ตอนที่3 | บุคคลที่ไม่อยากพบเจอ

“โอเคครับ น้องปี1ทั้งห้าคนนี้คือผู้โชคดี และกิจกรรมพิเศษก็คือจะได้ออกเดทก็รุ่นพี่ปี 4สุดฮอตนะครับ”สิ้นเสียงของรุ่นพี่ เสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นทันที เหล่าบรรดาสาวๆต่างพากันอิจฉาสาวน้อยทั้งห้าคนที่ได้เป็นผู้โชคดีได้ออกเดตกับรุ่นพี่สุดฮอต

“งั้นขอเชิญ หนุ่มสุดฮอตออกมาเลยครับ พี่โชน พี่กาย พี่มาร์ค พี่แจ๊ค และคนสุดท้ายพี่วิน” หนุ่มสุดฮอตสามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าบรรดารุ่นน้องปี1 ได้อย่างกระหึ่ม

เมื่อเหล่าบรรดารุ่นพี่ปี4 สุดฮอตมายืนอยู่ใกล้ๆฉันแล้ว สายตาก็พลันเหลือบมองไปเห็นเข้ากับรุ่นพี่สุดฮอตคนนึงที่ฉันเคยรู้จักเขา และเขาก็มองมาที่ฉันอยู่พอดี นั่นมันรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นนี่ คนที่ฉันเคยแอบชอบและไปสารภาพรักกับเขา รักแรกของฉัน...

“ในนี้มีไข่ใส่ตัวเลข1-5ไว้ ทั้งสองกระปุกนะครับ ปี1จับฉลากกระปุกนี้ ส่วนพวกนายจับที่กระปุกใบนี้ เอ้าเริ่ม”

ฉันเดินเอามือควานไปหยิบไข่ออกมาจากกระปุกแล้วภาวนาขอให้อย่าได้ตัวเลขตัวเดียวกันกับรุ่นพี่คนนั้นเลย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้เขาอีก ไม่อยากเจอเขาเลยด้วยซ้ำ รู้อะไรไหมตอนนั้นที่ฉันไปสารภาพรักแล้วโดนรุ่นพี่ใจร้ายปฎิเสธกลับมา ฉันร้องไห้และเสียใจอยู่ตั้งนาน

“งั้นให้รุ่นพี่สุดฮอตเปิดก่อนแล้วกัน เอ้าเริ่ม” พวกรุ่นพี่เริ่มแกะไข่หยิบใบกระดาษค่อยๆคลี่ออกมา

“ไหนดูซิ โชนได้เบอร์5 กายได้เบอร์1 มาร์คเบอร์2 แจ๊คเบอร์3 และคนสุดท้ายวินได้เบอร์ 4 น้องๆผู้โชคดีเปิดออกดูได้เลยนะครับ ใครได้เบอร์ไหนก็เดินเข้าไปหารุ่นพี่ได้เลย”พอรุ่นพี่พูดจบ เสียงกรี๊ดก็ตามมาอีกแล้วว

“สาธุ ขออย่าได้เป็นเบอร์ 4 เลยนะ เพี๊ยง” ฉันพูดออกมาเบาๆ แล้วรีบแกะไข่หยิบใบกระดาษใบเล็กออกมา พอคลี่กระดาษแล้วถึงกับตกใจเพราะฉันดันได้เบอร์4 จริงๆ พอเงยหน้าก็พบว่ารุ่นพี่ใจร้ายจ้องมองมาที่กระดาษใบเล็กในมือของฉัน

“เดินไปหารุ่นพี่ได้เลยครับ” เมื่อได้ยินรุ่นพี่พูดอีกครั้ง ฉันจำใจต้องเดินเข้าไปหารุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นอย่างหลีกเลี้ยงไม่ได้ ฉันเห็นเขายิ้มมุมปากแต่ก็แค่เพียงแปบเดียวเท่านั้นแล้วก็กลับไปทำหน้านิ่งเหมือนเดิม

“พี่ขอแจ้งกฎกติกาของกิจกรรมสุดพิเศษนี้หน่อยนะครับ ทั้ง5คู่จะได้เดทกันเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ทำเหมือนคู่รัก จะมีกิจกรรมถ่ายรูปคู่กัน ไปดูหนัง ไปเที่ยว และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นบางวันนะครับ” ทันทีที่รุ่นพี่พูดเสร็จเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้น เหล่าบรรดาหนุ่มๆสาวๆปี1ต่างพากันส่งเสียงร้อง อิจฉา

“งั้นเดี๋ยวให้ทั้ง5คู่ไปลงชื่อ ใส่ข้อมูลการติดต่อไว้ให้หน่อยครับ จะได้ติดต่อกันง่ายขึ้นในการทำกิจกรรม ส่วนน้องๆปี1คนอื่นๆแยกย้ายกันได้เลยครับ” เมื่อลงข้อมูลติดต่อเสร็จเรียบร้อย ฉันก็หันหลังกลับก็พบกับรุ่นพี่ใจร้ายคนนั้นที่จงใจดักฉันไว้

“หลบหน่อยค่ะพี่ ขอทางหน่อย”ฉันที่แทบไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้แล้วได้แต่ทำหน้าตาเหนื่อยหน่ายออกมาทันที

“เดี๋ยว!!พวกเรายังไม่แลกข้อมูลการติดต่อกันเลยนะ เธอจะรีบไปไหน เอามือถือของเธอมา!! ”ไม่พูดเปล่ารุ่นพี่ใจร้ายก็คว้ามือถือของฉันไปทันที เพราะมัวแต่ตกใจ เลยไม่ได้ยื้อมือถือเอาไว้

“เอามือถือคืนมานะคะรุ่นพี่ เดี๋ยวบอกให้ก็ได้ค่ะ คืนมะ...มา”ยังไม่ทันที่จะพูดจบ รุ่นพี่ตัวร้ายก็พูดแทรกขึ้นมา

“รหัสอะไร ”ฉันที่ได้ยินว่ารุ่นพี่ใจร้ายถามว่าอะไรแต่ก็ยังเงียบ

“ฉันถามว่ารหัสปลดล๊อคอะไร ตอบมา!!”พร้อมกับทำหน้านิ่งและดุใส่ฉัน

“เดี๋ยวกดให้ค่ะ คืนมาสิคะ”ฉันยื่นมาขอมือถือของฉันคืน

“บอกมาเลย ”เห้อมม แล้วฉันจำเป็นต้องบอกรหัสปลดล๊อคหน้าจอของฉันกับพี่เขาไป

“123456”และเขาก็เข้าดูข้อมูลมือถือของฉันจนได้

“รหัสอะไรของเธอเนี้ย “รุ่นพี่ปี4ใจร้ายหลุดขำออกมาก ก็ทำไมละปกติฉันก็ใช้มือถืออยู่คนเดียวอยู่แล้วไหมละ จะใช้รหัสอะไรที่มันจำยากๆไปทำไม

“รุ่นพี่จะไปไหนคะ เอาคืนมาก่อนสิคะ”

“หิวข้าวน่ะ ถ้าอยากได้คืนก็ตามมา” เขาพูดพร้อมกันออกไปหน้าตาเฉย ออกไปพร้อมกับมือถือของฉัน

และฉันจะทำยังไงได้ก็ต้องตามรุ่นพี่ใจร้ายไป

“ถ้าอยากได้มือถือของเธอคืนก็ขึ้นรถ”รุ่นพี่หนุ่มพูด พร้อมเดินเข้ามาหาฉันแล้วดันตัวฉันดันเข้าไปในรถเบาะหน้าแต่ยังไม่ทันที่จะปิดประตู ฉันก็จะดันตัวเองออกมาแต่ก็ติดรุ่นพี่ปี4ใจร้ายขวางไว้

“เข้าไป!!” รุ่นพี่ใจร้ายพูดพร้อมกันดันตัวฉันให้เข้าไปนั่งดีๆแล้วทำท่าจะคาดเบลล์ให้ฉัน

“อ๊ะ เดี๋ยวคาดเองค่ะ”เขาจงใจขยับหน้าเข้ามาใกล้กับใบหน้าของฉัน