แฟนเก่า...คน(ไม่)โปรด

แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาเพราะมีคนเปิดม่านทำให้มิ้นต้องยกมือขยี้ตา หลังจากนั้นคนนอนก็ถูกปลุกด้วยจุมพิตแผ่วเบามุมปาก เวลมองคนที่นอนหลับใหล แฟนสาวของเขาเป็นคนที่มีใบหน้าสวยมาก ดวงตากระจ่างใสของเธอมีสีน้ำตาลซึ่งมักจะมีแววซุกซนอยู่เสมอเวลาลืมตาขึ้นมา เปลือกตามีขนตายาวเป็นแพเหมือนตุ๊กตาเวลากะพริบยิ่งดูเย้ายวน เขานั่งลงบนเตียงของเขาเองที่เธอนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอกสบายใจ มุมปากของคนหลับโค้งขึ้นนิด ๆ เหมือนมีความสุขนักหนา เวลก้มลงไปหาปากอิ่มแล้วกดริมฝีปากเข้าหาปากอิ่มน่ากัดนั้นอีกครั้ง

“ตื่นได้แล้วครับเจ้าหญิง”

“มิ้นยังง่วงอยู่เลยนี่คะ” คนโดนก่อกวนโอบแขนเรียวไปรอบเอวสอบทั้งที่ยังไม่ลืมตาตื่นดีด้วยซ้ำ

“เดี๋ยวไปเรียนสายพี่ไม่รู้ด้วยนะ”

“ฮือ วันนี้มิ้นไม่มีเรียนสักหน่อย”

เวลอ้าปากเหวอ ดวงตาเรียวฉายแวววูบไหวรู้สึกผิด เธอมักจะจำทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเขาได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด หรือแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อยในชีวิตเขาอย่างตารางเรียน คอยดูแลเขาแม้กระทั่งรีดเสื้อนักศึกษาให้แม้เขาจะบอกเธอหลายต่อหลายครั้งแล้วว่าไม่ต้องทำให้ลำบากจนเขารู้สึกผิด เวลยกมือเรียวหยาบกร้านต่างกับผิวใสของเธอเกลี่ยผมที่มาปรกแก้มใสออกให้

“งั้นนอนต่ออีกสักหน่อยนะครับ ตื่นสาย ๆ หน่อยก็ได้” หลังจากนั้นก็ก้มลงจูบแก้มใสอีกฟอดใหญ่จึงเดินออกไป

มิ้นหลับต่ออีกครั้งอย่างเกียจคร้าน ตื่นมาอีกทีเกือบเที่ยงเพราะความหิว เธอสะบัดผ้าห่ม ลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางเปี่ยมสุข หนึ่งปีที่ผ่านมาชีวิตรักของเธอแสนเรียบง่าย พี่เวลเป็นแฟนคนแรกของเธอ เพราะพี่มาร์คพี่ชายของเธอขี้หวงมาก

เธอเจอพี่เวลครั้งแรกตอนที่แอบพี่ไปเที่ยวผับหลังสอบเสร็จกับเพื่อน เขาเป็นนักร้องในผับแห่งนั้น ด้วยใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาเรียว จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางสีแดงสดที่คลี่ยิ้มทีก็ทำเอาใจสาว ๆ แทบละลาย ไม่เพียงใบหน้าของเขาเท่านั้นที่น่าดึงดูด รูปร่างสูงโปร่งของเขาก็ทำให้สาว ๆ กรี๊ดกร๊าดมาก ทำให้มีสาว ๆ มากมายแวะเวียนไปฟังเพลงผับที่เขาร้องเพลงอยู่ ตอนนั้นมิ้นก็ไปด้วยเพราะเพื่อน ๆ ของเธอได้ยินเสียงลือถึงความหล่อเหลาของนักร้องในผับนี้จึงอยากไปดูให้เห็นกับตา และนั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้จักกับเขา

ความจริงมิ้นมีภูมิต้านทานต่อผู้ชายหน้าตาดีสูงมาก เพราะคุ้นชินกับกลุ่มคนหน้าตาดีไปแล้ว พี่ชายเธอเป็นนายแบบดังที่สื่อชื่นชมว่ามีหน้าตาพระเจ้าสร้าง แถมเพื่อนพี่ชายก็หน้าตาดีทั้งแก๊ง แน่นอนเธอย่อมไม่ได้ชอบผู้ชายที่หน้าตา แต่เธอชอบเขาเพราะเขาดีกับเธอมาก ก่อนหน้านี้ได้ยินชื่อเสียงแย่ ๆ ของพี่เวลเยอะ ทั้งจากแก๊งเพื่อนพี่ชายและแก๊งเพื่อนตัวเอง ฟังเรื่องเกี่ยวกับตัวเขามากขึ้น เธอก็ตั้งมั่นไว้ว่าจะไม่พาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับตัวเขา แต่อาจเป็นพรหมลิขิตนั่นแหละที่ทำให้หลีกเลี่ยงไม่ได้

มิ้นเดินอมยิ้มอย่างมีความสุขเข้าห้องน้ำ เธอมาค้างคอนโดเขาหลายครั้งเพราะช่วงหลังพี่ชายมีแฟนจึงต้องตามเฝ้าและปล่อยวางเรื่องเธอมากขึ้น หญิงสาวอาบน้ำเสร็จด้วยอารมณ์สดชื่น เมื่อออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว กำลังจะแต่งตัวให้เรียบร้อยสายตากลับเหลือบไปเห็นหน้าจอโน้ตบุ๊กของเวลเปิดค้างไว้ หญิงสาวจะเดินไปปิดหน้าจอลงให้ แต่ข้อความไลน์กลับดังแจ้งเตือนไม่หยุด

ตอนแรกมิ้นจะปิดหน้าจอลงโดยไม่ได้คิดอะไร เธอไม่เคยเช็กมือถือหรือข้อความของแฟนเพราะไว้ใจเขา แต่ขณะมือบางกำลังจะปิดหน้าจอคอมลงกลับมีข้อความเด้งเข้า ตาเรียวเหลือบไปมองเพราะเพื่อนเขาพิมพ์คำว่า ‘น้องมิ้นเป็นไงบ้างวะ’ มันมีชื่อเธออยู่ในนั้น เธอสองจิตสองใจลังเลว่าควรจะละลาบละล้วงเปิดดูไหม แต่จิตใจด้านหนึ่งที่อยากรู้อยากเห็นก็ทำให้เธอตัดสินใจกดเปิดข้อความไลน์ของเขาขึ้นมา ไม่น่าจะผิดอะไรเพื่อน ๆ ของเธอเองก็เช็กข้อความ เช็กโทรศัพท์แฟนเหมือนกัน

เพื่อนของเขาที่เธอรู้จักมีแค่พี่บอลซึ่งเรียนคณะเดียวกับพี่ชายเธอ แต่กลุ่มเพื่อนเขาที่เธอเห็นส่งข้อความมาหาตอนนี้ในกลุ่มมีห้าคนซึ่งทุกคนล้วนเป็นคนที่เธอไม่รู้จัก

Max: น้องไอ้มาร์คเป็นไงบ้างวะ

Day: กูว่าลืมแพนไปแล้วมั้ง ไหนมึงบอกไม่คิดอะไรกับน้องไอ้มาร์คแค่เล่น ๆ วะ

Time: กูว่ามันติดใจ ช่วงหลังเงียบหายเชียว ไหนมึงบอกแค่เจ็บใจที่มันแย่งแพนไปเลยอยากคบน้องมันให้มันเจ็บใจเล่นบ้าง

มิ้นมือสั่นหัวใจเธอหดเกร็งจนปวดหนึบไปหมดหลังอ่านข้อความพวกนั้น เธอทรุดนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของเขา มือบางเลื่อนเมาส์ไปอ่านข้อความเก่า ๆ ของเขากับเพื่อน ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดได้