ตอนที่ 2

มิรารีบวิ่งกลับมาที่โต๊ะของตัวเองด้วยท่าทีแตกตื่น ทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกตกใจกับการกระทำของเธอ

"เป็นอะไรมิรา แกหนีอะไรมา"

อลิซเอ่ยถามขึ้นด้วยท่าทีมึนงง เมื่อเห็นร่างกายสั่นเทิ้มของเพื่อนสนิท

"มิ ถ้าไม่ไหวเรากลับกันเลยไหม"

แก้มบุ๋มเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเป็นห่วง 

"พวกแกอยู่ต่อเถอะ ยังสนุกกันอยู่เลยหนิ"

"มิ คอแกไปโดนอะไรมาอะ แดง ๆ ดื่มหนักไปเหรอ"

อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสงสัยเพราะมิราเป็นคนที่ขาวมาก แค่ยุงกัดก็เป็นรอยเด่นชัดแล้ว มิราที่ไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไง จึงขอตัวกลับก่อนในทันที

"ฉันกลับก่อนนะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง"

มิราเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกจากร้านในทันทีทำเอาเพื่อนสนิททั้งสองมึนงงไปตาม ๆ กัน

"ลิซ แกว่ามิมันแปลก ๆ ปะ"

"ฉันรู้จักมันดี ยัยมิต้องไปเจออะไรมาแน่ ๆ"

สองสาวทั้งสองเอ่ยขึ้นก่อนจะมองตามร่างเพื่อนสนิทไป

มิรานั่งอยู่บนรถด้วยความรู้สึกมากมายตีกันวุ่นวายกับเหตุการ์ณเมื่อครู่

"พ่อต้องมีอะไรปิดบังพวกเราอยู่แน่ ๆ"

อยู่ ๆ เธอก็นึกถึงเหตุการณ์ที่บริษัทขึ้นมาทันที สายตาที่พ่อของเธอมองเขาคนนั้น มันไม่ต่างจากสายตาอ้อนวอนของคนที่ถูกซ้อมเมื่อครู่แม้แต่น้อย

มิราปัดความคิดออกจากหัว ก่อนจะขับรถออกมาจากผับด้วยความเร็ว พรุ่งนี้เธอตั้งใจจะถามคนเป็นพ่อเกี่ยวผู้ชายคนนั้นทั้งหมด พ่อเธอไม่ได้เป็นหนี้เขาใช่ไหม แล้วมีเหตุผลอะไรที่ชายหนุ่มต้องพาลูกน้องไปหาพ่อของเธอ

มิราขับรถกลับกลับบ้านด้วยความรวดเร็วเพราะเธอเชื่อว่าเวลานี้ พ่อของเธอยังไม่นอน มิราขับรถเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ แต่รถของพ่อเธอกลับไม่ได้จอดอยู่ 

"คุณมิกลับมาแล้ว ทานอะไรมารึยังคะ"

"ดึกขนาดนี้ทำไมยังไม่นอนกันคะป้าแม้ว"

"รอคุณหนูกลับมาค่ะ"

"คุณพ่อกลับมารึยังคะ"

"กลับมาแล้ว แล้วก็ออกไปแล้วค่ะ"

"ไปไหนคะ"

"ไม่ได้บอกเอาไว้นะคะ"

"ขอบคุณมากค่ะ ไปพักเถอะ"

มิราเอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย ปกติพ่อของเธอจะไม่ออกจากบ้านยามค่ำคืน หากไม่มีธุระสำคัญ

เช้าต่อมา...

มิราเดินลงมาจาบ้านด้วยท่าทีปกติก่อนจะเห็นแม่ของเธอนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ด้วยความที่เธอนั้นสงสัยเรื่องที่บริษัทมาทั้งคืน เลยอยากลองแกล้งถามแม่ของเธอดู

"คุณพ่อยังไม่กลับมาอีกเหรอคะ"

"ยังลูก"

"บริษัทมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ ทำไมคุณพ่อถึงยังไม่กลับ"

"เปล่าหนิลูก"

"ไม่จริงค่ะคุณแม่ หนูไปหาคุณพ่อที่บริษัทมาเจอผู้ชายคนหนึ่งเขาน่ากลัวมาก ทั้งที่เขามองหนูด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่มันดูเจ้าเล่ห์ ดูมีอะไรในสายคู่นั้น แล้วดูเหมือนพ่อจะกลัว ๆ เขาด้วยนะแม่"

"ลูกคิดมากไปรึเปล่า บางทีพ่ออาจจะกำลังเสียเปรียบในการคุยธุรกิจอยู่ก็ได้"

"ไม่นะคะแม่ แล้วเมื่อคืนหนูก็เจอเขาที่ผับ เขากำลังซ้อมลูกหนี้ของเขาอยู่ แววตาของคนที่กำลังซ้อมเขามองผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาเดียวกับพ่อ"

"คิดมากไปอะเรา"

มิราพยายามคิดหาเหตุผลเพื่อให้แม่ของเธอเชื่อ ทว่าแม่ของเธอกลับเดินหนีไป เพราะคิดว่าเธอพูดจาไร้สาระเหมือนทุกวัน 

เห้อ! มิราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ 

ในขณะที่เธอที่เธอกำลังคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ อยู่ ๆ ร่างชายหนุ่มวัยกลางคนก็เดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพอิดโรยราวกับคนไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืน

"พ่อคะ คือหนูมีเรื่องจะถามหน่อยค่ะ"

"ไว้ค่อยคุยกันนะลูก พ่อเหนื่อยแล้วก็เพลียมาก"

ทรงยศเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าปนสิ้นหวังราวกับคนไปสู้รบกับอะไร มิราที่เห็นท่าทีของผู้เป็นพ่อไม่ดี จึงเลือกที่จะเก็บเรื่องที่สงสัยเอาไว้ภายในใจ

มิราต่อสายหาเพื่อน ๆ ของเธอทันที เธอไม่สบายใจที่เรื่องของชายหนุ่มคนนั้น ที่เขามาวุ่นวายกับพ่อของเธอ

"ว่าไงคะ คุณมิรา"

เสียงอลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส ก่อนจะตามด้วยน้ำเสียงหวานของแก้มบุ๋ม ที่กำลังเดินชอปปิงกันอยู่ 

"ว่าไงเหรอมิ"

"พวกแกอยู่ไหน ฉันมีเรื่องจะคุย"

"ห้าง s เพิ่งมาถึง ยัยแก้มบุ๋มมีนัดดูกระเป๋าคอลเลกชันใหม่วันนี้"

"เบื่อๆ พอดี เดี๋ยวเข้าไปหา"

"รอร้านเดิมนะ"

หลังจากที่นัดกับเพื่อน ๆ เรียบร้อย มิราก็รีบเปลี่ยนขึ้นไปแต่งตัวบนห้องของตัวเองด้วยท่าทีเร่งรีบ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ขับรถออกจากบ้านด้วยความเร็ว

"พี่มิรีบไปไหนของเขาเนี่ย"

มิรินเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีสงสัยเมื่อพี่สาวขับเร็วจนเกือบจะพุ่งชนรถของเธอ

@ห้าง S

มิราเดินไปหาเพื่อนของตัวเองด้วยท่าทีมั่นใจก่อนจะเห็นเพื่อน ๆ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว 

"กว่าจะมา"

อลิซบ่นขึ้นด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย เมื่อเห็นชุดที่เพื่อนสนิทของเธอสวมใส่ในแต่ละวัน

"ถามจริง ไม่แหวกหลังสักวัน มันจะเป็นอะไรไหม"

"หยุดแซะชุดฉันแล้วฟังเรื่องที่ฉันจะถาม"

"มีอะไรไหนพูด"

"พวกเธอเคยเห็นมาเฟียปะ ประเทศเรามีมาเฟียไหมอะ"

"มาเฟียเหรอมิ น่ากลัวจะตาย ฉันไม่เคยเห็นหรอก"

แก้มบุ๋มเอ่ยขึ้นก่อนจะแสดงท่าทีหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด

"มาเฟียเหรอ ฉันเคยเจอ"

อลิซเอ่ยตอบเพื่อน ๆ ด้วยท่าทีตื่นเต้น 

"มาเฟียอะ ฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลาโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย แถมยังค้ายาค้าประเวณี น่ากลัวสุด ๆ เพื่อนฉันที่อิตาลีบอกมาที่นั่นอะ มีการประมูลพรหมจรรย์ด้วยนะ แล้วส่วนมากพวกมาเฟียพวกนี้อะชอบจับผู้หญิงมาประมูล"

"จริงเหรออลิซ ทำไมโหดร้ายจัง"

"แกอย่าไปเข้าใกล้มาเฟียเชียวนะยัยแก้มบุ๋ม โง่ ๆ แบบแกมาเฟียมันจะจับเอาง่าย ๆ"

มิรานั่งฟังเพื่อน ๆ พูดคุยกันด้วยความคิดวิตกและรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัย ของพ่อเธอ