุดที่เธอเลือกไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เสื้อยืดสีขาวพอดีตัวและกระโปรงยีนส์เหนือเข่า ปล่อยผมสีดำสลวยลงตามธรรมชาติและแต่งหน้าบางๆ หลังจากแต่งตัวเสร็จและตรวจเช็คดูความเรียบร้อยของตัวเองในกระจก เจนยิ้มกว้างให้กับตัวเองหนึ่งทีก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

เธอเดินมาหยุดที่หน้าห้องของพี่เจที่อยู่ถัดจากห้องของเธอ พี่ชายของเธอคงยังไม่ตื่นแน่นอน เจนเคาะประตูเรียกชื่อเขาอยู่นานมาก สักครู่ใหญ่ๆ ประตูหน้าห้องถึงเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่ยืนโงนเงนด้วยท่าทางงัวเงีย ขณะที่เปลือกตาหนาแทบจะปิดสนิท พี่เจยังไม่ลืมตาขึ้นมามองดูหน้าเธอด้วยซ้ำขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียสุดๆ

“น้องมีอะไรหรือเปล่า ทำไมมาเคาะเรียกเช้าจังเพิ่ง 9 โมงเอง ฮ้าวว..” เขายืนพิงขอบประตูพลางหาวออกมาเสียงดัง

“พี่เจบอกว่าจะไปซ้อมดนตรีไม่ใช่เหรอคะ”

“อืมม..ตอนบ่าย ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอไปนอนต่อนะ เมื่อคืนไปต่อกับไอ้พวกนั้นกว่าจะได้กลับก็เกือบๆ ตี 2แล้ว สักเที่ยงเจนค่อยมาปลุกพี่ก็แล้วกันนะ”

เจเดินผละออกจากประตูก่อนจะเดินสะลึมสะลือไปล้มตัวลงบนที่นอน เธอยืนมองดูพี่ชายที่หลับสนิทไปแล้วก่อนจะปิดประตูและเดินลงไปข้างล่าง กลิ่นหอมของอาหารที่ปรุงเสร็จใหม่ๆ ลอยโชยมาแตะจมูก แม่ของเธอกำลังทำอาหารอยู่ในครัวส่วนพ่อก็นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่นตามปกติ

“หอมจังเลย แม่ทำอะไรคะวันนี้ เดี๋ยวเจนช่วยนะ”

“ช่วยจัดโต๊ะก็ได้ลูก วันนี้จะไปไหนเนี่ยแต่งตัวสวยเชียว”

“ไปดูพี่เจซ้อมดนตรีที่มหาลัยค่ะ”

“เรากินข้าวกันเลยไหมคะ พี่เจยังไม่ตื่นเลยค่ะ”

“ไปตามพ่อมาสิลูก เอ่อ..จริงสิวันนี้แม่กับพ่อจะไปบ้านยายนะ คงจะกลับตอนเย็นๆ ”

“แม่ไม่ต้องห่วงเจนนะ เดี๋ยวเจนทำอาหารกินเองได้ค่ะ”

เจนยิ้มตอบแม่ก่อนจะเดินไปตามพ่อมาทานข้าว หลังจากทานข้าวเสร็จแล้วพ่อกับแม่ของเธอก็ออกจากบ้านไป เธอเดินขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองในห้องลงมาซัก หาอะไรทำฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ สายตาก็คอยมองดูเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาที่แขวนติดผนังห้อง

เมื่อถึงเวลาเด็กสาวก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องพี่ชายทันที ฝ่ามือเล็กผลักประตูห้องเข้าไปขณะที่สายตามองดูพี่ชายที่ยังนอนแน่นิ่งหลับสนิทอยู่บนเตียง เธอเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ ก่อนจะเขย่าร่างของเขาเบาๆ ปากก็เรียกชื่อพี่ชายไปด้วย

“พี่เจตื่นเถอะ เที่ยงแล้วๆ ”

เจขยับตัวเล็กน้อย มือหนาคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าพร้อมกับเสียงพูดอู้อี้ที่ฟังไม่เป็นภาษา

เธอดึงผ้าห่มที่คลุมตัวพี่ชายออกทันที สายตามองดูสภาพพี่ชายที่ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างจำใจ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเนือยๆ เหมือนคนไม่มีแรง

“เจนลงไปรอพี่ข้างล่างนะ” เจนตะโกนตามหลังพี่ชาย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป