ตอนที่ 7 เป็นพ่อแบบไม่ทันตั้งตัว

เป็นพ่อแบบไม่ทันตั้งตัว

แปดเดือนผ่านไป

หญิงสาวร่างอุ้ยอ้ายเดินมาตามทางเดินของโรงพยาบาล เมื่อเดินออกมาจากแผนกสูติฯ เพื่อเดินทางกลับบ้าน หลังจากที่มาตรวจครรภ์ตามนัดทุกเดือน

“สัปดาห์หน้าเราจะได้เจอกันแล้วนะลูกแม่ ว้ายยย...” เสียงเอ่ยเดินก้มหน้าพูดกับท้องกลม ๆ ของตัวเอง โดยไม่ได้มองทางข้างหน้าเลย จนชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้าให้

ร่างสูงเมื่อเห็นว่าคนที่เขาชนนั้น เป็นหญิงสาวท้องแก่ จึงรีบคว้าเธอเข้ามากอดไว้แนบอก เพราะแกรงว่าจะล้มลง และได้รับอันตรายเข้า

“ขอโทษครับ เป็นอะ... ชะเอม!!!” เสียงทุ้มเอ่ยขอโทษคนในอ้อมแขนไม่ทันจบ ก็ต้องชะงักเมื่อรู้ว่าคนนั้น ๆ คือใคร ซึ่งก็คือหญิงสาวที่เขาตามหามาตลอด

“พี่ธีร์!” เธออุทานออกมา เมื่อเห็นว่าเป็นเขานั้นเอง

“ชะเอม เธอท้อง!!!” ตกใจที่ได้เจอเธอ แต่ยิ่งตกใจไปมากกว่านั้น เมื่อรู้ว่าเธอท้อง กำลังจะเป็นแม่คนแล้วด้วย

“...” เธอก้มหน้าหลบสายตาของเขาที่จ้องมองเธอ อย่างต้องการคำอธิบาย

“หมายความว่า...” เขากำลังเอ่ยปากถามหาคำตอบ หรือคำยืนยันจากเธอ

“ลูกหนูคะ เขาเป็นลูกของหนูคนเดียว” เธอรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อน

“หึ เธอจะบ้าหรือเปล่า พูดอะไรออกมา เธอจะท้องคนเดียวได้ยังไง...” เขาตวาดเสียงใส่ทันที เมื่อได้ยินในสิ่งที่เธอพูดออกมา

“พี่หมายความว่ายังไง...” เธอถามเขากลับ

“คนนะชะเอม ไม่ใช่ปลากัด ที่มองหน้ากันเฉย ๆ แล้วจะท้องได้ แล้วนี้ท้องได้กี่เดือนแล้ว ตอบฉันมาตามตรงนะ ห้ามโกหก” เขาใช้สายตาข่มขู่เธอทันที เพื่อให้เธอตอบเขาออกมาตามตรง

“ปะ แปดเดือนกว่าแล้วคะ”

“ชัดเลย ไม่ต้องพูดฉันก็รู้แล้ว แถมมั่นใจด้วยว่านี้ คือลูกของฉัน” เขาไม่ได้ตกใจในคำตอบของเธอ แถมเขายังมั่นใจอีกว่าเธอท้องลูกของเขาอยู่อย่างแน่นอน

“...” เธอเสมองไปทางอื่น เมื่อเขายืนยันแบบนั้น และเธอก็ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรด้วย

“หายไปอยู่ไหนมา ฉันไปตามหาเธอที่โรงเรียน ก็พบว่าเธอลาออกแล้ว แถมไปหาที่บ้านเธอก็ไม่ได้กลับไปเลยตั้งแต่วันนั้น” เขายิงคำถามใส่เธออีกทันที เพราะตลอดแปดเดือนกว่าที่ผ่านมา เขาพยายามตามหาเธอมาตลอด จนสืบรู้ที่อยู่บ้านที่พ่อและพี่ชายเธออยู่ แต่กลับไร้แม้เงาของเธอ

“...” เธอนิ่งเงียบเพราะไม่รู้จะอธิบายบอกเขาอย่างไร และเธอก็ไม่คิดด้วย ว่าจะมีคนตามหาเธอแบบที่เขาถามในตอนนี้ และคนที่ถามหาเธอทำไมถึงไม่ใช่พ่อและพี่ชายของเธอ แต่ทำไมถึงเป็นเขา เขาที่เธอพยายามหลบ เพราะไม่กล้าสู้หน้า

“สบายดีหรือเปล่า” เสียงทุ้มถามออกมา เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่ก้มหน้าเงียบอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“สบายดีมั้ง ท้องโย่แบบนี้” เธอสวนกลับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

“ปากดีตลอดไม่เคยเปลี่ยน จะไปไหนฉันจะไปส่ง” แต่คนตัวสูงที่ยังคงยืนกอดเธอกลับได้ยินอย่างชัดเจนทุกคำพูดของเธอ

“กลับคะ”

“ไปขึ้นรถ” เขาเอ่ยบอก และกำลังปล่อยแขนออก

“โอ้ยยยย”

“ชะเอม!” เขารีบคว้าเธอมากอดอีกทันที เพราะตกใจที่เธอร้องออกมาแบบนี้ และกลัวว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บจากเขาเดินชนหรือเปล่า

สายตาคมมองสำรวจรอบกายของเธอด้วยความเป็นห่วง

“เอมปวดท้อง...” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำดสียงแผ่วเบา และยกมืกกุมท้องเอาไว้

ธีรเมธหันมองซ้ายแลขวา และไม่รู้จะทำเช่นไรดี คอยถามเธอออกไป และคอยช่วยประคองเธอไว้แนบอกแกร่งไม่ยอมปล่อยออกห่าง

“เดินไหวไหม ฉันจะพาเธอกลับไปหาหมอ” เสียงทุ้มถามเธอ

“...” เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ แต่กับส่ายตามองหน้าเขา ย่นหน้ายู่ใส่เขาเหมือนเด็ก

เขาจึงตัดสินใจช้อนเธอขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ถึงแม้จะรู้ดีว่าตัวเธอหนักมากแค่ไหนก็ตาม เพราะตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียว แถมยังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่

“กอดฉันไว้แน่น ๆ เดี๋ยวจะตก ฉันจะพาเธอเดินกลับไปหาหมอน่ะ”

“...” เธอพยักหน้ารับ และทำตามที่เขาบอก ด้วยการยกแขนขึ้นมาคล้องคอเขาเอาแน่น เพราะกลัวจะตก

“ชะเอม!!! ทำไมเปียกแบบนี้ละ” ก้าวเท้าไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็ต้องตกใจเมื่อรับรู้ถึงแขนที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำอะไรสักอย่าง

“เอมไม่รู้ โอ้ยยย เจ็บบบ” เธอได้แต่ส่ายหน้าอย่างเดียว แต่ตอนนี้อาการเจ็บท้องเริ่มเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่อย ๆ จนเธอเริ่มหายใจติด ๆ ขัด ๆ

ธีรเมธรีบสาวเท้ากึ่งเดินกึ่งวิ่งพาเอกลับไปยังแผนกที่เธอเดินออกมา อย่างรีบร้อน เพราะเขาก็ตกใจอยู่ไม่น้อย ที่เจอกับเหตุการณ์แบบนี้

“เธอเจ็บท้องครับ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นเหมือนตะโกนทันที ที่พาเธอมาถึง

“เข้าไปด้านในเลยครับ...” บุรุษพยาบาลที่อยู่บริเวณนั้นรีบเปิดประตูให้เขาที่อุ้มร่างสาวท้องแก่เข้าไปด้านในทันที

ธีรเมธวางเธอลงที่เตียงอย่างช้า ๆ แล้วถอยออกมาห่าง ๆ เมื่อพยาบาลรูดผ้าม่านปิดรอบเตียง ตรวจดูอาการของเธอตอนนี้

“พาไปที่เตียงรอคลอดได้เลยครับ” นายแพทย์ประจำห้องคลอดแห่งนี้เอ่ยบอกพยาบาล หลังจากที่ได้ตรวจความพร้อมของเอมิกาเรียบร้อยแล้ว

“ผ่าเอาได้ไหมครับ” ธีรเมธแทรกขึ้นมาทันที หลังจากที่ผ้าม่านกั้นถูกเปิดออก พร้อมกับหญิงสาวที่น้ำตาเอ่อล้นอาบแก้มบนเตียงนอนรออย่างแสนเจ็บปวด

“คุณผู้ชาย เอ่อ...” เมื่อเห็นว่าเจ้าเขาเสียงนั้นคือใคร พยาบาลในห้องนั้นต่างก็พาดันสงสัยไม่น้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และก็ตกใจไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าจะเจอหนุ่มเจ้าของไร่ชาอยู่ที่นี่ด้วย

“สามีเธอเองครับ” เขาเอ่ยบอก พร้อมกับมองสบตาของเธอพอดี

นายแพทย์ประจำห้องหันไปมองหน้าหญิงสาวบนเตียงก่อน เพื่อความมั่นใจว่าชายหนุ่มร่างสูงเจ้าของไร่ในพื้นที่คนนี้ไม่ได้แอบอ้างความเป็นสามี เพราะทุกครั้งที่เธอมาตรวจครรภ์ตามนัด ก็จะเห็นเธอมาคนเดียว บางทีก็มีหญิงวัยทองมาด้วย

“...เชิญเซ็นเอกสารยินยอมทางนี้ครับ” เมื่อเอมิกาพยักหน้ารับ นายแพทย์ที่จะทำคลอดให้หันมาพยักหน้าให้เขาเชิงรับรู้ แล้วพาเขามานั่งที่โต๊ะยื่นเอกสารให้เขาได้เซ็นทันที

หนุ่มสุดฮอตเจ้าของไร่ชา ซึ่งเป็นที่หมายตาของสาวเล็กสาวใหญ่ เป็นที่รู้จักในวงกว้างของคนทั้งอำเภอเลยก็ว่าได้ ที่ครองโสดมานาน แต่บัดนี้กลับบอกว่าเป็นสามีของสาวท้องแก่ ที่ทุกครั้งไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน

“พยาบาลเตรียมเครื่องมือให้พร้อมครับ ส่วนคุณสามีถ้าจะเข้าในห้องคลอดด้วย เชิญตามพยาบาลไปเปลี่ยนชุดด้วยครับ” นายแพทย์เอ่ยบอกพยาบาลและผู้ช่วยที่อยู่ในห้องนี้ ให้เตรียมความพร้อม ก่อนที่จะหันมาบอกเขาที่เซ็นเอกสารเสร็จเป็นที่เรียบน้อยแล้ว

เขาเดินตามพยาบาลออกไปอีกห้องหนึ่ง ผ่านหน้าหญิงสาวที่นอนคร่ำครวญอยู่บนเตียงพอดี มองเขาด้วยใบหน้าที่มีแต่ความกังวล

“พี่ธีร์ เอมกลัว” เสียงแผ่วเบาเอ่ยบอกเขา

“เดี๋ยวพี่มาครับ เอมไม่ต้องกลัวน่ะ” เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอก่อน แล้วเอ่ยตอบด้วยเสียงที่นุ่มเป็สความห่วงใย ก่อนที่จะเดินจากไป

ไม่นานธีรเมธเดินกลับมาหาเธอที่ห้องผ่าตัด ที่ตอนนี้มีเธอนอนอยู่บนเตียงเตรียมพร้อมที่จะทำการผ่าคลอดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขานั่งลงประจำตำแหน่งที่ได้ถูกจัดเตรียมไว้ให้

มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบที่ศีรษะทุยของเธออย่างให้กำลังใจ และคอยเอ่ยปลอบประโลมเพื่อให้เธอคลายความกังวลลง พร้อมกับเช็ดน้ำตาที่ไหลงข้างแก้มให้เธอด้วย

“ไม่ต้องกลัวน่ะ ลูกของเราจะต้องปลอดภัย” เสียงนุ่มเอ่ยบอกผ่านหน้ากากอนามัย พร้อมกับหอมลงที่หน้าผากมนของเธออย่างให้กำลังอีกที

ในเวลาไม่นานนัก ลูกของเธอและเขาก็ได้ส่งเสียงร้องออกมา เมื่อได้ลืมตาดูโลกอย่างปลอดภัย เป็นทารกเพศชายตัวแดง ๆ ที่ส่งเสียงร้องดังลั่นห้อง สร้างความตื่นเต้นให้แก่ทั้งคู่ยิ่งนัก ทั้งที่ยังไม่เห็นหน้า

“ขอบคุณที่มาอยู่ตรงนี้กับเอมนะคะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขาเสียงแผ่วเบา

“เจ็บไหม”

“…” เธอได้แต่ส่ายหน้าเป็นคำตอบ เพราะตอนนี้เธอยังไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น นอกจากความดีใจ ที่ลูกของเธอคลอดอย่างปลอดภัย

“เก่งมากตัวแสบ” เขาเอ่ยชมพร้อมกับก้มหน้าลงหอมที่หน้าผากมนของเธออีกครั้ง

ถึงแม้จะเป็นเพียงการสัมผัสที่ผ่านหน้ากากอนามัย ก็ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอยู่ไม่น้อย ที่วันนี้มีเขาอยู่ตรงนี้กับเธอ ไม่รู้ว่าเขารู้สึกเช่นไร ที่ได้เป็นคุณพ่อแบบกะทันหัน แบบไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ ขอบคุณลูกชายด้วยที่เลือกเกิดได้ถูกวัน...