ตอนที่ 1 ดับวูบ

"ตื่นได้แล้วครับ คนสวย"

ทันทีที่สิ้นเสียงเรียก ทำให้หญิงสาววัยกลางคนที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วทันทีที่สายตาของเธอโฟกัสแสง เธอก็เห็นแสงภพ ชายหนุ่มรูปงาม ที่หน้าตาหล่อประดุจพระเอกเกาหลีก็ไม่ปานกำลังมองดูเธอด้วยรอยยิ้มพร้อมยื่นดอกกุหลาบสีแดงช่อโตมาให้เธอ ทำเอาเธอ ยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ

“อะไรกันคะเนี่ย ภพ คุณไปสั่งมาตอนไหนคะ”

เธอรีบพยุงตัวเองขึ้นมานั่งพร้อมกับรับช่อดอกไม้ไปชื่นชม ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มให้แสงภพ บ่งบอกได้เลยว่าเธอมีความสุขมาก

“ก็ตอนพี่รำหลับไงครับ ผมเห็นพี่รำเสียสละเวลาให้ผมทั้งๆที่พี่เองก็ยุ่งจะแย่ ผมก็เลยต้องตอบแทนพี่รำหน่อย พี่จะได้รู้ไงครับว่าถ้าพี่ยังขืนหายออกไปจากชีวิตผมนานๆแบบนี้ ผมคงขาดใจตายแน่เลยครับ”

เขาออดอ้อนรำไร สาววัยกลางคนที่มีสามีแล้ว แต่แอบคั่วแสงภพไว้ลับๆมา3ปี

“คุณนี่จริงๆเลยนะคะ แต่ก็ขอบคุณนะคะที่เอาใจพี่ดีขนาดนี้ แล้วก็ขอโทษด้วยที่พี่หายไปเลย พอดี สามีพี่ไม่ยอมไปประชุมเลยนะคะ”

รำไรเข้าไปกอดแขนเขาพร้อมกับโน้มตัวไปหอมเขาราวกับว่าจะกลืนกินเขาลงท้องอย่างไงอย่างงั้น

“ผมรู้ครับ ว่าครอบครัวพี่ต้องมาก่อน แต่ผมก็มีหัวจิตหัวใจเหมือนกันนะครับ ผมก็คิดถึงพี่เป็นนะ”

เจอลูกอ้อนของแสงภพเข้าไป ทำให้รำไร ภรรยาของเศรษฐีใหญ่เมืองตรังถึงกับใจอ่อนยวบ เธอตกลงไปในบ่อที่แสงภพขุดไว้จนหาทางขึ้นไม่เจอแล้ว

“ขอโทษจริงๆ งั้นต่อไป พี่จะไม่หายไปแบบนี้อีกแล้วนะ ว่าแต่เงินที่พี่ให้ไว้คราวที่แล้วหมดรึยังคะ”

“นี่พี่รำคิดว่าผมอยากเจอพี่เพราะเงินเหรอครับ ผมเสียใจนะที่พี่คิดแบบเนี้ย”

แสงภพทำท่าทางงอนใส่รำไร

“ไม่ใช่นะ พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ที่ถามเนี่ย ก็เพาะว่าพี่อยากให้คุณจิงๆ ตอบแทนที่เมื่อคืนคุณดูแลพี่ดีมากๆไงละ”

รำไรยิ้มก่อนจะหยิบกระเป๋ามาเปิดและควักเงินจำนวนมากออกมากอง

“เอาเงินสดเหมือนเดิมนะ ไม่งั้น มันจะเป็นที่น่าสงสัยได้”

เงิน 2 แสนถูกวางลงบนมือของ แสงภพ เขายิ้มอย่างพอใจ เพราะนี่คือสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“ขอบคุณครับ ผมรักพี่รำมากๆเลยนะ”

“พี่ก็รักคุณเหมือนกันค่ะ”

แล้วทั้งคู่ ก็ลงไปอยู่ที่เตียงและจัดการกับกิจกรรมเซ็กส์ กันต่อ

จนเวลาล่วงเลยไปถึงช่วงเย็น รำไร ต้องบินกลับบ้านที่ตรัง เธอจึงแยกกับแสงภพที่โรงแรม ส่วนแสงภพ ก็จัดการเอาเงินไปเข้าธนาคาร และขับรถ ออกไปหาเหยื่ออีกรายที่เขาหว่านเสน่ห์เอาไว้

แสงภพ ธนสุนทร ชายหนุ่มรูปงาม ที่เพียบพร้อมไปด้วยรูปที่เป็นทรัพย์และความรู้ เขาจบจิตวิทยาจากฝรั่งเศษ เพราะว่าเป็นนักเรียนทุน ก่อนที่เขาจะใช้ความหล่อ จีบสาวแก่ที่ฝรั่งเศษให้ดูแลเลี้ยงดูเขาจนเขาเรียนจบ หลังจากนั้นเขาก็หนีกลับเมืองไทยเพราะเธอต้องการให้เขาแต่งงานด้วย และด้วยความหล่อและทักษะการพูดเขาจึงมีสาวๆมารายล้อม และนี่ก็คือวิธีที่แสงภพใช้หาเงินนั่นเอง

และค่ำคืนที่แสนจะหนาวเย็น แสงภพค่อยๆเดินเข้ามาในห้องพิเศษของโรงพยาบาลเอกชน ทำไมวันนี้อากาศมันถึงเย็นแบบนี้นะ เขาคิดพร้อมพลางกระชับสูทที่ใส่

แล้วพอเข้ามาในห้องเขาก็ค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆเด็กสาว อายุราวๆ 18 ปี ที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆอย่างเอ็นดู เพราะเธอคนนี้ คือน้องสาวของเขานั่นเอง

“เมื่อไหร่จะตื่นนะเด็กดื้อ”

เขารู้สึกเศร้าใจที่น้องสาวยังคงนอนแบบนี้ เพราะน้องสาวเขาถูกรถชนเนื่องจากเธอเคยโดดช่วยเขา จนทำให้เธอเป็นเจ้าหญิงนิทรามา10ปี แสงภพจึงต้องพยายามหาเงินเพื่อมารักษาน้องสาวคนเดียวของเขา เขายอมจ่ายค่ารักษาพยาบาลน้องสาวที่เดือนๆนึงตกหลายแสนบาท เขาจึงจำเป็นต้องนอนกับผู้หญิงที่พร้อมจะเปย์เขาแบบหนักๆจนกระเป๋าฉีกเพื่อเอาเงินมาใช้จ่ายในส่วนนี้ เขารู้ว่าตัวเองทำไม่ดี แต่การที่จะหาเงินให้พอกับค่าใช้จ่ายที่มีเท่าภูเขาแบบนี้มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนะ เขาเลยคิดว่าวิธีนี้มันดีที่สุดแล้ว เพราะเขาไม่ได้ไปจี้ไปปล้นใครมา

“วันนี้มาดึกเลยนะภพ”

บาลี พยาบาลที่ดูแล แสงจันทร์น้องสาวของเขาพูดทักเขาในขณะที่แสงภพกำลังมองดูน้องสาวตัวเองที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง

“อืม พอดีติดงานนะ”

“งานที่ว่านี่ คือไปนอนกับพวกผู้หญิงพวกนั้นมานะเหรอ ชิผู้หญิงมักมาก ผู้หญิงที่หนีผัวมานอนกับชู้ สู้ลีก็ไม่ได้ ลีมีภพคนเดียวนะ ”

บาลีพูดไป พรางมือก็โอบไปที่คอของแสงภพ เพราะที่จริงแล้ว บาลีก็คือผู้หญิงอีกคนของแสงภพนั่นเอง แล้วเธอก็ยังเป็นอีกคนที่รู้ว่าแสงภพทำอะไรด้วย

“หยุดพูดเลยนะลี ผู้หญิงพวกนั้นที่คุณกำลังพูดว่าเขาเนี่ย เขาคือผู้มีพระคุณของผมนะ พวกเธอคือคนที่กำลังช่วยผมรักษาน้องจันทร์อยู่นะแล้วเงินที่ผมจ้างคุณก็มาจากพวกเธอทั้งนั้น ”

บ้าที่สุด!! แสงภพพูดออกมาด้วยท่าทีที่ไม่พอใจนัก ทำให้บาลีหน้าเสียไปเลย เพราะเธอ ไม่อยากให้แสงภพเกลียดเธอนั่นเอง

“ลีก็แค่พูดเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย”

“แต่คิดหน่อยก็ดีนะลี เพราะการที่คุณพูดแบบไม่คิด.มันทำให้ผมเห็นตัวตนของคุณ แล้วก็นี่ค่าจ้างพิเศษของคุณ”

แสงภพ ยัดเงินใส่มือบาลีก่อนที่เขาจะแกะมือเธอออกแล้วลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาสร้างความไม่พอใจและน้อยใจให้กับบาลีสุดๆ เพราะที่เธอทนดูแลน้องสาวให้เขาก็เพราะเธอรักเขามาก แต่พอเจอคำพูดแบบนี้เธอเลยน้อยใจ

“ว่าแต่ ภพเถอะเมื่อไหร่จะเลิกทำแบบนี้อ่ะ”

บาลีค่อยๆเดินมาพูดกับเขาที่หน้าประตูห้องน้ำ

“ทำอะไร”

“ก็ไปเป็นคู่ขาให้ผู้หญิงพวกนั้นไง นี่ภพ ภพเลิกได้มั้ย ลีคิดว่าเงินที่ภพมีกับเงินเดือนของลีเราน่าจะพอตั้งตัวกันได้นะ อีกอย่าง พวกเราก็น่าจะพอช่วยกันดูแลน้องจันทร์กันได้ เพราะน้องจันทร์ก็เอาแต่นอนอย่างเดียว คงไม่ได้ลุกมาใช้เงินอะไรหรอก”

สิ้นเสียงของบาลี แสงภพที่กำลังส่องกระจกอยู่ก็ชะงัก เขาค่อยๆปรายตามองไปที่บาลีผ่านกระจกบานเล็ก ด้วยสายตาที่ดุดัน ทำให้บาลีที่สบตาเขาผวาไปด้วยความกลัว

"ภพ...คือว่าลี..ลีขอ.."

“ถ้าคุณยังพูดไม่หยุดแบบนี้ ผมจะหาพยาบาลพิเศษคนใหม่ให้น้องจันทร์”

ท่าทีของแสงภพทำให้บาลีไม่กล้าพูดอะไรต่อ และเธอก็คิดว่า ช่วงเวลาแบบนี้เธอควรออกไปก่อนเพื่อรอให้แสงภพใจเย็นซะก่อนค่อยมาว่ากันใหม่

และพอบาลีออกไป แสงภพก็โทรหาชยุตเพื่อนของเขาก่อนที่ทั้งคู่จะนัดเจอกัน และสถานที่ที่เขานัดเจอก็คือบาร์เกย์ เพราะมันคือสถานที่ทำงานของชยุตนั่นเอง

"หน้างอเป็นปลาทูคอหักเลยนะมึง อะน้ำ"ชยุตยื่นแก้วน้ำเปล่าให้ เขาจึงรับแก้วมาดื่มด้วยความหงุดหงิด

"อะ บอกมา มีเรื่องอะไรที่มาเนี่ย"

"หาพยาบาลคนใหม่ให้กูที"

"อะไรนะ ทำไมวะ บาลี ไม่ดีเหรอ"

"กูอยากเปลี่ยนไง ก็บาลี แม่งปากเสีย ด่าพวกที่นอนกับกู แล้วมึงคิดซิว่ากูจะเอาคนปากเสียมาดูแลน้องกูได้ไงวะ"

"เอ้า ทีมึงปากหมายังดูแลน้องจันทร์ได้เลย"

"ไอ้ยุต"

แสงภพขึ้นเสียงใส่เพื่อนรักอย่างหัวเสีย ก็ใครจะไปยอมรับว่าตัวเองปากหมาละ ยิ่งเอาไปเปรียบกับคนที่ตัวเองว่าปากเสียด้วยแล้ว ยิ่งไม่ชอบใหญ่

"มึงฟังกูนะไอ้ภพ ถึงบาลีจะปากไม่ดี แต่เขาก็รักมึง แล้วคนที่รักมึงเขาก็ดูแลน้องมึงมา 3 ปีแล้ว แล้วถ้ามึงเปลี่ยนคนใหม่ ถ้าเขาไม่ดีละ มึงอย่าลืมนะ เขาต้องดูแลน้องจันทร์ 24ชั่วโมง คิดดิวะไอ้โง่"

คำเตืิอนจากเพื่อนรักทำให้แสงภพเข้าใจและหายโง่ เขาได้แต่ถอนหายใจเพราะเขาคงเปลี่ยนพยาบาลให้น้องไม่ได้อย่างที่ตั้งใจในตอนแรก

"เออ ไม่เปลี่ยนก็ได้วะ ว่าแต่มึงเหอะ จะกลับไงเนี่ย แดกเหล้่าไปเยอะขนาดนี้"

เขาร้องถามเพื่ิอนรัก เพราะถ้าเพื่ิอนกลับไม่ได้เขาก็กะว่าจะอาสาไปส่งเพื่ิอนเอง

"วันนี้กูมีลูกค้า บอกเลย แซ่บ"

สิ้นคำพูดของชยุต สายตาของแสงภพก็เหลืิอบไปเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีเข้ามาโอบกอดเพื่ิอนเขาจากทางด้านหลัง แค่นี้เขาก็รู้ละว่านี่คืิแขกของเพื่ิอนที่พูดถึง

"เออ เอาให้สนุกเพื่อน กูไปละ"

"เคมีไรก็โทรมานะมึง"

"อืม"

เขายิ้มให้ชยุตก่อนจะหันไปยิ้มให้ชายที่โอบกอดเพื่ิอนเขาไว้ แล้วเขาก็เดินออกมา เขาไม่เคยรังเกียจเลยที่เพื่ิอนเป็นเกย์ แถมยังเคยช่วยเพื่ิอนแสกนคนที่เข้ามาจีบอีก เพราะเกย์ก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน

และหลังจากผ่านไป 1 อาทิตย์ แสงภพ นัดเจอกับโซเฟีย เธอคือผู้หญิงคนล่าสุดที่เขากำลังคั่วอยู่ เขาคบกับเธอมา 1 ปีแล้วแต่แสงภพไม่รู้เลยว่า แท้จริง โซเฟียนั้นคิดจริงจังกับเขามาก ถึงขนาดที่จะหนีจากสามีมาเฟีย สามีของเธอมาอยู่กับแสงภพเลย

“ทำไมนัดเจอกันที่นี่ละครับ โซเฟีย”

แสงภพหันไปถาม สาวสวยผมบลอนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งคนขับ เธอมีหน้าตาที่สวยมากๆ แถมยังแต่งตัวแบบไฮโซ รถที่เธอใช้ขับก็คือรถสปอร์ตสุดหรู มันบ่งชี้ได้ถึงฐานะของเธอเลยว่า เธอเป็นคนที่มีเงินมากพอตัว

“ทำไมละคะ ก็โซเฟียอยากพาคุณไปชอปปิ้งบ้าง ไม่ได้เหรอ”

ชอปปิ้งงั้นเหรอ!! คำตอบของหญิงสาวทำให้แสงภพชะงักเล็กน้อย นั่นก็เพราะเขารู้ ว่าเขากับโซเฟียไม่มีทางไปชอปปิ้งกันได้อยู่แล้ว เพราะเขาเองก็คือ ชู้ลับๆของโซเฟียและเรื่องนี้ใครจะรู้ไม่ได้เด็ดขาด

“คุณจะทำอะไรครับโซเฟีย”

แสงภพจ้องมองไปที่หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังเพ่งสายตาไปข้างหน้า

"ภพคะ คุณยังจำวันแรกที่เราพบกันได้รึเปล่าคะ"

พบกันวันแรกเลยเหรอ เจอคำถามนี้เข้าไปเขาถึงกับไปไม่เป็นเลย ก็เพราะเขาเจอผู้หญิงมาเยอะไง และแต่ละครั้งที่เข้่าหาเป้่าหมาย มันก็แบบเดิมๆ ไม่มีอะไรพิเศษ แต่เขาก็ยังคลับคล้ายคลับคลาว่าจะจำได้เพราะวันนั้นโซเฟียเธอสวยมาก และที่เขาเข้่าหาเธอนั่นก็เพราะแหวนเพชรเม็ดเป้งที่สวมอยู่ในนิ้วนางด้านซ้าย มันบ่งบอกให้รู้ว่าเธอมีสามีแล้ว และยิ่งหน้าตาที่เซ็งๆของเธอ มันเลยทำให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้มีความสุขกับชีวิตคู่แน่นอน

"จำได้ซิครับ ผมเจอคุณที่งานเปิดตัว งานเพชร ของคุณหญิงศจี วันนั้นคุณสวมชุด สีแดง สวยมากเลยด้วย"

เขายิ้มให้เธอ และยิ่งมีรอยยิ้มของเธอกลับมาด้วยแล้ว ความโล่งอกก็เข้ามาทันที

“คุณเก่งจังเลยค่ะภพ แต่ว่า ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ"

"อะไรเหรอครับ ผมว่า เราไปในที่ของเราก่อนดีกว่านะครับโซเฟีย"

"พูดตรงนี้แหละค่ะ คือว่าตอนนี้คีรันเริ่มระแคะระคายเรื่องของเราแล้ว แล้วเขาก็กำลังส่งคนออกตามล่าคุณด้วย”

ชิบหายละ!!!! พอได้ยินในสิ่งที่โซเฟียบอก แสงภพก็ถึงกับช็อก เพราะเขารู้ว่าสามีของโซเฟียนั้นคือมาเฟีย และเขาก็อาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ถ้าเรื่องของเขารู้ถึงหูสามีของเธอ

“โซเฟีย คุณว่าอะไรนะ แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงอ่ะ”

แสงภพรนรานไม่เป็นภาษาเลย คือมาเฟียไง มันอาจถึงตายได้เลยนะ

“แล้วคุณอยากทำอะไรละคะ”

“หมายความว่าไง นี่คุณเป็นอะไรโซเฟีย ทำไมยังเฉยได้ขนาดนี้”

“ฉันไม่ได้เฉยนะ ฉันก็มาหาคุณนี่ไง มาให้คุณเลือกว่าคุณจะเลือกอะไร"

"เลือก เลือกอะไรครับ"

"ก็เลือกว่าคุณจะออกไปโดนจับแล้วถูกฆ่าหรือจะเลือกหนีไปกับฉัน”

ทั้งน้ำเสียงและแววตาของโซเฟีย มันทำให้แสงภพขนลุกไปหมดทั้งตัว เพราะเธอดูเอาจริงมากๆ บ้าไปแล้ว ใครจะไปยอมตายกันละ เขาสบถในใจ

“ฟังนะโซเฟีย ผมบอกแล้วไง ว่าเราคบกันอย่างลับๆ ผมให้ความสุขคุณ คุณให้ค่าตอบแทนผม มันวินๆทั้งคู่นะ”

“แต่ตอนนี้ฉันอยากครอบครองคุณนี่”

แสงภพรู้ได้ทันที ว่าตอนนี้ โซเฟียไม่รับข้อเสนอหรือฟังอะไรทั้งนั้น และเขาก็ควรหนีไปให้ไกลจากเธอด้วย

“ไว้คุณเข้าใจในข้อตกลงของเราเมื่อไหร่ เราค่อยมาคุยกันใหม่แล้วกันนะ”

แสงภพรีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งอย่างสุดชีวิต แต่เขาก็สังเกตุเห็นมีพวกการ์ดแต่งชุดดำ วิ่งมาทางเขา รออะไรวะ วิ่งดิ เขาวิ่งจนเกือบจะโดนจับได้ เขาจึงเลือกที่จะวิ่งไปที่รถของเขาที่จอดอยู่อีกฟาก แต่เอาจริงๆถ้าเขาจะสู้เขาก็สู้ได้เพราะตอนที่เรียนฝรั่งเศษเพื่อนเขาสอนศิลปะการต่อสู้ให้ แต่ที่เขาไม่สู้ก็เพราะปืนในมือพวกมันนั่นแหละ แม่งมีปืนกันทุกคนเลย เขาจึงวิ่งหนีอย่างเดียว แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะไปไม่ถึงรถของตัวเอง

เอี๊ยดดดดดด ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!

ตัวของแสงภพลอยขึ้นสูงและตกกระแทกพื้นอย่างแรงด้วยแรงกระแทกจากรถสปอร์ตคันหรู เขากระอักเลือดออกมา แต่ในระหว่างเส้นความเป็นความตาย เขาได้เห็นคนที่ลงมาจากรถ เธอจ้องมองแสงภพด้วยแววตาที่เย็นชา

“ถ้าคุณไม่เลือกโซเฟีย คุุณก็ไม่มีสิทธิื์ได้ไปนอนกับใครอีก”

“ซะ….โซ”

ไม่ทันที่แสงภพจะพูดจบ เขาก็ดับวูบไป