บทที่1 ตกกระไดพลอยโจน

"สู้ ๆ เมษยา..เธอต้องทำได้"

หญิงสาวเจ้าของใบหน้าเรียวสวยในชุดเดรสสีแดงพึมพำให้กำลังใจตัวเองอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความตื่นเต้นระคนกังวล

อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้เธอต้องทำงานที่สำคัญมาก ๆ นั่นคือการสวมรอยเป็นคู่หมั้นของบุตรชายผู้มีพระคุณ ซึ่งเธอไม่ได้อยากทำสักนิดเพราะรู้เต็มอกว่าการสวมรอยเป็นคนอื่นมันผิดกฎหมาย และต้องทำสิ่งผิดบาปอย่างทำให้คนรัักกันต้องเลิกกัน

แต่ทว่าเพราะความจำเป็นบางอย่างทำให้เธอตกกระไดพลอยโจนเดินเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เรียกความกล้า และความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปภายในคฤหาสน์

"มาแล้วเหรอ" เสียงทักทายจากเจ้าของบ้านอย่างคุณหญิงสาริกาดังขึ้นทันทีที่เธอเดินเข้าไปถึงห้องโถงใหญ่

"สวัสดีค่ะคุณสาริกา" เธอยกมือไหว้ไปตามมารยาททั้งที่ความจริงหมดความเคารพ และความศัรทธาในตัวสาริกาไปแล้ว

ก่อนหน้านี้เธอยกให้สาริกาเป็นผู้มีพระคุณ เธอเคารพนับถือสาริกามากเพราะท่านยื่นมือเข้ามาช่วยในวันที่เธอกับครอบครัวลำบาก

เธอยังจำเหตุการณ์ในคืนนั้นเมื่อเดือนก่อนได้ดี..

เธอ แม่ และน้องสาวกำลังหนีหัวซุกหัวซุนจากเจ้าหนี้ของพ่อเลี้ยงเฮงซวยที่จะจับเธอ แม่ และน้องสาวไปทำงานที่ซ่องชดใช้หนี้

คืนนั้นพวกเธอวิ่งหนีกันท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมา แต่ทว่าก็หนีไม่รอดเพราะน้องสาวต่างพ่อที่เป็นโรคหัวใจตั้งแต่แรกเกิดดันอาการกำเริบจนไม่สามารถวิ่งหนีต่อได้

พวกเธอถูกแกงค์ทวงหนี้โหดตามทัน และจับตัวไว้ได้ ตอนนั้นเธอโคตรรู้สึกอัปยศอดสูในชีวิตคิดว่าทุกอย่างคงจบสิ้นลงแล้ว

เธอกับแม่ถูกพวกแกงค์ทวงหนี้โหดลากตัวไป ขณะที่น้องสาวต่างพ่อถูกปล่อยทิ้งให้นอนหายใจรวยรินอยู่บนถนนราวกับหมา

มันเป็นภาพที่เจ็บปวดหัวใจที่สุด เธอรักน้องสาวมากด้วยเป็นคนเลี้ยงดูมาตั้งแต่อ้อนแต่ออดเพราะผู้เป็นแม่ต้องทำงาน

นาทีนั้นเธอได้แต่วิงวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย หรือไม่ก็ขอให้หลุดพ้นจากเหตุการณ์เลวร้ายนี้ไปได้

เหมือนสวรรค์จะเมตตาเธอกับครอบครัวอยู่บ้างเพราะจู่ ๆ ก็มีรถหรูคันหนึ่งวิ่งฝ่าสายฝนมา เธอจึงไม่รอช้าวิ่งเข้าไปยื่นขวางหน้ารถแล้วขอความช่วยเหลือทำให้ได้พบกับสาริกา

เธอขอร้องอ้อนวอนคนแปลกหน้าอย่างสาริกาจนท่านยอมช่วยด้วยการจ่ายหนี้จำนวนหนึ่งล้านให้ แล้วยังช่วยพาน้องสาวเธอส่งโรงพยาบาล

ในวันที่น้องสาวเธอต้องได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจด่วนก็เป็นสาริกาที่ยื่นมือเข้าช่วยเรื่องค่ารักษาอีกครั้ง แค่นั้นไม่พอท่านยังช่วยเหลือเรื่องที่พักอาศัยและหางานให้แม่เธอทำด้วย

เธอซาบซึ้งในบุญคุณของสาริกามากเทิดทูนให้เธอเป็นนางฟ้า และสัญากับตัวเองแน่วแน่ว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณให้ได้

ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าทุกอย่างที่สาริกาทำล้วนมีผลประโยชน์แอบแฝงตั้งแต่ต้น

มารู้ก็สายไปเสียแล้ว..

สาริกาเอาเรื่องบุญคุณมาอ้างให้เธอทำในสิ่งที่ผิด พอปฏิเสธก็โดนท่านขู่ว่าจะส่งเธอกับครอบครัวกลับไปให้พวกเจ้าหนี้

ซึ่งแน่นอนว่าเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้จึงจำใจต้องทำตามที่สาริกาต้องการ คือการสวมรอยเป็นคู่หมั้นในวัยเด็กของบุตรชายท่านที่กลับมาทวงคำสัญญา

จุดประสงค์ก็เพื่อทำให้บุตรชายของท่านกับคนรักที่เป็นแม่หม้ายลูกติดเลิกกันเพราะท่านรับไม่ได้ที่บุตรชายเพียงคนเดียวเลือกผู้หญิงมีตำหนิ

"นั่งสิ" เสียงของสาริกาดังขึ้นอีกครั้งทำให้เมษาหลุดจากภวังค์ความคิด ก่อนจะเดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งบนโซฟา

สาริกาไล่สายตามองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แล้วยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพึงพอใจในความว่านอนสอนง่ายของเด็กสาวที่ยอมแต่งหน้า ทำผม แต่งตัว และทำตามคำสั่งของเธอทุกอย่าง

จากเด็กกะโปโลกลายเป็นสาวสวยสะพรั่ง เธอคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ยอมลงทุนช่วยไว้ในคืนนั้น

เธอไล่สายตามองเด็กสาวอยู่อย่างนั้นครู่ใหญ่ แล้วจึงเอ่ยต่อ

"อย่าลืมที่คุยกันไว้ล่ะ จำเอาไว้ว่าเธอชื่อลียาเป็นคู่หมั้นของลูกชายฉัน อีกสักพักลูกชายฉันกับแฟนคงจะมาแล้ว"

"ค่ะ" เมษาขานรับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทว่าสวนทางกลับหัวใจที่มันเต้นแรงสิ้นเชิงจนเธอต้องประสานมือกันบนหน้าตักแน่นพยายามข่มความรู้สึกหลากหลายที่เริ่มประเดประดังเข้ามา

ขณะเดียวกันก็ได้แต่ภาวนาขอให้ตัวเองทำงานนี้ได้สำเร็จภายในวันเดียวด้วยเถอะจะหลุดพ้นไปจากคนใจร้ายอย่างสาริกาสักที