ตอนที่ 4 คุณอาช่วยหนูด้วย.หนูกลัว

…คฤหาสน์คาลเวลล์…..

“ฮือ ฮือ พ่อจ๋า แม่จ๋า อย่าทิ้งหนูไป ไม่เอา ฮือ คุณอา คุณอาอยู่ไหน หนูกลัว คุณอาหนูกลัว ฮือ ฮือ”หญิงสาวร้องไห้และนั่งยัดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าอย่างหวาดกลัว

ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี่เหตุการณ์อุบัติเหตุในวันนั้นก็เป็นปมในใจของเธอตลอดมา เมื่อมีฝนตกแรง และมีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า ก็จะทำให้หญิงสาวเกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาทุกครั้ง บางครั้งทำให้เธอหวาดกลัวจนซ็อคและหมดสติไป 2-3 คืนก็มี ดังนั้นทุกครั้งที่มีฝนตกและมีเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า มาร์วินท์จะคอยอยู่ปลอบข้าง ๆ เธอเสมอ

“ฮือ ฮือ คุณอา คุณอาอยู่ที่ไหน หนูกลัว อย่างทิ้งหนู ฮือ ฮือ”

เปี้ยง เปี้ยง ปั้ง………. เสียงฟ้าผ่าอีกครั้ง

“ม๊ายยยยยย พอได้แล้ว ไม่เอาแล้ว คุณอา ฮือ คุณอา คุณอาอยู่ไหน ฮือฮือ”

มาร์วินท์ได้ยินเสียงตะโกนร้องของฮารุที่เล็ดลอดออกมานอกห้องนอน เขารีบวิ่งเข้าไปหาเธอทันที

“ฮารุ อยู่ไหน ฮารุ” มาร์วินเข้ามาภายในห้อง แต่ในห้องนั้นมืดสนิท ได้ยินเพียงแต่เสียงร้องไห้ เขารีบเปิดไฟและมองหาเด็กสาวทันทันที

“ฮือ ฮือ คุณอา หนูกลัว คุณอา ฮือฮือ”

“ฮารุ มาแล้ว พี่มาแล้ว ไม่กลัวละนะ ไม่กลัว พี่มาแล้ว”

มาวินท์ได้ยินเสียงร้องไห้ออกมาจากตู้เสื้อผ้า เขารีบวิ่งเข้าไปหาเธอและโอบกอดเธอทันที ร่างกายของเธอนั้นสั่นไปทั้งตัว ทำเอาเขารู้สึกผิดขึ้นมาทันที รู้ทั้งรู้อยู่แท้ ๆ ว่าฝนจะตก และเด็กสาวที่บ้านก็จะต้องการเขาทุกครั้งเมื่อมีฝนตกฟ้าร้อง เขาก็ยังลืมตัวห่วงเอาแต่ความสุขของตัวเองจนลืมเธอไป

“ฮือฮือ ทำไมคุณอาถึงพึ่งมาค่ะ หนูกลัวมากเลย กลัวมากจริง ๆ ภาพวันนั้นมันแล่นเข้ามาในหัวหนูอีกแล้ว หนูกลัว คุณอาอย่าทิ้งหนูไว้คนเดียวอีกนะคะ ฮือฮือ”

“ไม่ทิ้งแล้ว พี่ไม่ทิ้งแล้ว พี่ขอโทษ โอเครมั้ย ยกโทษให้พี่น่ะครับ ”ชายหนุ่มพูดและอุ้มเด็กสาวมานอนที่เตียง

เมื่อถึงเตียงนอนเด็กก็พลิกตัวเข้าหาอกแกร่งของชายหนุ่มทันที เธอกอดเขาไว้แน่นเหมือนกลัวว่าเขาจะหนีไปยังไงยังงั้น จริง ๆ เรื่องแบบนี้ไม่ได้แปลกอะไรกับชายหนุ่มเลย เพราะจะมีเหตุการณ์แบบนี้ทุก ๆ ปีอยู่แล้ว ที่เขาจะต้องนอนกอดและปลอบสาวน้อยคนนี้

“คุณอาดื่มมาหรอคะ”ฮารุถามเพราะได้กลิ่นแอลกอฮอล์จะตัวชายหนุ่ม

“พี่ดื่มนิดหน่อย”

“หากคุณอาเครียด คุณอากลับมาดื่มที่บ้านได้มั้ยคะ จะพาผู้หญิงมาก็ได้ หนูไม่ฟ้องคุณแม่หรอกคะ แต่หนูเป็นห่วงคุณอามากกว่าเมื่อดื่มจากข้างนอกเข้ามา” หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา เพราะอาการหวาดกลัวยังมีอยู่ และฟ้าฝนก็ยังไม่หยุดด้วย

“โอเคร พี่จะพยายามไม่ดื่มนะ แต่ตอนนี้ให้พี่ไปอาบน้ำก่อนมั้ย ตัวพี่เหม็นเหงื่อทั้งตัวแล้ว ทำงานทั้งวัน”

“ไม่เหม็นเลยคะ ยังหอมอยู่”หญิงสาวพูดและกอดเขาแน่นขึ้น แถมยังเอาจมูกไปซุกไซส์สอดดมตัวเขาอีกด้วย

“แต่พี่ต้องอาบน้ำก่อน ไม่งั้นพี่คงนอนไม่หลับ”

“ก็ได้คะ แต่ให้หนูเข้าห้องน้ำไปด้วยนะคะ หนูกลัว หนูไม่อยากอยู่ห่างคุณอา”

“ไม่ได้ เราเป็นผู้หญิงนะ”

“หนูเป็นทอม ไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย”

“ไม่ได้”

“หนูไม่ดูคุณอาหรอกคะ หนูจะนั่งหันหลังให้คุณอา แต่หนูขอแค่อยู่ใกล้คุณอาก็พอ หนูกลัวเสียงฟ้าร้อง น่ะค่ะ น่ะค่ะ”เด็กสาวยังคงอ้อนวอนชายหนุ่ม เพราะเธอกลัวจริง ๆ ข้างนอกฝนยังตก ไม่รู้ว่าฟ้าจะร้องขึ้นมาอีกตอนไหน

“โอเคร เห้อ”มาร์วินท์ถอนหายใจเบา ๆ

ชายหนุ่มเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ โดยมีหญิงสาวนั่งหันหลังให้อยู่ใกล้ ๆ เขาไม่ได้ถอดทั้งหมด ยังคงเหลือกางเกงบ๊อกเซอร์ไว้อยู่ เมื่ออาบน้ำเสร็จเขาก็กลับมานอนที่เตียง แต่ตอนนี้เป็นเตียงในห้องนอนของเขาเอง เมื่อถึงเตียงปุ๊บหญิงสาวก็ซุกนอนในอ้อมกอดของเขาทันที

“หนูรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งเลยคะที่ได้นอนกอดคุณอา เมื่อมีคุณอาอยู่ใกล้ ๆ หนูรู้สึกสบายใจและอบอุ่นใจมากที่สุด อยากมีคุณอานอนกอดแบบนี้ทุกคืนเลยคะ ”

“นอนได้แล้ว พี่จะอยู่ปกป้องหนูแบบนี้ตลอดไปนั่นแหละ ไม่ต้องกลัวนะ มีพี่อยู่ พี่จะไม่ให้เธอต้องหวาดกลัวอีกต่อไป ”ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นและก็เอามือลูบหัวหญิงสาวไปด้วย

มาร์วินท์รักและห่วงฮารุมาก เขารักเธอเหมือนเป็นน้องสาวแท้ ๆ คนหนึ่ง เขายอมเธอทุกอย่าง ไม่เคยขัดใจเธอเลย แต่เธอก็ไม่ได้เกเรหรือเป็นเด็กไม่ดี นอกเสียจากการทำตัวเป็นทอมบอยของเธอเท่านั้นที่เอาเขาต้องปวดหัวบ่อย ๆ

บุคลิกของมาร์วินท์จริง ๆ เขาเป็นคนเย็นชามาก บวกกับที่เขาเป็นผู้มีอิทธิพลในประเทศนี้ด้วย ดังนั้นเขาจะเป็นคนเข้มงวดมาก เมื่ออยู่นอกบ้านหรือที่ทำงาน เขาจะไม่ค่อยยิ้มเลย เขาเป็นคนที่จริงจังมากถึงมากที่สุด แม้แต่สาว ๆ ที่ได้ขึ้นเตียงร่วมกับเขาก็ตาม เมื่อผ่านคืนนั้นหรือเวลานั้นไปแล้ว ทุกอย่างก็คือจบ หากไม่จบเขาก็มีวิธีจัดการในแบบของเขา

ธุรกิจมืดของเขาอีก 1 ธุรกิจนั้นก็คือ ธุรกิจขายบริการของสาว ๆ เพราะคลับของเขามีหญิงสาวมากมายที่เข้ามาเที่ยวเพื่อหวังผลประโยชน์ และเพื่อหาผู้ชายรวย ๆ มาเลี้ยงดู ต่อให้จะเป็นการขายตัวผู้หญิงเหล่านี้ก็ยินยอม เพราะรายได้หรือค่าตอบแทนนั้นสูงลิบริ่ว ดังนั้นหากหญิงสาวคนไหนที่ขึ้นเตียงกับเขาแล้วไม่ยอมจบ เขาก็มีวิธีนี้จัดการ โดยกักขังให้หญิงสาวรับแขกทั้งวันทั้งคืน โดยไม่มีโอกาสได้ออกมาเห็นแสงเห็นตะวันอีกเลย ที่เขาทำแบบนี้เพราะต้องการตัดปัญหาที่จะตามมาในภายหลัง

จะมีก็แค่เรื่องเดียวที่เขาจะอ่อนข้อให้ หรือมีความอ่อนโยน ก็มีแต่คนในครอบครัวของเขาเท่านั้น โดยเฉพาะฮารุ ที่เขาใส่ใจเธอมากเป็นพิเศษ ชายหนุ่มไม่เคยด่าว่า หรือโหดร้ายกับเธอเลย มีแต่จะอ่อนโยนกับเธอ และยอมเธอทุกอย่าง