ตอนที่5.

หญิงสาวผายมือเชื้อเชิญแขกให้เดินตามมาห้องที่คุณพรทิพย์รออยู่ก่อน สตรีสองคนทักทายกัน รตีจูงมือขวัญแก้วมานั่งข้างๆปล่อยอัคราให้หาที่นั่งเอง

“นานแล้วนะคะที่พรรณไม่ได้มาเยี่ยมคุณป้า คุณป้าดูไม่เปลี่ยนไปเลยสวยยังไงก็สวยยังงั้นพรรณแทบไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวคุณป้าเลย”

“อุตส่าห์ชมคนแก่ คุณพรรณดูสวยขึ้นเยอะคุณอเนกคงดูแลดี” เจ้าบ้านเอ่ยชมบ้าง

“พรรณก็สวยได้เท่านี้เองค่ะ”พรรณรายถ่อมตัวยิ้มรับ

หล่อนหันไปมองสองสาวกับอีกหนึ่งหนุ่มที่นั่งเงียบอยู่

“สงสัยเด็กๆจะเบื่อคนแก่ หนูรตีพายายแก้วกับพี่เอกไปเดินเล่นข้างนอกเถอะ อยู่ในนี้เบื่อกันตาย” เอ่ยกับหญิงสาว

“ค่ะ” รตีรับคำ

พยักหน้าให้เพื่อนใหม่พากันเดินออกมาด้านนอก สองมือเกาะกุมกันไว้มั่นดุจคุ้นเคยกันมาแสนนาน

อัครามองหลังสองสาวอดเปรียบเทียบไม่ได้ หากขวัญแก้วคือดวงดาวรตีคงเป็นดวงจันทร์ปกติขวัญแก้วได้ชื่อว่าสวยโดดเด่นยามออกงานสังคมหนุ่มๆมองตามหลังแทบทุกคน เมื่อมาอยู่ใกล้ๆกับรตีแบบนี้ขวัญแก้วดูด้อยกว่า ความงามที่มีถูกรัศมีของอีกคนกลบจนมิด หากชายหนุ่มได้ควงสองสาวออกงานสักหนหนุ่มๆหลายคนคงนึกอิจฉาเขา ทั้งดาวและเดือนแข่งกันฉายแสงท้องฟ้าอย่างเขาพลอยดูดีไปด้วย

รตีพาขวัญแก้วเดินตามทางเดินที่ปูด้วยอิฐโบราณสีน้ำตาลเข้มทอดยาวเข้าไปในสวนสวยดอกไม้นานาพันธ์แข่งกันอวดความงามส่งกลิ่นหอมตลบไปทั่วบริเวณ เนินหญ้าเขียวขจีมีต้นลั่นทมออกดอกสีขาวเรียงรายโดยรอบ ดอกลั่นทมสีขาวหล่นตามพื้นตัดกับสีเขียวของหญ้าดูสวยอีกแบบ กลิ่นหอมลอยมาตามลมผสมกับกลิ่นของดอกกุหลาบที่ปลูกเป็นดงหนาทึบไม่ห่างกัน ดอกกุหลาบดอกโตชูช่ออวดความงามขนาดโตเท่ากำปั้นเด็กสะดุดตาคนมอง ใต้ต้นลั่นทมต้นหนึ่งมีชิงช้าตั้งอยู่เป็นชิงช้าไม้แกะสลักมีหลังคากันฝน รตีพาเพื่อนใหม่มานั่งเล่นตรงนั้น

“สวนบ้านรตีสวยจังเลย แก้วอยากปลูกดอกไม้เยอะๆแบบนี้บ้าง”

ขวัญแก้วท้าวเอวหมุนไปมา กวาดสายตาสำรวจรอบสีหน้าตื่นเต้น

“น้องแก้วมานั่งก่อน เห่อจริงเราพาไปที่ไหนก็ตื่นเต้นไปหมด” คนเป็นพี่แกล้งดุ

“พี่เอกไม่มีตาหรือคะ สวนบ้านรตีเขาสวยจริงๆนี่คะ” ขวัญแก้วไม่ยอมแพ้เถียงสู้

อัคราอดไม่ได้จับศีรษะน้องสาวเขย่าแรงๆอย่างหมั่นไส้

“นี่...ว่าพี่ไม่มีตาเหรอ”

“โอ๊ย! พี่ใจร้ายรังแกน้อง” ขวัญแก้วแกล้งร้องโวยวาย

“พี่เอกปล่อยแก้วเถอะค่ะ”

รตีร้องห้ามพลางดึงแขนอีกฝ่ายไว้ อัคราจึงยอมปล่อยขวัญแก้ว หญิงสาวโอบไหล่เพื่อนที่ทำหน้าบึ้งให้นั่งลงข้างๆ

“แก้วเอาขนมมาฝากรตีไม่ใช่หรือ?” อัคราเอ่ยถาม

ชายหนุ่มนั่งลงที่ชิงช้าเอนหลังสบายอารมณ์ ไม่สนใจน้องสาวที่ทำหน้าบูด

“แก้วลืมไว้ที่รถ เดี๋ยวจะเอามาให้รอแป๊บนะ”ขวัญแก้วทำท่านึกได้

ค้อนพี่ชายวงหนึ่งก่อนลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป ปล่อยให้รตีทำหน้างง

“น้องแก้วเขาเป็นแบบนี้เองคนที่รู้จักเขาใหม่ๆ มักจะไม่เข้าใจพฤติกรรมแปลกๆของเขา” อัคราเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นท่าทางแปลกใจของรตี ชายหนุ่มส่งยิ้มละมุนให้สาวน้อยก่อนเล่าต่อ

“บางครั้งก็ดูเรียบร้อยแต่พอเฮี้ยวขึ้นมา ก็เอากันไม่อยู่ต้องปล่อยเลยตามเลย”อัคราเล่าไปมองหน้ารตีไปพลาง

“รตีชอบแก้วค่ะเธอน่ารักดูร่าเริงสดใส รตีดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับแก้ว”

รตีเอ่ยเสียงใสตาเป็นประกายยิ้มอ่อนๆให้อัครา

“พี่จะหมั่นพาแก้วมาหารตีบ่อยๆ”อัคราพูดเอาใจ “ถ้ารตีอยากไปหาแก้วที่บ้านก็โทรหาพี่ สารถีคนนี้จะรีบมารับ”

คนพูดทำท่าขึงขังจนคนฟังอดหัวเราะไม่ได้

“จริงๆนะ รตีโทรไปหาพี่ได้ทุกเมื่อ”

นามบัตรถูกวางบนมือน้อย “นี่เบอร์โทรพี่ รตีจะโทรไปหาน้องแก้วก็ได้นะ เบอร์ข้างใต้เป็นเบอร์ที่บ้าน”นิ้วเรียวชี้ให้ดูก่อนวางลงที่เดิม

“ค่ะพี่เอก”

รตีรับมาเก็บไว้ ชะเง้อคอมองดูว่าเมื่อไหร่ขวัญแก้วจะมาสักที

“น้องแก้วคงเอาคุกกี้จัดใส่จานก่อน รายนั้นทำอะไรต้องมีระเบียบเรียบร้อย”

อัคราเล่าให้ฟังแกมนินทาเล็กๆ ราวกับหมั่นไส้น้องสาวเต็มทน

“จะหยิบกินจากกล่องน้องแก้วเขาไม่ยอมหรอก พี่โดนดุตั้งหลายทีทำยังกับเป็นแม่แก่”

“แก้วเขาเก่งนะคะ รตีทำอะไรไม่เก่งสักอย่าง นอกจากจัดดอกไม้แล้วเรื่องอื่นรตีหมดปัญญา”

หญิงสาวออกตัวไว้ก่อนยิ้มเขินๆ

“มาแล้วจ้า! คุกกี้ขวัญแก้วโฮมเมท”เสียงแจ๋วๆดังมาก่อนตัว

ขวัญแก้วเดินตัวปลิวนำหน้าสองสาวที่ถือถาดอาหารตามมา เมื่อมาถึงรตีกับอัคราจึงแลเห็นว่าไม่ได้มีเพียงคุกกี้อย่างที่คนทำบอก หากยังมีข้าวเกรียบปากหม้อกับกระทงทองด้วย แถมน้ำส้มคั้นอีกเหยือกแช่เย็นเจี้ยบจนเห็นกะไอความเย็นเกราะรอบๆเหยือก

จานแบ่งใบเล็กถูจัดวางตรงหน้าครบทุกคน สองสาวที่นำอาหารมาเสริฟกลับออกไปทิ้งให้เจ้านายจัดการกันเอง ขวัญแก้วตักขนมแบ่งใส่จานให้รตีก่อนแล้วจึงจัดการของตัวเองกับพี่ชายบ้าง

“อร่อยจัง!”รตีเอ่ยชมหลังจากขนมถูกส่งเข้าปาก

“วันหลังแก้วช่วยสอนรตีทำบ้างนะ”

“ได้สิ พรุ่งนี้เลยเป็นไงให้พี่เอกมารับ แก้วจะเตรียมของไว้รอ”

“รตีต้องขออนุญาตคุณตาก่อน แล้วรตีจะโทรบอกแก้วนะ”

รตีไม่กล้ารับปาก มองสองพี่น้องแววตาหมองลง

“พี่จะบอกคุณตาเทพให้ ท่านคงไม่ขัดข้องหรอกวันก่อนท่านยังออกปากอนุญาตให้รตีไปเที่ยวที่บ้านพี่เลย”อัคราอาสา

“ขอบคุณค่ะ”รตีพนมมือไหว้ “พี่เอกไม่ทานขนมหรือคะ?”

เมื่อรตีเอ่ยทักอัคราจึงหันกลับไปให้ความสนใจขนมตรงหน้า ชายหนุ่มตักขนมใส่ปากเคี้ยวแก้มตุ่ยจนสองสาวอดหัวเราะขำไม่ได้

มิตรภาพงอกงามสมความปรารถนาของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย รตี ขวัญแก้ว และอัครา เป็นตัวแทนคนรุ่นใหม่ที่สืบสานความสัมพันธ์ให้ยืนยาวต่อไป ในความสัมพันธ์นั้นยังแฝงเร้นไปด้วยความปรารถนาที่จะรวมสองตระกูลให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน หากไม่มีเหตุการณ์พลิกผันความหวังคงเป็นจริงในไม่ช้า

ภาพของสตรีร่างบางที่นั่งนิ่งเฉย ดวงตากลมโตทอดมองไปเบื้องหน้าแทบไม่ยอมกระพริบตาถือดอกกุหลาบสีขาววางไว้บนตัก สภาพไม่ต่างอะไรกับรูปปั้นหากเป็นรูปปั้นที่มีลมหายใจงดงามแต่ไร้ซึ่งชีวิตชีวา ความงามที่ใครๆเคยแอบอิจฉายังคงอยู่แต่จะมีประโยชน์อันใดเมื่อเจ้าตัวไม่ได้ออกไปให้ใครชื่นชมอีกแล้ว

คนที่ลอบมองถอนหายใจยาวนี่หรือ...ธิดาเทพ... แม่เทพธิดาแสนสวยในอดีตที่หนุ่มๆหลายคนหลงใหลไม่เว้นแม้กระทั่งสามีของหล่อน พรรณรายนึกเวทนาสตรีนางนี้ไยฟ้าแกล้งให้ต้องมาประสบเคราะห์กรรมถึงขนาดนี้ด้วย ตอนแรกหล่อนเกรงจะทนเห็นหน้าอดีตคนที่อเนกเคยรักจนยอมทุ่มเททุกอย่างให้ไม่ไหว สามีของหล่อนอาลัยสตรีผู้นี้อยู่กระทั่งบัดนี้อเนกไม่เคยตัดใจ

จากธิดาเทพได้ หัวใจของคนเป็นภรรยาปวดร้าวแม้รู้ว่าสามีไม่มีวันทอดทิ้ง หากหล่อนอยากได้หัวใจเขามาครอบครองด้วย

“ธิดาเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วคะคุณป้า?”

พรรณรายละสายตาจากภาพตรงหน้า หันมาถามคุณพรทิพย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ธิดาเสียสติหลังจากกลับมาอยู่บ้านได้ไม่กี่วัน แกช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นคุณเทพไม่เคยปราณีใครยิ่งคนที่ทำให้เขาอับอายแบบนี้ความแค้นยิ่งเพิ่มทวีคูณ”

“น่าสงสารธิดาไม่น่าเกิดเรื่องร้ายแรงถึงขนาดนี้เลย”

พรรณรายเอ่ยเสียงเศร้า หันกลับไปมองคนต้นเรื่องอีกครั้ง

“เพราะป้าไม่ดีเองรักลูกมากจนทำอะไรผิดๆ ถ้าป้าไม่ปล่อยให้ธิดาหนีไปธิดาคงไม่เป็นแบบนี้”คุณพรทิพย์กล่าวโทษตัวเองน้ำตาไหลอาบแก้ม

พรรณรายจับมือผู้อาวุโสกว่ามาบีบไว้เอ่ยปลอบโยน

“มันผ่านไปแล้วค่ะคุณป้า ธิดาอาจไม่ได้ทุกข์ทรมานอย่างที่เราคิดก็ได้บางทีการที่ไม่ต้องรับรู้อะไรอาจมีความสุขมากกว่านะคะ”

คนมีสติรับรู้อะไรต่างหากที่ทุกข์ทรมานกว่า เหมือนที่หล่อนกำลังเป็นอยู่พรรณรายคิด

“ขอบใจมากที่ให้กำลังใจป้า”คุณพรทิพย์เช็ดน้ำตาสีหน้าดีขึ้น

“คุณป้ายังมีหนูรตีอีกทั้งคนนะคะ พรรณเห็นแกแล้วนึกถึงธิดา รตีพิมพ์แม่แกออกมาเลย”

“รตีต้องไม่เป็นแบบธิดา ป้าคงทนสูญเสียรตีไปอีกคนไม่ได้”

น้ำเสียงคุณพรทิพย์สั่นเครือเจือแววเจ็บปวดลึกๆ หญิงชราทำใจไม่ได้

“ไม่หรอกค่ะ หนูรตีต้องมีอนาคตที่ดี พรรณเชื่อว่าประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำรอยถ้าเราจัดการอย่างรอบคอบ ตอนนี้คุณอเนกกับคุณลุงหวังว่าตาเอกกับรตีจะเป็นสิ่งทดแทนความผิดหวังในอดีต เราจะค่อยๆทำให้เด็กสองคนผูกพันทีละน้อย อาจต้องใช้เวลาบ้างแต่มันก็ดีกว่าที่จะไปบังคับกันอย่างทีธิดาเคยโดน”

พรรณรายเผยความต้องการของคุณเทพทองกับอเนกให้คุณพรทิพย์รับรู้