กิจกรรมรับน้อง

" สวัสดีน้องๆทุกคนนะครับ ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อน พี่ชื่อโอมเป็นประธานรุ่นพี่ปีสอง "

หลังจากพวกเรารุ่นน้องเข้าแถวนั่งเรียงกันเป็นแถวตอนแล้วก็มีผู้ชายหน้าตาดีก้าวมาด้านหน้าของพวกเรา รวมทั้งมีเหล่าบรรดารุ่นพี่มายืนล้อมรอบแถวของพวกเราไว้

พวกพี่แต่ละคนดูดีมากเพราะเครื่องแต่งกายที่เรียบร้อย สะอาด ดูน่ามองทั้งพี่ผู้หญิงและพี่ผู้ชาย อาจด้วยเพราะพวกเราเรียนคณะบริหาร การแต่งกายจึงถือเป็นเรื่องสำคัญ

" เอาล่ะครับ...ที่พวกพี่นัดน้องๆ มากันวันนี้เพราะว่าอยากจะแจ้งให้ทุกคนทราบและเข้าใจการใช้ชีวิตในรั้วมหาลัย ชีวิตการเป็นนักศึกษาจะแตกต่าง ไม่เหมือนชีวิตนักเรียนที่เราทุกคนเคยผ่านมา ผมอยากให้ทุกคนประคองตัวเองใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท และอดทนเรียนจนจบให้ถึงฝั่งฝันที่พวกเราตั้งใจให้ได้ ซึ่งผมก็เชื่อว่าหากน้องๆพยายามแล้ว สิ่งที่หวังไว้คงไม่ไกลเกินเอื้อม

" พี่ครับๆ แล้วพี่ผู้หญิงคนสวยๆที่ยืนข้างพี่หน่ะ ชื่ออะไรเหรอครับ " ยังไม่ทันที่พี่โอมจะพูดจบ ใบหน้าคมในกลุ่มรุ่นน้องที่เข้าแถวอยู่ก็ยกมือขึ้นถามพร้อมกับเสียงวี้ดวิ้วของเขาเหล่านั้น

" อ้าวๆพวกมึงอย่าแซวครับน้อง...นี่น่ะสมบัติคณะเชียวนะครับ กรุณาอย่าแตะต้อง อีกอย่างนี่ของต้องห้ามของพี่ปีสามครับผม " มีเสียงโหด้วยความเสียดายจากเหล่าบรรดารุ่นน้องกลุ่มนั้นอีกครั้ง

ฉันว่าพวกผู้ชายกลุ่มนั้นต้องสนิทกับพี่โอมเป็นอย่างดีแน่ๆไม่งั้นไม่กล้าพูดจาแบบนั้นหรอก ดูอย่างฉันและเพื่อนคนอื่นสิ นั่งกันเงียบกริ๊บเชียว.........

" วันนี้ที่ผมนัดน้องๆมาเพราะมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนทราบว่านอกจากที่พวกเราต้องมาเรียนแล้ว น้องทุกคนยังมีกิจกรรมที่จะต้องทำอีกซึ่งก็คือกิจกรรมรับน้อง น้องๆทุกคนต้องมาเข้ากิจกรรมซ้อมเชียร์เวลาสี่โมงเย็นของทุกวันหรือหากมีการเปลี่ยนแปลงพวกพี่จะแจ้งให้ทราบอีกทีนึง...

ส่วนอันที่สองน้องๆจะต้องไปขอลายเซ็นของรุ่นพี่ปีสอง ปีสาม ให้ครบทุกคน ส่วนของพี่ปีสี่ไม่ต้องก็ได้เพราะพี่ปีสี่ส่วนใหญ่ออกฝึกงานกันแล้ว

เรื่องสุดท้ายที่ผมจะแจ้งให้ทราบก็คือวันนี้เราจะมีการจับสายรหัส น้องๆจะได้จับฉลากหาพี่รหัสของตัวเอง ผมจะให้เวลาในการหาพี่รหัสหนึ่งเดือน ถ้าในวันที่เราเฉลยพี่รหัส น้องๆคนไหนยังหาพี่รหัสตัวเองไม่เจอต้องถูกลงโทษนะครับ"

พวกเราที่เป็นรุ่นน้องที่นั่งอยู่ต่างมองหน้าและซุบซิบกัน ฉันเองตื่นเต้นที่ตัวเองจะมีพี่เพราะฉันหน่ะเป็นลูกคนเดียว ชีวิตที่ผ่านมามันเลยดูจะเหงาๆ ฉันอยากมีพี่ เวลามีเรื่องอะไรจะได้มีคนคอยปรึกษาได้

จึกๆๆ

ฉันหันไปตามมือที่มาสะกิดที่แขนของฉัน ซึ่งจะเป็นใครล่ะ เอมี่คนสวยที่นั่งอยู่แถวด้านข้างฉันนั่นเอง

" พิชๆ ฉันอยากได้พี่คนนั้นเป็นพี่รหัสจังเลย ...หล่อมากอ่ะ" เอมี่ว่า

" แต่เราอยากได้พี่รหัสเป็นผู้หญิง เราอยากมีพี่สาวหน่ะ" ฉันตอบกลับไป

" พี่คนนั้นก็หล่ออ่ะแก แต่คนนี้ก็ดูดีนะ " ว่าพลางเอมี่ก็ชี้ให้ฉันดูพี่ผู้ชายคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย

ก่อนที่เสียงของรุ่นน้องจะดังเซ็งแซ่ไปมากกว่านี้ พี่โอมก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง

" เอาล่ะๆ ไม่ต้องเสียงดังกันไป เดี๋ยวเราจะจับพี่รหัสกันเลย โอเคครับน้องคนที่นั่งหน้าสุดฝั่งนั้นออกมาเลยครับ " ว่าจบรุ่นน้องฝั่งแถวผู้หญิงก็เดินออกไปจับฉลากในกล่องแล้วยื่นให้พี่โอมเป็นคนอ่านทีละคน

ถึงคิวของชั้นล่ะ...โอมเพี๊ยง!!!..ขอให้ได้พี่รหัสเป็นผู้หญิงทีเถอะ ชั้นนึกในใจและก็พลางนึกขำกับการกระทำของตัวเอง ฉันล้วงหยิบฉลากให้พี่โอม

" หล่อเหลา แถมเอาการเอางาน " จบคำพูดพี่โอมก็มีเสียงเฮดังขึ้นจากเหล่าบรรดาพี่ๆไม่ว่าจะเป็นพี่ปีสองที่ยืนในวงกลมหรือปีสามปีสี่ที่อยู่รอบนอก

" เอาล่ะวะไอ้อาร์ม ..มึงได้เลี้ยงเหล้าพวกกูแล้วงานนี้ " พี่ผู้ชายที่นั่งล้อมรอบกันที่โต๊ะม้ากินอ่อนพูดเสียงดังขึ้น

พวกพี่ๆ เขาคุยอะไรกันนะ จะเกี่ยวกับฉันรึเปล่า คิดพลางฉันก็เดินกลับมานั่งที่แถวของตัวเองอีกครั้ง แต่ฉันก็แอบเห็นพวกพี่ๆเขามองมาที่ฉันด้วยนะ

หลังจากที่พวกเราทั้งหมดจับหาสายรหัสของตัวเองเสร็จเรียบร้อย พี่โอมก็ทำหน้าที่ตัวเองอีกครั้ง

" เอาล่ะครับ วันนี้พวกพี่จะปล่อยน้องให้กลับบ้านก่อนเวลา แต่ถ้าน้องคนไหนยังไม่อยากกลับ จะอยู่ขอลายเซ็นรุ่นพี่ก่อนก็ได้ แต่ต้องไม่เกินหกโมงเย็นนะครับ โอเควันนี้แยกย้ายกันได้เลยครับ "

หลังจากพี่โอมพูดจบพวกเราต่างก็ลุกขึ้น บางคนเดินออกจากลานคณะ บางคนเดินเข้าไปหากลุ่มรุ่นพี่พร้อมกับสมุดขอลายเซ็นที่พวกพี่ๆเดินแจกให้ตั้งแต่ที่พวกเรานั่งกันอยู่ในแถว

" พวกเธอจะกลับเลย รึจะอยู่ต่อ " เบียร์เดินเข้ามาหาพวกเราพร้อมกับถามขึ้น

" เอาไงล่ะ..อยู่ขอลายเซ็นพวกพี่ๆเค้าก่อนดีมั้ย หาเก็บไว้เยอะๆก่อน เดี๋ยวใกล้ถึงวันแล้วจะลำบาก อีกอย่างชั้นยังไม่อยากกลับบ้าน เดี๋ยวพ่อคะยั้นคะยอให้ไปยิมอีก ไม่อยากไปอ่ะ แค่นี้กล้ามก็ขึ้นซะน่าเกลียดแล้ว " เอมี่ว่าพลางทำหน้าเซ็งๆ

" เราก็ไม่ได้ไปไหนนะ ว่างพอดี อยู่ได้ " ฉันตอบกลับไป

" โอเคอยู่ต่อ ...งั้นป่ะพวกเราไป.." ว่าพลางเอมี่ก็เดินนำพวกเราไปยังโต๊ะไม้หินอ่อนที่มีรุ่นพี่นั่งอยู่

แค่เอ๊ะ!!! เอมี่นั่นมันรุ่นพี่ที่เฮกันเสียงดังตอนที่พี่โอมอ่านฉลากของฉันนี่

" พี่ๆคะ พวกหนูมาขอลายเซ็นค่ะ " เอมี่จูงมือของฉันเดินเข้าไปหาพวกพี่ๆเขา โดยมีเบียร์เดินตามมาติดๆ

" อ้าวไอ้ก้อง..น้องมึงมาแล้ว เอ้าๆแจกลายเซ็นเลยมึง " ว่าพลางพี่ผู้ชายคนที่พูดขึ้นก็หยิบสมุดจากมือฉันส่งไปให้พี่ผู้ชายหน้าขรึม หล่อ..แต่หน้านี่..นิ่ง ดูโหดหน่อยๆนะฉันว่า

" อ้าวไอ้นี่ มึงพูดงี้น้องเค้าก็รู้หมดสิวะ ว่าใครเป็นพี่รหัส " พี่ผู้ชายที่นั่งอยู่ในกลุ่มพูดขึ้น

" เอ้า..ไอ้ห่า..แล้วมึงจะกั๊กไว้ทำไม สงสารน้องมัน เนอะน้องเนอะ " ว่าพลางพี่แกก็หันมาพูดกับฉัน

" พี่ชื่อพีครับ..เสียดายจริงๆ หลานรหัสพี่มันเป็นผู้ชาย..อุตส่าห์อยากได้ผู้หญิงมาเข้าสายรหัสบ้างก็ผิดหวังอีกล่ะ..แต่ไม่เป็นไรนะ พี่ยังโสดเป็นอย่างอื่นก็ได้นะ "

ป๊าบ!!!...ขณะที่พี่พีกำลังจะพูดต่อ พี่ก้องก็ฟาดสมุดลายเซ็นของฉันที่พี่แกถืออยู่ลงบนหัวพี่พีทันที

" โอ้ย!!มึง...ตีมาได้ เจ็บนะโว้ย.." พี่พีโอดครวญ

" นี่น้องกูมึงอย่าเต๊าะ เสือตัวพ่ออย่างมึงอย่าหวังว่าจะผ่านด่านกูได้เว้ย " พี่ก้องพูดกับพี่พีพลางก็หันหน้ามาหาฉัน

" ไอ้ห่า..หวง..คนที่มึงต้องหวงอ่ะ คนโน้นโว้ย!! " พี่พีพูดกับพี่ก้องพลางส่งสายตาไปหาผู้หญิงหน้าหวานที่ฉันอยากได้เป็นพี่รหัส

" เอ้าก็สายรหัสกูไม่เคยมีน้องเป็นผู้หญิงเลยนี่หว่า กี่ปีๆก็มีแต่ผู้ชาย " พี่ก้องว่า

พอได้ยินพี่ก้องพูดแบบนั้น ฉันก็นึกเสียดายทันที นี่ฉันมีพี่รหัสเป็นผู้ชายใช่มั้ย อุตส่าห์อยากมีพี่สาว แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็ได้ .....

" ว่าแต่เราอ่ะ ชื่ออะไร " พี่ก้องถามฉัน

" ชื่อพิชชาค่ะ เรียกพิชก็ได้ " ฉันตอบ

" นั่นไง พรหมลิขิตชัดๆ พี่ชื่อพี น้องชื่อพิช ตัวพอ เหมือนกันเลย "

" ไอ้นี่..มึงยังไม่หยุด เดี๋ยวก็โดนฟาดอีกทีหรอก พี่ชื่ออาร์มครับ นี่ไอ้ฮาร์ท...ส่วนอีกคนให้มันแนะนำตัวเอง เองล่ะกันนะ " พี่อาร์มว่าพลางหันไปหาใบหน้าคมที่ถือสมุดของฉันอยู่

" พี่ชื่อก้อง..เป็นลุงรหัสของเรา ยินดีต้อนรับเข้าสู่สายรหัสนะครับ ทีนี้ก็ไปหาเอาว่าใครเป็นน้องรหัสของพี่ " ตาของฉันลุกวาวทันทีที่พี่ก้องพูดจบ นี่ฉันจะเจอพี่รหัสแล้วใช่มั้ย

" พี่รหัสหนูเป็นผู้หญิงรึผู้ชายคะพี่ " ฉันถามพี่ก้องอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

" ไปหาเอา รู้จักลุงรหัสแล้ว แค่นี้ไม่ยากหรอก ว่าแต่เพื่อนที่มาด้วยกันชื่ออะไรบ้างล่ะ " พี่ก้องหันไปหาเอมี่และเบียร์

" หนูก็นึกว่าจะได้นั่งรอเก้อล่ะ เห็นถามแต่ยัยพิชคนขี้เหร่ ..หนูอ่ะชื่อเอ เรียกเอมี่ก็ได้นะคะ " เอมี่พูดจบพวกพี่ๆก็พากันยิ้มขำๆ

" ผมชื่อเบียร์ " พูดจบเบียร์ก็ยื่นสมุดให้พี่ก้อง

" อะ..ของมึงไอ้พี เซ็นก่อนพวกกู " พูดจบพี่ก้องก็ยื่นสมุดของเบียร์ให้พี่พี

" จะได้ง่ายๆ ได้ไงวะ มันต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนหน่อยสิ ได้ลายเซ็นแถมได้รู้จักลุงรหัสอีก มันง่ายไปเอางี้ๆ ทำกิจกรรมสักหน่อยล่ะกัน " พี่พีว่า

" ให้ผมทำอะไรครับ พี่ถึงจะเซ็นให้ " เบียร์ถาม

" มึงเห็นต้นปาล์มกลางลานนั่นมั้ย "

" เห็นครับ "

" มึงไปร้องเพลงแล้วก็รำรอบต้นปาล์มสามรอบป่ะ กูเซ็นให้เลย " พี่พีบอกกับเบียร์

" พี่!!! ถามจริง ให้ผมเนี้ยนะ รำรอบต้นไม้ โอ้ยๆๆ ไม่เอาอ่ะพี่ งี้ผมก็เขินแย่สิ " เบียร์ว่า

" จะเขินไปทำไม มีเพื่อนรำตั้งสองคน " พี่พีพูดพลางหันหน้ามาทางฉันและเอมี่

" เอ้า!! ..เราสองคนไปรำกะเพื่อนด้วย เดี๋ยวพวกพี่เซ็นให้ครบทุกคนเลย " พี่พีคนเดิมพูด

" เอาเพลงอะไรดีคะพี่ " เอมี่ถามขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

โธ่!! จนได้นะพี่พี แต่ฉันก็ไม่อะไรหรอก เรื่องรำหน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันหรอกเพราะเวลามีงานโรงเรียนคุณครูก็มักให้ฉันเป็นตัวแทนเพื่อนขึ้นแสดงบนเวที ถ้าจะให้เบียร์รำคนเดียวก็คงยากสำหรับเบียร์จริงๆ นั่นแหละ

" เพลงอะไรก็ได้ ร้องและรำ สามรอบ อ่ะ..เอาเลย " พี่พีว่า

" เพลงลอยกระทงล่ะกันนะ ง่ายดี เคมั้ย " เอมี่ว่า

"ได้ๆ อ่ะเริ่มเลย " ฉันพูดกับเอมี่และหันไปทางเบียร์

เราสามคนรำและร้องเพลงลอยกระทงท่ามกลางสายตาและเสียงโห่ร้องจากพวกพี่พี มาเจอแบบนี้ฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะ แม้จะเคยรำบนเวทีมาแล้วก็เถอะ แต่นี่มัน!!! สายตาของคนทั้งลานแถมคนที่เดินอยู่อีกเยอะแยะเลยนะ