3/2 เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่

ร้านชาบูอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยอยู่พอสมควร ลูกพีชรู้สึกไม่สบายตัว เพราะเธอวิ่งมาจนเหงื่อเปียกทั้งตัว และต้องถูกพามากินทั้งชุดแบบนี้ แต่จริงๆแล้ว ทั้งรถก็มีซัมเมอร์เท่านั้น ที่ตัวหอมไม่มีเหงื่อเหมือนคนอื่นๆ

“ลูกพี่ช เธอต้องเป็นแม่สื่อให้เรานะ เราจริงจังมากคนนี้ ทั้งหล่อ เรียนดี แถมรวยอีก”

ถึงแม้จะนั่งห่างชายหนุ่มแค่เพียงนิด คนถูกสั่งให้เป็นแม่สื่อ ก็แอบกลัวคนขับจะได้ยินในสิ่งที่เพื่อนของเธอกระซิบบอก

ระหว่างทางไปร้าน ลูกพีชสังเกตเห็นโอม แอบมองซัมเมอร์ผ่านทางกระจกมองหลัง โอมคงรู้สึกไม่ดี ที่เมื่อวาน เขายังเป็นคนที่ถูกจีบ วันนี้กลายเป็นแค่เพื่อนพระเอกไปเสียอย่างนั้น

ต่างกับฝ่ายนางเอกของเรา ที่ยังคงสามารถคุยกับโอมได้เหมือนเมื่อวานนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ลูกพีชยอมรับในความไม่ธรรมดาของเพื่อนสาวคนนี้เลย

“ร้านน่ารักมาเลยค่ะพี่กวิน” ซัมเมอร์ลงจากรถก็รีบไปเดินข้างคนขับทันที

“วี นายเข้าไปกับซัมเมอร์ก่อนเลยนะ เราขอไปหาซื้อยาแก้ปวดหัวกับลูกพีชหน่อยเดี๋ยวตามเข้าไป”

โอมคว้าแขนหญิงสาวที่ยืนข้างเขา แบบเธอไม่ทันตั้งตัว ตลอดทางเขากับเธอไม่เคยคุยกันสักคำ อยู่ดีๆ โอมก็คว้ามือลูกพีชให้เดินตามมาทางอีกฝั่งของร้าน

ชายหนุ่มรุ่นพี่โรงเรียนเก่าทำท่าจะเดินตาม แต่ถูกซัมเมอร์คว้าแขน และควงเขาพาเดินเข้าร้านไปเสียก่อน จึงต้องปล่อยให้อีกสองคนเดินข้ามถนนกันไป

“ชื่อลูกพีชใช่ไหม ได้ยินกวินเรียก” โอมเริ่มบทสนทนา

“ค่ะ พี่โอม มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงเดินแยกออกมา คงไม่ได้อยากซื้อยาจริงๆใช่ไหมคะ”

“ปวดหัวอะจริง แต่คงไม่ถึงขั้นกินยา เพื่อนเธอนี่สุดยอดแม่เสือจริงๆ ” คนพูดยืนกอดอกหันหน้าให้ทะเลซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้าน

“ทำไมว่าซัมเมอร์แบบนั้นล่ะคะ” ลูกพีชไม่ชอบเลยที่เขามาว่าเพื่อนของเธอเป็นเสือ

“เธอดูเมื่อวานยังอีกแบบ วันนี้เปลี่ยนคนแล้ว แถมทำเหมือนไม่เคยคุยกัน”

“แล้ว...พี่โอมจะบอกพี่กวินไหมคะ” สาวน้อย หยั่งเชิง

“ไม่ล่ะ มันไม่ใช่เรื่อง เพราะถ้าเขาจะชอบกันมันก็สิทธิ์ของเขา ไปเข้าร้านกันดีกว่า ป่านนี้เพื่อนเธอคง หว่านเสน่ห์จนเจ้ากวินติดกับแล้วมั้ง”

“พี่เขายังไม่มีแฟนเหรอคะ” ลูกพีชกลั้นใจถาม

“มีแต่ผู้หญิงมาจีบ แต่ก็เพิ่งเห็นคนนี้แหละ ที่เจอกันครั้งแรกก็พามากินชาบูเลย ปกติแค่ได้ไลน์ก็ดีใจกันแล้ว สงสัยจะติดกับความสวยของเพื่อนเธอเข้าให้”

ระบายอารมณ์จนจบ เขาก็เดินนำลูกพีชเข้าไปในร้าน และเป็นที่แน่นอน ซัมเมอร์จัดแจงให้ตัวเองได้นั่งข้างรุ่นพี่คนหล่อ ส่วนลูกพีชก็นั่งข้างเพื่อนพระเอกไป

“กินน้อยจัง”

กวินตักกุ้งในหม้อให้รุ่นน้องที่โรงเรียน เพราะเห็นเธอเอาแต่เขี่ยไปเขี่ยมา

“ขอบคุณค่ะ เริ่มอิ่มแล้ว ปกติมื้อเย็น ไม่ค่อยได้กินอะไรหนักๆแบบนี้ค่ะ”

หญิงสาวไม่รู้จะให้คำตอบอย่างไร เพราะความจริง เธอกินไม่ลง เพราะต้องมานั่งฟัง ชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักมาหลายปี กับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอในเวลานี้ คุยกันอย่างสนุกสนาน บ่อยครั้งที่เธอแอบเห็นซัมเมอร์เอาหัวของเธอวางลงบนไหล่ของกวินอย่างสนิทสนม

ชาบูอาหารโปรดของลูกพีช วันนี้กลับเป็นอาหารที่สุดแสนจะรสชาติแย่ เพราะหัวใจของเธอ มันยัง ควบคลุมไม่ได้ อยู่ดี ๆ เพื่อนของเธอก็กำลังเดินหน้าจีบผู้ชายที่เธอชอบของเธอมานาน แต่แค่จะบอกเขา เธอยังไม่กล้า

ดูจากท่าทางแล้ว รุ่นพี่ของเธอก็ดูจะเริ่มมีใจให้กับสาวสวยที่เดินหน้าจีบอย่างจู่โจม จะไม่ให้มีใจให้ได้อย่างไรลูกพีชเองก็เข้าใจ ในเมื่อซัมเมอร์เอง ทั้งสวย น่ารัก พูดเก่ง ใครเห็น ใครอยู่ใกล้ ก็ต้องรู้สึกชอบเป็นธรรมดา