บทที่ 3 ห้ามไม่ฟังต้องโดนดี! [3]

น่านฟ้ารุกล้ำเข้ามาภายในโพรงปากเธอ กวาดลิ้นควานหาลิ้นเล็กอย่างดุดันเร่าร้อน พอค้นเจอถึงเกาะเกี่ยวรัดรึง กระหวัดพัวพันดื่มด่ำรสชาติหวานล้ำปานน้ำผึ้งเดือนห้า แว่วเสียงครางอื้ออึงประท้วงอย่างน่ารัก เขาหยอกเอินยั่วเย้าลากเธอให้รุกเข้ามาชิมความหวานในปากเขาบ้าง เธอถึงหลงระเริงดีใจทำตามการสั่งสอน ก่อนจะถูกผลักดันกลับไปอีกครั้ง

ร่างอวบอัดระทดระทวยภายใต้การคุกคามเผด็จการทว่าอ่อนหวานนุ่มนวลของเขา มนสิชาตัวสั่นระริกพยายามจูบตอบเขาเท่าที่จะทำได้ แม้ไม่เก่งกาจช่ำชองเท่าเขาก็ไม่อ่อนหัดเหมือนเมื่อกี้อีกแล้ว และเพราะความไม่ประสีประสาของเธอถึงจุดชนวนเปลวไฟแห่งตัณหาให้ยิ่งลุกโชน

น่านฟ้าจับข้อมือทั้งสองของมนสิชาให้มาคล้องลำคอไว้ เขาอ้อมมือไปประคองท้ายทอยเธอปรับองศาเพื่อให้จูบได้ถนัดขึ้น อีกมือหนึ่งบีบคลึงเอวคอดกิ่ว เลื่อนลงมาขยำบั้นท้ายงอนดันตัวเธอให้สัมผัสความแกร่งร้อนโป่งนูนซึ่งจ่อชิดดุนหน้าท้องเธอ

“พี่น่าน...อึก อื้อ!” เสียงครางหวานหลุดออกมาได้นิดเดียวก็ถูกบดขยี้จูบอีกครั้ง ริมฝีปากอมชมพูบวมเจ่อแสบร้อนแทบละลายเพราะสัมผัสร้อนแรงจากเขา

คราวนี้เขาจูบยาวนานเหมือนกับจะพรากลมหายใจเธอให้หมดลงจริงๆ พอเห็นเธอหายใจตามไม่ทันหน้าแดงก่ำถึงยอมผละจูบออก แตะริมฝีปากร้อนผะผ่าวกับแอ่งชีพจรตรงซอกคอ สูดกลิ่นหอมกรุ่นดอกกุหลาบจางๆ ผสานกลิ่นเหงื่อเร้าอารมณ์

น้องมิ้นท์สวยสะพรั่งเหมือนดอกไม้แรกแย้ม บริสุทธิ์งดงามไร้ราคี จนใครเห็นก็อดใจไม่ไหวอยากเด็ดมาขยี้ทำให้แปดเปื้อนคาวโลกีย์

น่านฟ้าคือผู้ชายคนแรกที่ได้สัมผัสใกล้ชิดเธอ ยิ่งเห็นท่าทางไร้เดียงสาแก้มแดงสุกปลั่งน่ารักใคร่ยิ่งชวนให้ถนอม แค่โดนจูบยังไปต่อไม่เป็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนเขาสอดใส่เข้าไปในตัวเธอจะตื่นกลัวลนลานสักแค่ไหน

จู่ๆ ความหวงแหนพลันบังเกิดขึ้นในใจ อยากเก็บซ่อนตัวเธอไว้ไม่ให้ใครเห็นอีกเลย!

มนสิชาไม่รู้ความคิดชั่วร้ายในใจของน่านฟ้า สองมือเกาะไหล่หนาอย่างทำอะไรไม่ถูก ทุกสัมผัสของเขาช่างร้ายกาจมีอานุภาพรุนแรงพอจะทำให้สติเธอพร่าเลือน ครางแผ่วหวิวเหมือนกระต่ายน้อยถูกราชสีห์ตะครุบเล่น ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชุดสวยไหลลงไปกองอยู่ที่เอว เปิดเปลือยหน้าอกขาวสล้างกลมสวย เขาเกลือกกลิ้งใบหน้าจูบฟัดสองเต้าอวบใหญ่ด้วยความเมามัน

เธอสะเทิ้นอายหวีดครางเสียงแหลมด้วยความตกใจ พยายามใช้มือผลักดันใบหน้าหล่อเหลาให้ถอยห่าง ทว่าเขากลับดื้อด้านดึงดันจะดูดดึงยอดถันเธอให้ได้ พอกลืนกินไปได้ครึ่งเต้าก็ตวัดลิ้นเลียชิมรอบฐาน ดูดทึ้งรุนแรงราวกับทารกหิวโหย ฝ่ามือสากระคายเริ่มลูบไล้ต่ำลงบนเนินสาว ทำเอาเธอเข่าทรุดไร้แรงจะยืนต่อจนเขาต้องรัดเอวไว้เพื่อพยุงร่างเธอ

“พี่น่านอย่าคะ...บะ...แบบนี้ไม่ดีเลย มิ้นท์ อื้อ...”

“มิ้นท์...อย่าห้ามพี่ พี่ต้องการเรา” เสียงแหบพร่าเรียกชื่อเล่นของเธอด้วยความเสน่หามากราคะ เขาสอดล้วงเข้าไปในปราการชิ้นเล็ก ลากปลายนิ้วเสียดสีบดถูกลีบอ่อนนุ่มที่ปิดสนิทมิดชิดไม่เคยถูกใครรุกล้ำมาก่อน

ดวงตาคมกริบส่องประกายเจิดจ้าเต็มไปด้วยความปรารถนาลึกล้ำ ท่ามกลางความมืดกลับเผยแววอันตรายของสัตว์ป่าจ้องเขม็งเหยื่อตาเป็นมัน เหยื่อตัวน้อยครางสะอื้นหอบหายใจระรัวอย่างอับจนหนทาง นัยน์ตาหยาดเยิ้มวาวน้ำตาฉายแววสับสน สิ่งที่เธอทำอยู่ถูกต้องแล้วเหรอ?

มนสิชาหลุบตามองแผงอกแกร่ง เหลือบขึ้นมองไหปลาร้าเซ็กซี่อวดเส้นสายสวยงามแล้วพลันสะท้านวาบในใจ ยิ่งได้ยินน้ำเสียงทุ้มนุ่มแหบพร่าแฝงอารมณ์ตัณหาเรียกชื่อเธอบอกความปรารถนาและรอคอยคำอนุญาตจากเธออย่างใจเย็น ทั้งที่ร่างกายปวดร้าว ลมหายใจกรุ่นร้อนสูดแรงพยายามระงับความต้องการไว้

“ได้ไหม...”

เธอถึงกับเข่าอ่อนระทวยครางเสียงกระเส่าต้านทานไม่ไหวแล้ว สัมผัสจากปลายนิ้วนุ่มนวลทะนุถนอม เคลื่อนไหวช่ำชองปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบจนตื่นตัว ยอมขยับขาอ้าออกให้เขารุกล้ำได้ลึกซึ้ง สอดนิ้วเรียวยาวเข้าสู่กลีบผกาชุ่มชื้นชุ่มชื้นฉ่ำแฉะจนเกิดเสียงหยาบโลนน่าอายดังมาเรื่อยๆ

นี่เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เธอเพิ่งเคยได้สัมผัสลิ้มลอง มันน่าตื่นตาตื่นใจชวนให้สงสัย ขณะเดียวกันก็หวาดกลัว...

น่านฟ้าเล้าโลมชักจูงมนสิชาให้เป็นไปตามที่ต้องการจนพร้อมพรัก หยาดน้ำหวานหล่อลื่นเปียกชุ่มชโลมฝ่ามือ เขายกมือแตะลิ้นชิมรสชาติของเธออย่างไม่นึกรังเกียจ โดยมีสายตาเขินอายจับจ้องทุกการกระทำ กลีบปากนุ่มเม้มแน่นสนิท เขามองออกว่าเธอกำลังหวั่นไหวระคนขลาดกลัว

“พี่จะอ่อนโยนกับมิ้นท์ อย่ากลัวเลยคนดี” เขาระซิบปลอบเสียงนุ่มลื่นหูจนคนฟังยอมคล้อยตามพยักหน้าลงน้อยๆ ให้ทำต่อได้

เริ่มแรกเดิมทีเธอก็มีใจให้เขาอยู่แล้ว ถ้าเพียงเขาหันกลับมามองเธอสักหน่อย เพ่งพิจารณาให้ถี่ถ้วนอีกสักนิดก็จะรู้ว่าเธอคิดยังไงกับเขา

เมื่อหัวใจตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น ร่างกายจึงยอมจำนนกระโจนเข้าไปติดบ่วงเสน่หาอย่างไม่อาจหักห้ามใจ

กางเกงชั้นในสีดำไร้ลวดลายถูกเกี่ยวลงมาตามเรียวขากลมกลึง น่านฟ้าค่อยๆ ย่อตัวลงยื่นหน้าเข้าไปประชิดโหนกอวบอูมปกคลุมด้วยเส้นไหมสีดำเซ็กซี่ เขายกท่อนขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่า เปิดเผยความสวยงามฉ่ำหวานต่อสายตาเขา

มนสิชาหน้าแดงก่ำเหมือนลูกตำลึกสุกเมื่อต้องอยู่ในท่วงท่าน่าอาย มิหนำซ้ำลมร้อนจากปากเขายังเป่ารดจุดอ่อนไหวจนสั่นสะท้านวาบหวิว ท้องน้อยหดเกร็ง

ริมฝีปากหนาหยักดูดดุนหยอกเย้าปุ่มกระสันสลับขบเม้ม ลิ้นร้อนลากเลียโบกสะบัดราวกับแส้ ปัดซ้ายปัดขวาเล่นงานกลีบกายสาวจนสั่นระริก ร่องอุ่นชื้นขมิบตอดถี่รัว เขาหรี่ตาเริ่มใช้ลิ้นสำรวจความนุ่มแน่นภายใน เกร็งลิ้นกระดกรัวแยงเข้าออกในรูเล็กๆ ทำเอาเอวบางส่ายร่อนทรมานระคนซ่านเสียว เสียงครางหวานดังระงมสะท้อนก้องไปทั่วห้อง

มนสิชาหายใจหอบกระชั้นแทบจะไม่รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น สมองเธอว่างเปล่าขาวราวกับกระดาษแผ่นหนึ่ง แล้วค่อยๆ ถูกเขาขีดเขียนสิ่งที่อยากทำลงไปจนยุ่งเหยิง แค่ปากกับลิ้นเขาก็มากพอจะทรมานเธอให้แดดิ้นขาดใจอยู่ตรงนี้แล้ว เธอเผยอปากครวญครางปัดป้ายมือจิกหัวเขาให้ซุกอยู่กลางหว่างขา เสียงซูดซดน่าอายดังลอยมาให้ได้ยิน

“อา...อื้มม พี่น่านขา...อือ อ้า...”

เรียวนิ้วยาวแทรกไปในร่องอุ่นควานหาจุดกระสันจนเจอถึงกระแทกเข้าออกรัวเร็วไร้ความปรานี ร่างเพรียวบางกระตุกสั่นเกร็งรัดนิ้วหนาไว้แน่น มนสิชาอ้าปากหอบกระเส่าเชิดหน้าปรือตาล่องลอยราวกับอยู่ในฝัน เบื้องหน้าแลเห็นสายรุ้งวาดผ่านท้องฟ้าสดใสจนอยากเอื้อมมือไขว่คว้าไว้

อีกนิด...ใกล้จะถึงแล้ว

“...อ๊าา!”

เธอหลับตาพริ้มกอบกุมสิ่งที่ต้องการไว้ด้วยความสุข ร่างกายอ่อนยวบทันทีที่ได้ปลดปล่อยความหนักอึ้งทิ้งไป หยาดเหงื่อพร่างพรมพริบพราวทั่วตัว ใบหน้าเคลิบเคลิ้มอมยิ้มดูน่ารักและปรารถนาในเวลาเดียวกัน