บทที่ 1 ทะลุมิติ

“ท่านจอมยุทธ์ทั้งหลาย ขอร้อง ขอร้องพวกท่าน ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะ ที่บ้านข้า ยังมีลูก ๆ รอข้ากลับบ้านอีกนะ……”

ช่วงรุ่งสาง ผืนป่าเล็ก ๆ ห่างจากหมู่บ้านตระกูลหลี่ประมาณสิบลี้

ผู้หญิงที่รูปร่างผอมบาง แต่หน้าตากลับดูดีมาก คุกเข่าอ้อนวอนชายฉกรรจ์สี่คนด้านหน้าไม่หยุด

“แม่นางคนงามอย่าร้อนใจไป ขอแค่เจ้าดูแลปรนนิบัติพวกเราพี่น้องให้ดี ก็ต้องปล่อยเจ้าไปแน่นอน”

ชายหนวดเฟิ้มคนที่เป็นหัวหน้า หัวเราะขึ้นมาอย่างหยาบคาย

หญิงสาวใบหน้าขาวซีด เนื้อตัวสั่นเทา ถอยหลังไปตามพื้นเรื่อย ๆ “อย่าเข้ามานะ……พวกเจ้าอย่าเข้ามานะ……”

“ยอมจำนนซะดี ๆ เถอะ!” ชายหนวดเฟิ้มโยนมีดทิ้งไป ตะคอกเสร็จแล้วก็จะโถมตัวใส่ผู้หญิงคนนั้นเลย

ในช่วงที่ยื้อยุดฉุดกระชากกัน ศีรษะของผู้หญิงคนนั้นไปโขกโดนกับต้นไม้ แล้วเนื้อตัวก็อ่อนระทวยล้มลงไป

“พี่ใหญ่ ตาย ตายไปแล้ว……”

“ตายไปแล้วก็ยิ่งตื่นเต้นเลย! ข้าเอาก่อน!”

ชายหนวดเฟิ้มมองตาขวางทีหนึ่ง ก็เริ่มแก้เชือกกางเกงออก

แต่ในขณะเดียวกัน จู่ ๆ ผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้น ก็ลืมตาขึ้นมา!

เพียงแต่สายตานั่น แหลมคมและแข็งกร้าว ดูแตกต่างจากความอ่อนแอก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง

ฝูหยุนขมวดคิ้วไว้แน่น

นี่นาง……ตายไปแล้ว ฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่หรือ?

ในสมองยังมีความทรงจำแปลกประหลาดอย่างอื่นอีกช่วงหนึ่งหรือ?

ช่วงหนึ่งนั้นเกี่ยวข้องกับตัวนางเอง

ทีแรกนางเป็นไข่ในหินของพ่อแม่ ตอนอายุสี่ขวบ ถูกคนลักพาตัวไป เอาไปขายให้กับองค์กรนักฆ่า ถูกตั้งชื่อว่าฝูหยุน

นางเหน็ดเหนื่อยกับการฆ่าฟันแล้ว ในใจจึงอยากตามหาครอบครัวตัวเองให้เจอ ดังนั้นจึงแอบซ่อนพลังมาตลอด

ในปีที่อายุยี่สิบสี่ อ้างเหตุผลว่าความสามารถไม่เพียงพอ จึงขอถอนตัวออกจากองค์กร

แต่ไม่รู้ว่าถูกใครแอบใส่ร้าย

พอเรื่องแอบซ่อนความสามารถถูกเปิดเผย ก็เลยถูกองค์กรตามฆ่าด้วยเหตุผลว่าทรยศ

ตัวคนเดียวต้านคนหมู่มากไม่ไหว สุดท้ายนางก็ถูกองค์กรจับตัวกลับไป ถูกตัดเส้นเอ็น ถูกทรมานสารพัด แล้วเสียเลือดมากจนตาย

พอนึกถึงความเจ็บปวดที่เหมือนตายทั้งเป็นแบบนั้น ฝูหยุนก็ตัวสั่นเทาขึ้นมาอย่างควบคุมตัวไม่ได้

ส่วนความทรงจำอีกช่วงนั้น เกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนหนึ่ง……

“สาวงาม ข้ามาแล้ว……”

น้ำเสียงหยาบคายน่าสะอิดสะเอียนเสียงหนึ่งดังขึ้นมา มาขัดจังหวะความคิดของฝูหยุน

พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าแข้งที่เต็มไปด้วยขนดกหนา ฝูหยุนสีหน้าเคร่งขรึมลง

ยกเท้าขึ้นมา ก็ถีบใส่หว่างขาชายหนวดเฟิ้มอย่างแรงทีหนึ่ง

ป่าเขาที่เงียบสงบ เกิดเสียงดังราวกับหมูถูกเชือดขึ้นมาทันที

พอลุกขึ้นยืน ฝูหยุนก็เตะใส่หว่างขาชายหนวดเฟิ้มที่กลิ้งไปมาบนพื้นอีกสองทีอย่างรังเกียจ

“ไอ้ชาติหมา หน้าตาก็เหมือนคนแต่กลับทำเรื่องที่คนเขาไม่ทำกัน!”

ชายหนวดเฟิ้มกลอกตาขาวขึ้นมา แล้วก็หมดสติไปทันที

อีกสามคนที่เหลือ เหมือนจะตั้งสติขึ้นมาได้ ชูดาบใหญ่ขึ้นมา แล้วก็ฟันใส่ฝูหยุน

นัยน์ตาของฝูหยุนหดตัวลง แล้วเบี่ยงตัวหลบคนคนหนึ่งไป ขณะเดียวกันเท้าก็เตะไปที่แขนของคนอีกคน ดาบใหญ่นั่นตกแคว้งลงบนพื้นทันที

เท้านางเขี่ยดาบบนพื้นขึ้นมา มือรับแล้วโยนออกไป ไปปักลงบนอกของอีกคนโดยตรง แล้วเสียชีวิตไปทันที

อีกสองคนที่เหลือแข้งขาสั่นเทา มองสบตากันเงียบ ๆ แวบหนึ่ง แล้วโยนดาบลง และก้าวเท้าออกวิ่งเลย

ฝูหยุนมุมปากกระตุกเล็กน้อย มีน้ำยาแค่นี้ ยังกล้าออกมาเป็นโจรอีก?

นางแค่อุ่นเครื่องเท่านั้นเอง

“อย่าฆ่าข้าเลย ลูกข้ายังรอข้าอยู่ที่บ้าน……”

จู่ ๆ ด้านหน้าก็มีเสียงวิญญาณที่โศกเศร้าดังลอยมา

ในพริบตาเดียว ฝูหยุนเหมือนกับมองเห็น เงาเลือนรางเงาหนึ่ง บินลอยไปทางหมู่บ้านตระกูลหลี่ สายลมพัดผ่านไป แล้วเงานั้นก็สลายไป

“เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะช่วยไปดูลูกแทนเจ้าเอง” ฝูหยุนพึมพำเบา ๆ ไปกับกลางอากาศที่ว่างเปล่า

นี่คือผู้หญิงที่อยู่ในความทรงจำอีกช่วงของนาง พูดแล้วก็น่าสงสาร

นางหน้าตาดีมาตั้งแต่เด็ก พออายุสิบหกก็หน้าตาโดดเด่นมีเสน่ห์จนทำให้คนหวั่นไหว

แล้วก็มีความรักใคร่กับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อว่าเซียวหรานในหมู่บ้าน

แต่ช่วยไม่ได้ นางมีชาติกำเนิดที่ต่ำต้อย ตระกูลเซียวจึงไม่เห็นด้วย แล้วก็จับคนน่าสงสารทั้งสองคนแยกออกจากกันไปเลย

นางไม่ยอมตายใจ จึงไปบ้านตระกูลเซียวอีก เพราะอยากหนีไปพร้อมกับชายคนรัก

สุดท้าย จึงถูกคนตระกูลเซียวจับตัวส่งกลับมาที่หมู่บ้านตระกูลหลี่

เรื่องนี้ทำให้บรรพบุรุษตระกูลหลี่ขายหน้าเป็นอย่างมาก นางจึงถูกท่านปู่หลี่เถี่ยโถวตีจนเกือบตาย

ต่อมา ตระกูลหลี่ก็จับนางแต่งงานกับนายพรานคนหนึ่งในหมู่บ้านไปเรื่อย

ปีนี้อายุเพิ่งครบยี่สิบสาม แต่กลับแต่งงานมาเจ็ดปีแล้ว……

เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ สรรพสิ่งต่าง ๆ ล้วนผลิดอกออกผล

ข้างหมู่บ้านตระกูลหลี่ เต็มไปด้วยใบไม้สีเขียวที่งอกงามขึ้นมาใหม่ ลำธารที่ตัดผ่านหน้าหมู่บ้าน ใสสะอาดและเป็นประกายวิบวับ

สิ่งแวดล้อมเงียบสงบ เป็นสถานที่ที่ดีมากแห่งหนึ่ง

สูดดมอากาศสดชื่นและอิสระ อารมณ์ของฝูหยุนก็ดีขึ้นมาไม่น้อย

เพียงแต่ว่า……ทำไมพอนางเข้าหมู่บ้านมา ก็มีผู้หญิงเดินตามอยู่ข้างหลังไม่น้อย?

แถมยังซุบซิบนินทานางอีก?

ฝูหยุนเดินฝีเท้าช้าลง และลองเงี่ยหูฟังดู