บทที่ 2 จบสิ้น

นภาแม่เลี้ยงของเธอเกือบจะชนเข้ากับร่างเล็กของลูกเลี้ยง นภาเป็นผู้หญิงที่เคยแต่งงานมาแล้ว ยังมีลูกติดเธออายุสี่สิบปีแต่ยังสวยปิ๊ง หน้าเด็กดูเผิน ๆ ยังนึกว่าเป็นเด็กสาวอายุยี่สิบกว่าปีคงเพราะเป็นผู้หญิงตัวเล็กและผอมบาง แน่นอนว่าความสวยนี้ได้มาเพราะเข้าคลินิกศัลยกรรมมามากมายจึงทำให้เธอยังมีสภาพอ่อนกว่าวัยเช่นนี้

เพราะสวยแบบนี้จึงได้มัดใจหนุ่มสูงวัยอายุห้าสิบสองอย่างพ่อของเธอได้สบาย หลังจากคบกันได้ไม่นานนภาก็ท้องพ่อจึงต้องรีบแต่งงานกับเธอ

นภาร้องทักคล้ายจะตกใจทั้งแปลกใจที่เห็นนาเดียร์

"อ้าว เดียร์ หนูอยู่บ้านเหรอจ๊ะ"

นาเดียร์มองไปที่อิฐญาติที่นาเดียร์คิดว่าเป็นญาติปลอมของนภาทันที หญิงสาวเม้มปากเมื่ออิฐทักทายเธอแล้วเดินเลี่ยงไปทันใด นภาปรับสีหน้าให้ราบเรียบดูไม่มีพิรุธอะไรก่อนจะถามย้ำ

"แม่นึกว่าหนูยังไม่กลับซะอีก กินอะไรมาหรือยังจ้ะ เดี๋ยวให้อิ่มเตรียมอะไรให้กินดีหรือเปล่า"

นภาหมายถึงอิ่มแม่บ้านของที่นี่

นาเดียร์มองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตารู้ทัน เธอไม่มีอารมณ์จะกินอะไรแล้ว คิดหาทางจับผิดผู้หญิงคนนี้ แม้จะท้องโตแต่นภายังมีใบหน้าสวย รูปร่างดีไม่เหมือนคนท้องทั่วไป ผู้หญิงคนนี้ระมัดระวังเรื่องรูปร่างเป็นอย่างมากจึงยังสวยปิ๊งจนพ่อของเธอหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

"เมื่อกี้ฉันเห็นนะ ว่าพวกคุณกำลังทำอะไร คิดลักลอบเล่นชู้ก็ไปให้ไกล ๆ จากบ้านของฉัน ไม่รู้เหรอว่ามันสกปรก"

นภาจบการแสดงมาหรือเปล่าไม่รู้ แต่เมื่อได้ยินคำพูดนั้นเธอน้ำตาคลอขึ้นมาทันที

"เธอเข้าใจผิดแล้ว เล่นชู้อะไร อย่ามาใส่ความกัน อิฐเป็นพี่ชายของฉันนะ นาเดียร์หนูคิดมากไปแล้วจ้ะ แม่เองก็มีน้องของหนูอยู่ในท้องนะ ไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่นอน เลิกมองอิฐและแม่แบบนั้นได้แล้ว พวกเราเป็นญาติกันจริง ๆ"

นาเดียร์มองเห็นพิรุธในสายตาของนภา และเธอก็ได้ยินคำนั้นจริง ๆ ที่พวกเขาแอบพูดคุยกัน หญิงสาวจึงแกล้งขู่แม่เลี้ยงโดยยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วบอกเสียงต่ำ

"ฉันถ่ายรูปไว้หมดแล้ว หลักฐานอยู่ในนี้ฉันจะคอยดูว่าถ้าพ่อเห็นพ่อจะว่ายังไง ไล่เธอออกจากบ้าน หย่า หรือฟ้องเรียกค่าเสียหายโทษฐานสวมเขากันนะ"

ว่าแล้วนาเดียร์ก็หันหลังเดินหนี เธอแค่อยากจะเห็นผู้หญิงคนนั้นร้อนรนเพราะคำพูดโกหกที่เธอสร้างขึ้นมาว่าเธอเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นเข้า 

เธอเกือบจะลงบันไดอยู่แล้วนภาก็ตามมาทัน มือข้างหนึ่งของนาเดียจึงถูกนภาคว้าเอาไว้ และยังพยายามแย่งโทรศัพท์ในมือของเธอไป

"เอามานี่นะ เธอถ่ายอะไร เอามาให้ฉันดู"

แรงของนภามากพอสมควร จึงทำให้นาเดียร์รู้สึกเจ็บ ปกตินาเดียร์รู้สึกไม่ชอบนภาอยู่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ยังกล้ามาแตะต้องตัวเธอทำให้นาเดียร์พยายามผลักเธอออก แต่นภาก็ไม่ยอมน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นเข้มขึ้นและเหมือนจะใช้อำนาจ

"เด็กคนนี้ดื้อแล้ว เอาโทรศัพท์มาให้แม่เธอจะใส่ร้ายแม่ไม่ได้นะ เอามา แม่บอกให้เอามา!"

นาเดียร์ตะโกนกลับทันใด

"แม่ฉันตายไปแล้ว คุณไม่ใช่แม่ของฉัน มีสิทธิ์อะไรมาเรียกตัวเองว่าแม่ คุณก็แค่ผู้หญิงหิวเงินคนหนึ่งที่หวังเกาะพ่อของฉันก็เท่านั้น"

พูดจบหญิงสาวก็ผลักนภาสุดแรงเกิด แน่นอนว่าเกิดจากความโกรธที่ผู้หญิงคนนี้กล้ามาเรียกตัวเองว่าแม่ต่อหน้าเธอ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้นาเดียร์ถึงกับตกตะลึง เมื่อตรงนั้นคือขั้นบันไดสูง

นภากำลังท้องได้เจ็ดเดือนกว่า  นาเดียร์จึงพยายามคว้าของแม่เลี้ยงเอาไว้ แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อผู้หญิงคนนั้นหงายหลังและกลิ้งคล้ายกับลูกบอลตกลงไปกระแทกบันไดลงสู่พื้นข้างล่าง

นาเดียร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ ขาของเธอก้าวไม่ออกเธอตกใจจนตัวสั่นและได้แต่ยืนนิ่งอยู่กับที่

หญิงสาวได้ยินเสียงตะคอก และเห็นพ่อของเธอกำลังวิ่งเข้ามาคว้าภรรยาของเขาเอาไว้ พร้อมกับตะโกนให้คนเรียกรถพยาบาล เป็นเวลากว่าชั่วโมงที่สติของนาเดียร์หลุดลอยไป

บ้านเงียบเชียบ แม่บ้านทำความสะอาดพื้นเสร็จแล้ว ที่หน้าบันไดตรงนั้นทำให้นาเดียร์ยิ่งตัวสั่น เลือดของนภาที่ไหลทะลักออกมาทำให้เธอหวาดกลัว

เธอกลัวว่าเธอจะกลายเป็นฆาตกร

"คุณหนูคะ"

ป้าแม่บ้านเอานมอุ่นมาให้เธอ นาเดียร์ไม่ได้ร้องไห้แต่ก็ใบหน้าซีดจนดูน่ากลัว ป้าแม่บ้านเขย่าร่างบางเล็กน้อยเรียกเธอซ้ำอีกครั้ง

"คุณหนูกลัวเหรอคะ ไม่ต้องห่วงนะคะถึงมือหมอแล้วคุณผู้หญิงต้องปลอดภัย"

ถึงจะปลอบเธอแบบนั้นแต่ป้าแม่บ้านกลับเสียงสั่น แน่นอนว่าภาพคนตกเลือดต่อหน้าต่อตานั้นช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยองเป็นอย่างยิ่ง

นาเดียร์มองโทรศัพท์ในมือ เธอยังคงสั่นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะกดโทรหาคนรักแต่เขากลับปิดเครื่องไปแล้ว เธอจึงส่งข้อความเสียงไปทางไลน์ บอกเขาว่าเกิดเรื่องใหญ่กับเธอให้เขารีบโทรกลับ

หลังจากนั้นก็มีสายเข้า เป็นนานาเพื่อนของเธอเอง

นานา : มึง พรุ่งนี้ตกลงวันเกิดจัดที่ไหน

นาเดียร์ : .....

นานา : อิกวางป่ามึงฟังกูอยู่มั้ยฮึ กูจะโทรมาคุยเรื่องวันเกิดมึงอาทิตย์หน้าน่ะ จะจองผับไหนดีจะได้จองเลย หรือจะไปฉลองกับพี่ขุนกันสองคนไม่เอาเพื่อนฝูงไปด้วย แบบนั้นไม่ได้นะมึง ยังไงปีนี้มึงต้องไปฉลองกับพวกกู ไปปาร์ตี้กันดีกว่าจากนั้นมึงจะไปแซ่บฉลองหวานกันที่ไหนก็เชิญ กูอยากเต้น เข้าใจมั้ยว่าร่างกายต้องการผับบาร์

นาเดียร์ : ....มึง นา....กู.....ฮือ ฮือ ฮือ...ช่วยกูด้วย

หลังจากนั้นไม่ถึงชั่วโมง นานาก็นั่งแท็กซี่มาถึงบ้านเพื่อนรัก หลังได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นนานาก็ได้แต่พูดปลอบ

"มึงอย่าคิดมาก อาจไม่เป็นอะไร เอางี้กูไปดูที่โรงบาลให้มึง ดูว่าอาการเป็นยังไงบ้าง เดี๋ยวกูพยายามโทรหาพี่ขุนให้ เขาอาจจะเหนื่อยจนหลับไป นี่มันก็ดึกแล้วนะมึง พรุ่งนี้เขาคงโทรมา มึงใจเย็น ๆ นะ"

นาเดียร์ได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ น้ำตานองแก้มกอดเพื่อนสาวแน่น หลังจากนั้นเรื่องหายนะก็เกิดขึ้น ระหว่างที่นานากำลังจะไปดูสถานการณ์ที่โรงพยาบาลให้เพื่อนนั้น พ่อของนาเดียร์ก็กลับมาถึงบ้าน

นาเดียร์ลุกขึ้นตั้งใจจะถามอาการของแม่เลี้ยง ทว่าเธอยังไม่ทันอ้าปากฝ่ามือใหญ่ก็ตบเข้าที่ใบหน้าของเธอทันที

"นั่นมันน้องแกที่อยู่ในท้องของนภา เขาเป็นน้องแกเป็นคนเหมือนกับแก แกกลับพยายามฆ่าคน ไสหัวไปให้พ้นจากหน้าฉัน แกมันไม่ใช่ลูกของฉันแล้ว แกมันคนอำมหิต"

นาเดียร์สะอื้นฮัก ความรู้สึกตอนนี้เหมือนว่าโลกนี้มันล่องลอยหายไปต่อหน้าแล้ว เธอฆ่าคนตาย เธอฆ่าคนตายแล้ว

คำคำนี้มันก้องอยู่ในหัวพร้อมกับคำพูดที่ทำให้เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

"ไสหัวออกไปจากบ้านของฉัน แกไม่ใช่ลูกของฉันอีกต่อไป"

นาเดียร์ทรุดเข่าลงบนพื้น สองมือปิดหน้าร้องไห้จนตัวโยน นานาวิ่งเข้ามากอดเพื่อน พ่อของนาเดียร์กลับไปโรงพยาบาลแล้วเพื่อเฝ้าภรรยาของเขา

นาเดียร์ยังนั่งนิ่ง เพื่อนสาวของเธอปล่อยให้เพื่อนร้องไห้จนพอก่อนจะบอกว่า

"มึง ไปนอนห้องกูก่อนมั้ย ให้พ่อมึงอารมณ์ดีก่อนค่อยกลับมา"

นาเดียร์ไม่พูดอะไร เธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธออยู่หอพักยังมีเพื่อนสาวอีกคนช่วยแชร์ค่าห้อง ถ้าเธอไปอยู่ที่นั่นอีกคนเธอก็เกรงใจเพื่อนสาวของนานา ตอนนี้คนที่เธอพอจะพึ่งพาได้ก็คือขุนพลแฟนหนุ่มของเธอ

"กูจะไปหาพี่ขุน มึงเรียกแท็กซี่ให้กูหน่อย"

"ได้ ๆ กูไปเป็นเพื่อนมึงนะ ไปคอนโดพี่ขุนด้วยกันกูจะไปส่งมึงเอง ลุกขึ้นเพื่อน เดี๋ยวกูให้ป้าเขาโทรให้ยามหน้าหมู่บ้านเรียกแท็กซี่ให้"

นานาประคองเพื่อนรักให้ลุกขึ้น ในตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของนาเดียร์เกิดเสียงเตือนของแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นติด ๆ กัน

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

นานาเป็นคนถือโทรศัพท์นาเดียร์เอาไว้ เธอจึงเปิดดูข้อความแทนเพื่อนรัก แต่สิ่งที่นานาเห็นทำให้เธอแทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง

นาเดียร์มองหน้าเพื่อน

"มีไร ใครส่งไรมามึงเอามาให้กูดู"

นานากลืนน้ำลายลงคอ ตอนนี้ถ้านาเดียร์เห็นภาพนี้เพื่อนของเธออาจจะรับไม่ไหว แต่นาเดียร์เห็นความผิดปกติของเพื่อนเธอจึงแย่งโทรศัพท์มาดูเอง

และแล้วภาพที่ถูกส่งมาจากมือถือของขุนพล ทำให้เธอถึงกับช็อกจนทำโทรศัพท์ร่วงลงพื้น ทั้งหมดคือภาพและวิดีโอของขุนพลกับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังมีอะไรกันอย่างถึงพริกถึงขิงเหมือนภาพในหนังเอวีไม่มีผิดเพี้ยน!