จะไปเซเว่น

นีน่าเดินตามมาแล้วหยุดรอลูเซียโน่ห่าง ๆ คิดว่าเขาคงมีน้ำใจสงสารลูกเกดหญิงสาวจึงยืนรออยู่ชั่วครู่จนกระทั่งลูกเกดอ้วกเสร็จ

” ดีขึ้นยัง”

ลูเซียโน่ถามลูกเกดเขาช่วยประคองเธอเอาไว้ เมื่อลูกเกดแทบจะรูดร่วงลงไปกองอยู่บนพื้น

"คุณลูเซียโน่คะเราจะไปกันได้หรือยังคะ"

นี่น่าพูดขัดขึ้นเมื่อรู้สึกว่าลูเซียโน่จะห่วงลูกเกดเกินไป ลูเซียโน่หันมามองนีน่าด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"ผมจะไปกับลูกเกด คุณก็กลับกับเพื่อนนะครับรถใกล้จะถึงแล้ว ขอตัวก่อนครับ”

นี่น่าตกตะลึงในขณะที่ลูเซียโน่จู่ๆ ก็ตวัดแขนอุ้มลูกเกดเดินไปที่รถของเขาโดยไม่สนใจนีน่าอีกต่อไป

นีน่ากำมือแน่นเมื่อจู่ๆก็ถูกลูกเกดปาดหน้าเค้กไปกิน เธอเจ็บใจเป็นอย่างมากได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ

” อีเกดมึงจำไว้กูต้องเอามึงคืนแน่”

นีน่าจ้องไปที่พวกเขาเขม็ง ทั้งอับอายทั้งเสียหน้า

ลูเซียโน่ไม่ได้ขับรถยนต์มา เขาขับบิ๊กไบค์ที่เช่ามาจึงเริ่มคิดหนักว่าจะพาคนเมากลับยังไง

ลูเซียโน่มองลูกเกดที่แทบจะฟุบอยู่บนอกเขาแล้วถอนหายใจ ทั้งที่คืนนี้ตั้งใจจะพาสาวพริตตี้ขี่รถชมวิวรอบคูเมืองเชียงใหม่กินบรรยากาศสักหน่อย หลังจากนั้นก็ต่อที่โรงแรม

แต่แผนเขาต้องพังลงเพราะยัยตัวแสบคนนี้ที่มีเรื่องตบตีกับชาวบ้าน

ลูเซียโน่คิดหาวิธีพาลูกเกดกลับโรงแรม เขาต้องระวังไม่ให้คนเมาไถลตัวลงจากรถบิ๊กไบค์จนเกิดอุบัติเหตุ

ลูเซียโน่มองเสื้อหนังในมือของตัวเองเขายิ้มเมื่อคิดวิธีออก

หลังจากใส่หมวกกันน็อคให้ลูกเกดเรียบร้อยแล้ว เขาจึงมัดร่างเล็กของเธอด้วยเสื้อหนังตัวโปรดให้ติดกับแผ่นหลังของเขาจนแน่นหนา

สองมือเรียวของลูกเกดโอบรอบเอวของลูเซียโน่โดยไม่ได้ตั้งใจหญิงสาวฟุบหน้าลงบนแผ่นหลังของเขา ปากยังพึมพำด่าคนไม่หยุด

"มึงมาเลยมาตบกูเลย กูเป็นลูกเมียน้อยแล้วหนักหัวแม่มึงเหรอ พวกมึงมาเลยเข้ามาเลย"

ลูเซียโน่เอ็ดเธอเสียงดัง

” เลิกด่าคนได้แล้วบอกมาโรงแรมเกดอยู่ไหน พี่จะไปส่ง”

ไม่รู้ว่าลูกเกดเห็นเขาเป็นใครในสามสาวนั้นเธอจึงตอบเขาทั้งตะโกนสุดเสียง

” มึงเสือกไรกับโรงแรมกู จะตบก็ตบเลยเข้ามากูไม่กลัวหรอก”

ลูเซียโน่หัวเราะส่ายหน้าให้กับอันธพาลที่ถูกเขามัดติดกับแผ่นหลังก่อนจะสตาร์ทบิ๊กไบท์แล้วขับออกไป พูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ

” เออไม่เสือกแล้วก็ได้งั้นคืนนี้เกดไปนอนกับพี่ล่ะกัน”

และแล้วความรู้สึกของลูเซียโน่ในตอนนี้คือ เขากำลังแบกร่างหายนะตัวน้อยมาชัด ๆ แม่สาวร่างบางแหกปากร้องเพลง ไม่ก็ด่าคนมาตลอดทาง ปากของเธอในตอนนี้คมยิ่งกว่ากรรไกรจนลูเซียโน่คิดว่าลูกเกดอาจจะทำให้เขาจมบาทาใครสักคนก่อนที่จะกลับถึงโรงแรมก็เป็นได้

และสิ่งที่ทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่าอะไรก็คือ เชียงใหม่ทำไมไฟแดงเยอะขนาดนี้นะ ขับไปได้ไม่ถึงนาทีเขาก็ต้องจอดติดไฟแดงอีกแล้ว

"ช้างงงง ช้างงง ช้างงงง น้องงงงเคยเห็งงงช้างป่าววววว ช้างงงงมานนนนน ตัว เอิ๊ก ม่ายยยยบาวววว"

"ขอโทษครับแฟนผมเมาไปหน่อยให้อภัยเธอนะครับ" ยิ้มหวาน

และก็

"มองหน้าหาเรื่องหรืองายยยยยแน่จริงตบกับแฟนพี่ม้ายยยยยย"

"ขอโทษครับแฟนผมเมาครับจริง ๆ เธอไม่ใช่คนแบบนั้นครับ ปกติเธอเรียบร้อยครับ"

และก็

"ผู้ชายยยยโคนนนนี้ม่ายยยยช่ายยยยยแฟนนนนนฉันกำลางถูกลักพาตัว ช่วยด้วยยยย ช่วยฉานที เอิ๊ก เอิ๊ก"

"ผมเป็นแฟนเธอครับอย่าเข้าใจผิดนะครับ ที่รักเบา ๆ หน่อยสิคะ"

และก็

"แฟนพี่หล่อป่าวววน้องงงง มองไรชอบผัวชาวบ้านเหรอ เอาไปเยย อาวววปายยยย โอ้ เย"

ลูกเซียโน่แทบจะโยนร่างคนเมาลงข้างทางนับสิบครั้งทุกครั้งที่ติดไฟแดงไม่ชี้หน้าด่าคนก็ร้องเพลงเสียงดัง กระทั่งเธอร้องโวยวายอยากเข้าเซเว่นเหมือนเด็กๆ

"รับขาโหนมจีบซาเปาเพิ่มค่ะ เซเว่น เซเว่น เซเว่น ซาเปา หนมจีบ สมชายจอดสิวะ จอดเซเว่น จอดเซเว่น สมช๊ายยย เซเว่นน"