บทที่ 6

ก้องภพเดินลงมาด้านล่างเพื่อจะมาหาน้ำดื่ม แต่เขามองเห็นแสงไฟตรงเคาเตอร์ที่วางเครื่องดื่มประเภทที่มีแอลกอฮอล์จึงตัดสินใจเดินไปดู และก็พบลูกชายกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่เพียงลำพัง เขาจึงเดินไปตบบ่าของลูก

“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอน”

“ผมนอนไม่หลับครับ พ่อล่ะครับดึกแล้วทำไมยังไม่นอน”

“พ่อก็มีอาการเดียวกับภูนั่นแหละนอนไม่หลับ นี่ว่าจะลงมาดื่มน้ำแต่เห็นไฟตรงนี้เปิดอยู่ก็เลยเดินมาดู ทำให้พ่อแก้วหนึ่งสิภู”

ลูกชายจัดการชงเหล้าให้ผู้เป็นบิดา เขารับมาดื่มพร้อมกับถาม “กลุ้มใจใช่ไหม”

“ใช่ครับผมไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นสาเหตุให้พ่อกับแม่ยื่นคำขาดเช่นนั้นกับผม”

ก้องภพยิ้มให้กำลังใจลูกชายก่อนจะตอบข้อสงสัยของลูก

“แม่เขาได้ยินข่าวลือบางอย่างเกี่ยวกับภูที่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาเลยนำเรื่องนี้มาปรึกษาพ่อ”

“ข่าวลือ! ข่าวลืออะไรหรือครับ” ภูผาขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

“เผอิญแม่เขาไปได้ยินคนนินทาลูกลับหลังว่าลูกเป็นเกย์ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่เขาได้ยินข่าวลือในแง่ลบทำนองนี้ของลูก คนพวกนั้นยืนยันว่ามีคนเคยเห็นลูกไปเที่ยวบาร์เกย์ชื่อดังย่านสีลมบ่อยครั้ง พร้อมกับเพื่อนชายหน้าตาดีที่ไม่เคยซ้ำหน้า”

“พ่อกับแม่ก็เชื่อข่าวลือพวกนั้นด้วยหรือครับ”

“พ่อไม่เชื่อหรอกว่าภูจะเป็นอย่างที่เขาลือกัน แต่แม่เขาไม่สบายใจและวิตกกังวลมากกับข่าวลือนี้ แม่ก็เลยมาปรึกษาพ่อว่าจะทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ดี และเราก็ได้ข้อยุติอย่างที่พ่อบอกกับภู”

“ผมไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่เขาพูดกันนะครับพ่อ”

“ตอบพ่อมาตามตรงได้ไหมว่าภูเคยไปเที่ยวบาร์เกย์อย่างที่พวกเขาพูดกันจริงหรือเปล่า”

“ผมเคยไปที่นั่นจริงครับพ่อ แต่นั่นเป็นเพราะเพื่อนต่างชาติของผมเขาขอร้องให้ผมพาไป ผมไม่เห็นว่าจะเสียหายอะไรก็เลยทำตามคำขอของพวกเขา”

“นายจาบอกกับแม่ของลูกว่าผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่เข้าไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้น อีกทั้งภูเองก็ไม่เคยพาคู่รักมาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักเลยสักครั้ง และยังไม่มีข่าวในทำนองชู้สาวกับผู้หญิงคนไหน แม่เขาก็เลยยิ่งวิตกกังวล”

“ทำไมแม่ไม่ถามผมสักคำว่าเรื่องราวมันเป็นอย่างไร แต่แม่เลือกที่จะเชื่อคนอื่นมากว่าลูกของตัวเอง”

คำตอบของภูผาแสดงถึงความเสียใจและตัดพ้อ ที่มารดาของตนเลือกที่จะเชื่อคำพูดคนอื่นแทนที่จะเชื่อเขา

“ภูอย่าโกรธหรือน้อยใจแม่เขาเลยนะ ที่แม่เขาทำแบบนั้นก็เป็นเพราะแม่เขารักภูมากนะลูก ตลอดชีวิตของแม่ภูเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของเขา และแม่จะให้ความสำคัญกับภูมาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ”

“มันเป็นความคิดของแม่ใช่ไหมครับที่ให้พ่อยื่นคำขาดเรื่องแต่งงานกับผม”

ก้องภพพยักหน้า “ความจริงพ่อก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับความคิดนี้ แต่ภูก็รู้นี่ลูกว่าพ่อไม่เคยขัดใจแม่ของภูเลยสักครั้ง และพ่อก็เข้าใจดีว่าที่แม่เขาเลือกทำแบบนี้ก็เพราะแม่เขารักภู และไม่อยากให้ภูตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน ภูเข้าใจแม่เขาหน่อยนะลูก”

“ครับพ่อ”

“พ่อจะไปนอนละภูเองก็ควรจะพักผ่อนเหมือนกันอย่าดื่มให้มันมากนัก ปัญหาทุกอย่างมักจะมีทางแก้เสมอ และพ่อก็เชื่อมั่นว่าผู้ชายที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างภู คงจะหาผู้หญิงที่ถูกใจสักคนได้ไม่ยาก ยังพอมีเวลาให้ภูได้เลือกหาใครสักคนที่ลูกรักและอยากที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเขา”

ก้องภพพูดให้กำลังใจลูกชายก่อนจะเดินกลับขึ้นไปข้างบน คำพูดของบิดาไม่ได้ทำให้ภูผารู้สึกดีขึ้น เขายังคิดไม่ตกว่าจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไร แม้ว่าเขาผ่านผู้หญิงมาก็เยอะแต่ก็ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาตกหลุมรักได้เลยสักคน และมันจะเป็นไปได้หรือที่เขาจะเจอผู้หญิง ที่เขาอยากจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเธอจนถึงขั้นแต่งงานกันภายในระยะเวลาเพียงแค่หกเดือน

เช้าวันต่อมาเพชรลดาและก้องภพเดินลงมาที่ห้องอาหาร เพื่อรับประทานอาหารเช้าร่วมกัน เมื่อเพชรลดาเห็นว่าเด็กจัดอาหารเช้าเพียงแค่สองที่ก็เลยเอ่ยถาม

“น้อมอาหารเช้าทำไมมีแค่สองที่ ทำไมไม่จัดอาหารเช้าให้คุณภูผา ให้ใครขึ้นไปตามนายภูหรือยัง”

“ดิฉันให้เด็กขึ้นไปตามแล้วค่ะ แต่คุณภูปฏิเสธที่จะรับอาหารเช้า”

“เมื่อคืนนายภูคงจะดื่มหนักไปหน่อยเช้านี้ก็เลยตื่นไม่ไหว”

“คุณทราบได้ยังไงคะว่าลูกดื่มหนัก” เพชรลดาหันไปถามด้วยความสงสัย

“ก็เมื่อคืนผมลงมาดื่มน้ำและเห็นนายภูกำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่ ผมเลยเข้าไปนั่งคุยด้วยท่าทางลูกจะกลุ้มใจเรื่องที่เรายื่นคำขาดกับเขาเมื่อวานนี้”

“ดีปล่อยให้กลุ้มใจซะบ้างนายภูจะได้คิดเรื่องแต่งงานอย่างจริงจังซะที ว่าแต่คุณไปตกลงอะไรกับลูกลับหลังฉันหรือเปล่าคะ”

“ผมจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร”

“คุณต้องทำใจแข็งไว้นะคะภพห้ามใจอ่อนกับลูกเด็ดขาด ฉันจะดูว่าลูกจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร”

ก้องภพยิ้มให้ภรรยาเขาค่อนข้างหนักใจแทนลูกชาย และก็อยากรู้เช่นเดียวกับภรรยาว่าลูกชายจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าสุดท้ายภูผาจะมีทางออกสำหรับเรื่องนี้

หลังจากคืนที่ก้องภพและเพชรลดายื่นคำขาดกับลูกชายตัวดี ทั้งคู่ก็เฝ้าสังเกตพฤติกรรมของบุตรชาย โดยไม่ให้ลูกรู้ตัวว่าเขากำลังถูกจับตามอง ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาภูผาก็เก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่ได้ออกไปเที่ยวเตร่ที่ไหนเหมือนเช่นที่ผ่านมา

นี่ก็ปาเข้าไปวันที่สามแล้วที่เขาอยู่ติดบ้าน และดูเหมือนจะเฝ้าครุ่นคิดถึงแต่เรื่องเงื่อนไขสำคัญที่จะชี้ชะตาชีวิตของเขา เพชรลดาเองก็ไม่สบายใจนักที่เห็นลูกชายซึมเศร้าและเฝ้าครุ่นคิดอยู่แบบนี้ แต่เธอบอกกับตัวเองว่าต้องอดทน เพราะถ้าเธอใจอ่อนลูกก็จะกลับไปใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยในแบบเดิมๆ ด้วยอายุของเขาควรแก่เวลาที่จะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นได้แล้ว

แต่ดูเหมือนภูผาจะไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานเลยสักครั้ง อย่าว่าแต่เรื่องแต่งงานเลยจะคบกับผู้หญิงสักคนก็ยังไม่มี ทั้งที่เขาเป็นคนที่มีทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติเพียบพร้อมเช่นนี้