ตอนที่ 5 ผมสนใจเธอ

คีริวยืนกำหมัดแน่น และยิ่งแสงเหนือเดินไปอ้อนแม่ขงเขาอย่างที่ไม่เคยทำ เขายิ่งเกลียดแสงเหนือ และเขาก็มั่นใจว่าแสงเหนือไม่ได้ความจำเสื่อม เพียงแต่เธอแค่เผยธาตุแท้ออกมาก็เท่านั้น

"นายแม่เป็นไงคะเหนือขับรถเก่งไหมคะ"

แสงภพออดอ้อนนายแม่ เพราะเขารู้ว่าคีริวกำลังจ้องมองเขาอยู่ ยิ่งเห็นคีริวกัดฟันแสงภพยิ่งสะใจ

"เก่งมากเลยลูก หนูไปฝึกมาจากไหนเนี่ย เหมือนนางเอกหนังบู๊เลยนะ"

นายแม่พูดไปยิ้มไปเพราะท่านภูมิใจในตัวแสงเหนือมาก

"ไม่เคยฝึกค่ะ แต่พอความจำเสื่อมมันก็ทำได้เองเลย"

"จริงเหรอลูก ดีเลยงั้นวันหลัง พาแม่ไปเที่ยวบ้างนะ"

"ได้เลยค่ะนายแม่"

นายแม่กับแสงเหนือคุยกันกระหนุงกระหนิง โซเฟียที่ยืนมองด้วยความอิจฉาเลยทนไม่ได้

"งั้นโซเฟียขอตัวไปข้างนอกก่อนนะคะ"

โซเฟียเดินตัวปลิวไปขึ้นรถของเธอ และแสงภพก็จำได้ว่ารถคันนี้เองที่ชนเขา เขาแทบอยากจะกระโจนไปถามโซเฟียว่าชนเขาทำไม แต่นั่นมันก็ยังไม่ถึงเวลา เย็นไว้ดิวะไอ้ภพ มันยังไม่ใช่ตอนนี้

"ว่าแต่หนูจะออกไปข้างนอกไม่ใช่เหรอลูกแสงเหนือ"

นายแม่ร้องถามคนตัวเล็กเบาๆ แภพเลยละสายตาจากโซเฟีนและเปลี่ยนมาเป็นยิ้มให้นายแม่แทน

"ใช่ค่ะ"

แสงภพตอบนายแม่

"แต่ก่อนจะออกไปข้างนอก ฉันขอคุยด้วยหน่อยซิ"

คีริวขัดขึ้น แสงภพเลยค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองเขา อย่างรู้ทัน ลงได้มาเสียงเข้ม แบบนี้คิดจะเอากูไปทรมานชัวร์ ฝันไปเถอะไอ้รูปหล่อ

"คงไม่ได้เพราะเหนือจะรีบไปธุระ"

"แต่ฉันต้องการคุยกับเธอนะแสงเหนือ และคุยเดี๋ยวนี้!!!!"

คีริวเน้นคำว่าเดี๋ยวนี้พร้อมกระชากเสียงบ่งบอกให้แสงเหนือรู้ว่าเขาไม่พอใจและต้องการคุยกับเธอ

"นี่คุณคีริว เหนือจะบอกอะไรให้นะ ไอ้คำว่าเดี๋ยวนี้ต่อไปมันใช้ไม่ได้ละ เพราะฉันไม่กลัวนาย อะเคปะ"

แสงภพยักคิ้วให้คีริวที่ตอนนี้เกือบจะสติแตกด้วยอารมณ์โกรธ เอาดิ แหกปากออกมาเลย เผยธาตุแท้ของนายออกมาเลยไอ้รูปหล่อ แสงภพกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ

"แสง….."

"แม่ว่าไปเถอะลูกแสงเหนือ เดี๋ยวจะสายนะ"

พอโดนนายแม่ขัดขึ้น คีริวจึงชะงักและพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง เขาได้แต่พร่ำอยู่ในใจ ว่าเขาจะต้องจัดการยายเด็กนี่ให้ได้ ยังไงเธอต้องได้รับความทรมานแน่ๆแสงเหนือ

"ค่ะนายแม่"

แสงภพเข้าไปกอดนายแม่ก่อนจะหันไปมองลิตาเพราะเธอต้องการพาลิตาไปกับเธอด้วย แต่ก่อนจะขึ้นรถเธอปรายตามองคีริว ก่อนจะยกยิ้มแบบเหยียดๆเพื่อปั่นหัวคีริว และแน่นอนว่ามันได้ผลคีริว แทบบ้าที่โดนเด็กอย่างแสงเหนือเอาชนะทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนแพ้มาตลอดและอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขามาตลอดด้วยเช่นกัน

รถของแสงภพขับแล่นออกจากบ้านพร้อมรอยยิ้มที่สะใจแต่ลิตากลับไม่คิดแบบนั้นเธอมีความกังวลบนใบหน้า ซึ่งแสงภพสังเกตเห็นได้ทันทีเมื่อหันไปมองเธอ

"เป็นอะไรลิตาทำไมทำหน้าแบบนั้นปวดขี้เหรอ แวะปั๊มเปล่าอย่ามาขี้แตกบนรถนะรถใหม่นะเนี่ย"

แสงภพพูดพรางยิ้มไปด้วยแต่ลิตากลับไม่ยิ้มไปกับคำพูดของเขา ลิตานี่เอาใจยากแฮะไม่รู้เป็นอะไรกันแน่

"คุณหนูทำไมทำแบบนั้นคะ"

ลิตาเอ่ยขึ้นมาทำเอาแสงภพ เกิดงงว่าเขาไปทำอะไรให้ลิตาไม่พอใจตอนไหน

"ฉันทำอะไรก็ยังไม่ทำอะไรเลยนะ ไม่พอใจอะไรเนี่ยลิตา"

"ก็คุณหนูไปต่อปากต่อคำกับคุณคีริวไงคะแถมคุณหนูยังไปยักคิ้วหลิ่วตาจนทำให้คุณคีริวไม่พอใจมากๆด้วย คุณหนูรู้ไหมคะว่าคุณคีริวเขาร้ายมากเขามีอำนาจเขาสามารถทำร้ายคุณหนูได้เลยนะคะ"

ลิตาละล่ำละลักบอกแสงภพแต่เขากลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านหรือกลัวอะไรเลยสักนิดเพราะตอนนี้ตัวเขาเองเป็นต่ออยู่มากกว่าเพราะนายแม่นวลผกาอยู่ข้างเขานั่นเอง

"กลัวที่ไหนลองมาก็ได้ จะได้รู้กันว่า ไอ้ที่บอกว่าร้ายและโหดเหี้ยม มันจะโหดเหี้ยมได้แค่ไหน หึ"

"คุณหนูคะทำไมทำแบบนี้ล่ะคะลิตาไม่อยากเห็นคุณหนูต้องเสียใจและโดนทำร้ายอีกแล้วนะคะ"

ลิตาพูดไปน้ำเสียงก็สั่นไปหมดทำให้แสงภพรู้สึกสงสัยว่าคีริวทำอะไรกับแสงเหนือกันแน่

"เอาน่า ลิตาเธอไม่มีทางเสียใจแน่นอนจะไม่มีวันนั้นเชื่อฉันนะ"

แสงภพเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ลิตาพร้อมกับยิ้มให้เธอ ลิตาเลยค่อยๆหันกลับไปนั่งอย่างสงบ เพราะลิตาไม่รู้จะพูดอะไร เพราะตอนนี้คุณหนูแสงเหนือของเธอกลายเป็นเด็กดื้อรั้นหัวแข็งและสู้คนไม่เหมือนคุณหนูแสงเหนือที่อ่อนโยนและยอมให้คนอื่นรังแกอีกแล้ว นี่เราควรดีใจหรือเสียใจกันแน่ที่คุณหนูเปลี่ยนไปเนี่ย ลิตาพึมพำอยู่ในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความกังวลอยู่ในใจ

"ว่าแต่นี่คุณหนูจะไปไหนคะ เราจะไม่หลงใช่มั้ยคะคุณหนู

"

ลิตาพยายามมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะเส้นนี้เธอไม่คุ้นเลยเพราะเนื่องจากเธอไม่ค่อยได้ออกมาจากบ้าน เพราะเธอต้องอยู่กับแสงเหนือที่คิริวยื่นคำขาดว่าห้ามเธอไปไหนตลอดเวลา พอได้ออกมาเธอรู้สึกตื่นเต้นแล้วรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เส้นทางที่เธอเคยใช้

"เอาน่าเดี๋ยวพาไป"

แสงภพเหยียบคันเร่งเกือบมิดทำเอาลิตารีบปิดตาด้วยความกลัว เพราะลิตาเพิ่งเคยนั่งรถที่แสงเหนือขับเป็นครั้งแรก จะรอดมั้ยเนี่ยลิตาเอ้ย

แล้วไม่นานก็มาถึงยังจุดหมายที่แสงภพ

ต้องการพาลิตามา ลิตาถึงกับขาสั่นเมื่อลงจากรถ แล้วลิตาก็สังเกตเห็นว่ารอบข้างมองพวกเธอด้วยความตื่นเต้นเช่นกันเพราะรถที่ลิตานั่งมามันคือสปอร์ตใหม่ล่าสุดเขินๆเดินแทบไม่ตรงทางรีบเดินไม่ตรงทางเองหรือว่าเขินหรือว่าขาสั้น

"ที่นี่ที่ไหนคะคุณหนู"

"ร้านสัก เปิดดูในเน็ตเขาว่าร้านนี้คือที่สุดอะ"

"อะไรนะคะร้านสักแล้วเรามาทำอะไรร้านสักคะหรือว่าคุณหนูนัดใครไว้ แต่ถ้าคุณหนูนัดใครไว้ลิตาก็ต้องรู้สิคะ"

ลิตานี่สงสัยเก่งชะมัดไม่ถามสักเรื่องจะเป็นไรไหมเนี่ย

"เอาน่าเข้าไปเถอะ"

แสงภพ พาลิตาเข้าไปในร้าน แล้วพอประตูร้านเปิดคนในร้านต่างก็หันมามองลิตากับแสงเหนือที่เป็นผู้หญิงทั้งคู่ด้วยความสงสัย

"มาทำอะไรครับ"

พนักงานในร้านเดินเข้ามาถามแสงภพ เพราะด้วยท่าทางลนๆของลิตากับคุณหนูหน้าสวยยังแสงเหนือมันไม่มีทางเลยที่ทั้งคู่จะย่างก้าวเข้ามาในร้านแบบนี้ได้

"มากินข้าวมั้ง ก็เห็นอยู่ปะว่ามาร้านสัก ถ้าไม่มาสักแล้วจะมาทำอะไร"

"คุณหนูไปพูดกับเขาแบบนั้นได้ยังไงคะ"

ลิตารียห้ามแสงภพ และคำพูดของแสงภพทำเอาเด็กในร้านอึ้งเพราะว่าหน้าหวานๆกับคำพูดไม่เหมาะกันเลย แต่มันกลับทำให้เจ้าของร้าน อย่าอาชาเกิดสนใจเขาค่อยๆเงยหน้าจากการสักแล้วเบนสายตาไปทางแสงเหนือที่อยู่หน้าร้าน

"แสงเหนืองั้นหรอ ใช่คุณหนูแสงเหนือแห่ง บ้านวิหกโยธินหรือเปล่า"

อาชายกยิ้มด้วยความพอใจเพราะเขาอยากเจอแสงเหนือมานานแล้วแต่ไม่มีโอกาสได้เจอซักทีเพราะแสงเหนือไม่เคยออกงานไหน รู้เพียงว่าแสงเหนือคือคนที่คุณนวลผการักมากกว่าลูกเขาเลยยิ่งอยากเจอเธอ

"ผมขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยนะครับคุณแสงเหนือ"

แสงภพรู้สึกเอะใจที่ร้านนี้รู้จักแสงเหนือด้วย มีเสน่ห์เหมือนกันนะเราอ่ะแสงเหนือ เฮ้ย ไม่ได้ดิแสงเหนือมีสามีแล้วอย่าไปอ่อยใครไปทั่วเว้ยเฮ้ยไอ้ภพ ต้องรักนวลสงวนตัวให้แสงเหนือคือนางพญาเท่านั้น

"พอเหอะๆเรื่องเล็กอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ว่าแต่มีคิวสักมะ"

คำถามของแสงเหนือทำเอาอาชาทำท่าทางฉงน

"ตอนนี้ยังไม่มีครับว่าแต่คุยแสงเหนือจะจองคิวสักให้ใครครับ"

"สักเอง"

ตอนนี้ทั้งอาชาทั้งลิตาต่างตกใจทั้งคู่

"คุณหนู นี่คุณหนูจะสักหรอคะสักทำไมคะสักไม่ได้นะคะคุณคีริวเอาตายเลยนะคะคุณหนู"

ลิตารีบห้ามทันทีเพราะเรื่องนี้มันคือเรื่องใหญ่รับรองว่าคีริวต้องเอาเรื่องแสงเหนือแน่ๆถ้ามีรอยสักกลับบ้าน

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายคีริว นี่มันร่างของฉันฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ ตกลงจะสักให้ไหม"

อาชารู้สึกถูกชะตากับแสงเหนือมากๆยิ่งเห็นเธอ ห้าวหาญไม่เหมือนสาวหวานใสๆซื่อๆแบบที่ได้ยินมา เขาเลยยิ่งอยากรู้จักเธอให้มากขึ้น

"ไอ้ธุ มึงสักต่อกูที เดี๋ยวกูจะสักให้คุณแสงเหนือ"

อาชาหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะหันมามองแสงเหนือที่มองเขาอย่างพอใจ

แล้วอาชาก็สักให้แสงเหนือ เขารู้สึกประหม่าอย่างที่ไม่เคยเป็นเพราะแสงเหนือไม่มีท่าทางว่าจะเจ็บเลย โดยมีลิตานั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆเพราะกลัวเลือด จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง รอยสักที่แสงภพต้องการก็เสร็จ เขาพอใจในฝีมือของอาชามากๆ

"ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ลิตาขอกระเป๋าตังหน่อยดิ"

แสงภพร้องหากระเป๋าเงินกับลิตา แต่ดูเหมือนลิตาจะไม่มีสิ่งที่เขากำลังร้องหานะ อะไร ทำไมลิตาทำหน้าตาบ้องแบ๊วแบบนี้

"กระเป๋าตังไงลิตา"

แสงภพเอียงหน้าไปกระซิบกับสาวคนสนิท

"ไม่มีค่ะ"

"หมายความว่าไง ไม่มี ไม่ได้ไง"

"ก็เมื่อ3 วันก่อน เอ่อออคือ"

ลิตามีท่าทีแปลกๆก่อนที่เธอจะยื่นหน้ามาที่ข้างหูของแสงภพ

"คุณคุณริวยึดกระเป๋าคุณหนูไปไงคะ คือคุณคุณริวทำโทษที่ คุณนายซื้อพาคุณหนูออกไปซื้อของนะคะ"

ฮึ่มมม ไอ้เวร ไอ้โรคจิต นี่มึงจะโรคจิตอะไรเบอร์นี้วะ แสงภพรู้สึกอยากต่อยคีริวให้ล้มคว่ำเพราะเขารู้สึกสงสารแสงเหนือขึ้นมาจับใจ

"เอ่อ… งั้น ขอเบอร์นายหน่อยดิ เดี๋ยวโอนมาให้ เดี๋ยวไปขอตังนายแม่ก่อน"

อาชารู้สึกขำที่แสงเหนือขับรถสปอร์ตหรูมาแต่กลับไม่พกตังมาซะงั้น แปลกคนชะมัด

"นายจะขำอีกนานปะ จะเอามั้ยตังอะ"

"เอาซิครับ มาครับ นี่เบอร์ผม"

อาชาเอาโทรศัพท์ของแสงเหนือไปกดเบอร์แล้วโทรเข้าเครื่องของเขา พร้อมกับยื่นส่งคืนให้เธอทันที

"อืม เดี๋ยวโอนมาให้"

"ครับ"

"ปะ ลิตากลับ"

แสงภพจับมือลิตาแล้วพากันไปขึ้นรถ คือตอนนี้แสงภพหัวร้อนมากๆเพราะเขาไม่คิดว่าคีริวจะกล้าทำขนาดนี้ถึงขนาดยึดเงินในกระเป๋าตังค์เพราะเรื่อง เล็กน้อย นี่มันไม่ปกติแล้วมะ

"ดูสิคะ นี่คุณหนูสักออกมานอกร่มผ้าด้วยอ่ะตายๆแบบนี้ตายแน่ๆ"

ลิตายังไม่เลิกบ่นแถมยังบ่นหนักกว่าเดิมอีก

"ที่นายคีริวยังสักได้ ทำไมฉันถึงจะสักไม่ได้หยุดบ่นได้แล้วนะลิตา นี่ถ้าไม่เลิกบ่น ฉันจะไปสักเพิ่มนะ"

"ไม่บ่นแล้วก็ได้ค่ะงั้นเรากลับบ้านกันเลยนะคะ"

"ยังก่อนฉันอยากไปที่ที่นึงก่อน"

"ที่ไหนคะ"

แสงภพไม่ตอบลิตาแต่เขาขับรถออกไปทันทีส่วนอาชาเขายืนมองแสงเหนือขับรถออกไปจนลับสายตา ก่อนที่เขาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาใครบางคน

"พี่พยัคฆ์ผมอยากได้ข้อมูลของแสงเหนือ"

อาชาพูดกับปลายสายซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา

"แสงเหนือไหรวะ"

"แสงเหนือ วิหคโยธิน"

"เมียไอ้คีรีไม่ใช่หรอ"

"ใช่ครับแต่ผมสนใจเธอ พี่ช่วยหาข้อมูลเธอให้ผมหน่อยนะ"

"เออได้ ดลับมาเอาที่บ้านแล้วกัน"

"ขอบคุณครับ"

อาชากดวางสายก่อนจะค้นหาใน IG เพื่อหาแสงเหนือและเขาก็เจอแต่มันไม่มีความเคลื่อนไหวใน IG มาพักใหญ่ละนี่เธอไม่เล่นหรอทำไมดูลึกลับซับซ้อนจริงๆผู้หญิงคนนี้