3/1 เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่

บทที่3

เมื่อซัมเมอร์เจอเป้าหมายใหม่

เย็นนี้ลูกพีชรู้ตัวว่าคงต้องถูกลากไปที่สนามบาสอีกแน่ คราวนี้เธอเลยขอไปออกกำลังจริงๆเลย ออกเสร็จค่อยไปกินข้าว

“ซัมเมอร์เธอเข้าไปที่สนามบาสก่อนเลยนะ เราขอวิ่งอีกสองรอบจะตามเข้าไป”

วิ่งได้แค่ไม่กี่รอบซัมเมอร์ก็ทำท่างอแง อยากไปที่สนามบาสแล้ว ลูกพีชยังอยากวิ่งออกกำลังกายอยู่ เธอจึงให้เพื่อนสาวที่ที่หน้าตาบูดบึ้งเพราะใจร้อน ไปที่สนามก่อนเธอเลย

“ถ้าอย่างนั้น เราไปรอที่สนามบาสนะ แล้วอย่าหนีไปกินข้าวคนเดียวเสียล่ะ”

คนสวยส่งยิ้มหวานให้เพื่อน ก่อนเดินแยกไปอีกทาง

ลูกพีชเริ่มมีความสุขกับการได้มาออกกำลังกาย มันช่วยให้เธอคลายความคิดถึงบ้านได้มากเลย แม่เคยบอกว่าถ้าเราออกกำลังกายก่อนนอน จะช่วยให้นอนหลับง่าย หลายคืนที่ผ่านมา เธอเอาแต่นอนคิดถึงห้องนอนของเธอจนนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว

วิ่งได้ครบสองรอบตามสัญญา ลูกพีชก็ไปที่สนามบาส แต่ภาพที่เธอเห็นตรงหน้า ทำให้หญิงสาว เกือบจะวิ่งออกมาจากสนามบาส เพราะแทนที่เธอจะเห็นซัมเมอร์กับโอม เธอกับเห็นเพื่อนคนสวยยืนคุยกับกวิน รุ่นพี่ที่เธอแอบชอบมานาน

“ ลูกพีช ”

ซัมเมอร์ตะโกน โบกมือเรียก เมื่อเห็นเพื่อน ทำท่าเหมือนจะไม่เข้ามาที่สนาม ทำเอาทุกสายตาหันมามอง คนที่กำลังตัดสินใจ ไม่เว้นแม้แต่กวิน และมันก็ทำให้ ลูกพีชต้องสั่งตัวเองให้เดินตามเสียงเรียกของเพื่อนเข้าไป

“เอ้า!... ซัมเมอร์กับลูกพีชเป็นเพื่อนกันเหรอ” กวินทำท่าทางแปลกใจ

“พี่กวินกับลูกพีชรู้จักกันด้วยเหรอคะ”

ซัมเมอร์มองทั้งคู่อย่างรอฟังคำตอบจากใครสักคน

“เรากับพี่กวิน เคยเรียนโรงเรียนเดียวกันสมัยมัธยม” หญิงสาวหน้าอาบเหงื่อชิงตอบก่อน

“ดีจังเลยค่ะ คนกันเอง”

ซัมเมอร์ยังคงส่งยิ้มหวาน และชวนนักกีฬารุ่นพี่ คุยต่ออย่างดูมีความสุข

ลูกพีชเดินแยกตัวออกมานั่งข้างสนาม เธอมองหาชายหนุ่มคนเมื่อวาน ที่เพื่อนของเธอชมนักชมหนา ว่าหล่อมากหล่อมาย แต่ทำไมวันนี้กลับกลายเป็นรุ่นพี่ที่เธอชอบได้

โอมนั่งอยู่ข้างสนามฝั่งตรงข้ามกับที่ลูกพีชนั่ง เธอสังเกตว่าชายหนุ่มก็กำลังมอง คนทั้งคู่ที่ยืนคุยกันอยู่ริมสนาม ภาพที่ซัมเมอร์เอาผ้าเช็ดเหงื่อให้กับรุ่นพี่นักบาส รอยยิ้มเสียงหัวเราะ หลายคนคงจะคิดว่าทั้งคู่รู้จักกันมานาน แต่ความจริง วันนี้คือวันแรกที่ทั้งสองคนรู้จักกัน

“ลูกพีช เดี๋ยวรอพี่กวินซ้อมอีกแป๊บนะ พี่เขาจะไปกินข้าวกับเราด้วย มีรุ่นพี่หล่อแบบนี้ไม่บอกเราเลยนะ”

ซัมเมอร์เดินมานั่งข้างเพื่อนสาวหลังจากที่ชายหนุ่มกลับเข้าไปซ้อมในสนามต่อ

“เธอไปกับพี่เขาสองคนเถอะ เดี๋ยวเราไปกินคนเดียวได้ เธอจะได้สวีทกันสองคน ไม่มีก้างขวางคอ”

แค่เห็นทั้งคู่ยืนคุยกันแบบสนิสนม ลูกพีชก็หัวใจวูบวาบแล้ว นี่เธอยังจะต้องไปทนนั่งกินข้าวและมองคนทั้งคู่จีบกันอีกเหรอ

“ก้างที่ไหน พี่กวินเขาเอาเพื่อนไปด้วย ก็คนนั้นไง ” ซัมเมอร์ชี้ไปที่ผู้ชายคนเมื่อวานที่เธอซื้อน้ำให้ ด้วยใบหน้าที่ไม่รู้สึกเขินอายที่เมื่อวานตัวเองยังคิดจะจีบเขาอยู่เลย วันนี้กลับเปลี่ยนเป้าหมาย

“เหมือนเราไม่มีทางเลือกเนาะ ไปก็ไป” คนตอบทำสีหน้าไม่สบายใจ

“น่ารักที่สุดเลยลูกพีช”

สาเหตุที่แท้จริงที่ซัมเมอร์ อยากให้เพื่อนของเธอไปด้วย เพราะลูกพีชคือเหตุผลของการยอมไปกินข้าวด้วยกันของกวิน ชายหนุ่มอยากพูดคุยกับรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า เพราะเจอกันเมื่อครั้งที่แล้ว ที่คณะ ยังไม่ทันได้ทักทายกันเลย

หลังจากที่ออกกำลังกายเรียกเหงื่อมาแล้ว ลูกพีชก็ถูกลากตัวให้มากินชาบูบุฟเฟ่ต์ ครั้งนี้ทั้งคู่ไม่ต้องเดินมากินข้าว เพราะกวินมีรถยนต์ เขาเป็นคนขับส่วนโอมเพื่อนของเขานั่งหน้า ลูกพีชกับซัมเมอร์นั่งหลัง

ร้านชาบูอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยอยู่พอสมควร ลูกพีชรู้สึกไม่สบายตัว เพราะเธอวิ่งมาจนเหงื่อเปียกทั้งตัว และต้องถูกพามากินทั้งชุดแบบนี้ แต่จริงๆแล้ว ทั้งรถก็มีซัมเมอร์เท่านั้น ที่ตัวหอมไม่มีเหงื่อเหมือนคนอื่นๆ