ตอนที่ 8..ขอดูเเล !

EP 8

..“ก้อย”..

กลับมาวันที่ทำงานเลยแล้วกันเนาะ คุณเขื่อนก็ได้มารับเรากับพี่ปิ่นพร้อมกับลูกแก้วไปที่ทำงานตอนนี้ก็ 18:00 นเราต้องไปที่ทำงาน เปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ชุดพนักงานเสิร์ฟเหล้า คุณเขื่อนได้พาลูกชายของเขามาด้วยคุณวายุ คุณวายุกับลูกแก้วเข้ากันได้ดีเล่นกันตามประสาเด็ก

ในห้องแต่งตัว

คุณเขื่อนก็ได้บอกงานกับทุกคนว่าให้ทำเหมือนที่อยู่ผับกรุงเทพฯ ทุกคนก็เข้าใจงานดีเเละกำลังแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปทำงานในเวลา หนึ่งทุ่ม

“เดี๋ยวลูกแก้วไปกับลุงนะคะไปเล่นกับพี่วายุบนห้อง”

“จ๊ะคุณลุง ไปจ๊ะพี่วายุขา"มือน้อยๆของลูกแก้วไปจับเเขนวายุลูกชายคุณเขื่อนเหมือนพี่น้องกันเเท้ๆเลยเนาะ

“อย่าไปดื้อนะคะลูกเเก้ว”

“จ๊ะแม่จ๋าสู้ๆนะคะ”ลูกแก้วเธอชู 2 นิ้วให้เรา และรอยยิ้มที่สดใสแค่เราเห็นลูกเรามีความสุขแบบนี้เราก็พอในจุดนี้แล้วแหละไม่ต้องการอะไรแล้ว

“โอเคอย่างงั้นแยกย้ายกันไปแต่งตัวแล้วก็ออกไปทำงานได้ไปครับเด็กๆ”คุณเขื่อนก็จูงมือเด็กๆไปห้องทำงานของเขามั้งไม่รู้สิ เราไม่เคยไปเราพี่ปิ่นก็มาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อขาวแขนสั้นผู้หญิงเขาให้ใส่กระโปรงสีดำสั้นส่วนผู้ชายกางเกงสแล็คสีดำหรือไม่ก็กางเกงยีนส์สีดำเขามีเตรียมไว้ให้ครบทุกอย่างเเล้ว

“ก้อยมานี่พี่ทำผมแต่งหน้าให้”พี่ปิ่นดึงเราไปนั่ง

“ต้องแต่งด้วยหรอครับพี่ปิ่น”

“ก็จะได้สวยๆไงถ้าเราไปเสิร์ฟเหล้าน่าสดๆเขาก็ไม่อยากดื่มหรอก”เราพยักหน้าให้กับพี่ปิ่น เขาแต่งหน้าให้เราผู้หญิงคนอื่นเขาก็แต่งเช่นกันแต่ก็ไม่ได้มากมาย

แล้วพวกเราก็พากันมาทำงานเหมือนที่อยู่กรุงเทพฯนั่นแหละมีหน้าที่เสริฟเหล้าเสริฟน้ำแข็งเปิดบิลโต๊ะ ผู้คนมากมายที่กำลังยืนเต้นนั่งดื่มถ้าถามถึงความเหนื่อยก็มีบ้างเพราะว่าคนเยอะแต่ก็สนุก

“น้อง”มีผู้ชายคนหนึ่งเรียกเราเขากำลังนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะโดยมีผู้ชายอยู่ 3-4 คนเราหันไปหาเขา

“ค่ะรับอะไรดีคะ”เขาคงน้ำแข็งหมดหรือว่าต้องการอย่างอื่นเพิ่มเราเลยหันกลับไปถามเขาแต่เขายิ้มด้วยมุมปากแปลกๆ ]

“มาชงเหล้าให้เสี่ยหน่อยสิ”เราพยักหน้าเดินเข้าไปแล้วก็คุกเข่าลงตรงโต๊ะที่มีโซฟานั่นแหละมันคือหน้าที่ของเราอยู่แล้วส่วนเรื่องชงเหล้าเขาได้สอนเราตั้งแต่ผับกรุงเทพฯแล้ว

“ค่ะเสี่ย”เรากำลังคีบน้ำแข็งใส่แก้วแต่ก็มีมือบอนมาจับก้นเรา เราสะดุ้งและรีบลุกขึ้น

“ขอโทษนะคะขอตัวก่อนค่ะ”เราเห็นถ้าว่าไม่ดีแน่เราเลยขอตัวแล้วกำลังจะเดินออกแต่เขาจับข้อมือกระชากเราลงไปกอด เขาเเก่เเล้วเเหละเเต่ก็ไม่ได้เเก่ขนาดนั้น เพื่อนไปของเขาก็ยิ้ม

“มานั่งกลับเสี่ยก่อนนะ”เราทั้งจับมือเหนียวเขาพยายามจะเเกะออกเเต่ป่าวเลยตอนนี้เขาดึงเราไปนั่งตักเเล้วก็กอด

“คุณคะคือหนูเป็นเด็กเสริฟค่ะ”

“ไม่อยากได้เงินเยอะๆหรอจะเอาเท่าไหร่ฉันก็ไห้นะ”เขาเอามือมาลูบขาเราเเล้วรูดกระโปรงขึ้น เรารีบดึงลงทำอย่างไงดี

“ไม่เอาค่ะได้โปรดนะคะหนูมาทำงานคะไม่ได้มาขายตัว”

“ก็ขายสิ่”โอ้ยเขาหอมหลังเราด้วย เรายิ่งดิ้นเขายิ่งกอดเเน่น เพื่อนของเขาก็ยิ้ม

“เบาๆน้องเขานะเว้ย"ผู้ชายอีกคนเอ่ยเเซวเพื่อนตัวเอง

“ขอโทษนะครับปล่อยเด็กผมด้วย”เราเงยหน้าขึ้นคือคุณเขื่อนเป็นคนพูดขึ้น เสี่ยคนที่กอดเราปล่อยเราโดยง่ายเรารีบลุกมาข้างหลังคุณเชื่อน

“คุณเขื่อน”เเสดงว่าเขารู้จักกับคุณเขื่อนเห้อดีนะที่คุณเขื่อนมา

“เสี่ยๆครับห้ามยุ่งกลับเด็กเสริฟนะถ้าต้องการมีบริการหลายแบบ เเต่เด็กเสริฟจะไม่รับงานผมขอโทษด้วย”

“ผมต้องการเด็กคนนั้นคุณเขื่อนผมคือลูกค้าคุณนะ”คนที่ดึงเราไปกอดเป็นคนเอ่ยพูดขึ้นเรารีบหลบสายตาของเขา น่ากลัวเหมือนคนโรคจิตก็เหมือน คุณเขื่อนเอามือมาโอบเอวเรา เราตกใจนะเเล้วมองหน้าคุณเขื่อน

“ขอโทษจริงๆคับนี่ว่าที่ภรรยาของผม เธอเเค่อยากลองมาทำงาน อย่างไงเสี่ยเรียกใช้บริการสาวคนอื่นไปก่อนนะคับ ผมขอตัวก่อน"คุณเขื่อนกอดเราและพาเราออกมาจากตรงนั้น เดินเข้าห้องเเต่งตัวพอถึงห้องเเต่งตัวเราก็ดีดตัวออกจากตัวคุณเขื่อน

“ขอบคุณนะคะคุณเขื่อน”

“ไม่ต้องออกไปทำและนะ มานี่กลับฉันก้อย”คุณเขื่อนดึงมือเราออกมาด้านหลังขึ้นบันไดไปชั้นสองเเล้วเข้ามาอีกห้อง คุณเขื่อนเปิดประตูเข้าไปเป็นห้องนอน คุณเขื่อนก็ปิดประตูเเล้วปล่อยมือเรา และเดินไปนั่งที่เตียงเขามองหน้าเรา ]ฝ

“มานั่งนี่”เราพยักหน้าเเล้วเดินไปนั่งข้างคุณเขื่อน

“พาก้อยมาที่นี่ทำไมคะ”

“ก้อยให้ฉันดูเเลเธอกลับลูกนะ"มือของคุณเขื่อนมาจับมือเรายิ้มให้เรา ในเเววตาของเขามันดูจริงใจนะ

“คุณเขื่อนคะ ชีวิตของคุณเขื่อนมีผู้หญิงอีกมากมายที่จะเข้ามา อย่าเอาก้อยไปเป็นภาระเลยคะก้อยไม่ใช่หญิงสาวที่บริสุทธิ์ก้อยมีลูกติดคุณก็รู้”

“ก็รู้ไงฉันถึงขอดูเเลก้อยกับลูก ทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ที่ความบริสุทธิ์หรือว่ามีลูกมาแล้วมันอยู่ที่ใจ:แล้วก็การกระทำมันอาจจะดูไวไปที่เราสองคนเพิ่งรู้จักกันแต่ฉันพร้อมที่จะดูแลเธอกับลูกนะก้อย”

“แต่อืมส์”คุณเขื่อนจูบปากเรา เราหลับตาลงมันมีความรู้สึกว่าอบอุ่น สำหรับจูบของเขา เเต่มันเเตกต่างจากจูบคุณภาทร หรือว่าเรารักคุณภาทนมาก คุณเขื่อนผละจูบออกสองมือจับใบหน้าของเรา

“คบกันนะ”

“แล้วคนอื่นเขาจะคิดยังไงคะก้อยเป็นลูกน้องคุณเป็นเจ้านาย”

“เราแคร์เฉพาะบางคนนะก้อย เธอจะไปแคร์คนทั้งโลกไม่ได้ ลองเปิดใจให้ฉันดูนะ”เรามองหน้าเขา แววตาของเขาที่จ้องมองตาเราอยู่เช่นกัน ถ้ามีผู้ชายเเสนดีเข้ามาในชีวิตเราก็ควรเลือกไว้ไม่ใช่หรอ

“ขอบคุณนะคะที่ไม่รังเกียจผู้หญิงแบบก้อย”

“ครับเรามาเริ่มต้นใหม่กันนะ หลังจากคืนนี้ เราสองคนจะเป็นสามีภรรยากันและมีลูกสาวกลับลูกชายที่น่ารัก”

“ค่ะ”เราพยักหน้าให้คุณเขื่อนเเต่น้ำตาเราไหล เราอธิบายไม่ถูกยังมีผู้ชายที่เเสนดีอยู่บนโลกใบนี้ เขายอมรับผู้หญิงลูกติดแบบเราได้ ทั้งๆที่เขาทั้งหล่อทั้งรวย

“ไม่ร้องสิ่”คุณขื่อนกอดเราไว้ในอกของเขา พร้อมกลับลูกหัวเราเบาๆมันอบอุ่นมันรู้สึกว่าอ้อมกอดนี้เราอยู่ด้วยแล้วจะปลอดภัย มันไม่เหมือนอ้อมกอดคุณภาทรถึงเเม้เราจะชอบอ้อมกอดคุณภาทรก็เถอะ ต่อจากนี้เราจะลืมเขาเเล้วเริ่มต้นใหม่เพื่ออนาคตของลูกเพื่อตัวเอง

“เเล้วเด็กๆละคะ”

“ไม่ต้องห่วงเล่นอยู่อีกห้องมีพี่เลี้ยงอยู่"

“คุณจ้างมาหรอ”

“ลูกน้องผมเองเเหละมันเลี้ยงวายุบ่อย”

“คะ"

“ก้อย”คุณเขื่อนจับครางเราเเล้ว เขาก้มมาจูบเราเบาๆอีกครั้งประครองเราให้นอนราบไปกลับเตียงโดยง่าย ตัวเขาทับตัวเราสายตาของเขามองหน้าเรา

“เป็นของฉันนะ”คุณเขื่อนยิ้มให้กลับเราเเล้วเราใช้มือมาจับมือเราผสานลงกลับเตียง

“ค่ะ”เรายิ้มให้กลับเขากำมือเขาเบาๆ เรายอมเขานั่นเเหละวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรไม่รู้เเต่เราจะไม่กลับไปทำไห้ครอบครัวเขาพังแน่นอน